aksa-yı bilad / aksâ-yı bilâd

• Bir memleketin sınır bölgeleri, hudut beldeleri.

alem-i gayb / âlem-i gayb

• Zâhir duygularımızla bilinemeyen ve ervah ve meleklere, cinlere mahsus olan âlem. Mâzi ve müstakbeldeki mahlukatın mânevi hayatlarının âlemi.

bahre

• Arz, belde.

bak'a / bak'â

• Siyah beyaz alacalı koyun.
• Belde ismi.
• Ucuzluk ve biraz kıtlık olan yıl.

barla

• Nur Risalelerinin yazıldığı belde.

belde-i islam / belde-i islâm

• İslâm beldesi.

belde-i tayyibe

• Güzel ve hoş belde. Medine-i Münevvere.

beled

• (Tekili: Belde) Beldeler. Memleketler.

bilad / bilâd / بلاد

• Beldeler, şehirler, memleketler, kasabalar.

• Beldeler, ülkeler.

• (Tekili: Belde) Beldeler. Diyarlar. Memleketler. Şehirler.

• Beldeler, memleketler.

• Beldeler. (Arapça)
• Memleketler. (Arapça)

bilad-ı amire / bilâd-ı âmire

• İmar edilmiş, yapılmış beldeler.
• Devlet idaresindeki yerler.

bilad-ı arab / bilâd-ı arab

• Arap beldeleri, ülkeleri.

bilad-ı arabiye / bilâd-ı arabiye

• Arap beldeleri, Arap memleketleri.

bilad-ı arap / bilâd-ı arap

• Arap beldeleri, ülkeleri.

bilad-ı islamiye / bilâd-ı islâmiye

• İslâm beldeleri, ülkeleri.

büldan / büldân / بلدان

• (Tekili: Belde ve Beled) Beldeler, şehirler, iller, memleketler.

• Beldeler, diyarlar, ülkeler. (Arapça)

cur

• Belde ismi.

diyar-ı irfan / diyâr-ı irfan

• İrfan ülkesi; uçsuz bucaksız bir beldeyi andıran Allah'ı tanıma, İlâhî hakikatlere ulaşma özelliği.

ekasi-i bilad / ekasi-i bilâd

• Uzak beldeler, en uzak şehirler.

emsar

• (Tekili: Mısr) Büyük şehirler, beldeler, memleketler, kasabalar.

fedek

• Irak diyarında bir beldenin adı.

feth-i bilad

• Beldelerin istilâsı, şehirlerin zabtı.

fina-i belde / finâ-i belde

• Beldenin civarı.

firuz abadi / firuz abadî

• (Mecdüddin Muhammed) (Hi: 729 - 817) İran'ın Şiraz Eyâletinde Firuzâbad isimli beldenin Kâzrun kasabasında doğmuştur. Büyük âlimlerdendir. Yedi yaşında Kur'anı hıfzetmişlerdi. Çok seyahat etmiştir. Bursa'ya geldiğinde Yıldırım Bayezid Han tarafından kendisine fevkalâde ikrâm olundu. En meşhur eseri

halid bin sinan abesi aleyhisselam / hâlid bin sinân abesî aleyhisselâm

• Îsâ aleyhisselâmdan sonra gönderilen peygamberlerden. Îsâ aleyhisselâm ile son peygamber Muhammed aleyhisselâm arasında geçen fetret devrinde, Aden beldesinde bulunan bir kavme gönderilmiştir.

haremeyn

• Hürmete ve saygıya lâyık iki belde. Mekke-i mükerreme ve Medîne-i münevverenin ikisine verilen ad. Mekke-i mükerremede Kâbe-i muazzama, Medîne-i münevverede sevgili Peygamberimizin sallallahü aleyhi ve sellem mübârek kabr-i şerîfi bulunduğu için her ikisine saygı ve hürmet duyulması gereken yer mânâ

hazn

• Sağlam yer.
• Kabile ismi.
• Arap beldeleri.

hulle

• Ağır, pahalı.
• Belden aşağı ve belden yukarı olan iki parçadan ibâret olan elbise.
• Cennet elbisesi.
• Fık: Üç defa kocasının boşadığı bir kadının dördüncü defa eski kocasına nikâh düşebilmesi için başka birine nikâhlanması. Müslim bir erkek karısını üç talak ile boşarsa,

hulvan

• Bir kimsenin hizmeti karşılığında, ücretinin haricinde verilen şey.
• Kızın mihrinden, kişinin kendisi için aldığı miktar.
• Vermek, bahşetmek.
• Bir belde ismi.

ihram / ihrâm

• Mîkât denilen mahalde (yerde) hacca veya umreye niyet ederek, peştemal gibi dikişsiz iki parça örtüyü giymek ve telbiye getirmek sûretiyle, daha önce mubah (serbest) olan bâzı şeyleri kendine haram kılmak yâni bunları yapmaktan sakınmak. İhrâmlı kims eye muhrim denir. İhrâm elbisesinin belden aşağı

iskender

• Sayısız beldeler fethetmiş bir hükümdar.

iyalet

• İdare etme, valilik yapma.
• Bir valinin idare ettiği belde.
• Vadi.

izar / izâr

• Belden yukarıya mahsus örtü, peştemal, futa.

karye

• Belde.

kıble açısı

• Bir beldeden güney veya kuzeyden kıble istikâmetine çıkan iki doğru arasındaki açı.

kufan

• Zahmet, meşakkat.
• Kufe dedikleri beldenin adı.

kustar

• Kesedar. Sarraf.
• Tüccar, tâcir.
• Mizan, ölçü.
• Bir şehre veya bir beldeye vâli olan kimse.

lehce

• Bir beldenin konuşma şekli, dil. Konuşma tarzı.

• Bir beldenin konuşma tarzı.

müfti-i belde

• Belde ve şehir müftüsü.

mürr

• Acı.
• Arap beldesinde bir ağacın zamkı.

nahiye / nâhiye

• Belde.

nih

• (Nihâden: "Koymak" mastarından emir kökü) Koy. (Farsça)
• Memleket, şehir, belde. (Farsça)

pehlev

• Şehir, belde. (Farsça)
• Yiğit, kahraman. (Farsça)

rida

• Örtü, belden yukarı örtülen şey, çar ve şal.
• Akıl. İlim. Seha.
• Zinet. Parlaklık veren şey.
• Hırka.

rida'

• Örtü, belden yukarıya örtülen örtü.

şam

• Akşam. Akşam yemeği. "Şe'm, şâm" Arapçada "sol" mânâsına gelir. "Yemen" sağ demek olduğundan Hicaz'a nisbetle sol taraftaki memleketlere Şam, sağ tarafdaki beldeye de Yemen ismi verilmiştir.
• Suriye ve Lübnan memleketlerine de Şam denilmiştir.
• Arabların Dımışk dedikleri şehrin

şar

• Şehir, belde. (Farsça)

sayda'

• Çömlek yapılan toprak.
• Kaba ve galiz yer.
• Belde ismi.

seyr-i bilad-ı kesire / seyr-i bilâd-ı kesîre

• Çok sayıdaki beldeleri gezme ve dolaşma.

vakvak

• Korkak kişi.
• Hindistan'da Vakvak beldesinde yetişen bir ağaçtır. Yüz zira' miktarı boyu olur, kalkan gibi yassı yaprağı olur.