belig / beliğ / beliğ /

1. Açık, düzgün söz söyleyen.
2. Güzel, sanatlı söz. Belâ-gatli.

belig / beliğ / beliğ /

1. Edb: Belâgatli kimse. Meramını tamamen, noksansız ve güzel sözlerle anlatmağa muktedir olan.
2. Kâfi derecede olan. Yeter olan.

belig / beliğ / belîğ /

Belagâtçi; belâğat ilminin inceliklerini bilen, maksadını noksansız ve güzel sözlerle anlatabilen kimse.

belig / beliğ / belîğ / بَل۪يغْ

Hâle uygun söz söyleyen.

belig / beliğ / belîğ /

Düzgün ve adamına göre söylenmiş söz.

belig / beliğ / belîğ / بليغ

1. Fasih konuşan.
2. Fasih, düzgün.