alamet-i sukut / alâmet-i sukut

• Düşme belirtisi, alçalma alâmeti.

dahr

• Alçalma. Küçülme. Hor ve hakir olma.

dakk

• Vurmak.
• Çekmek. Çok yemekten dolayı vücudun ağırlaşması.
• Kapı çalma.

dakk-ı bab etmek

• Kapıyı vurmak, kapıyı çalmak.

dakk-ül bab / dakk-ül bâb

• Kapı çalmak.

darbele

• Bir yürüme çeşidi.
• Davul çalmak.

fükuk

• Yaşamak.
• Kocalmak, ihtiyarlamak.
• Ayrılmak.

hals

• Bir şeyi soymak. Çalmak. Kapmak.
• Dibinden taze yetişen çayırla karışık olan kuru çimen.

hemz

• Dürtme, kakma.
• Parmaklarla sıkma.
• Yere çalma, vurma.
• Isırma, dişleme.

ihtilas / ihtilâs / اختلاس / اِخْتِلَاسْ

• (Çoğulu: İhtilasât) Çalma, sirkat, hırsızlık.
• Usulca ve elçabukluğu ile aşırma.
• Bir çeşit ok atma tavrı.

• Zimmetine para geçirme, para çalma. (Arapça)

• Aşırma, çalma.

ihtilasat

• (Tekili: İhtilas) Hırsızlıklar, çalmalar, sirkatler.

ihtizaz

• Alçalma, tezellül.

ilma

• Çalma, hırsızlama, sirkat.

intihal

• Çalma. Başkasının malını kendisinin gibi iddia etme.
• Edb: Başkasının yazısını kendisinin gibi göstermek. Onu benimsemek. Böyle şiire, sirkatî şiir de denir.

• Çalma.

istirak

• Sirkat etmek. Çalmak. Hırsızlık etmek.

istirak-ı sem'

• Haber çalmak, kulak hırsızlığı.

ka'r

• Derinlik. Dip. Her şeyin dibi. Nihâyet.
• Yemeği dipten yemek.
• Çalmak. koparmak.

kar'

• Vurmak. Çakmak. Kapı çalmak.
• Savt. Avâz. Ses.
• Kabak.
• Gülsuyu kabı.
• Eti soyulmuş kemik.

katr

• Damlamak. Damlatmak. Damlayan şey.
• Develeri katarlamak.
• Birisini şiddet ve hiddetle yere çalmak.
• Yağmur.

letm

• Davarın boğazlanacak yerine bıçak çalmak.

maden-i zillet ve hasaret / maden-i zillet ve hasâret

• Alçalma ve hüsran sebebi, kaynağı.

meratib-i terakkiyat ve tedenniyat / merâtib-i terakkiyat ve tedenniyat

• Yükselme ve alçalma dereceleri.

meyd

• Deprenmek. Sallanmak.
• Ziyaret etmek.
• Hareket etmek.
• Kırağı çalmak.
• Meyletmek.
• Neşv ü nemâ bulmak.
• Başı dönüp midesi bulanmak.

muka

• Islık çalmak.

müka'

• Islık. Islık çalmak.

müsarakat

• (Sirkat. den) Hırsızlık, çalma.

nakr

• Oymak, kazmak. Taş oymak.
• Kuşun yem toplaması.
• Vurmak.
• Sıklık vermek.
• Ağaç üstüne nakşetmek.
• Tanbur çalmak.
• Üflemek.
• Dille ıslık çalmak.
• Parmak çıtlatmak.

naks

• Nakletmek.
• İfsad etmek, bozmak.
• Evmek. Acele etmek.
• Kimseye lâkap takmak.
• Ayıplamak.
• Kilise çanını çalmak. Çan çalmak, çana vurmak.

nakur

• Sur gibi ağızla üflenerek çalınan boruya denir. Nakr; vurmak ve didiklemek mânalarına geldiği gibi, boru çalmak mânasına da gelir. Çünkü boru çalındığı zaman, içinden hava tazyiki ile didiklenmiş olacağı gibi, dışından da o ses, çarptığı kulakları didikleyeceği cihetle boruya "minkar" mânasıyla alâk

nedalet

• Kir, pislik.
• Çalma, sirkat etme, aşırma.

nevaht

• Okşama. (Farsça)
• Saz çalma. (Farsça)

nüvaht

• Çalgı çalma. (Farsça)

şahr

• Ağızını öttürmek.
• Islık çalmak.
• Sesi yükseltmek.

sar'

• Düşmek.
• Yıkıp yere çalmak.
• Edb: Şiirin beytini iki mısra' veya iki kafiyeli yapmak.
• Tıb: Bir hastalık ki, teneffüs cihâzını his ve hareketten meneder.

sirkat

• (Serkat) Çalma. Hırsızlık.

• Hırsızlık, çalma.

sukut

• Düşme. Yukardan aşağıya birden iniverme.
• Değerini kaybetme. Bozulma.
• Devrilme.
• Mahvolma.
• Ahlâk bakımından alçalma.
• Büyük bir vazifeden ayrılma.
• Sarkma.
• Çocuğun eksik veya ölü olarak doğması.

• Düşme, alçalma.

• Düşme, alçalma.

sukut etmek

• Düşmek, alçalmak.

sukut-u ruh

• Ruhun alçalması.

tasfir

• (Çoğulu: Tasfirât) (Safir. den) Sarartma, sarıya boyama.
• Islık çalma.

tatbil

• Davul çalma.

tedenni / tedennî / تدنى

• Alçalma, inme.

• Alçalma, gerileme.

• Gerileme, alçalma, düşüş. (Arapça)
• Tedennî etmek: Gerilemek, alçalmak. (Arapça)

tedenni-i mutlak / tedennî-i mutlak

• Sınırsız düşüş, alçalma.

tedenni-i mutlaka / tedennî-i mutlaka

• Sınırsız dinsizlik ve alçalma.

tedenniyat / tedenniyât

• Alçalmalar, gerilemeler.

• Alçalmalar.

tedric

• Azar azar, derece derece ilerlemek. Birisini bir şeye yavaş yavaş vardırmak.
• Sıkıştırmak suretiyle çok güçsüz hâle koymak.
• Edb: İfadenin derece derece yükselmesi veya alçalması.

tedric-i habit / tedric-i hâbit

• Edb: İfadenin alçalması. Bir şeyi tarif ederken vasıf bakımından yukarıdan başlayıp aşağıya inmek. Bunun aksini yapmağa da Tedric-i sâid denir.

telassus

• Çalma. Sirkat etme. Hırsızlık yapma.

tenezzül / تنزل

• İnme, alçalma.

• Alçalma. (Arapça)
• Alçakgönüllülük. (Arapça)

tenezzül etme

• Düşme, inme, alçalma.

tenezzül etmek

• İnmek, alçalmak.

tezellül / تَذَلُّلْ

• Zillete katlanmak. Aşağılanmak. Alçalmak. Hor ve hakir olmak. Kendini alçak tutmak.

• Alçalma.

• Zillete düşme, alçalma.

• Alçalma.

tezellül etme

• Alçalma, kendisini küçük düşürme.

tezellülat / tezellülât

• (Tekili: Tezellül) Alçalmalar, küçülmeler, zillete katlanmalar.

zaraat

• (Derâat) Alçalma. Kendini küçük görme, küçültme.

zebun / zebûn / زبون

• Alçak. (Farsça)
• Aciz, zavallı. (Farsça)
• Güçsüz. (Farsça)
• Zebûn etmek: (Farsça)
• Alçaltmak. (Farsça)
• Aciz bırakmak. (Farsça)
• Güçsüz bırakmak. (Farsça)
• Zebûn olmak: (Farsça)
• Alçalmak. (Farsça)
• Aciz kalmak. (Farsça)
• Güçsüz kalmak. (Farsça)

zemr

• Düdük çalmak.