a'mal-i erbaa / a'mâl-i erbaa

• Mat: Dört işlem. (Toplama, çıkarma, çarpma, bölme.)

cereng

• Kılıç veya topuzun çarpmasından çıkan ses. Zil veya çan sesi. (Farsça)

da-ül-kalb / dâ-ül-kalb

• Tıb: Kalb hastalığı, yürek çarpması.

daraban

• Vurma, vuruş. Çarpış, çarpıntı, çarpma.

darabat / darabât

• (Tekili: Darbe) Vuruşlar. Çarpmalar. Vurmalar.

darb / ضَرْبْ

• (Çoğulu: Durub-Edrub) Vurmak, vuruş, çarpmak.
• Beyan etmek.
• Seyretmek.
• Nev, cins.
• Benzer, nazir.
• Eti hafif olan.

• Çarpma işlemi.

• Vurma, çarpma.

• Çarpma.

darb etmek

• Çarpmak.

darbe

• (Çoğulu: Darabât) Vuruş, vurma, çarpma.
• Musibet, belâ, âfet, felâket.

habt

• Şiddetli vurmak. Önünü görmeyerek körcesine basıp yürümek.
• Yanılmak, unutmak, hatâ etmek.
• Fesada vermek.
• Hiç umulmayan birisinden yardım istemek.
• Cin çarpmak.

hasıl-ı darb / hâsıl-ı darb

• Mat: Çarpım. Çarpmak işinin neticesi. 5 sayısı 2 sayısıyla çarpılırsa, çıkan 10 sayısı, hâsıl-ı darbdır.

• Çarpma işleminin sonucu.

i'tifar

• Yere vurma. Kavrayıp yere çarpma. Üzerine atılıp kavrama.

ihtilac

• Seğirtme.
• Çarpıntı, çarpma.
• Etler gevşeyip büzülme.
• Havale nöbeti.

ıstıdam

• İki şeyin birbirine şiddetli çarpması.

ka'kaa

• Silâh çatırtısı. Kılınç veya süngü gibi silâhların birbirine çarpmasından çıkan ses.

lafk

• İki şeyi birbirine çarpma.

lamme

• Cin çarpması. Çarpıklık.
• Yaramaz nesne.

let

• Dayak, kötek. (Farsça)
• Dövme, vurma. (Farsça)
• şiddetle çarpma. (Farsça)

manzur / منظور

• Bakılan. (Arapça)
• Dikkat çeken. (Arapça)
• Manzur olmak: Görülmek, göze çarpmak. (Arapça)

muakabe

• Bir kimseyi cezalandırma. Cezaya çarpma.

müsademat

• (Tekili: Müsademe) Vuruşmalar, birbirine çarpmalar. Müsademeler.

müsademe

• (Çoğulu: Müsademat) Vuruşma, birbirine çarpma.
• Silâhlı çarpışma.

sademat / صدمات

• Sadmeler, çarpmalar, darbeler. (Arapça)
• Musibetler. (Arapça)

sadme / صدمه

• Bir vuruş, çarpma, vurma, çatma.
• Birden bire patlama.
• Ansızın başa gelen musibet.

• Darbe, çarpma.

• Çarpma, vurma, tokuşma. (Arapça)
• Musibet. (Arapça)

saikanın isabeti

• Yıldırımın çarpması.

ta'riz / ta'rîz / تعریض

• Laf çarpma, dokundurma, taşlama. (Arapça)

tasfik-i esnan

• Soğuktan dişlerin birbirine çarpması.

tebellüd

• Ağır, tembel olma.
• Bir şeye tahassür ve teessüf etme. Pişmanlıktan dolayı "hay meded" diye ellerini birbirine çarpma.
• Yere düşme.

teşemmüs

• (Şems. den) Güneşleme, güneşe çıkma.
• Güneş çarpması.

ukus

• (Tekili: Aks) Akisler, yankılar, çarpmalar.