arten

• Bir ot cinsidir ki, debbağlar onunla gön ve sahtiyan dibâgat ederler.

atan

• (Çoğulu: Atân) Kovası el ile çekilen kuyu.
• Kuyunun ve havuzun etrafında deve çekip duracak yer.
• Su kenarı.
• Kokmak.
• Dibâgat etmek.

dibg

• Dibâgat etmek. Arınıp pâk olmak.

efik

• Dibâgatı tamam olmamış deri.

galaka

• Deri dibâgat ağacı.

galif

• Gön ve deri dibâgat etmekte kullanılan bir ot.

gazır

• İyi dibâgat olunmamış deri.

hal'

• Debbâğların dibâgat ettikleri derinin kazıntısı.
• Vurmak.
• Men etmek, engel olmak.
• Hediye vermek, atâ etmek.
• Cima etmek.

halem

• Helâk olmak.
• Dibâgat yaparken derinin kurtlanması.

karf

• Töhmet etmek, ayıplamak.
• Ayıp isnad etmek.
• Dibâgat olunmuş deriden yapılan dağarcık gibi bir kap.

laşe

• Cife. Kokmuş et parçası.
• Fık: Karada yaşayıp boğazlanmaksızın ölen veya şer-i şerife uygun olmayan şekilde kesilen kanlı hayvan ve bunların tabaklanmamış (dibagat edilmemiş) derileri.
• Yenilmesi şer'an haram olan ölmüş hayvan.
• Zayıf ve cılız hayvan.
• Mc: Kıyıda

makrut

• Selem ağacının yaprağıyla dibâgat olan gön ve sahtiyan.

mecs

• Ovmak. Dibagat etmek.

medbug

• Dibâgat olunmuş, tabaklanmış.

men'e

• Dibâgat için ısladıkları deri.

mencub

• Dibâgat olunmuş deri.
• Geniş kadeh.

müdebbag

• Tabaklanmış, dibâgat olunmuş.

sibt

• Palamutla dibağat olunmuş sığır derisi.

vefl

• Derinin dibagatla giden fazlalıkları.