bahil

• Avâre, başıboş, serseri.
• Yularsız deve. Deyneği olmayan çoban.

düyun

• (Tekili: Deyn) Borçlar.

hırbak

• Sahabeden bir kimsenin adı ki, ona "Zülyedeyn" de derlerdi.
• Def'etmek, kovmak.
• Yellenmek.

idane

• (Deyn. den) Borç, ödünç verme, ikrâz.

istidane

• (Deyn. den) Borç alma, alınma. Ödünç alma.

maakka

• Çocuğun, anababaya isyan etmesi. Veledin valideyne itaatsizliği.

mubikat-ı seb'a

• İnsanı felâkete götüren yedi kebâir, yedi büyük günah: Katil, zinâ, şarab içmek, ukuk-ı vâlideyn (yâni; sılâ-yı rahmi terk), kumar oynamak, yalan şâhidliği, dine zarar verecek bid'alara tarafdarlık.

müstedin / müstedîn

• (Deyn. den) Ödünç alan, borç alan, istidane eden.

tedeyyün

• Dinini sakınmak.
• (Deyn. den) Borçlanma. Borca girme.

validan

• (Bak: Vâlideyn)