ber / ber / ber /

1. Üzere, üzerine, yukarı mânasına (ve Arabçadaki "Alâ" yerine edat-ı isti'lâdır)
2. Göğüs, sine, bağır, sadır.
3. Fayda.
4. Hamil.
5. Hıfz.
6. Yan.
7. Taraf.
8. Nâkil. Götürücü.
9. Meyve.
10. Yaprak. Varak.
11. Meme.
12. Genç kadın.
13. E

ber / ber / ber /

(Burden) "Götürmek" mastarının emir köküdür. Kelimenin sonuna getirilerek terkipler yapılır. Emirber : Emir dinleyen, emir götüren. Fermanber : Emir veren. Emir dinleyen... gibi.

ber / ber / ber /

Kara.

ber / ber / ber / بر

1. Üzeri.
2. Üzere.
3. Göğüs.
4. Meyva.

ber / ber / ber /

"Alan, dinleyen, yeden, götüren" mânâsında son ek.

ber / ber / ber /

"Üzeri, üzerine, yukarı" mânâsında ön ek.

ber / ber' / ber' /

1. (Berâ, Bur', Bürü') Yaratmak. Halketmek.
2. Hastanın iyileşmesi. Sağlamlık.