balgam-ı cissi / balgam-ı cissî

• Beyaz ve yoğun balgam.

hılk

• Boğaz balgamı.

hılt / خلط

• Safra, sevda, dem (kan) ve balgam olmak üzere insan vücudundaki dört ana maddenin herbiri. (Arapça)

ifrazat

• Vücuddan çıkan, bedenden ayrılan kan, irin, balgam gibi şeyler.

kaş'

• (Kış') Şaşkın ve ahmak adam. Zayıf adam.
• Açmak.
• Gidermek. Dağıtmak.
• Kuru deri. Deriden olan çadır.
• Hamam pisliği.
• Deriden yapılmış döşek.
• Balgam.

mütekaşşi'

• (Kaş'. den) Balgam çıkaran hasta.
• Balgam söktüren ilâç.

mütenahhim

• Balgam çıkaran.

nahham

• Tamahkâr, cimri, hasis, pinti.
• Boğazını temizlemek için fazlaca soluyup balgam çıkaran adam.

nuhame

• Balgam.

sevda

• Fazla sevgi sebebiyle meydana gelen bir çeşit hastalık. Aşk. (Farsça)
• Hırs. Tama. (Farsça)
• Heves, istek. (Farsça)
• Siyah. (Farsça)
• Balgamdan, kandan ve safradan başka vücuddan çıkan bir nevi ifrazat. (Farsça)
• Gam. Keder, Sıkıntı. (Farsça)

tekaşşu'

• (Kaş'. dan) Balgam çıkarma.