abt

• Deveyi ve koyunu hastalanmadan sağ iken boğazlamak.
• Kazılmamış yeri kazmak.
• Yarmak.

ahiyane

• Damak. (Farsça)
• Tıb: Boğaz. (Farsça)
• Beyin kemiği. (Farsça)

ahtal

• Çabuk yürüyen.
• Boşboğaz, çok konuşan kimse. Çenesi düşük.

akabe

• (Çoğulu: Akabât) Bâdire. Sarp ve çıkılması müşkül yokuş.
• Tehlikeli geçit. Dar ve iki tarafı pusu yeri olan boğaz.
• Muhatara, tehlike.
• Hastalığın veya başka bir halin en tehlikeli ve korkulur süresi.
• Kızıldenizin kuzey ucunda, Süveyş'in doğu tarafında bulunan da

akar

• Köşk, yüksek bina.
• Bâbil vilayetinde bir yer adı.
• Dehşetli olmak. Yaralamak. Boğazlamak.
• Korku ve dehşetten kişinin ayakları titreyip dövüşememesi.

akonitin

• Kurtboğan denilen bir bitkiden çıkan zehirleyici bir madde. (Fransızca)

atire

• Receb ayında keferenin putları için boğazladıkları koyun ki, o puta "itrâ" derler.

ayn-üs sevr

• Boğa gözü.
• Koz: Semânın kuzey yarım küresinde bulunan boğa burcunun en parlak yıldızı.

bab-ul mendeb / bâb-ul mendeb

• Kızıldeniz'de Hint Denizi yakınlarında bulunan bir boğazın adı.

bademcik

• Tıb: Boğazın iki tarafında, badem biçimindeki bezler.

bahbaha

• Boğazdan boğuk ses çıkartmak.

bahh

• Ses kesilmek, boğaz kısılmak.

bazende-zeban

• Boş boğaz, geveze, çok konuşan. (Farsça)

behv

• (Behve) Misafir odası.
• Yer altında hayvan ağılı. (Bu iki mananın cem'i Ebhâ-Bühüvv şeklindedir)
• Geniş meydan, yer.
• Göğüsün içi, boğazdan mideye kadar olan aralık.
• Rahim ile mahrecinin arası.

bel

• t. Geminin orta kısmı.
• Bedenin ortası. Göğüs ile karnın arası.
• Yüksek dağın iki zirvesi arasındaki kavisli kısmı veya alçakça olan geçit ve boğazı.

belka'

• Tenha çöl. Harap ve boş yer.
• Yazı.
• Yalan yere yemin etmek.
• Su, süt gibi boğaz ıslatan şeyler.
• Bir hurma cinsi.

benderek

• Küçük iskele. (Farsça)
• Boğaz ve liman ağızlarında yapılan küçük kale. Mendirek. (Farsça)

bevk

• Fenalık, düşmanlık, keder ve belâ meydana getirme.
• Musibet, felâket.
• İzinsiz ve habersiz olarak bir yere aniden çıkagelme.
• Çalıp çırpma.
• Yalan söz.
• Boşboğaz (adam).
• Şiddetli yağmur.

beyhan

• Sır saklamıyan, aklında ve kalbinde olanları söyleyen kimse. Boşboğaz.

bezer

• Gevezelik, boşboğazlık, çok konuşmaklık.

bildem

• Göğüs önü.
• Boğaz.
• Akılsız kimse.

bismil

• Boğazlanmış, kesilmiş. (Farsça)

bismil-şüde

• Boğazlanmış, kesilmiş. (Farsça)

bizlah

• Geveze, boşboğaz, çenesi düşük.

boğaz

• İstanbul Boğazı.

buhha

• Boğaz kısılmak.

burc-u sevr

• Boğa (öküz) burcu.

cendere

• yun. Tazyik. Baskı, basınç.
• Dar dere, boğaz.
• Kalın oklava.
• Çamaşır ütülemeye mahsus iki ağaç üstüvaneden ibaret alet.
• Mc: Sıkı ve dar yer.

• Sıkı ve dar yer, boğaz.

cezur

• (Çoğulu: Cüzür) Boğazlanacak deve. Hem erkeğe hem dişiye denir. (Boğazlanacak yere meczer derler. Boğazlayan kimseye cezzar derler.)

ciran

• (Çoğulu: Cürün) Devenin boynunun önünde boğazlanacak yerinden boğazı çukuruna kadar olan yer.

der-bend

• Dağda ve tepede zahmetlerle geçilen yer, dar geçit, boğaz. Hudut. Kale. (Farsça)
• Anahtarsız kapı. (Farsça)

ekele

• (Tekili: Âkil) Çok yiyenler, oburlar, pisboğazlar.

ekul / ekûl / اكول

• (Ekl. den) Çok fazla yiyen, obur, pisboğaz.

• Pisboğaz. (Arapça)

ezlem

• Boğazı altında sarkık uzun kılları olan keçi.

ferah-dehen

• Geveze, boşboğaz. (Farsça)
• Geniş ağızlı, ağzı büyük. (Farsça)

fuzuli / fuzulî / fuzûlî / فضولى

• Fazladan olup boşu boşuna söylenen söz. İşe yaramayan. Boşu boşuna.
• Boşboğaz. Ahmak. Vazifesinden hariç lüzumsuz şeye teşebbüs eden.
• Haksız olarak fiile çıkarılan iş.
• Fık: Şer'î izin olmadığı halde diğer bir kimsenin hakkında tasarruf eden kimse.
• Büyük bir şâi

• Zevzek, boşboğaz. (Arapça)
• Gereksiz, boşuna, fazladan. (Arapça)

gafir / gafîr

• Çok fazla, sayısız, kalabalık.
• Örten, etrafını çeviren.
• Umumi.
• Boyun, boğaz ve kafada olan tüyler.

galsame

• Solungaç. Suda yaşıyan hayvanların nefes alma organları.
• Gırtlak ağzı, hançere.
• Boğaz deliğinin başlangıcı.

gargara

• Suyu, içilen ilâcı veya başka bir sıvıyı, boğazda oynatıp çalkalama.
• Tavuk ve güvercinin ötmesi.
• Can boğaza gelip tereddüt etmek.
• Çömleğin kaynayıp fıkırdaması.
• Çoban koyuna haykırıp çağırması.

gark eyleyen

• Boğan, batıran.

gasas

• Dolu olma.
• Yediği ve içtiği şeyin boğazda durması.

gelu / gelû / گلو

• Boğaz. (Farsça)

• Boğaz. (Farsça)

gelu-gir

• Dağ armudu. Ahlat. (Farsça)
• Boğazdan geçmesi zor olan şey. (Farsça)

gülu

• İnsan veya hayvan boğazı. (Farsça)

gülubend

• Boyna sarılan sargı, boğaz sargısı. (Farsça)

gülugir / gülugîr

• Boğazda kalan, boğazdan zor geçen (şey). (Farsça)
• Ahlat armudu. (Farsça)

gussa

• Keder. Tasa.
• Gam.
• Boğaza takılan yemek.
• Ağaç, diken.

hafz

• Aşırı olmama hali.
• Refah ve ferahlık. Huzur ve rahat.
• Yavaş yavaş mülayim yürüyüş, itidal. Alçak.
• Kelimenin son harfini esre, yâni "i" diye okumak.
• Sözü boğaz içinden söylemek.

hakıne

• Boğaz altındaki çukurcuk.

halakim

• (Tekili: Hulkum) İnsan ve hayvanlarda boğazlar.

halic / halîc

• Liman. Boğaz. Kanal. Körfez. Koy. Denizin kara içine nehir gibi uzanmış kısmı.
• Irmak.
• Büyük çanak.
• İp.
• Deve ağzı.

halk / حلق

• Boğaz.
• Tıraş etmek.

• Boğaz. (Arapça)

hamata

• Katılık.
• Yanmak.
• Boğaz ağrısı.
• Darı samanı.
• Kalbin ortası.

hançere

• Gırtlak, boğaz.

hanık

• (Hunk. dan) Boğucu, boğan.
• Küçük dar yarık ve sokak.

hank

• (Hınk) Boğmak. Boğazını sıkıp öldürmek. Boğazı sıkılıp boğulmak.

hankan

• Boğmak suretiyle, boğarak.

hannak

• Boğan, boğucu.

hasıb

• Tipi. Ortalığı toza toprağa boğan şiddetli rüzgâr.

helahil / helâhil / هلاهل

• Zehir, ağı, boğanotu. (Arapça)

herzevekil

• Kendine vazife olmayan şeylere karışan. Fodul, boşboğaz. Her şeye burnunu sokan. (Farsça)

hıçkırık

• t. Fazla yemekten ve asabi sebeplerden diyaframın kasılması ve akciğerlerdeki havanın şiddetli ve gürültülü bir şekilde dışarı atılması.
• Boğaz tıkanacak surette ve derinden iç çekerek ağlama.

hılk

• Boğaz balgamı.

hulak

• Boğaz ağrısı.

hulkum / حلقوم

• Boğaz, gırtlak, ağızdan mideye giden yol.

• İnsan veya hayvan boğazı. Ağızdan mideye giden yol.

• Boğaz. (Arapça)

hunak

• (Çoğulu: Havânik) Boğazda olan şiş.

hunan

• Kuşların boğazında olan bir hastalık.

huncur

• Boğazın başı.

hunnak

• Tıb: Boğaz hastalıkları.

huruf-u halk

• Sesi boğazdan çıkan harfler. (Hâ, hı, ayn, gayn, he, hemze gibi)

ihtinak

• (Hank. dan) Boğazın sıkılıp tıkanmasından dolayı nefes alamama. Boğulma.

ilkam

• Yutturma, boğazından geçirtme.

insan-ı boşboğaz

• Boşboğaz insan.

jajhay / jâjhây / ژاژخای

• Boşboğaz, zevzek. (Farsça)

kasar

• Üşenme, tembellik etme.
• Güç ve kuvvetin son sınırı.
• Boğazı tutup nefes aldırmayan bir zahmet.

kezz

• Boğazına çıkana kadar yemek.
• Çok yemekten dolayı ağırlaşmak.

kudar

• Büyük yılan.
• Aşçı, tabbah. Deve boğazlayıcı, deve kasabı.

kur-boğaz / kûr-boğaz

• Obur, körboğaz. (Farsça)

laşe

• Cife. Kokmuş et parçası.
• Fık: Karada yaşayıp boğazlanmaksızın ölen veya şer-i şerife uygun olmayan şekilde kesilen kanlı hayvan ve bunların tabaklanmamış (dibagat edilmemiş) derileri.
• Yenilmesi şer'an haram olan ölmüş hayvan.
• Zayıf ve cılız hayvan.
• Mc: Kıyıda

lebbe

• Göğsün gerdanlık takılan yeri.
• Devenin ve sığırın, göğsünden boğazladıkları yeri.
• Evlâdını ve erkeğini seven kadın.

leca

• Su boğası.

letm

• Davarın boğazlanacak yerine bıçak çalmak.

leyy

• Def'etmek, kovmak.
• Harcamak, sarfetmek.
• İlaç yapmak.
• Aciz olmak.
• Bir nesneyi dürüp boğazına tıkmak.

lihat

• (Çoğulu: Lehâ-Lehevât-Leheyât-Lihâ') Boğaz ağzında olan dilcik.

lıks

• Boğazına düşkün, obur.
• Lokma sezdiği yere can atan kimse.

lütre

• Ancak konuşanların anlıyabileceği, başkalarının anlıyamıyacağı şekilde görüşülen uydurma dil, kuşdili. (Farsça)
• Boşboğaz. (Farsça)

magmag

• Boğaz düdüğü.
• Yemeği yağlı yapmak.

mahnak

• Boğazın boğacak yeri.

mahnuk

• Boğulmuş. Boğazı sıkılmış. Boğuk.

mahnukan

• Boğazı sıkılarak, boğulmuş olarak.

makmaka

• Sözü boğazı içinden söylemek.

mançurya

• (Mançu memleketi) Asya'nın kuzeydoğu tarafında büyük bir memleket olup, son zamana kadar kuzeyde Ohurcuk Denizine ve Sahalin Adasını ayıran Tataristan Boğazı'na kadar uzandığı halde; doğudan Japon Deniziyle sınırlanmış iken, sonraları kuzey ve kuzeydoğu tarafları Ruslar tarafından zaptedilerek Sibir

meczir

• (Çoğulu: Mecâzir) Deve boğazlayacak yer.

menahir

• (Tekili: Menhar) Hayvan kesilecek yerler. Hayvan boğazlıyacak yerler. Mezbahaneler.

menhar

• (Çoğulu: Menâhir) Hayvan kesilecek yer. Hayvan boğazlanan yer. Mezbaha.

merad

• Boğaz.
• Talep mevzii, isteme yeri.

merdega

• (Çoğulu: Merâdıg) Boğaz ile göğüs arası.

mes'al

• Boğazda öksürecek yer.

meseke

• (Çoğulu: Misek) Fil kemiğinden veya deniz boğası kemiğinden yapılan bilezik.

mesna

• İkişer ikişer.
• Derenin büklüm ve boğaz yeri.
• Çalgının ikinci teli.

mevt-i esved

• Boğazı sıkılmak veya suya atılmak suretiyle husule gelen ölüm.

mezbuh / مذبوح

• Kesilen. Zebhedilen. Boğazlanmış.
• Kurban edilmiş.

• Boğazlanmış. (Arapça)

mezbuhane / mezbuhâne

• Boğazlanırcasına, boğazlanan bir hayvan gibi.

• Boğazlanır gibi. Boynundan kesilircesine. (Farsça)
• Çırpınarak, son ümid ve son kuvvetle. (Farsça)

mihneka

• (Çoğulu: Mehânık) Maktul.
• Gerdanlık.
• Boğacak âlet.

mişya'

• Boşboğaz. Çok konuşan.

muhnik

• (Hank. dan) Boğucu, boğan.

mukamik

• Sözü boğazı içinden söyleyen.

müsag

• Kolay yutulmuş. Boğazdan kolaylıkla geçirilmiş.

mütenahnihin / mütenahnihîn

• (Tekili: Mütenahnih) Boğazından hırıltı ile ses çıkaranlar, soluyanlar.

mütenattı'

• Boğaz içinden konuşan kişi.
• İşlerinde mübâlağa eden.

mütevelvil

• İşi velveleye boğan. Gürültü ve şamata yapan.

müzmer

• Omuz, boğaz ve bunların etrafı.

nah'

• Kesme, boğazlama.

nahham

• Tamahkâr, cimri, hasis, pinti.
• Boğazını temizlemek için fazlaca soluyup balgam çıkaran adam.

nahir

• (Nahr. dan) Kesilmiş, boğazlanmış.

nahr

• Boğazlamak. Bir hayvanın göğsü üstünden bıçak vurup boğaz damarını kesmek.
• İki şeyin birbirine göğüs göğüse olması.
• Boyun. Boğaz çukuru.
• Sadır.
• Gündüzün evveli.
• Namazda kıyamda iken sağ eli sol elin üstüne koymak.

• Boğazlama.

nakia

• (Çoğulu: Nekâyi') Seferden gelen kimse için hazırlanan yemek.
• Yağma edilen hayvanlardan taksimattan önce boğazladıkları deve ve koyun.
• Damat için hazırlanan yemek.
• Ziyafet.

nazıyy

• (Çoğulu: Enzâ) Boğaz.

nehih

• Boğaz içinden gelen ses.

nehr

• Boğazlamak, kesmek.
• Namazda sağ elini sol eli üzerine koymak.
• Sadr, göğüs.

nimbismil

• İyice boğazlanmayıp yarı kesilmiş olan. (Farsça)

nüda

• (Çoğulu: Endâ-Endiye) Yağmur.
• Boğaz ıslatıcı nesne.
• Çiy, rutubet.
• Atâ, bahşiş.
• Sesin uzaklara gitmesi.

nugnug

• (Çoğulu: Negânig) Boğaz içinde olan et.
• Kulak içinde fazlalık olan nesne.

raa'

• Boğazına hizmet eden adi insan.

ratbüyabis / ratbüyâbis / رطب و یابس

• Yaş ve kuru. (Arapça)
• Düşünmeden konuşan, boşboğaz. (Arapça)

reym

• Alçak yer.
• Kabir.
• Derece.
• Deveyi boğazlayıp taksim ettikten sonra kalan kemik.
• Ziyâde çok, fazla.

rezeme

• (Çoğulu: Ruzum) Devenin ağzını açmadan boğazından çıkan ses.

sahl

• Ses kısıklığı. Ses bozukluğu.
• Boğazını boğup şiddetle çağırmak.

saht

• Boğazlamak.

saig

• Boğazdan kolay ve hoş geçen yiyecek veya içecek.

saigan

• Boğazdan kolayca geçerek.

se'd

• Zayıf yağan yağmur.
• Yaz gecelerinde olan rutubet.
• Boğaz ıslatan her cins nesne.

sener

• (Çoğulu: Senânir) Kedi.
• Ulu kişi.
• Boğaz kemiği.
• Kuyruk sokumu.

sevg

• Aşağı batmak. Suyun boğaza girmesi.
• Kolay, âsan ve yumuşak olmak.

sevr / ثور

• Öküz, boğa; Boğa burcu.

• Öküz, boğa.
• Koz: Boğa burcu.
• Dünyaya müekkel melâikeden birisinin ismi.

• Öküz, boğa burcu.

• Boğa. (Arapça)
• Öküz. (Arapça)
• Boğa burcu. (Arapça)

sevr burcu

• Boğa Burcu.

şikemperver

• Yemek tiryakisi, boğazına düşkün. (Farsça)

• Boğazına düşkün.

sugre

• (Çoğulu: Sügur) Göğüs çukuru.
• Boğaz çukuru.
• Gedik.

ta'nik

• (Unk. dan) Boğazını tutup sıkmak.

tehdir

• Hastalıklı devenin bağırması.
• Sözü boğaz içinden söylemek.

telil

• Boğaz.

tenahnuh / تنحنح

• Öksürerek boğazını açmak, öksürmek. Öhö öhö demek.
• Fık: Zaruret olmasa bu öksürük namazı bozar.

• Boğazını temizleme. (Arapça)

tengna

• Dar yer. Geçit, boğaz. Sıkıntılı yer. (Farsça)
• Mezar. (Farsça)

tesrid

• Davar boğazlandığında daha soğumadan bir yerini kesmek veya kırmak.

tezabüh

• Bir karış miktarı yeri yarmak.
• Birbirini boğazlamak.

tezbih

• Çok boğazlatmak.

tezkiye

• Tamam etmek.
• Boğazlamak.
• İhtiyarlamak.
• Ref'etmek.

urş

• Boğazın iki tarafında olan iki uzun etin birisi.

ürümek

• Havlamak. (İt ürür, kervan yürür)Ürüyen köpek ısırmaz: Tehdit savuran, işi gürültüye boğan kimselerden yılmamak lâzım geldiğini anlatır. (Farsça)

vasat

• Orta; burada, boğaz ile dudak arası harflerin çıkış yeri olan damak kastedilmiştir.

ye'cüc ve me'cüc

• Kur'ân-ı Kerimde bahsi geçen ve ortalığı fitne, fesat ve anarşiye boğacak olan kavimler, anarşist topluluk.

• Kısa boylu olacakları söylenen ve Kur'an-ı Kerim'de bahsi geçen ve ortalığı fitne ve anarşiye boğacak olan bir kavmin ismi.

• Kur'ân-ı Kerim'de bahse konu edilen ve kısa boylu olacakları söylenen, ortalığı fitne ve anarşiye boğacak olan bir kavmin adı.

ye'cüc-me'cüc

• Kur'ân-ı Kerimde bahsi geçen, ortalığı fitne ve anarşiye boğacak olan bir kavmin ismi.

za't

• Boğmak. Boğazlamak.

zabih / zâbih / ذابح

• (Zebh. den) Boğazlayan, kesen. Kurban kesen.

• Boğazlayan. (Arapça)

zebh / ذبح

• Kesme, boğazlama. Kurban kesme. (Boğazlanmış veya boğazlanacak hayvana da "zebiha" denir.)

• Kesme, boğazlama.

• Boğazlama, kesme. Hayvanın boğazındaki yemek borusu, hava borusu, iki yandaki kan damarından üçünü bir anda kesmek.

• Kesme, boğazlama.

• Boğazlama, kesme, kurban kesme.

• Boğazlama. (Arapça)
• Zebh edilmek: Boğazlanmak, kesilmek. (Arapça)
• Zebh etmek: Boğazlamak, kesmek. (Arapça)

zebih / zebîh / ذبيح

• Kesme, boğazlama. Kesilecek hayvan.
• Hz. İsmail'in (A.S.) ve Hazreti Muhammed'in (A.S.M.) babası Hz. Abdullah'ın lâkabı.

• Kesilmiş hayvan, boğazlanmış. (Arapça)

zebiha

• Boğazlanmış veya kesilecek hayvan.

zeleme

• Keçinin boğazı altında sarkık olan kıllar. (Müz: Ezlem. Müe: Zelmâ)

zemzeme

• Nağme, hoş ses. Uzun uzadıya gürleyerek seslenmek. Geniz ve boğaz ile ezgili ses çıkarmak. Yavaş yavaş geniz ve boğazdan ses çıkararak türkü veya şarkı söylemek.
• Cemaat.