ankara maarif dairesi

• Ankara Eğitim Dairesi; Millî Eğitim Bakanlığı.

daire-i maarif

• Eğitim-öğretim dairesi.

daru'l-muallimin / dâru'l-muallimîn

• Öğretmen okulu; 1847'de rüştiyelere (ortaokullara) öğretmen yetiştirmek üzere kurulan eğitim kurumu.

deha-yı fenni / dehâ-yı fennî

• Eğitimini fen ve felsefeden almış olağanüstü akıl.

dini tedrisat / dinî tedrisat

• Dinî eğitim ve öğretim.

edeb-i islamiye / edeb-i islâmiye

• İslâmî terbiye; İslâmın verdiği terbiye, eğitim.

ehl-i maarif

• Eğitimciler; ilim ve irfan ehli olanlar.

ehl-i medaris

• Osmanlı döneminde dinî ilimlerin tahsil edildiği yüksek eğitim kurumlarına mensup olanlar.

ehl-i riyazet / ehl-i riyâzet

• Nefsini terbiye etmek için manevî eğitime giren kişiler.

ehl-i tekke

• Tekkeye giden ve oradaki zikirleri yapan kişiler; Osmanlı döneminde, sadece tasavvuf ve tarikat eğitimi verilen tekkelerde mânevî ilim tahsil edenler.

fenn-i tehzib-i ruh

• Ruh eğitimi bilimi, psikoloji.

hücre-i talim

• Eğitim hücresi.

icra-yı tedris

• Ders verme, eğitme faaliyeti.

irşad ve talim

• Doğru yolu gösterme ve eğitim ve öğretim.

maarif / maârif / معارف / مَعَارِفْ

• Maarif nezareti: Millî eğitim bakanlığı.

• Marifetler, ilimler, tanımalar, eğitim.

• Bilimler. (Arapça)
• Kültür. (Arapça)
• Millî Eğitim Bakanlığı. (Arapça)

• Eğitim öğretim.

maarif dairesi

• Eğitim dairesi, Millî Eğitim Bakanlığı.

maarif nazır vekili

• Millî Eğitim Bakan Yardımcısı.

maarif nazırı

• Milli Eğitim Bakanı.

maarif vekaleti / maarif vekâleti

• Millî Eğitim Bakanlığı.

maarif vekili / maârif vekîli / مَعَارِفْ وَك۪يلِي

• Milli Eğitim Bakanı.

• Eğitim bakanı.

maarif yangını

• Millî Eğitim Bakanlığında çıkan yangın.

maarif-i ahmediye

• Peygamber Efendimiz'in (a.s.m.) öğrettiği ilim, irfan, eğitim ve terbiye.

maarif-i islamiye / maarif-i islâmiye

• İslâmi bilgi, İslâmî eğitim ve öğretim.

maarif-i umumiye nezareti

• Maarif vekâleti. Milli Eğitim Bakanlığı.

maarifi / maarifî

• Eğitim ve öğretim alanıyla ilgili.

maarifperver / maârifperver

• Eğitimi seven.

maarifperverlik

• Eğitim ve öğretime değer verme.

maarifsizlik

• Eğitimsizlik.

manevra

• Eğitim ve deneme.

manevra meydanı

• Eğitim ve deneme yeri.

medaris / medâris

• Medreseler, okullar; Osmanlı döneminde dinî eğitim veren yüksek öğretim kurumları.

medrese

• İslâm medeniyetinde üniversite seviyesindeki eğitim ve öğretim müesseseleri.

• Din ilimlerinin ders verildiği eğitim kurumu.

medresetü'l-vaizin / medresetü'l-vâizîn

• Vaiz yetiştiren eğitim kurumu.

mektepliler

• Okullular, eğitimli kesim.

melaik-i medaris / melâik-i medâris

• Medreselerin melekleri, yüksek dinî eğitim kurumlarındaki meleklere benzeyen talebeler.

muallem / مُعَلَّمْ

• Öğrenim görmüş, eğitimli kişi.

• Talimli, eğitilmiş.

• Eğitimli, talim görmüş.

müderrislik

• Yüksek eğitim kurumlarında ders verme, hocalık.

mürebbi / mürebbî / مربى

• Terbiye eden, eğiten, terbiyeci.

• Terbiye eden, eğiten, yetiştiren.
• Herşeyi terbiye ve idare eden, besleyip büyüten Allah.

• Eğitmen, eğitici. (Arapça)

pedagog

• Eğitim bilimi uzmanı, eğitimci.

perver / پرور

• Yetiştiren, eğiten, büyüten, besleyen. (Farsça)

perveriş

• Besleme, besleyiş. Beslenme. (Farsça)
• Terbiye etme, yetiştirme, eğitme. Terbiye edilip yetiştirilme, eğitilme. (Farsça)
• İlerleme, terakki. (Farsça)

perverişyab / perverişyâb

• Beslenen. (Farsça)
• Terbiye edilen, terbiye gören, eğitilen, yetiştirilen. (Farsça)

perverişyafte / perverişyâfte

• Terbiye edilmiş, büyütülmüş, yetiştirilmiş, eğitilmiş. (Farsça)

rahle-i tedris

• Eğitim ve öğretim rahlesi, üzerinde ders verilen küçük masa.

riyazat

• Manevî ilerleme için gerçekleştirilen eğitim.

riyazetü'l-kalb

• Kalb eğitimi.

serir-i tedris

• Ders kürsüsü, eğitim divanı.

skolastik / skolâstik

• Ortaçağ Hıristiyanlık eğitimi.

ta'lim / تَعْل۪يمْ

• (Askere harb san'atını) Öğretme, eğitim.

ta'limhane / ta'lîmhâne / تعليم خانه

• Eğitim alanı. (Arapça - Farsça)

tahsil yapma

• Eğitim alma.

talim / tâlim

• Eğitim, öğretim.

talim ve terbiye

• Eğitim ve öğretim.

talim ve terbiye etme / tâlim ve terbiye etme

• Belli bir amaca erişecek şekilde eğitme ve geliştirip olgunlaştırma.

talim-i ahlak / tâlim-i ahlâk

• Ahlâk dersi, eğitimi.

talim-i ilahi / tâlim-i ilâhî

• İlâhî eğitim, doğrudan Allah'ın öğretmesi.

talim-i infiradi

• Tek eğitimciye dayalı eğitim sistemi.

talimat / tâlimât

• Tâlimler, eğitimler; bir iş hakkında hareket tarzını bildiren emirler.

talimgah / talimgâh

• Eğitim yeri.

talimsiz

• Eğitimsiz.

tasavvuf

• Beden ve ruhun eğitilmesiyle bazı mânevî mertebelerin katedilmesini sağlayan yol.

te'dib / te'dîb / تأدیب

• Eğitme, terbiye etme. (Arapça)
• Cezalandırma. (Arapça)
• Te'dîb etmek: (Arapça)
• Eğitmek, terbiye etmek. (Arapça)
• Cezalandırmak. (Arapça)
• Te'dîb olunmak: (Arapça)
• Eğitilmek, terbiye edilmek. (Arapça)
• Cezalandırılmak. (Arapça)
• < (Arapça)

tedbirü'l-cesed

• Sağlık; beden eğitimi.

tedbirü'l-ceset

• Beden eğitimi.

tederrüs etme

• Ders alma, eğitim görme.

tedrisat

• Eğitim, öğretim.

terbiye / تربيه

• Eğitim, öğretim.

• Yetiştirme. (Arapça)
• Eğitim. (Arapça)
• Cezalandırma. (Arapça)

terbiye-i diniye

• Dinî eğitim, ahlâkî terbiye.

terbiye-i esasiye

• Esas terbiye, temel eğitim.

terbiye-i furkaniye

• Doğru ile yanlışı birbirinden ayıran Kur'ân'ın verdiği eğitim.

terbiye-i mahsusa

• Özel eğitim ve terbiye verme.

terbiye-i medeniye

• Medeniyetin verdiği eğitim.

terbiye-i milliye

• Milli eğitim.

terbiyehane

• Eğitim ve terbiye yeri, terbiye evi.

terbiyename

• Terbiye edici belge; belli bir terbiye ve eğitim programını içeren talimat, kitap.

terbiyeten

• Eğitim, yetişme itibariyle.

terbiyetü'l-vicdan

• Vicdan eğitimi.

terbiyevi / terbiyevî / تربيوی

• Terbiye ile ilgili, eğitime dair.

• Eğitimsel. (Arapça)

terşih

• (Çoğulu: Terşihât) Süzme, sızdırma.
• Besleyip eğitme, terbiye etme.
• Edb: Sözü özlü söyleme.
• Tezyin etmek, süslemek.

tevhid-i medaris / tevhid-i medâris

• Medreselerin, okulların birleştirilmesi; Osmanlı döneminde dinî ilimlerin tahsil edildiği eğitim kurumlarının bir araya getirilmesi.

ulum-u medaris / ulûm-u medaris

• Medreselerin ilimleri; Osmanlı döneminde dinî ilimlerin tahsil edildiği yüksek eğitim kurumlarında ders verilen ilimler.

üstad-ı alim / üstad-ı alîm

• Bilgin eğitimci, bilgin öğretmen.

üstad-ı ihtiyaç

• İhtiyaç öğretmeni; insanı bir hoca gibi öğretip eğiten ihtiyaç.

üstadiyet

• Üstadlık; eğitici ve öğretici olma özelliği.

usul-ü tedris

• Eğitim medotu, pedegoji.

vesail-i terbiye

• Terbiye vasıtaları, eğitim araçları.