abes

• Davarın kuyruğunda kuruyup kalan bevl ve ters.

bevval

• Çok bevl eden, aşırı derecede işeyen.

dahh

• Bevlin uzaması.

emsen

• Bevlin akması.

fecm

• Geniş.
• Bevletmek, işemek.

hades-i asgar

• Fık: Taharet-i suğra ile, yani yalnız abdest ile giden taharetsizlik hali. Bevletmek, kan gelmek sebebi ile hasıl olan hades gibi.

hafif necaset / hafif necâset

• Eti yenen dört ayaklı hayvanların bevli (idrarı) ve eti yenmeyen kuşların pisliği.

idrar

• Sidik. Bevl.
• Çokça akıtmak.
• Devamlı vermek.

kaba necaset / kaba necâset

• İnsandan çıkınca abdesti veya guslü gerektiren her şey, eti yenmeyen hayvanların, (yarasa hâriç) ve yavrularının yüzülmüş, dabağlanmamış derisi, eti, pisliği ve bevli ile süt çocuğunun pisliği, bevli ve ağız dolusu kusmuğu, insanın ve bütün hayvanlar ın kanı ile şarab, leş, domuz eti ve kümes ve yük

kerf

• Hımarın, bevlini koklayıp başını yukarı kaldırması.

mebal

• (Bevl. den) Sidiğin çıktığı yer.

meblevle

• İçine bevledilen kap.

mesen

• Kişinin bevlini tutmaya âciz olması. Bir kimsenin, idrarını tutamaması.

mesna

• Bevlini tutmaya kadir olmayan kadın. (Müz: Emsen)

mübevvil

• (Bevl. den) Sidiği çoğaltan, idrarı artıran.

müftac

• Bevletmek için iki ayağını ayırıp duran deve.

şagr

• Köpeğin bir ayağını kaldırıp bevletmesi.

sarb

• Sütü birbiri üstüne sağmak.
• Bevlini hapsetmek.
• Çok ekşimiş süt.
• "Zamk-ı talh" denilen ağaç sakızı.

tark

• Vurmak.
• Dövmek.
• Yünü ve pamuğu ağaçla vurmak.
• Bulanık su.
• İçine deve bevlettiğinden dolayı pislenmiş olan yağmur suyu.
• Vücuttaki gevşeklik.

tebevvül

• Bevl etmek. İşemek.

tefsire

• Hastaların bevlini koyacak şişe. Sidik kabı.

zemim

• Burun suyu, sümük.
• Koç ve teke zekerinden akan bevl.
• Koyun emziğinden akan süt.