agmad

• (Tekili: Gımd) Bıçak ve kılıç kınları.

ahte

• Dışarı çıkarılmış, dışarı çekilmiş. (kılıç, bıçak gibi..) (Farsça)
• Husyesi çıkarılmış hayvan. (Farsça)

çak

• Yarık, çatlak, yırtmaç. (Farsça)
• Kılıç, bıçak gibi şeylerin sesleri. (Farsça)
• Sabah vakti beyazlığı. (Farsça)
• Küçük pencere. (Farsça)
• Hazır. Amâde. (Farsça)

cefn

• Göz kapağı.
• Asma çubuğu.
• Bıçak ve kılıç kını.

çeh

• Kılıç, bıçak ve hançer gibi âletlerin kını, kılıfı. (Farsça)

cemder

• Bir cins bıçak veya kama. (Farsça)

cüzae

• Bıçak sapı.

dehre

• (Dahra) Testere gibi dişli ve eğri budama âleti. Bağ budamak için kullanılan testere gibi dişli olan bıçak. (Farsça)

esliha-i cariha / esliha-i câriha

• Yaralayıcı, cerh edici silâhlar. (Kılıç, kama, hançer, bıçak... gibi silahlardır).

fesa

• Bıçak.

gizlik

• Uzun saplı kalemtraş. (Farsça)
• Bıçak, çakı, kılıç gibi şeylerin keskin olan tarafı. (Farsça)

hancer

• Ucu sivri, iki tarafı keskin büyük bıçak. Halk dilinde hançer şeklinde kullanılır. Divan edebiyatında şâirler, güzellerin kaşlarını hancere benzetirlerdi.

ışki / ışkî

• İki ucu saplı eğri bıçaktır ve deri ve tahta kazımakta kullanılır.

ismail

• Peygamberlerdendir. İbrahim'in (A.S.) oğludur. Küçükken İbrahim'e (A.S.), oğlunu Allah için kurban etmesi emredildi. Halilullah olan İbrahim, İsmail'i (A.S.) kurban etmek isterken Cenab-ı Hak koç gönderdi. Mu'cize zâhir oldu. Bıçak İsmail'i kesmedi, yerine koç kurban edildi. Resul-i Ekrem'in (A.S.M.

izmil

• Keskin demir.
• Çekiç.
• Deri kesmekte kullanılan bıçak.

kama

• İki tarafı keskin, ucu sivri ve enli bıçak.
• Duvara veya keresteye çakılan büyük tahta çivi.
• Ağaç, kütük ve sâireyi yarmak için kullanılan ucu ince, arka tarafı kalın ağaç veya demir takoz.

kard / kârd / كارد

• Bıçak. (Farsça)

• Bıçak. (Farsça)

kasatura

• Süngü gibi tüfeğin namlusu ucuna takılan veya bel kayışına asılı olarak taşınan bir çeşit bıçak.

kelale / kelâle

• Akrabalığı uzaktan olma.
• Yorulma, tükenme.
• Bıçak kör olma.

kelalet / kelâlet

• Yorgunluk. Bitkinlik. Usançlık.
• Bıçak ve kılıç gibi şeylerin kesmez olması.
• Akrabalığı uzak olanlar. (Amcazâdeler topluluğu gibi).
• Kör ve kesmez olan.

kımcar

• Bıçak kını.

kırab

• Kılıç veya bıçak kını.

letm

• Davarın boğazlanacak yerine bıçak çalmak.

lükk

• Nar ağacına benzer bir hindi ağacının zamkı.
• Kılıç ve bıçak saplarını berkitmekte kullanılan meşhur bir nesne.

meşarit

• (Tekili: Mişrat) Keskin bıçaklar. Ameliyatta kullanılan keskin hekim bıçakları.

mesnun

• Sünnet olan. Sünnet olmuş olan.
• Âdet edilen şey.
• Bilenmiş bıçak.
• Üzerinden ömürler geçmiş olan.
• Şekillendirilmiş.
• Kalıba dökülmüş.
• Kokusu değişmiş.

mihleb

• (Çoğulu: Mehâlib) Yırtıcı kuşların tırnağı, pençesi.
• Orak, bıçak.

mişrat

• (Çoğulu: Meşârit) Keskin bıçak.

mizbah

• Bıçak.

mücahafe

• İzdiham etmek, kalabalık yapmak.
• Birbirine kılıç ve bıçak çekip vuruşmak.

mus

• Bıçak.

nahr

• Boğazlamak. Bir hayvanın göğsü üstünden bıçak vurup boğaz damarını kesmek.
• İki şeyin birbirine göğüs göğüse olması.
• Boyun. Boğaz çukuru.
• Sadır.
• Gündüzün evveli.
• Namazda kıyamda iken sağ eli sol elin üstüne koymak.

satur

• (Çoğulu: Sevâtir) Satır, büyük bıçak.

şebib

• Bıçak üstüne sürçmek.

sekkak

• Bıçakçı, çakıcı.

sevatir

• (Tekili: Sâtur) Büyük bıçaklar, satırlar.

şibab

• Bıçak üstüne sürçmek.
• At neşesi.

sikkin / sikkîn / سكين

• Bıçak.

• Bıçak. (Arapça)

silan

• Sapına girmiş olan kılıç ve bıçak ucu.

şüfre

• (Çoğulu: Eşfâr) Yassı büyük bıçak.
• Gön ve sahtiyan kestikleri bıçkı.
• Kılıç ağızı.
• Kirpik biten yer.

sult

• (Çoğulu: Eslât) Büyük bıçak.

tibrak

• Bıçak.

tizna

• Kılıç, bıçak gibi şeylerin keskin olan ağız tarafı. (Farsça)