abes

• Davarın kuyruğunda kuruyup kalan bevl ve ters.

afreye

• Horoz ibiği. İnsanın ense saçı.
• Davarın alın saçı.

ağnam

• "Ganem"in çoğulu. Davarlar, koyunlar, keçiler.

aksam

• Dişi yarısından ufanmış.
• Boynuzsuz davar.

amrus

• (Çoğulu: Amâris) Kuzu.
• Çok yürütmek istediklerinde yürümeyen davar.

anun / anûn

• İsyankâr, kavgacı.
• Davarların önünde yürüyen davar.

aren

• Davar ayağında olan kuru kemre.
• Yarık.
• Bir nesne yumuşak olmak.

ariyy

• (Çoğulu: Erâri) Davar bağlanan yer ve ip.

arz

• (Erz) Yeryüzü, toprak, zemin, dünya.
• Aşağı ve alçak.
• Memleket, ülke.
• Küre.
• İklim.
• Davarın ayağının altı.

asal

• (Çoğulu: Asâl) Davarın kuyruğu devrik olmak.
• Bağırsak.

atban

• Tek ayak üstüne sıçramak.
• Davarın üç ayak üstüne yürümesi.

behzere

• (Çoğulu: Behâzere) Semiz davar.

bek'

• (Çoğulu: Bilkâ) Sütü az olan davar.

cerez

• Davarın art sinirinde olan bir hastalık.

ceşer

• Davarı otlamaya çıkarmak.

ceşir

• Büyük çuval.
• Ev önünde davar yürüyecek yer.

cezre

• Kasaplık koyun, keçi gibi davar.
• Semiz koyun.

cüfal

• Selin kenara attığı çör çöp.
• Davarın yünü ve kılı çok olmak.
• Kıllı kimse.
• Bol.

cümza

• Seri davar.

cürahüm

• İri gövdeli davar.

daak

• Davarın ayağıyla kazılmış yer.

dacin

• (Çoğulu: Devâcin) Evi öğrenmiş olan davar.

dafuf

• Sütü çok olan davar.

dahas

• Davarın tırnağında olan bir verem.

dakdaka

• Davarın tırnağının taşa dokunup ses çıkarması.

dalle

• Evini bilmeyip başka yere giden davar.

danık

• (Çoğulu: Devânik) Bir dirhemin altıda biri ve iki kırât ağırlığı. (Her kırat beş arpa ağırlığıdır.)
• Zayıf düşkün davar.

dar'

• (Çoğulu: Durâ-Duru) Davar emziği.

dar'a'

• Başı siyah, gövdesi beyaz olan davar. (Müz: Edrâ.)

derem

• Baldır etli olduğundan dolayı topuğun görünmeyip belirsiz olması ve sâir kemiklerin etlilikten belirmeyip örtülmesi.
• Ağızdan dişlerin dökülüp yerini et bürüyüp belirsiz olması.
• Davarın yavaş yürüyüp adımlarını birbirine yakın atması.

derir

• Yürügen davar.

diyas

• Ekini davar ayağı ile bastırıp çiğnetmek.
• Kılıcı ruşen etmek, kılıcı parlatmak.

dülake

• Davar emziğinde kalan süt bakiyesi.

efn

• Noksan etmek. İçmek.
• Sağmak.
• Davarın sütü az olmak.

en'am / en'âm

• Davar, koyun, keçi, sığır ve deve gibi hayvanlar.

eş'ar

• (Çoğulu: Eşâir) En iyi şâir.
• Kılı çok olan kimse.
• Davarın tırnağı çevresinde olan kıl.

ezra

• Kulağı beyaz, gövdesi siyah olan davar.

farih

• (Çoğulu: Fevârih-Füreh) Gayretli davar.
• Akıllı kişi.

fasic / fâsic

• Kısır, semiz davar.

ferahe

• Zeyreklik. Çok akıllılık. Davarın gayretli olması.

ferr

• Kaçmak. Firar etmek.
• Davarın yaşını anlamak için dişini görmek.

gamez

• Malın ve davarın kemi ve küçüğü.

gasase

• (Gasis-Gususe) Davarın zayıf olması.
• Sözün boş ve faydasız olması.
• Yaradan irinin akması.

gazva

• Malın ve davarın kötüsü.

habat

• Vücuttaki bir yara iyileştikten veya vücuda bir sopa ile vurulduktan sonra bedende kalan iz.
• Davarın çok yemekten dolayı karnının şişmesi.

hadia / hadîa

• Davarın karnından gelen ses.

hafa

• Çok yürümekten adamın ayağının ve davarın tırnağının aşınması.

hafir

• (Çoğulu: Havâfir) Davar tırnağı.

hamer

• Davarın arpa yemekten dolayı içinin ve ağzının kokması.

hanev

• Eğmek.
• Davar kösnemesi.

hank

• Muhkem etmek, sağlamlaştırmak.
• Bir şeyi çiğneyip damağıyla ezmek.
• Davarın ağzına gem vurmak veya urgan koymak.

harat

• Davarın memesinde olan bir hastalık. (Sütün parça parça, ufanmış gibi çıkmasına sebep olur)

harm

• Muhkem etmek, sağlamlaştırmak.
• Davara yük vurmak.
• İşinde çabuk çabuk olmak.
• Udul etmek.
• Kat'etmek.

hart

• Katı katı ovmak.
• Davarın yulaf yerken çıkardığı ses.

harut

• Mukaddes kimse.
• İpini sahibi elinden çekip kaçan davar.

hass

• Zannetmek.
• Silkmek.
• Davarı kaşağılamak.
• Közün üstünde birşey pişirmek.
• Katletmek, öldürmek.

haşş

• Kat'etmek, kesmek.
• Toplamak, cem'etmek.
• Davara ot vermek.
• Ateş yakmak.

hazem

• Göğüs kemiği.
• Davarın karnının ve böğrünün dolu olması.

hedb

• Meyve toplamak.
• Davar sağmak.

helva'

• Hızlı yürüyüşlü davar.

hevs

• Bir şeyi vurarak kırmak.
• İfsad etmek.
• Dolaşmak.
• Davarı yavaşça ileri sürmek.

heyş

• Hareket.
• Davar sağmak.
• Fitne.
• Iztırab, acı.

hıbat

• Yüzde olan dağ ve nişân.
• Davarın ayağında ve uyluğunda yapılan işâret.

hınziz / hınzîz

• (Çoğulu: Hanâzız) Enenmemiş veya enenmiş erkek davar.

hülas

• Zayıf davar.

hurkuf

• Zayıf davar.

hurşun

• (Çoğulu: Harâşın) Ufacık bıtırak. (Davarların tüyüne yapışır.)

hutm

• Her kuşun gagasına, her davarın burnunun ucuna ve ağızının önüne derler.

idak

• Davarın kösneyip aygır istemesi.

ifhac

• Davarın ayaklarını ayırıp sağmak.

ıfrat

• Davarın alın saçı.
• İnsanın ense saçı.

incal

• Davarı çimene salma, yeşilliğe bırakma.

kaat

• Gadap, hiddet, öfke.
• Darlık.
• Yaşlı koyun.
• Davar memesi.
• Bağırma ve çığlık şiddeti.

kame

• (Çoğulu: Kumme) Başını sudan kaldıran davar.

kamh

• Yemeğe iştihâsı az olmak.
• Suya dalmak.
• Davarın başını sudan kaldırması.

kamıh

• Suyu içmeyip, başını kaldırıp duran davar.

kams

• Hareket ettirmek.
• Davar önüne sıçramak.

karih

• (Çoğulu: Kuruh-Kavârih) Kesbedici, kazanan.
• Dişleri tam olan davar.

kasat

• Davarın arka ayaklarının dik ve doğru olması.

katf

• Atın veya diğer davarın adımını geç atması.
• Tırmalamak.
• Üzüm kesmek.
• Ağaçtan meyve devşirme.
• Devşirme mevsimi.

katuf

• Tenbel.
• Yavaş yürüyüşlü davar, yavaş olan hayvan.

kavayim

• Davarın ayakları.
• Evin direkleri.

kazim

• (Çoğulu: Kazmân-Kazam) Gümüş.
• Yazı yazmada kullanılan beyaz deri.
• Davara verdikleri arpa.

kebc

• Davarı durdurmak için dizginini çekmek.

kebv

• Davarın, başını vücuduna sürçmesi.
• Çakmak çöngelip ateşi çıkmaz olmak.
• Görmek.
• Kabın içindekini dökmek.
• Ateşi kül bürüyüp örtmek.

kedid

• Davar tırnağıyla didilmiş ve yumuşamış olan yumuşak yer.

kesd

• Davarı üç parmakla sağmak.
• Bir şeyi dişiyle kesmek.

keyy

• Adama veya davara yapılan nişan.
• Yarayı dağlama.

kırar

• Davarın yaşını anlamak için dişine bakmak.

kirs

• (Çoğulu: Ekrâs-Ekâris) Her nesnenin aslı.
• Bir araya getirilmiş beytler.
• Biri biri üstüne yığılmış kalmış davar tersi.

kırşib

• Yaşlı davar.
• Arslan. Çok yiyen, obur.
• Uzun boylu kimse.
• Kötü ahlâklı.

kişah

• Davarın böğrüne yapılan işaret.

küfae

• Davarın bir yıllık dölü, sütü, yoğurdu, yünü ve yapağısı.

küşud

• Memesi küçük davar.

lakh

• Davar yüklü olmak.

lebeb

• (Çoğulu: Elbâb) Göğüste gerdanlık takılan yer.
• Atın göğsüne yapılan sinebend.
• Devenin ve sâir davarın göğsüne bağladıkları nesne.
• Dağ eteğinde olan azıcık yumuşak kum.

lecebe

• (Çoğulu: Elcâb-Licâb-Lecebât) Doğurduktan dört ay sonra sütü çekilmiş davar.

lecun

• Halsiz, yaşlı davar.

leds

• Yalamak.
• Davarın ayağına nal vurmak.
• Yırtık dikmek.

letm

• Davarın boğazlanacak yerine bıçak çalmak.

lez'

• Davarı iyi gütmek.

lib'e

• (Çoğulu: Libâ) Ağuz denilen koyu süt. (Her dişi davar doğurduğunda önce olur.)

lücube

• Davarın sütünün çekilip azalması.

lühbe

• Sütü azalmış davar.

ma'lufe

• Yulaf verilen davar.

makade

• Davar yedmek.

mas'

• Davarın kuyruğunu salması.
• Vurmak.
• Parlamak.

meb'at

• Yaban sığırının yatağı.
• Davar ve deve yatağı.
• Mekân, menzil.

merag

• Davar ağnanmak ve toprağa yuvarlanmak.

merbat

• Davar bağlayacak yer. Ahır, ağıl.
• Manastır.
• Tekke.

mery

• Sağılır davarın memesini meshedip sağmak.

meş'

• Kesbetmek, kazanmak.
• Toplamak, cem'etmek. Davar sağmak.

meslah

• Mezbaha. Davar kesilen yer.

meşş

• Elini bez ile silmek.
• Bir şeyi aldıktan sonra yine almak.
• Davarın sütünü sağıp bazısını koymak.

mevaşi / mevâşi

• Davar, koyun, keçi, inek ve öküz gibi hayvanlar.

• Davar ve mal gibi hayvanlar (koyun, keçi, öküz, inek...)

mi'zal

• (Çoğulu: Meâzil) Zayıf ahmak adam.
• Silâhsız kimse.
• Davarını halktan ayırıp uzak yerlerde otlatan kimse.

mıhbat

• Davar için ağaçtan yaprak dökmekte kullanılan sopa.

mihlat

• İçine yulaf koyup davara vermekte kullanılan torba.

mihyaf

• Tez susayan davar.

mirbat

• Davar bağlanacak bağ.

mirbed

• (Çoğulu: Merâbid) Ev içinde olan küçük hücre (içine esvap koyarlar).
• Davar ahırı.
• Davar duracak yer.
• Hurma kuruttukları yer.

mirşaha

• Eyer altına konulan keçeyi davardan almak.

mirsal

• (Çoğulu: Merâsil) Tenbel yürüyüşlü davar.
• Küçük ok.

mişvar

• Tarz, tavır, gidiş, gidişât.
• Gümeçten bal peteği sağılan âlet.
• Davar satılacak yer.

mualli / muallî

• Yücelten, yükselten.
• Sağılır davarın sağ tarafından sağmaya varan kişi.

muhnak

• (Çoğulu: Mehânik) Zayıflamış davar.

mürah

• Davarın gece gelip yattığı yer.

müraka

• Deriden yolunan yün. Yolup davara verilen ot.

müsevvem

• Alâmetli, işaretli.
• Süslü, ziynetli.
• Yabana otlamaya salıverilen davar.

musu'

• Davarın sütü çekilip gitmek.

müvesseb

• Yünlü ve kıllı davar.

nahh

• Davar sürmek.
• İplik.
• Zeyli denilen döşek.
• Güç seyr.
• Deve çökertmek için söylenen söz.

natiha

• (Çoğulu: Netâyıh) Başka davar tarafından boynuzlanıp öldürülmüş olan davar.

nefş

• Açmak.
• Yapmak.
• Yün ve pamuk atmak.
• Davarların, geceleyin yayılıp çobansız otlaması.

nekad

• (Çoğulu: Nukyud-Nikâd) Ayakları kısa, yüzü çirkin koyun.
• Büyümesi geç olan çocuk.
• Ağızda dişler çürüyüp ufanmak.
• Davarın tırnağı soyulup yüzülmek.

nesel

• Davar sağıldıktan sonra meme başlarında arta kalan sütü.
• İki tarafı saf saf ağaçlar olan yol.

neşş

• Kaynamak, galeyan.
• Her nesnenin yarısı.
• Davarın tezce derisini yüzüp etinden ayırıp çıkarmak.
• Yirmi dirhem.
• Karıştırmak.

neşvar

• Davar gevişi.

nüfuş

• Yabana yayılmak.
• Davarların geceleyin yayılıp çobansız otlamaları.

nüşka

• Davarın boynuna takılan ip.

nutuh

• Boynuzuyla vuran davar.

nüz'

• Erkek ister kösnek davar.

racin

• Adama alışmış davar.

raufe

• Kuyuyu temizleyen kişinin üzerine oturması için kuyunun dibine konan taş.
• Davarlarını sulayan veya su içen kimselerin oturması için kuyunun kenarına konan taş.

rebika

• İp ile bağlanan davar.

recel

• Saçın ne sarkık ve ne de çok kıvırcık olması.
• İstedikçe emsin diye davarı yavrusuyla beraber otlağa salmak.

redyan

• Davar yelmek.

renf

• (Davar) zayıflığından kulaklarını sarkıtmak.

resen

• (Çoğulu: Ersân) Atı veya davarı ip ile bağlamak.
• İp, halat, urgan.

revy

• (Davar) Suya kanmak.

rıbka

• (Çoğulu: Ribak) Davar bağlamada kullanılan ip.

riddet

• İslâm dininden dönme. İrtidad.
• Doğumdan evvel davarın memesinin süt ile dolu olması.

rikase

• Davar bağlanan yer.

rimaha

• Tepici davar, tepen davar.

rüzah

• Davarın çok zayıf olması.

rüzam

• Davarın çok yorulup zayıflaması.

şa'la'

• Kuyruğu beyaz olan davar.

sayime

• (Çoğulu: Sevâyim) Yılın ekserinde yabanda yürüyen davar.

şazib

• (Çoğulu: Şüzeb) Zayıf, ince belli davar.
• Katı yer, sert arazi.

şeal

• Davar kuyruğunun beyazlığı.

şearir

• Davar yanırına üşüşen sinek ve üvez.
• Her yöne dağılmak.

sebtel

• Satıl adı verilen kab. (At bakıcıları onunla davara su verirler.)
• Susak. (Pınarlarda su içilir.)

şeker

• Davarın sütü çok olmak.
• Dolmak.

şekire

• Sütü çok olan davar.

semad

• Davar tersi.
• Gül.

şemerdel

• Uzun boyunlu, seri davar.

serah

• Kıl taramak.
• Halâs etmek.
• Davar gütmek.
• Eşini boşamak.

serh

• Kıl taramak.
• Halâs etmek, kurtarmak.
• Uzun, büyük ağaç.
• Güdülen davar ve sığır sürüsü.
• Otlak, mera.
• İrsal etmek.

şerib

• Yabancı kimse ile oturup şarap içen.
• Davarını yabancı kimsenin davarıyla birlikte sulamak.

sery

• Davarı iyi gütmek.
• Yıldırımın parlayıp çakması.
• Kurt, eşine çıkmak.
• Hiddetlenmek, kızmak.

şevr

• Davarı baharda otlamağa bırakmak.
• Kovandan bal almak.
• Satılığa çıkarmak.

şıhne

• Adâvet, düşmanlık.
• Davar bağladıkları yer.

şimas

• Davarın ürkek olması.

sircin

• Kurumuş davar tersi.

sirkin

• Kuru davar tersi.

sisa'

• (Çoğulu: Seyâsi) Davar arkası.
• Omuz başı.

şüms

• (Çoğulu: Şümus) Vahşi erkek davar.
• Bir nevi gerdanlık.

sured

• (Çoğulu: Surdân) Göçgen adı verilen küçük kuş.
• Davar arkasında yanırdan olan beyazlık.

şüzub

• Davarın ince belli olması.

ta'yil

• Davarı yürütmek.

ta'zib

• Davarları gece yabanda otlatıp eve getirmemek.

takrit

• Kulağına küpe takmak.
• Davarın başına yular takmak.

tav'

• İsteyerek uymak. Bir şeyi istekle yapmak. Muti' olmak.
• Mer'anın genişliğinden dolayı davarın her tarafta otlamasının mümkün olması.

tecbib

• Ürkmek. Kaçmak.
• Davarın ön ayaklarının dizlerine kadar beyaz olması.

tegayyüz

• Meşeliğe otlaması için davar salmak.
• Meşelik içinde yerleşmek.

telcin

• Davarın sütünü sağıp memesini boşaltmak.
• Kalınlaştırmak.

telzie

• Davarı iyi gütmek.

temassur

• Davarın memesinde kalan sütü sağmak.

terbub

• İşe vurulmamış davar.

teşezzür

• Ayrılmak.
• Korkmak.
• Hazırlanmak.
• Davara binmek.

teşni'

• Başa kakmak.
• Davara binmek.
• Silâh takınmak.
• Kötülük yapmak. Kötü göstermek. Ayıplamak.
• Birisinin çok şeni' olduğunu söylemek.

tesrid

• Davar boğazlandığında daha soğumadan bir yerini kesmek veya kırmak.

tesvim

• Davarı otlamaya salmak.
• İşaretlemek, nişan etmek.
• Dağlamak.

tev'eban

• Davar memesinin iki yanı.

teva'un

• Davarın, beslenip semizlemek hususunda nihayet hududu bulması.

tevrik

• Davarın üstüne oturmak.

tezkik

• Davarın derisini hilâf-ı âdet üzerine başı tarafından yüzmek.

uffe

• Bir deniz hayvanı.
• Davarın emziğinde kalan süt bakiyesi.

üsame

• Davar otlatmak.
• Arslan.

üstur

• At, katır davar gibi dört ayaklı hayvan. (Farsça)

vaif

• Davar yürüdüğünde karnından işitilen ses.

vakre

• Davarın tırnağının taşa dokunup sürçmesi.

veber

• Bedevi, göçer.
• Deve yünü.
• Davar tırnağı.

vegik

• Davar yürürken karnından çıkan ses.

veriş / verîş

• Yürümek ve seğirtmek istediği hâlde sahibi engel olan davar.

vikal

• Devamlı diğer davarların ardına kalan davar.

zal'

• Eğilmek, meyl etmek.
• Dar olmak.
• Davarın ağır yük getirmekten dolayı yürürken iki yanına eğilmesi.

zeml

• Atın, davarın neşeli yürüyüşü.
• Yük yüklemek.
• Refik. Arkadaş.