belahet / belâhet / بلاهت

• Eblehlik. (Arapça)

bevahe

• (Tekili: Bûhe) Dişi baykuşlar.
• Çakır doğan kuşları.
• Ahmak, ebleh adamlar.

cu'bus

• Ebleh, ahmak.

deng

• Hayran, şaşkın, şaşmış olan, ahmak, ebleh, bön, sersem. (Farsça)
• İki katı maddenin tokuşmasından hasıl olan ses. (Farsça)
• Pergel noktası. (Farsça)

ebled

• Ebleh, ahmak, bön. Söylenilen şeylere aklı hemen taalluk etmeyen kimse.
• Açık kaşlı.
• Şişman gövdeli kişi.

eblehane / eblehâne

• Ahmakçasına. Eblehçesine. (Farsça)

eblehiyyet

• Ahmaklık, eblehlik, bönlük, salaklık, saflık, kalın kafalılık.

er'an

• Ahmak, bön, salak, ebleh.
• Deli, çılgın.
• Şaşkın, şaşırmış, taaccüb etmiş.
• Uzun boylu, akılsız kişi.
• Leşker.
• Dağ. (Müe: Ra'nâ)

evgad

• (Tekili: Vagd) Ahmaklar, eblehler, salaklar, bönler, akılsızlar.

harbat

• Ahmak, bön, ebleh. (Farsça)
• İri yapılı kaz. (Farsça)
• Kalıp ve kıyafeti yerinde olduğu halde ahmak olan kimse. (Farsça)

kalus / kâlus

• Ahmak, ebleh, akılsız. (Farsça)

kan / kân

• Ahmak, ebleh. Câhil. İdraksiz, düşüncesiz. (Farsça)

kemakl

• (Kem-akl) Aklı kıt. Ahmak, ebleh.

lade

• Ahmak, akılsız, ebleh. (Farsça)

lek

• Ahmak, ebleh, sersem. (Farsça)
• Yüzbin. (Farsça)
• Kırmızı boya çıkarmaya yarayan bir maden. (Farsça)

mütebalih

• Kendini ebleh gösteren. Bönlük tavrı takınan.

mütegabi

• Ahmak tavrı takınan. Kendini ebleh gösteren.

mütegabiyane

• Ahmakçasına, eblehçesine. (Farsça)

mütehamikane

• Ahmakçasına, eblehçesine. (Farsça)

sadedil / sâdedil / ساده دل

• Saf, temiz yürekli. (Farsça)
• Ebleh, bön. (Farsça)

safderun / safderûn / صاف درون

• Saf, yüreği temiz. (Arapça - Farsça)
• Ebleh, bön. (Arapça - Farsça)