a'nak / a'nâk

• (Tekili: Unk) Boyunlar, gerdanlar.

aded-i enfas / aded-i enfâs

• Canlıların hayatları boyunca aldıkları nefeslerin sayısı.

adet / âdet

• Usul, görenek, alışılmış davranış. Huy, tabiat. Toplumda nesiller boyunca uyulan ve kamuoyunda (umumî efkârda) saygı ve müeyyideye sahip hareket kaideleri (Sosyoloji). İslâm cemiyetinde âdetler de İslâmî olur, İslâma uygun olur. Müslüman, İslâma aykırı âdetlere uymaz. Cemiyetin yabancı âdetlerle boz

afur

• Boz tüylü ve kısa boyunlu olan geyik.
• Zaman.

ağlal / ağlâl / اغلال

• Boyunduruklar. (Arapça)
• Zincirler. (Arapça)

ahda'

• Boyun damarlarından bir damar.
• Hilekâr, aldatıcı, kandırıcı.

akved

• Uzun boyunlu.

ald

• Boyun siniri.

anka

• İsmi olup cismi bilinmeyen bir kuş. Çok büyük olduğu anlatılır. Zümrüd-ü Anka ve Simurg gibi isimlerle de anılır.
• Uzun boyunlu kadın.
• Arabdan bir kimsenin lakabı.
• Zahmet, meşakkat.

ariz ve amik

• Enine ve boyuna, genişliğine ve derinliğine, tafsilâtlı şekilde.

arziyat

• Jeoloji. Dünyanın yaradılışı ile tarih boyunca değişen vaziyetlerini tetkik eden ilim.

as'ar

• Çok kibirli, mağrur.
• Çarpık suratlı, eğri yüzlü, eğri boyunlu.

asr-ı sani / asr-ı sâni

• İkinci asır.
• Ist: Fey-i zevâle ilâveten, herşeyin gölgesi kendi boyunun iki misli daha uzadığı zamandan başlayan ikindi vaktidir. (Fey-i zevâl; güneş tam ortada iken, gölgenin uzunluğudur.)

asur / asûr

• Eğri boyunlu.

atal

• (C. A'tâl) Vücudun örtüsüz yeri, bilhassa ense.
• Bir kişinin güzelliği.
• Vücudun tamamı.
• Boyuna asılan gerdanlığı kaybetmek.

ater

• Arap kadınlarının misk ve başka güzel şeylerle yoğurup, boyunlarına taktıkları gerdanlık.

atik

• (Çoğulu: Avâtik) Sırtın üst kısmı. Omuz ile boyun arası.
• Eski şarap.

atvak

• (Tekili: Tavk) Tasmalar. Gerdanlıklar, boyuna takılan mücevherler.
• Tâkatler, kuvvetler.
• Boyundaki halka çizgiler.

avhec

• Yılan.
• Uzun boyunlu.
• Dişi deve.

ayt

• Uzun boyunlu.

ayta'

• Uzun boyunlu kadın.
• Uzun boyunlu dişi deve.

aytel

• Uzun boyunlu.

aziz-i cebbar / azîz-i cebbâr

• Dilediği herşeyi yapabilecek kudrete sahip olan, herşeyi ve herkesi ister istemez kudretine boyun eğdiren, izzet ve yücelik sahibi Allah.

bevarid

• (Tekili: Bârid) Soğutulmuş yemekler.
• Omuzlarda boyun arasında, gerdanın yanında veya kulaklar arasında ve ensede olan etler.
• Sakat şeyler.

bezec

• (Çoğulu: Bezecât) Boyun çekmek.
• Laf vurmak.
• Kuzu, hamel.

cebbar / cebbâr

• Dilediği herşeyi yapabilecek kudrete sahip olan, herşeyi ve herkesi ister istemez kudretine boyun eğdiren, kudret ve azamet sahibi Allah.

celse-i muhakeme

• Mahkeme heyetinin görüşme boyunca yaptığı oturum, yargılama duruşması.

cid / cîd

• Gerdan. Süslemeye lâyık boyun. Güzel boyun.

• Boyun.

cug

• Öküz boyunduruğu. (Farsça)

çug

• Su arkı. (Farsça)
• Boyunduruk. (Farsça)

cüyud

• (Tekili: Cid) Gerdanlar, boyunlar.

dane

• (Diyn. den) "İtaat etti. İtaatli oldu, boyun eğdi, aziz oldu" mânasında fiil.

dara'

• Zayıf. Zelil, hakir.
• Muti, itâat eden, boyun eğen.

darb-ı unk

• Boyun vurma.

defva

• Boyu uzun ağaç. Uzun boyunlu keçi.
• Boynu uzun olan kadın.

derece-i inkıyad

• Boyun eğme derecesi.

derece-i inkıyad ve itaat

• Boyun eğme ve itaat derecesi.

derece-i itaat ve musahhariyet

• İtaat ve boyun eğmişlik derecesi.

desi'

• İki omuz arasında boyun battığı yer.

destedad-ı teslim / destedâd-ı teslim

• Teslim olma, boyun eğme.

dürdakıs

• Başla boyun arasında olan kemik.

ecyad

• (Tekili: Cîd) Uzun boyunlar.

ecyed

• Uzun boyunlu (adam.)

eglal

• (Tekili: Gull) Halkalar. Kelepçeler. Mahkemenin cezaya müstehak kılıp mahkum ettiği kimselerin boyun ve ayaklarına vurulan zincirler.
• (Galel) Ağaçlar arasında korulukta akan sular.

erkaban

• Uzun boyunlu.

esaret

• Esirlik. Kölelik. Kullara kendini teslim etmiş olmak. Başka milletten olanlara boyun eğmek.

esta'

• (Satı. dan) Uzun boyunlu. Boynu uzun olan insan veya hayvan.

faik / fâik

• Üstün, üstünde. Diğerinden daha değerli ve üstün. Her şeyin güzide ve a'lâsı. Âli.
• Başın boyun ile bitiştiği yer.

fariza / farîza

• Kaçınılmaz ödev, boyun borcu.

fermanber

• Boyun eğen, itaat eden.

fers

• Yırtmak.
• Parçalamak.
• Katletmek, öldürmek.
• Boyunlamak.

feth ve teshir ederek

• Fethederek ve emre hazır hâle getirerek, boyun eğdirerek.

fevak

• İki sağım arasında devenin memesinde sütün birikmesi.
• Rahat.
• Rücu.
• Uzun boyunlu bir nevi su kuşu.

fıkarat-ı rakabiye / fıkarât-ı rakabiye

• Tıb: Boyun omurları.

füyak

• Su kuşlarından uzun boyunlu bir kuş.

gafir / gafîr

• Çok fazla, sayısız, kalabalık.
• Örten, etrafını çeviren.
• Umumi.
• Boyun, boğaz ve kafada olan tüyler.

gerdan / gerdân

• Boyunla göğüs arası.

gerden / گردن

• Dönen. Dönücü. (Farsça)
• Boyun. (Farsça)
• Şeci'. Bahadır. Pehlivan. (Farsça)

• Boyun. (Farsça)

gerden-bend

• Boyuna bağlanan nesne, boyun bağı. (Farsça)
• Gerdanlık. (Farsça)

gerden-beste

• Boynu bağlı. İtâatli. Boyun eğmiş. (Farsça)

gerden-dade-i inkıyad ve teslim / gerden-dâde-i inkıyâd ve teslim

• İtaatle boyun eğen, itaat ederek teslim olan.

gerden-efraz

• (Gerden-firâz) Kibirli, gururlu. Boyun kaldıran, başı yukarda. (Farsça)

gerdenbeste-i inkıyad / gerdenbeste-i inkıyâd

• İtaatle boyun eğen.

gerdendade / gerdendâde

• Boyun eğme.

gerdendade-i teslim / gerdendâde-i teslim

• Boyun eğerek teslim olma.

gerdendade-i tevfik / gerdendâde-i tevfik

• Gerekli çalışma ve vazifeleri yerine getirdikten sonra neticeye boyun eğme ve sonucu Allah'tan bekleme.

geven

• Çalı. Dikenli ve bir karış kadar boyunda bir nebat. Aslı Gevân'dır. (Türkçe)

gudde

• Tıb: Bez. Vücudun muhtelif yerlerinde, hususan boyunda bir nevi vücuda lazım su çıkaran depocuk. Şiş.

gülhane

• İstanbulda Sarayburnu'ndan Topkapı Sarayı'nın duvarlarına ve bir taraftan Çizme Kapısı hizasına kadar devam eden saha. Bunun deniz tarafında, şimdiki hat boyunun batısında vaktiyle sıra ile gül bahçeleri bulunduğundan bu isim verilmiştir.

halta

• Köpeklere takılan boyun halkası. Tasma.

hatem-i sadaret / hâtem-i sadaret

• Padişahın sadrazamlarda bulunan mührü. Buna "hâtem-i vekâlet", "hâtem-i şerif" veya "mühr-i hümayun" da denilirdi. İlk zamanlar yüzük şeklinde idi ve parmağa takılırdı. Sonraları zincire bağlı olarak sadrazamlar, boyunlarına asarlardı. Bundan ayrılmak, vazifeden azledilmek demek olduğu için; mühürü

hayta'

• Deve kuşlarının uzun boyunlu olanı.

hedi / hedî

• (Çoğulu: Hevâdî) Mürşid.
• Boyun.

hevai / hevâî

• Nefsine boyun eğen, nefsinin zaafları doğrultusunda hareket eden.

hezhaz

• Aygırları boyunlarından sıkıp zebun eden yavuz aygır.

hırran

• Boyun eğen, itaat eden, muti.

hiza / hizâ / حذا

• Sıra. (Arapça)
• Hizâya gelmek: (Arapça)
• Boyun eğmek, itaat etmek, kabullenmek. (Arapça)
• Sırayı bozmadan durmak. (Arapça)
• Hizâya girmek: Sıra olmak. (Arapça)

huble

• Boyuna takılan süs eşyası.

hudu' / hudû'

• Boyun eğmek, alçak gönüllülük. Kalbde devamlı olan Allah korkusu. Allahü teâlâya itâat etmek.

hükmberdar

• Hükme muti olan, itaat eden, boyun eğen. (Farsça)

hükmkeş

• Emre itaat eden, hükme boyun eğen.

hükumet-i gayr-i müstakille / hükûmet-i gayr-i müstakille

• İstiklâliyet ve hâkimiyet haklarını tamamen haiz olmayıp, diğer bir devletin boyunduruğu altında bulunan hükûmet.

hünkar mahfili / hünkâr mahfili

• Eskiden camilerde padişahlar için yapılmış olan yerler. Bu mahfiller camilerin zemininden yüksek olarak yapılır ve caminin iç kısmını görmek için kafes konulurdu. Bunun haricinde kafesin birkaç yerinde 20-30 cm. en ve boyunda açılabilir küçük pencereler de bulunurdu.

huşu' / huşû'

• Tevâzû, alçak gönüllülük. Hakk'a boyun eğmek. Korku ve sevgiden meydana gelen edebli bir hal.

hütu'

• Boyun uzatmak.
• Çok nazar etmek, çok bakmak.

huzu / huzû

• Allah'ın büyüklüğünü düşünerek boyun eğme.

hüzzet

• Boyun.

i'tinak

• (Unk. dan) Birbirlerinin boyunlarına sarılma.
• Kucaklama.
• Sıkıca kavrayıp alma.

ican

• Boyun, unk.

icl

• (Çoğulu: İcâl) Boyun ağrısı.
• Sığır sürüsü.

ihbak

• Boyun eğme, inkıyâd, yumuşaklıkla söz dinleme.

ıkd

• İnci. Gerdanlık. Mücevher, boyuna takılan dizilmiş kıymetli şey.
• İnci dizecek iplik.
• Hurma salkımı.

ılab

• Boyunda olan uzun nişan.

ılba'

• (Çoğulu: Alâbâ) Boyun siniri.

imtisal / imtisâl / امتثال

• Emre uyma, boyun eğme.

• Boyun eğme. (Arapça)
• Verilen işi yapma. (Arapça)

imtisal edilen

• Uyulan, boyun eğilen.

imtisal etme

• Emre uyma, boyun eğme.

imtisal ettirmek

• Boyun eğdirmek.

inbisat

• Genişleme. Yayılma.
• Açık yüzlü olma. Şâd, mesrur ve mahzuz olma.
• Gönül açıklığı. Kalb ferahlığı.
• Fiz: Sıcaklığın etkisiyle madenî cisimlerin enine, boyuna büyüyüp uzaması. Genleşme.

inkıyad / inkıyâd

• Boyun eğme. Muti olma. Teslim olma. İtaat etme. İmtisal.

• Boyun eğme, mutî olma, itaat etme.

• Boyun eğme, itaat etme.

• Boyun eğme, itâat etme.

• Boyun eğme, bağlanma.

inkiyad

• Boyun eğmek, itaat etmek.

inkıyad / انقياد / inkıyâd

• Boyun eyme.

• Bağlanma, boyun eğme. (Arapça)

inkıyad eden

• Boyun eğen.

inkıyad etmek

• Boyun eğmek, itaat etmek.

inkıyad-ı eşya / inkıyâd-ı eşya

• Varlıkların boyun eğmesi, itaat etmesi.

inkıyaden

• İnkıyad suretiyle. Teslim olarak. İtaat ederek, boyun eğerek.

inkıyat

• Boyun eğme, itaat etme.

inzılam

• Zâlimin zulmüne boyun eğme.

islam / islâm

• Boyun bükerek teslim olmak. Allahü teâlânın Muhammed aleyhisselâm vâsıtasıyla bildirdiği emirler ve yasakları.

ita'at / itâ'at

• Söz dinleme, boyun eğme, emre göre hareket etme. Sözünden çıkmama.

itaat / itâat / اطاعت

• Alınan emre uymak. Söz dinlemek. İnkıyad etmek. Boyun eğmek. Âmirin meşru emirlerini dinleyip ona göre hareket etmek.

• Uyma, boyun eğme. (Arapça)
• İtâat etmek: Uymak, boyun eğmek. (Arapça)

itaat ettirme

• Emre uydurma, boyun eğdirme.

itaatkarane / itaatkârâne

• İtaat ederek, boyun eğerek.

kabil-i teshir olmayan

• Boyun eğdirilmesi mümkün olmayan.

kadere rıza / kadere rızâ

• İnsanın, Allahü teâlânın kendisi hakkında takdîr ettiği şeylere rızâ göstermesi, hoşnud olması başına gelen belâ ve musîbetlere sabredip, boyun eğmesi.

kahhar / kahhâr

• Herşeye her zaman mutlak galip gelen ve boyun eğdiren Allah.

kail

• Söyleyen. Anlatan. Nakleden. Söz sahibi. İnanmış.
• Boyun eğmiş. Rıza göstermiş, razı olmuş.

• Söyleyen, diyen.
• Razı olmuş, boyun eğmiş.

kasara

• (Çoğulu: Kasr-Kasarât) Boyun kökü.
• Yoğun ağaç.
• Gemilerin baş ve arka taraflarında güverteden daha yüksek yapılan güverte.

kavda

• (Çoğulu: Kud) Uzun boyunlu kadın.
• Alt dişlerin uzun başlısı.

kayd-ı hayat

• Ömür boyunca, yaşadığı müddetçe.

kemal-i imtisal / kemâl-i imtisâl

• Eksiksiz bir şekilde bağlanma, boyun eğme.

kemal-i inkıyad / kemâl-i inkıyad

• Tam ve mükemmel boyun eğme.

kemal-i itaat / kemâl-i itâat

• Tam bir itaat, mükemmel ve kusursuz bir şekilde boyun eğme.

kemal-i musahhariyet / kemâl-i musahhariyet

• Tam bir boyun eğmişlik.

kerd

• Sürmek.
• Def'etmek, kovmak.
• Boyun.

kimam

• (Tekili: Kimm) Tomurcuklar.
• Hayvan ağızlığı. Boyunduruk.

küra'

• (Çoğulu: Ekru-Ekâri) İnsanda boyundan aşağısı; hayvanda topuktan aşağısı.
• Koyun ve sığır baldırı.

kurtat

• Eyer altına konan bir nesne.
• Boyun.

lahd

• Kabir kazıldıktan sonra, kabrin taban sathından kıble cihetine kabir boyunca, içine ölü sığacak kadar genişlik ve derinlikte kazılan yer.

leben

• Süt.
• Boyun ağrısı.

lit / lît

• Boyunun bir tarafı.
• Boyun.
• Baş.

lügd

• Çene ile boyun arasında olan et.

lügnun

• (Çoğulu: Leganin) Çene ile boyun arasındaki et.

madalyon

• Boyuna takılan süs eşyası.

mahasal-ı ömr / mâhasal-ı ömr

• Evlât. Çocuk.
• Hayat boyunca çalışılarak vücuda getirilen eser veya elde edilen şey.

mahdu'

• Hileye aldanmış olan. Kandırılmış kimse.
• Boyun damarı kesilmiş kişi.

mahrek-i senevi / mahrek-i senevî

• Bir gezegenin bir sene boyunca döndüğü daire, hareket yolu, yıllık yörüngesi.

mahzu'

• Boyun eğmiş.

malikane

• Büyük ve gösterişli köşk. (Farsça)
• Tar: Bir kimseye, gelirinden hayatı boyunca istifade etmek; fakat satamamak ve miras bırakamamak şartıyla verilen beylik arazi. (Farsça)

matneb

• (Çoğulu: Metânib) Omuz.
• Omuzla boyun arası.

mensic

• (Çoğulu: Menâsic) Bez dokuyacak yer.
• Boyun ile kürek arası.

mesh

• Mest denilen ayakkabıyı abdestle giydikten sonra, abdest bozulup, yeniden alırken, ayakları yıkamayıp elleri ıslatarak, sağ elin yaş beş parmağını sağ mest, sol elinkini de sol mest üzerine boylu boyunca yapıştırıp ayak parmakları ucundan bacağa do ğru çekme.
• Bir uzva veya sargıya ıs

muhtazı'

• Boyun eğen. Tevâzu yapan. Alçak gönüllülük gösteren.

muhtazıane / muhtazıâne

• Alçak gönüllülükle. Tevâzu ve mahviyetle. Boyun eğerek. (Farsça)

mukallidin / mukallidîn

• (Tekili: Mukallid) Taklidçiler. Örnek ve misâl alanlar.
• Takınanlar. Boyuna takanlar.

mukannit

• Yer altından kanalla su akıtan kişi.
• Muti kimse, itaat eden, emre boyun eğen kişi.

mukmehun

• Elleri boyunlarına bağlı veya boyunlarından zincir takılı olarak azab çekenler.
• Başı yukarı kalkmış, gözleri bir yere dikilmiş ve etrafa bakamayan somurtmuş kimseler.

münkad

• Boyun eğen.

• (Kavd. dan) İnkiyad eden, boyun eğen, muti olan, itaat eden.

• İnkıyad eden, uyan, boyun eğen.

munzalim

• Kendi isteğiyle veya istemiyerek zâlimin zulmüne boyun eğen.

mürkab

• Baş ve boyun derisi. Baş ve boyundan soyulan deri.

musahhar

• Boyun eğdirme.

musahhar eden

• Boyun eğdiren.

musahhar etmek

• Boyun eğdirmek, emri altına almak.

musahhar kılmak

• Boyun eğdirmek.

musahhar olma

• Boyun eğme, itaat etme.

musahhar olmak

• Boyun eğmek.

musahharane / musahharâne

• Emre uyarak, boyun eğerek.

musahhariyet

• Boyun eğmişlik.

musahhariyet-i mevcudat

• Varlıkların boyun eğmesi.

müsahhirü'ş-şemsi ve'l-kamer

• Ayı ve Güneşi itaat ettiren, boyun eğdiren, Allah.

müsteslim

• (Çoğulu: Müsteslimîn) Müslüman olan. İslâm dinini kabul eden.
• Teslim olan, boyun eğen.

müsteslimin / müsteslimîn

• (Tekili: Müsteslim) Müslüman olanlar. İslâm dinini kabul edenler.
• Boyun eğenler, teslim olanlar.

mutava'at / mutâva'at / مطاوعت

• Baş eğme, boyun eğme, itaat. (Arapça)

mutavaat / mutâvaat

• İstekli olma, boyun eğme.

muti / mutî / مطيع

• İtaat eden, boyun eğen. (Arapça)
• Mutî olmak: İtaat etmek, boyun eğmek. (Arapça)

müvatat

• Muvafakat, uygunluk.
• Boyun eğmek, itaat etmek.

nafiz-ül emr

• Emri geçip sözü dinlenilen.
• Kendisine itaat edip boyun eğilen.

naha'

• Boyun kemiğindeki beyaz iliğe varana kadar kesmek.
• Yemen taifesinden bir kavim.
• Hâlis etmek.
• Uzaklık, ıraklık.

nahr

• Boğazlamak. Bir hayvanın göğsü üstünden bıçak vurup boğaz damarını kesmek.
• İki şeyin birbirine göğüs göğüse olması.
• Boyun. Boğaz çukuru.
• Sadır.
• Gündüzün evveli.
• Namazda kıyamda iken sağ eli sol elin üstüne koymak.

nasil

• Çenelerin altından boyun ile başın kavuştuğu yerde olan mafsal.

nir

• (Çoğulu: Nirân-Enyâr) Öküz boyunduruğu.
• Bez damgası.
• Irgaç.

nıtab

• Baş.
• Boyun damarı.

nu'nua

• Devenin boyun eti.
• Horozun boyun tüyü.

nuha'

• Boyun kemiği içindeki murdar ilik.

ömri hibe / ömrî hibe

• Bir kimseye; "Ömrün boyunca evim senin olsun" diyerek yapılan hibe.

rakabat

• (Tekili: Rakabe) Boyunlar. Ense kökleri.
• Köleler, câriyeler. Kullar.

rakabe

• Ense kökü, boyun.
• Kul, köle, câriye.

ram / râm / رام

• Boyun eğme.

• Boyun eğme.

• İtaat eden, boyun eğen. (Farsça)
• Râm etmek: Boyun eğdirmek, itaat ettirmek. (Farsça)
• Râm olmak: Boyun eğmek, itaat etmek. (Farsça)

ram olmak / ram

• İtaat etmek, boyun eğmek.
  Ram: İtaat eden, boyun eğen, itaatli, münkad.
  Teslim olmak, hükmü altına girmek (Farsça)

rametmek

• Boyun eğdirmek, itaate getirmek.

razı

• Hoşnud, rıza gösteren, kabul eden.
• Boyun eğen, itaat eden.

rebeze

• (Çoğulu: Rebez-Rebezât) Devenin boyun yünü.

rikab

• (Tekili: Rakabe) Boyunduruk altında olanlar. Kullar, köleler.
• Boyun, ense kökü.

riyazet / riyâzet / ریاضت

• Nefsinin isteklerine boyun eğmeden yaşama. (Arapça)

rıza

• Hoşnutluk, memnunluk, razı olma, peki deme.
• İstek, kendi isteği.
• Allah'ın yazdığına boyun eğme.

sadak

• Okları koymağa mahsus torba veya kutu şeklindeki kılıfın adıdır. Boyuna asılan bu âlete "tirkeş" veya "tirdan" da denilirdi.

şaha

• Boyunduruk. (Farsça)

saver

• Eğri boyunlu olmak.

say'ariyye

• Boyunda olan işaret.

sebt

• (Çoğulu: Esbât-Sübut-Esbüt) Rahat etmek.
• Boyun vurmak.
• Saç sarkıtmak. Bir çeşit deve yürüyüşü.
• Cumartesi günü.
• Şaşırmak, hayrette kalmak.
• Çok zeki, dâhiye.
• Başı tıraş etmek.

şedid-üş şekime

• Şedid-ün nefs; yani başkasına boyun eğmekten çekinen ve kibirlenen.

şedidü'ş-şekime / şedîdü'ş-şekîme

• Başkasına kolay kolay boyun eğmeyen, inatçı.

selis

• Kolay, yumuşak.
• Boyun eğmiş, bağlı.

şemerdel

• Uzun boyunlu, seri davar.

sempati

• Cana yakınlık, sıcak kanlılık. (Fransızca)
• Tıb: Her omurilik boyunca olan sağlı sollu yirmi üç boğumdan geçen iki paralel ağ şeklinde sinir sistemi. (Fransızca)

seramac

• Boyunduruk. (Farsça)

serfüru

• Boyun eğme.

serfüru bürde-i itaat ve ihtiram

• İtaat ve saygıyla boyun eğme.

serfuru etme / serfurû etme

• Boyun eğme, itaat etme.

seta'

• Boyunun uzun olması.

şı'şa'

• Uzun, yeynicek kimse.
• Uzun boyunlu deve.

sıbtır

• (Çoğulu: Sibetrât) Uzun, tavil.
• Uzun boyunlu bir kuş.

sirac-ı musahhar / sirâc-ı musahhar

• Emre boyun eğen lamba.

şirpençe / şîrpençe / شيرپنچه

• Arslan pençesi. (Farsça)
• Sırtta ve boyunda çıkan bir tür kan çıbanı. (Farsça)

sırr-ı teslimiyet

• Allah'ın kanunlarına teslim olma ve boyun eğmenin içindeki gizli sır.

şürabiye

• Bir şeye bakmak için boyun uzatmak. (Farsça)

tabi / tâbi / تابع

• Boyun eğen, uyan.

• Birinin arkasından giden, ona uyan, boyun eğen.

• Uyan, tabi olan. (Arapça)
• Boyun eğen. (Arapça)

tabi'

• Birinin arkası sıra giden, ona uyan. Boyun eğen. İtaat eden.
• Gr: Kendinden evvelki kelimeye göre hareke alan.
• Peygamberimiz Aleyhissalâtü Vesselâm'ı görmüş olanları, ashabını görüp, onlardan hadis dinlemiş olan.

tahyis

• Zelil etmek, kepaze etmek.
• Boyun eğdirmek. Muti etmek.

takallüd

• (Çoğulu: Takallüdât) (Kald. dan) Bir işi üstüne almak.
• Takınma, kuşanma. Gerdanlık veya muska gibi boyuna geçirme.
• (Kılıç) kuşanma.

taktil

• (Katl. den) Çok öldürmek, çok katletmek.
• Muti etmek, itaat ettirmek, boyun eğdirmek.

takvid

• Çok uzun boyunlu olmak.

tatvi'

• Muti etmek, itaat ettirmek, boyun eğdirmek.

tav' / طوع

• Boyun eğme, itaat. (Arapça)

tavk

• Tâkat. Güç.
• Boyuna takılan zinet. Gerdanlık.
• Tasma.

tayi'

• İtaat eden, boyun eğen kimse.
• Bir işi kendi isteğiyle yapan.

tedbih

• Muti etmek, itaat ettirmek, boyun eğdirmek.

telbib

• (Çoğulu: Telâbib) Bir kimsenin yakasına yapışıp çekmek.
• Boyun.

teşetti

• (Şitâ. dan) Kışlama. Kış mevsimi boyunca bir yerde oturma. Kışı geçirme.

teshir eden

• Boyun eğdiren.

teshir etmek

• Boyun eğdirmek.

teshir-i ilahi / teshir-i ilâhî

• Allah'ın boyun eğdirmesi, itaat ettirmesi.

teshir-i rabbani / teshir-i rabbânî

• Herbir varlığa yaratılış gayelerine ulaşmaları için muhtaç olduğu şeyleri veren, onları terbiye edip idaresi ve egemenliği altında bulunduran Allah'ın herşeye boyun eğdirmesi.

teshir-i sehab

• Bulutların emre boyun eğdirilmesi.

teshir-i şems ve kamer ve nücum

• Güneşi, ayı ve yıldızları emrine boyun eğdirme.

teslim / تسليم

• Kendini, başkasının irâdesine terketme (bırakma), onun emrine uyma, boyun eğme, itâat etme.

• Boyun eğme.

teslimiyet

• Kendini Allah'a veya başka birinin iradesine terketmek, boyun eğmek.

tetavvuk

• Boyuna gerdanlık gibi şeyler takma.

tevhid-i ceberut

• Bütün varlıklara boyun eğdiren kudret ve otoritenin bir olan Allah'a ait olduğunu kabul etme ve kudret ve otorite hususunda hiçbirşeyi Ona ortak koşmama.

tıksar

• Halka biçiminde taç.
• Kaınların boyunlarına yaptıkları bağ.

tinnin / tinnîn

• Büyük yılan, ejder, ejderha.
• Koz: Gökte yedi burc boyunca uzanan hafif beyazlık.
• Ejderha burcu. Semânın şimal yarım küresinde Küçük Ayı burcunu etrafından saran, kıvrılıp bir yıldız dörtgeni ile nihayet bulan bir burç.

• Büyük yılan; astronomide yedi burç boyunca uzanan hafif beyazlık.

tulan

• (Tul. den) Uzunluğuna, boyuna.

tulye

• (Çoğulu: Tulâ) Boyun önü.
• Göğüs önü.

ubudiyyet / ubûdiyyet

• Allahü teâlânın emirlerine teslîmiyet ve boyun eğmek. Allahü teâlânın işinden râzı olmak. Her an Allahü teâlâyı hatırlamak, anmak.

ukad

• (Tekili: Ukde) Düğümler, bezler, şişlikler. Boyun, koltuk altı ve kasıkta bulunan guddeler.

unk

• Boyun, gerdanlık, gerdan.

velsan

• Birbirinin boyunlarına el atarak yürüme.

verid

• Siyah kan damarı. Toplar damar. Boyun damarı.
• Kırmızı gül.

yal / yâl / یال

• Kuvvet, güç. Boyun, gerdan. (Farsça)

• Yele. (Farsça)
• Boyun. (Farsça)

yug

• Boyunduruk. (Farsça)

yuğ / yûğ / یوغ

• Boyunduruk. (Farsça)