afi / afî

• Silen, silinmiş. Affeden, bağışlayan.
• Affedilmiş, bağışlanmış.
• Yalvaran.
• Uzun saçlı.
• Tencere altında artaya kalan.

afv / عفو

• Bağışlama.

• Bağışlamak. Kusur ve günâhı affetmek.

• Bağışlama. Allahü teâlânın, ihsânı ile, âsî ve günâhkâr kullarının kusur ve günâhlarını bağışlaması.
• Bir kimsenin, düşmanından veya suçludan intikâm almaya, karşılığını yapmaya gücü yettiği halde bir şey yapmaması, intikâm almaması.

• Affetme, bağışlama.

• Affetme, suçu bağışlama.

• Bağışlama, af. (Arapça)

afv ü gufran / afv ü gufrân

• Bağışlama ve yarlığama.

afv-i anil ceraha

• Huk: Kendisine cinayet yapılmış olan kimsenin, yaralanmadan dolayı malik olduğu kısas, diyet veya hükümet-i adl; yani, ehl-i vukufca tayin edilen diyet hakkını caniye bağışlamasıdır.

agfer

• Mağfiret eden, bağışlayan, afveden.

akd

• Anlaşma, sözleşme. Nikâh, hibe (bağış), vasiyet, alış-veriş gibi işlerde taraflardan birinin teklifi, diğerinin kabûlü ile gerçekleşen sözleşme.

aksam-ı ihsanat / aksâm-ı ihsânât

• Bağışların kısımları.

amim-ül ihsan / amîm-ül ihsan

• Bağışı, bahşişi, ihsanı bol ve umumi olan.

amirz-kar / âmirz-kâr

• Bağışlayan, affeden Allah. (Farsça)
• Affeden, bağışlayan. (Farsça)

amirziş / âmirziş

• Allah'ın afvetmesi, bağışlaması. (Farsça)
• Bağışlama, afvetme. (Farsça)

amme nevaluhu / amme nevâluhu

• "Allah'ın bağış ve ikramı bütün varlığı kaplamıştır".

amürz

• Afveden, bağışlayıcı. (Farsça)

amürzende

• Bağışlayan, afveden. (Farsça)

amürzgar / amürzgâr / âmürzgâr / آمرزگار

• Affeden, bağışlayan. Günahları bağışlayan Allah. (Farsça)

• Bağışlayıcı, Tanrı. (Farsça)

amürziş

• Bağışlayış, afvediş. (Farsça)

amurziş / âmurziş / آمرزش

• Bağışlama, affetme. (Farsça)

amürziş / âmürziş / آمرزش

• Bağışlama. (Farsça)

asar-ı ihsan / âsâr-ı ihsan

• Bağış ve iyilik eserleri.

asar-ı lütuf ve merhamet / âsâr-ı lütuf ve merhamet

• İyilik, bağış ve merhamet eserleri, neticeleri.

ata / atâ / عطاء

• Verme. Bağışlama. Bahşiş. Lütuf. İhsan.

• İhsân, lütuf, bağış. Buna atiyye de denir.

• Bağış, bahşiş, ihsan.

• İhsan, lütuf, bağışlama.

• Bağış, ihsan, bahşiş. (Arapça)

ata-ender / atâ-ender

• Lütuf ve bağış içinde.

ata-yı mahz / atâ-yı mahz

• Sâf, halis lütuf, bağış, Allah vergisi.

ataya / atâyâ / عطایا

• Bağışlar, ihsanlar, bahşişler. (Arapça)

ataya-yı ilahi / atâyâ-yı ilâhî

• Allah'ın bağış ve ihsanları.

ataya-yı rahmaniye / atâyâ-yı rahmâniye

• Sonsuz merhamet sahibi Cenâb-ı Hakkın bağış ve hediyeleri.

atiye

• Hediye, bağış, ihsan.

atiyyat / atiyyât / عطيات

• Bağışlar, ihsanlar. (Arapça)

atiyye

• İhsan, lütuf, muhtaç olanlara yapılan bağış.

bahş / بخش / بَحْشْ

• Bağış, ihsan.

• Bağış. Verme. İhsan. (Farsça)

• Bağış, verme.

• Bağışlayan. (Farsça)
• Bahş edilmek: (Farsça)
• Bağışlanmak. (Farsça)
• Verilmek. (Farsça)
• Bahş etmek: (Farsça)
• Bağışlamak. (Farsça)
• Vermek. (Farsça)

• İyilik, bağışlama.

bahş eden

• Veren, bağışlayan.

bahşayende

• Bağışlayıcı, afvedici. (Farsça)

bahşayiş / bahşâyiş / بخشایش

• Bağışlayış. İhsan. İhsan etmek. Afv. Atiyye. (Farsça)

• Bağışlama. (Farsça)
• Bağış, ihsan. (Farsça)

bahşende

• Bağışlayan, ihsan eden. Afveden. (Farsça)

bahşiş / بخشش

• Bağış. (Farsça)
• Bahşiş. (Farsça)

bahşude / bahşûde

• Bağışlanmış, verilmiş. (Farsça)
• Afvedilmiş. (Farsça)

bicu gufran

• Bağışlanma iste.

birr

• İyilik, güzellik, hayır, anaya babaya itaat.
• Dininde ibadetinde kuvvetli olan.
• Bağışta bulunma.

borç

• Geri verilmek niyetiyle ihtiyaç sahiplerine verilen para. Müslümanlıkta faizle borç vermek haramdır, günahtır. Borcunu ödiyemiyecek durumda onların borçlarını bağışlamak veya sonraya bırakmak sevaptır. Borcunu ödeyebilecek durumda olanlar da borçlarını zamanında ödemelidirler. Ödeyemiyecek olanlar d

can-bahş

• Hayat bağışlayan, can veren. Sevgili. Cenâb-ı Hak. Allah. (Farsça)

canbahş

• Can veren, hayat bağışlayan.

cenab-ı vahibü'l-ataya / cenâb-ı vâhibü'l-atâyâ

• Sayısız iyilik ve ihsanlar bağışlayan, hibe eden Allah.

dad-ı ezel / dâd-ı ezel

• Ezelî bağış, lütuf ve ihsan.

dihiş

• Verme, veriş, bağışlama, ihsan, atiyye. (Farsça)

dua-i mağfiret

• Allah'ın bağışlaması için yapılan dua.

ehl-i sehavet ve ihsan / ehl-i sehâvet ve ihsan

• Bağış, ikram sahibi ve cömert olanlar.

eltafı

• Lütufları, bağışları.

enva-ı ihsan / envâ-ı ihsan

• Bağışların türleri.

enva-ı ihsanat / envâ-ı ihsânât

• İyiliklerin çeşitleri, bağışların türleri.

estağfirullah

• Allahü teâlâdan hatâ ve kusurlarımı bağışlamasını dilerim, mânâsına; mübârek, kıymetli bir söz.

fazl

• Lütuf, ihsan, bağış.

fazl u ihsan / fazl u ihsân

• Cömertlik ve bağışta bulunmak.

ferah-bahş

• Sevinç veren, sevindiren. Ferah bağışlayan. (Farsça)

feyz

• İhsan, bağış, kerem.

feyz-bahş

• Feyiz ve bereket veren, feyiz bağışlayan. (Farsça)

gaferahullah

• Allah onu bağışlasın.

gaffar / gaffâr / غفار / غَفَّارْ

• (Gufran. dan) Günahları örten, günahları bağışlayıcı. Mağfireti çok.
• Kullarının günahlarını afveden Cenâb-ı Hak (C.C.)

• Ne kadar çok ve büyük olursa olsun, dilediği kullarının her türlü suç ve günahını defalarca bağışlayan Allah.

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Günah, kusur ve kabahatları çok bağışlayan.

• Günahları affeden ve bağışlayan Allah.

• Bağışlayıcı Tanrı. (Arapça)

• Çok bağışlayan (Allah).

gafir-üz zenb

• Günahları örtüp afveden, suçları bağışlayan Cenab-ı Hak (C.C.) (Farsça)

gafur / gafûr / غفور

• Çok merhamet eden, günahları bağışlayan Allah.

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (güzel isimlerinden). Kulların günâh, ayıb ve hatâlarını pek çok örtüp, bağışlayan.

• Çok bağışlayan, çok affeden. (Allah'ın adlarından biri)

• Bağışlayıcı. (Arapça)

gafurü'r-rahim / gafûrü'r-rahîm

• Kullarının günahlarını çok bağışlayan ve kullarına özel rahmet, merhamet ve şefkat gösteren Allah.

gufran / gufrân / غفران

• Mağfiret, bağış.

• Bağışlama. (Arapça)

habis

• Bağışlanan şey. Mukabilinde bir ücret istenmeyen şey. Parasız olarak verilen nesne.

halid bin sinan

• Benî Abes kabilesinin Bin-Bagis'ten ehl-i tevhid bir zat olup; Hz. Peygamber Efendimiz, bu zat hakkında: "O bir nebi idi, fakat onun kavmi onu zâyi etti" buyurmuşlardır. Kendisi Peygamberimizin zamanına yetişememiştir.

hannan-ı mennan / hannân-ı mennân

• Rahmetlerin en hoş cilvesini kullarına bağışlayan ve sonsuz minnete lâyık olduğunu gösterecek şekilde kullarını nimetlendiren Allah.

hatabahş

• Kabahatleri affeden, kusurları bağışlayan. (Farsça)

hayat-bahş

• Hayat bağışlayan, hayat veren, zindelik veren. (Farsça)

hazine-i ihsan ve kerem

• İyilik ve bağış hazinesi.

heb

• (Vehb. den) Bağışla, lutfet (mânasına emir, duâ)

heb-lena / heb-lenâ

• Bize lutfet. Bize ihsan et, bağışla.

hedaya

• (Tekili: Hediye) Hediyeler. Lütuf ve ihsanlar. Bağışlar.

hediye

• Fakir veya zengin bir kimseye ikrâm için hîbe (bağış) olarak verilen veya gönderilen mal.

• Parasız verilen, bağışlanan şey. Armağan.

heys

• Atâ etmek, vermek, bağışlamak.
• Hareket.

hibat

• (Tekili: Hibe) Bağışlar, hibeler.

hibe / هبه

• Bağışlamak. Parasız ve karşılıksız vermek. Bağışlanan şey.
• Hal ve şân.

• Bağış. Bir malı karşılıksız olarak başkasına verme. Hibe edilen mala hediye denir.

• Bağışlama bağış.

• Bağış.

• Bağışlama, hibe. (Arapça)

hibe-name

• Bir kimseye birşey hibe edip bağışlamak üzere yazılan kâğıt. (Farsça)

i'tifa'

• Bağış dileme, afvedilmesini isteme.

ianat / iânât / اعانات

• Yardımlar, bağışlar. (Arapça)

iane / iâne / اعانه

• Yardım, bağış. (Arapça)

ibra / ibrâ

• Bağışlanma, temize çıkma, aklanma.

ifdal

• (Fadl. dan) Lütuf ve bağış. İhsan.

ihab

• Verme, bağışlama.

ihbas

• Eteğinde bir şey gizleme.
• Hapsetme.
• Vakfetme. Hayır yollarında mal ve hayvan bağışlama.

ihsan / ihsân / احسان

• İyilik, lütuf, bağışlamak.
• Sahilik etmek, cömertlik yapmak.
• Allah'ı görür gibi ibadet etmek.
• Güzel bilmek. Güzel eylemek.

• İyilik etme.
• Bağış, bağışlama.
• Sağlamlaştırma.

• Bağış, ikram, lütuf.

• Bağış. (Arapça)
• İyilik. (Arapça)

ihsan eden

• Bağışlayan, veren.

ihsan etmek

• Bağışlamak.

ihsan-ı ilahi / ihsan-ı ilâhî

• Allah'ın ihsanı, ikramı, bağışı.

ihsan-ı ilahiye / ihsan-ı ilâhiye

• Allah'ın ihsanı, ikramı, bağışı.

ihsan-ı mahsus

• Özel iyilik ve bağış.

ihsan-ı rabbani / ihsan-ı rabbânî

• Herşeyi terbiye ve idare eden Allah'ın ihsanı, ikramı, bağışı.

ihsan-ı rahmani / ihsan-ı rahmânî

• Bütün yarattıklarına karşı çok merhametli olan Allah'ın ikramı, bağışı.

ihsan-ı şahane / ihsan-ı şâhâne

• Padişahın ihsanı, bağışı.

ihsanat / ihsânât

• İyilikler, bağışlar, lütuflar.

ihsanat-ı hususiye-i rabbaniye / ihsanat-ı hususiye-i rabbâniye

• Allah'ın terbiye ve idaresinin özel yardım ve bağışları.

ihsanat-ı ilahiye / ihsânât-ı ilâhiye

• Allah'ın lûtuf ve bağışları.

ihsanat-ı külliye-i ilahiye / ihsânât-ı külliye-i ilâhiye

• Allah'ın herşeyi kuşatan bağış ve iyilikleri.

ihsanat-ı mahsusa / ihsânât-ı mahsusa

• Özel ihsanlar, yardımlar, bağışlar.

ihsanat-ı rabbaniye / ihsânât-ı rabbâniye

• Allah'ın lütuf ve bağışları.

ihsanat-ı şahane / ihsânât-ı şahane

• Padişahın bağış ve iyilikleri.

ihsanat-ı uhreviye / ihsânat-ı uhreviye

• Ahiretteki ihsanlar, bağışlar.

ihsandide

• (Çoğulu: İhsandidegân) İhsan görmüş, bağış almış. Birinin lütfunu görmüş, minnettar. (Farsça)

ihsanen

• İhsan suretiyle. Bağışlayarak, lütuf ve iyilik ederek.

ihsanperver

• Bağışta bulunmayı pek seven.

ihsanperverane / ihsanperverâne

• Bağışta bulunmayı pek sever şekilde.

ikram

• Ağırlamak. Hürmet etmek. Saygı göstermek.
• İltifat olarak bir şeyler vermek.
• Bağış.
• Hesap dışı verilen şey veya yapılan indirme, tenzilât.
• Allah'ın lütfu ve ihsanı. (İkramın izharı, yani Allah'ın lütfu ve ihsanı olan ikramın izharı tahdis-i nimettir. İnsanın ne

• Bağış, iyilik.

ikram buyurma

• İhsan etme, bağışlama.

ikram buyurulan

• Bağışlanan, ihsan edilen.

ikram-ı rabbani / ikram-ı rabbânî

• Herbir varlığa muhtaç olduğu şeyleri veren, onları terbiye edip idaresi ve egemenliği altında bulunduran Allah'ın bağış ve ihsanı.

ikram-ı sübhani / ikram-ı sübhânî

• Her türlü kusur ve eksiklikten uzak olan Allah'ın bağış ve ihsanı.

ikramat / ikrâmât

• (Tekili: İkram) İkramlar, hürmetler, bağışlar.

• Bağışlar, ikramlar, ihsanlar.

imma

• (Terdid edatıdır) "Ya, veya" diye tercüme edilir.. Şek, şüphe, ibahe, bağışlamak, hayret vermek mânâlarını da ifade eder.

in'am / in'âm / انعام

• Bağış, ihsan. (Arapça)
• Bahşiş. (Arapça)

in'amat-ı rahmaniye / in'âmât-ı rahmâniye

• Allah'ın sonsuz şefkat ve merhametiyle bağışladığı nimetler.

inale

• Kavuşturma, vâsıl etme, nâil etme, ulaştırma.
• Yemin, kasem, and.
• İhsanda bulunma, bağışta bulunma.

ira

• Bağış yapma, iyilikte bulunma.
• Çakmaktan ateş çıkarma. Parlama.

irfad

• Yardım etme, bağışta bulunma. Hediye verme.

işfak

• Acıyarak sakınma. Şefkat ve inayet etme.
• Sevme.
• Sakınma ve korkma.
• Azaltma.
• Lütfetme, bağış, ihsan.

isti'fa

• Affını, azlini, bağışlanmasını istemek.
• Kendisinin memuriyetten affını taleb etmek.

istiğfar / istiğfâr

• (Gufran. dan) Afv dilemek. Cenab-ı Hak'tan kusurlarının affedilmesini, günahlarının bağışlanmasını dilemek. Tevbe etmek. Yalvarmak. " Estağfirullâh" demek.

• Mağfiret (bağışlanmak) istemek. Allahü teâlâdan kusurlarının ve günâhlarının affedilmesini bağışlanmasını dilemek. Tövbe etmek.

istihab

• (Hibe. den) Hibe ve hediye olarak isteme. Bağış olarak arzulama.

ittihab

• (Hibe. den) Karşılıksız olarak verilen bir bağışı kabul etme.

kambahş / kâmbahş

• Herkesin isteğini yerine getiren. (Farsça)
• Bağışçı, ihsan edici. (Farsça)

kanun-u kerem

• Cömertlik, bağış ve ikram kanunu.

kefareten / kefâreten

• Günahın bağışlanmasına vesile olarak, bedel olarak.

keffaret / keffâret

• İşlenen bir hata veya günahın bağışlanmasına vesile olması için verilen sadaka veya tutulan oruç, karşılık.

keffaretü'z-zünub / keffaretü'z-zünûb

• Günahlara keffaret, günahların bağışlanmasına vesile.

• Günahlara keffaret, günahların bağışlanmasına vesile.

keffáretü'z-zünub / keffáretü'z-zünûb

• Günahların bağışlanmasına vesile.

keffaretü'z-zünub / keffâretü'z-zünub / keffâretü'z-zünûb

• Günahların bağışlanmasına vesile.

• Günahlara kefaret, günahların bağışlanmasına vesile.

keffaretüzzünub / keffâretüzzünub

• Günahlara keffaret, günahların bağışlanmasına vesile.

keramat-ı kur'aniye / kerâmât-ı kur'âniye

• Kur'ân'ın kerametleri; ikramları, bağışları.

keramet

• Allah (C.C.) indinde makbul bir veli abdin (yâni, âdi beşeriyyetten bir derece tecerrüd edebilen zatların) lütf-u İlâhî ile gösterdiği büyük mârifet. Velâyet mertebelerinde yükselen bir abdin hilaf-ı âdet hâli.
• Bağış, kerem.
• İkram, ağırlama.

keremkar / keremkâr

• Lûtfeden, bağışlayan.

• Kerem eden, ikram eden. Cömert, eli açık olan, bağışlayan. (Farsça)

lutf / lûtf

• İyilik, bağış.

lutf-u dest-i manevi / lûtf-u dest-i mânevi

• Mânevî elin bağışı, ihsanı.

lütf-u ihsan

• Bağışın, ikramın güzelliği.

lütf-u irşad

• İyilik ve bağışla doğru yola erdirme.

lütf-u rabbani / lütf-u rabbânî

• Herbir varlığa muhtaç olduğu şeyleri veren, onları terbiye edip idaresi ve egemenliği altında bulunduran Allah'ın ihsanı, bağışı.

lütf-u rahman / lütf-u rahmân

• Rahmeti sonsuz, yarattıklarını esirgeyip koruyan, şefkat eden ve rızıklandıran Allah'ın iyilik ve bağışı.

lütf-u rububiyet

• Herbir varlığa yaratılış gayelerine ulaşmaları için muhtaç olduğu şeyleri veren, onları terbiye edip idaresi ve egemenliği altında bulunduran Allah‘ın iyilik ve bağışı.

lutuf / lûtuf

• İyilik, ihsan, bağış.

lütuf / lütûf

• İyilik, ihsan, bağış.

• Yardım, iyilik, bağış.

lütuf ve kerem-i binihaye / lütuf ve kerem-i bînihaye

• Sonsuz cömertlik, ikram ve bağış.

lütufkar / lütufkâr

• İyilik ve bağışta bulunan.

ma'fuv

• Affedilen, bağışlanan.

ma'füvv

• Suçu bağışlanmış, affolunmuş.
• Muaf tutulan, istisna edilen.

• Suçu afvedilmiş. Bağışlanmış.
• İstisnâ edilmiş, müstesnâ kılınmış, ayrı tutulmuş.

mafüvv / mâfüvv

• Bağışlanmış.

mağfiret

• Örtme; Allahü teâlânın, kullarının günâhlarını bağışlaması.

• Bağışlama.

mağfiret-i ilahiye / mağfiret-i ilâhiye

• Allah'ın bağışlaması.

mağfiret-i kamile / mağfiret-i kâmile

• Tam bir bağışlayıcılık.

mağfur

• Günahları bağışlanmış, ölmüş kimse, rahmetli olmuş.

mağrifet

• Allah'ın kullarını bağışlaması, yarlıgaması.

mah-ı gufran / mâh-ı gufrân

• Günahların bağışlandığı ay.

mahz-ı fazl

• İyilik ve bağışın ta kendisi.

mennan / mennân

• İhsan, bağış, nimeti çok olan ve çok veren, Allah.

merfud

• İhsan edilmiş, armağan olarak verilmiş, bağışlanmış şey.

merhamet

• Şefkat, acıma, bağışlama.

merhamet-i şahane

• Mükemmel merhamet, bağış, ihsan.

mevhibe / موهبه

• Bahşiş, ihsan, bağış.

• Allah vergisi, ihsan, bağış, hediyesi.

• İhsân, bağış, Allahü teâlânın kuluna ihsânı.

• Bağış. (Arapça)

mevhub

• (Çoğulu: Mevâhib) (Vehb. den) İhsan edilmiş, verilmiş, hibe olunmuş, bağışlanmış.
• Fık: Karşılıksız olarak birine verilmiş.

mevhubat

• (Tekili: Mevhub) Bağışlar, ihsanlar, bahşişler.

mikram

• Çok ikram ve kerem eden. Bağışlayan, ihsan eden.

muaf

• Afvolunmuş. İstisna edilmiş, ayrı tutulmuş. Bağışlanmış. Serbest.

muafiyet / muâfiyet / معافيت

• Muaf tutulma. (Arapça)
• Bağışıklık. (Arapça)

muafiyyet

• Bir hastalığa karşı aşı ile elde edilen hâl.
• Afvolunmuş olma. Bağışlanmış olma.

muhsin

• Yarattıklarına bağış ve iyiliklerde bulunan Allah.

muhsin-i kerim / muhsin-i kerîm

• Yarattıklarına sonsuz bağış ve ikramda bulunan Allah.

muktezay-ı rahmet / muktezây-ı rahmet / مُقْتَضَايِ رَحْمَتْ

• Bağışlama, şefkat etme, lutfetmenin gereği.

müsta'fi

• Bir işten isteği ile çekilen, istifa eden.
• Suçunun bağışlanıp afvedilmesini isteyen.

müstagfir

• (Gufran. dan) İstiğfar eden. Günahlarının örtülmesini, bağışlanmasını Allah'tan (C.C.) isteyen.

müstağfir / müstağfîr

• İstiğfâr eden, Allahü teâlâdan günâhlarının bağışlanmasını isteyen.

müste'min

• Eman dileyen. Emane, emniyete erişen, nâil olan. (Gerek müslim, gerek zimmî veya harbî olsun.) İstiman eden. Emin edilmiş.
• Canının bağışlanması şartiyle teslim olan.
• Tar: Osmanlı ülkesinde oturmalarına müsaade olunan yabancı devlet tebaası. Osmanlı devleti ile sulh halinde bu

müsteşfi'

• Bağışlanmasını dileyen, affını isteyen. Şefaat için yalvaran.

müteattıf

• (Atf. dan) şefkat eden, bağışlayan, esirgeyen.

müteattıfane / müteattıfâne

• Şefkat göstererek, bağışlayarak, esirgeyerek. (Farsça)

müteberri'

• Bağışlayan, teberru eden. Bağışta bulunan.

muvahebe

• Çok bağışlama.

namus-u ikram

• Bağış ve iyilik kanunu.

neşat-bahş

• Sevinç ve neşe bağışlayan. (Farsça)

nezr-i muayyen

• Hastam iyi olursa, Allah için şu kadar sadaka vermek ve sevâbını falan velîye bağışlamak adağım olsun diye bir şarta bağlanarak yapılan adak.

peşkeş

• (Pişkeş) Başkasının malını birine bağışlamak. Verilmemesi lâzım olan şeyi başkasına vermek. Karşılıksız vermek. (Farsça)

rahim

• (Rahmet. den) Rahmet edici, merhamet eyleyen. Rahmedici. Muhafaza eden, bağışlayan. Rahmet ve merhamet sahibi, şefkat eden, gufran sahibi. (Kur'an-ı Kerim'de bu isim 220 defa zikredilir.)

rahmet / رَحْمَتْ

• Bağış, acıma, esirgeme.

• Bağışlama, şefkat etme, lutfetme.

• Esirgeme, bağışlama, şefkat etme.

revan-bahş

• Canlandırıcı, can bağışlayıcı. (Farsça)

rukbi / rukbî

• İki kişinin karşılıklı olarak, öldükten sonra sâhib olmaları şartıyla birinin malını diğerine bağışlaması yâni sen ölürsen evin benim olsun, ben ölürsem evim senin olsun şeklindeki hibe.

safh

• Suç bağışlama, dostluk etme. Günah ve cürmü afveyleme.
• Bir şeyin bir tarafı.
• Bir şey içirme.
• Yüz çevirme.

• Suç bağışlama, affetme.

• Bağışlama.

şafi'

• (Şefaat. den) Şefaat eden. Bir kimsenin suçunun bağışlanması için vasıtalık eden.

şefaat / şefâat

• Bağışlanmasını dileme, birine arka olma.
• Peygamberlerin ve velilerin kıyamette günah-kâr müminlerin bağışlanması için Allah katında dilekte bulunmaları.

• Günahların bağışlanması için, peygamberlerin ve Allah katında makbul kişilerin, Allah'ın izniyle aracılık yapması.

şefaat-i kübra

• Büyük şefaat; günahlarımızın bağışlanması için Peygamber Efendimizin aracılık etmesi.

şefi' / şefî'

• Şefâat eden, bir suçun, günâhın bağışlanması için vâsıta, aracı olan.

şefiü'l-müznibinin varisi / şefiü'l-müznibînin vârisi

• Âhiret âleminde günahkârların bağışlanması için şefaatte bulunacak olan Hz. Muhammed'in (a.s.m.) mirasçısı.

şehr-i rahmet ve mağfiret

• Rahmet ve bağışlama ayı; Ramazan ayı.

settar-ül uyub

• Ayıpları, kusurları örten. Kusurları göstermeyen, günahları bağışlayan Allah (C.C.)

settarü'l-uyub / settârü'l-uyûb

• Ayıpları, günahları örten, bağışlayan Allah.

seyyid-ül-istiğfar / seyyid-ül-istiğfâr

• Duâ ve istiğfârların başı. İstiğfâr duâlarının büyüğü. Allahü teâlâdan günâhın bağışlanmasını istemek için yapılacak duâların en üstünü, en kıymetlisi.

sofra-i ihsan

• Bağış, iyilik, lütuf sofrası.

şüfea'

• (Tekili: Şefi') Şefaatçiler. Şefaat edenler, bir suçun bağışlanması için aracılık yapanlar.

taattufat / taattufât

• (Tekili: Taattuf) İhsanlar, lütuflar, bağışlar.

taltifat / taltifât

• (Tekili: Taltif) Taltifler, ihsanlar, lütuflar, bağışlar.

teberru / teberrû / تبرع

• Bağış, bir malın veya paranın karşılıksız olarak verilmesi.

• Bağış.

• Bağış. (Arapça)

teberru etme

• Bağışta bulunma.

teberru etmek

• Bağışlamak, karşılıksız olarak vermek.

teberru'

• Bağış. Bir malın karşılıksız olarak verilmesi. Mecburiyet olmadığı hâlde birisine bir malı vermek. Hayırlı işlerde yardım ve ihsanda bulunmak.

teberruan / تبرعا

• Teberru ederek, teberru suretiyle, bağışlayarak.

• Bağışlayarak. (Arapça)

teberruat / teberruât / teberrûât / تبرعات

• Bağışlar.

• (Tekili: Teberru') Teberrular, bağışlar, bağışlamalar.

• Bağışlar.

• Bağışlar. (Arapça)

tefazzul

• Üstünlük taslama, fazilet satma.
• Bağışlama, iyilik.

tehdiye

• Hediye verme, bağışlama.

tevbe etmek

• Pişmanlık duyup bağışlanma dilemek.

tevbegah / tevbegâh

• Tevbe etme ve bağışlanma yeri.

tevbekar / tevbekâr

• Pişmanlık duyup bağışlanma dileyen.

vahib / vâhib

• Bağış yapan, veren.

• (Vâhibe) Bağışlayan, veren, ihsan eden, hibe eden.

vahib-i hayat / vâhib-i hayat

• Hayat bağışlayan Allah.

vahib-ül ataya / vâhib-ül atâyâ

• Hediyeler bağışlayan. Bağışlar ihsan eden. (Cenab-ı Hak (C.C.)

vahib-ül hayat / vâhib-ül hayat

• Hayatı bağışlayan, hayat veren Allah (C.C.).

vakf

• Alıkoyma, bağış.

vasiyyet

• Bir kimsenin vefâtından sonra yapılmasını istediği şey veya sonraya bağlı olmak üzere bir malı veya menfeatini (faydayı) bir şahsa veya bir hayır işine teberrû' (bağış) yoluyla temlik etmek (sâhib ve mâlik kılmak). Vasiyet edene mûsî, vasiyet edilen şeye mûsâbih, kendisine vasiyet yapılan şahsa mûsâ

vehb / وهب

• Hibe. Bağış. Vergi.

• Bağış, vergi. (Arapça)

vehhab / vehhâb / وهاب / وَهَّابْ

• Çok fazla ihsan eden. Çok bağışlayan.

• Çok fazla bağışlayan, ihsan eden, Allah'ın isimlerinden biri.

• Çok ihsan eden, bağışlayan, Allah.

• Çokça ve sürekli olarak ihsan eden ve bağışlayan Allah.

• Çok bağışlayıcı Tanrı. (Arapça)

• Çok hibe eden, fazlaca bağışlayan (Allah).

vehhab-ı rezzak / vehhâb-ı rezzâk

• Çok bağışta bulunan ve bütün yaratılmışların rızkını veren; Allah.

vehhabiyet / vehhâbiyet / vehhâbîyet

• Bağışlayıcılık.

• Allahın bol bol ihsan etmesi ve bağışlaması.

vesile-i şefaat

• Bağışlanma sebebi.

vühub

• Çok fazla bağışta bulunan, çok bağışlayan.

zat-ı zülcelal ve'l-ikram / zât-ı zülcelâl ve'l-ikram

• Sonsuz yücelik, haşmet sahibi olan, çok ihsan ve bağışta bulunan Allah.