adem-i kabul

• İsbatı tasdik etmemek. Şek, hükümsüzlük. İman hükümlerini lâkaydlıkla karşılamak, nefy ve inkâr etmek, kabul etmemek, göz kapamak gibi câhilâne bir hükümsüzlük. Bir terk, bir cehl-i mutlak.

cehil

• (Bak. CEHL)

çil

• (Çihil-Çehl) Kırk. (Farsça)
• Mc: Çok. (Farsça)

ilm

• Bir şeyi hakkıyla bilmek, anlamak. Cehlin zıddı.
• Allahü teâlânın subûtî sıfatlarından. Her şeyi bilmesi.
• Bir şeyin sûretinin, görünüşünün zihinde şekillenmesi, bilme, bilgi.

istichal

• (Cehl. den) Câhil sayma.

kaziye-i cehliyye

• Man: Esası cehl üzere mebni olan bâtıl kaziyyedir.

mücehhel

• (Cehl. den) Bilinmez bir hâle getirilmiş.

müstechilane / müstechilâne

• (Cehl. den) Cahil sayarak. (Farsça)