adem-i te'diye

• Borcunu ödememe.

are

• Borç olarak alınan veya verilen şey.

dain / dâin

• Borç veren, alacaklı.

dayin / dâyin

• Borç veren. Alacaklı. Ödünç para veren..

• Borç veren, alacaklı.

deyn / دین

• Borç.

• Borç, hazır ve mevcûd olmayan mal.
• Hazır olmayıp, ayrı olarak bulunduğu yeri bildirilmeyen her türlü mal ile hazır ise de ayrı olarak gösterilmeyen kıyemî (çarşıda benzeri bulunmayan, bulunsa da fiyatları farklı olan) mal.
• Zekât verecek kimsenin elinde, yanında olmayıp başkasında bul

• Borç.

• Borç.

• Borç. (Arapça)

düyun / düyûn / دیون

• Borçlar.

• Borçlar. (Arapça)

eda-yı deyn

• Borç ödeme.

garamet / garâmet

• Borçlanılan şeyi ödeme. Bir çeşit vergi.

havale / havâle

• Borçlunun, alacaklıya, borcumu falan kimseden al deyip, alacaklının, bu teklife, sözleşme yerinde râzı olması. Ciro etme.

icra dairesi

• Borçlunun, alacaklıya karşı ödemekle yükümlü bulunduğu bir şeyi hukukî yollarla almasını sağlayan daire, kurum.

idaneten

• Borç olarak, ödünç olarak, idane suretiyle.

iddiyan

• Borçlanma, borca girme.

igram

• Borç ödetme.

igtiram

• Borç, diyet veya cerime verme.

ikraz / ikrâz / اقراض

• Borç verme, ödünç verme. Bir kimsenin nakid para, hacim ölçüsü ile alınıp satılan malını, daha sonra mislini (benzerini) almak üzere bir şahsa vermesi.

• Borç verme.

• Borçlandırma, borç verme. (Arapça)

ikrazat

• Borçlar. Borç vermeler.

istikraz / istikrâz / استقراض

• Borçlanmak. Ödünç almak. Borç almak.

• Borçlanma.

• Borçlanma. (Arapça)

kankaris

• Börek.

karz / قرض

• Borç. (Arapça)

karzen

• Borç, ödünç olarak.

lüvbiya

• Börülce.

medyun / medyûn / مدیون / مَدْيُونْ

• Borçlu.

• Borçlu, verecekli.

• Borçlu. Vereceği bulunan.

• Borçlu, borçlanmış kimse.

• Borçlu. (Arapça)

• Borçlu olan.

medyun olma

• Borçlu olma.

minnet kabul etme

• Borç altına girme, kendini borçlu hissetme.

müdayene

• Borç alıp vermek. Ödünç almak ve vermek.

müdayene ayeti / müdâyene âyeti

• Borçlu ve alacaklı hakkındaki âyet; Bakara Sûresinin 281. âyeti.

müstakraza / مستقرضه

• Borç alınan. (Arapça)

müste'rib

• Borçlu.

müstevfir

• Borçludan alacağını tamamen alan.

şebur

• Boru.

tagrim-i düyun

• Borçların ödenmesi.

taksit / taksît / تقسيط

• Borç parçası, taksit. (Arapça)

te'diye-i deyn

• Borç ödeme. Borcunu verme.

tedayün

• Borç edişmek.

tenvic

• Borç edinmek.

tesviye-i deyn

• Borç ödeme.

vam / vâm / وام

• Borç. (Farsça)

• Borç. (Farsça)

vamcu

• Borç arayan. (Farsça)

vamdar / vâmdâr / وامدار

• Borçlu. (Farsça)

• Borçlu. (Farsça)

vami / vamî

• Borçlu. (Farsça)

vecibe / vecîbe

• Borç hükmünde vazife.

• Borç, zorunlu vazife, görev.