abal / âbal / âbâl / آبال

• Develer.

• Develer. (Arapça)

büdün

• (Tekili: Bedene) Kurbanlık develer.

buht

• Arabî ile Acemîden doğmuş develer.

buhtiyye

• Melez dişi develer.

bürsün

• (Çoğulu: Berâsin) İnsan eli.
• Vahşi hayvanların pençesi.
• Develere vurulan bir nevi damga.

cimal

• (Tekili: Cemel) Erkek develer.

dehdan

• Develerin bir yere toplanması.

ecmal

• (Tekili: Cemel) Develer.
• Cümleler.
• Yekünler.

ferş

• Yer. Yeryüzü.
• Döşeme. Döşeyiş. Yaymak. Yayılmak. Döşenmiş şey.
• Küçük develer.

ışar

• (Tekili: Aşerâ) On aylık hamile develer.

katr

• Damlamak. Damlatmak. Damlayan şey.
• Develeri katarlamak.
• Birisini şiddet ve hiddetle yere çalmak.
• Yağmur.

kevr

• Devretmek, dönmek.
• Sarık sarmak. Tülbend sarmak.
• Bir yerde toplanmış olan develer.
• Çokluk, bolluk, ziyadelik.
• Mukül dedikleri darı cinsi.

likah

• (Tekili: Lükuh) Süt veren dişi develer.

menuc

• Sütü diğer develerden sonra çekilen deve.

mihaffe

• Mahfe. Katır veya develerin sırtına konulan ve iki kişinin oturabileceği büyüklükte olan sepet.

nuk

• (Tekili: Naka) Dişi develer.

sa'dane

• (Çoğulu: Sâdân) Develerin yediği dikenli ot.
• Devenin göğsü.
• Tırnak dibinin siniri.
• Terâzi kefesinin iplerinin altındaki düğme.
• Kadın memesinin etrafı.

sa'sa

• Dağılmış develer.

saan

• Suya yakın yerde develerin yattığı yer.

seluf

• Suya gelen develerin dâima önlerinde gelen deve.

yealil

• (Tekili: Ya'lul) Suları berrak ve saf akan göller.
• Beyaz bulutlar.
• Su üzerinde meydana gelen kabarcıklar.
• Çift hörgüçlü develer.

zevh

• Develeri dağıtıp toplamak.