calib

• Çekici. Celbedici. Kendi tarafına çekip getirici olan.

calib-i şefkat / câlib-i şefkat

• Şefkati celbeden, şefkati çeken.

celb-i menafi / celb-i menâfi

• Menfaatlerin celbedilmesi; yarar sağlama, çıkar elde etme.

celb-i menfaat

• Menfaat celbedici, çekici, fayda sağlayıcı.

celeb

• Kesilecek hayvanları ve bilhassa koyun sürüsünü celbederek kasaplara satan tacir.
• Tar: İstanbul sarayında ilk işe başlamış olan acemi.

cerr-i magnem

• Menfaat celbetmek.

enteresan

• Alâka çekici, dikkate lâyık, nazarı celbedici. Câlib-i dikkat. (Fransızca)

füsunkar / füsunkâr

• Büyüleyici. Cezb ve celbedici. Hayranlık verici. (Farsça)

füsunperver

• Büyüleyici, hayranlık verici, cezbedici, celbedici. (Farsça)

hafş

• Celbetmek, çekmek.
• Yeri kazıp oymak.
• Birbiri ardınca tez tez gelmek.

hov

• Av kuşuyla yapılan av.
• Av kuşunu, yanına celbetmeye mahsus bir kelime-i beynelmileldir.

ictilab

• Celbetmek, çekmek.

incilab / incilâb

• Celbedilme. Çekilme. Sürülüp götürülme.

• Celbedilme, çekilme.

isticlab

• (Celb. den) Çekme, celbetme. Çekmeye vaya getirmeğe sebep olma.
• Fls: Uyandırma.

meclub / meclûb / مجلوب

• Celbedilmiş. (Arapça)
• Aşık, tutkun. (Arapça)

müncelib

• Celbedilen, çekilen.

ta'zir-i eşraf

• Ümera, yüksek tüccar, köy a'yanı gibi şerefli kimseler hakkındaki ta'zirdi ki, ya bilvasıta ilâm suretiyle veya mahkemeye celbedilerek bilmuvacehe ihtar suretiyle yapılır.

tivele

• Bir kadına kocası buğzedip (gizli düşmanlık edip) kendisinden soğuduktan sonra, kadının, kocasının sevgisini tekrar celbetmek (çekmek) için mutlak te'sir edeceğine inanarak sihir yapması.