ab / âb / آب

• Ağustos. (Farsça)

ab-ı dehan / ab-ı dehân

• Ağız suyu, salya.

abalet

• Ağırlık.

abran

• Ağlayan, ağlayıcı.

adid

• Ağaç kesmek.

ağaiyet

• Ağalık.

agayan

• Ağalar.

ağayan / ağayân / آغایان

• Ağalar. (Türkçe - Farsça)

ağaz / âğaz

• Ağızlar, nağmeler.

aglal

• Ağaçlar arasında akan su.

ahmal ü eskal

• Ağır yükler.

asir

• Ağır. Zor. Güç. Müşkül. Düşvâr.

babzen

• Ağaçtan veya demirden yapılmış olan kebap şişi. (Farsça)

bahar

• Ağız kokusu.

baki / bâkî

• Ağlayan.

bakiyane / bâkiyâne

• Ağlayarak. (Farsça)

bar-ı giran / bâr-ı girân

• Ağır yük.

bar-ı sakil / bâr-ı sakil / bâr-ı sakîl / بَارِ ثَق۪يلْ

• Ağır yük.

• Ağır yük.

• Ağır yük.

bar-ı sıklet / bâr-ı sıklet

• Ağır yük, sıkıntı.

bataet / batâet / بطائت

• Ağırlık, yavaşlık. (Arapça)

bati / batî / بطى

• Ağır hareketli. Ağır. Yavaştan.

• Ağır, yavaş. (Arapça)

bavekar / bâvekar / باوقار

• Ağırbaşlı. (Farsça - Arapça)

bedzeban / bedzebân / بدزبان

• Ağzı bozuk. (Farsça)

berfuz / berfûz

• Ağzın dış kenarı, dudakların çevresi. (Farsça)

berg-i diraht

• Ağaç yaprağı.

betaet / betâet / بطائت

• Ağır olma, yavaşlık.

• Ağırlık, yavaşlık. (Arapça)

bidre

• Ağaç kurdu.

bihr

• Ağız kokusu.

birzin

• Ağaç maşrapa.

bıta

• Ağır davranma, gevşek davranma, gecikme.

büka / bükâ / بكاء

• Ağlama.

• Ağlama.

• Ağlama. (Arapça)

büka-alud / bükâ-âlûd

• Ağlatıcı, gözyaşı döktürücü. (Farsça)

büka-engiz / bükâ-engiz

• Ağlatıcı. Gözyaşı döktürücü. (Farsça)

bükat / bükât

• Ağlayanlar.

büky

• Ağlayıcılar, ağlıyanlar.

bülbül-i nalan / bülbül-i nâlân

• Ağlıyan bülbül.

büra'

• Ağaç yongası. Törpüden çıkan talaş.

bürdbar

• Ağırbaşlı. Sabırlı, mütehammil, uysal, tahammüllü kimse. (Farsça)

bürdbari / bürdbarî

• Ağırbaşlılık, sabırlılık. (Farsça)

busak

• Ağız suyu.

çakmaklı

• Ağızdan dolan ve tetik yerinde bir cins çakmakla ateş alan eski tüfek çeşitlerinden biri.

çeşm-i alil / çeşm-i alîl

• Ağlayan yaralı göz.

çeşm-i giryan / çeşm-i giryân

• Ağlayan göz.

çeşmigiryan / çeşmigiryân

• Ağlayan göz.

cez'

• Ağaç kökü, ağaçların alt kısımları.

• Ağlayıp sızlama, ümitsizliğe düşme.

ceza'

• Ağlayıp sızlanma.

cezzaf

• Ağ ile balık tutan balıkçı.

cizmir

• Ağaç kütüğü.

cürsume-i dıraht

• Ağacın kökü.

de'lan

• Ağır yük getirmiş hayvanın yab yab yürümesi.

dececan

• Ağırca, yab yab yürümek.

dehan / dehân / دهان

• Ağız.

• Ağız. (Farsça)

dehen / دهن

• Ağız. (Farsça)

• Ağız. (Farsça)

dehen-şuy

• Ağız temizleme, ağız yıkama.

dem'a-riz

• Ağlıyan, gözyaşı döken. (Farsça)

dered

• Ağızda diş olmamak.

difla

• Ağu ağacı denen ve çok acı olan nesne.

dıraht

• Ağaç. Şecer. (Farsça)

diraht / درخت

• Ağaç. Şecer. (Farsça)

• Ağaç. (Farsça)

dirdim

• Ağzında dişleri kırılmış ve kütelmiş yaşlı deve.

divek

• Ağaç kurdu, güve. (Farsça)

ebka

• Ağlattı (mânasında mâzi fiili. Bak: İbkâ)

ecsam-ı sakile / ecsâm-ı sakîle

• Ağır cisimler.

• Ağır cisimler.

edsak

• Ağzı büyük olan adam.

efvag

• Ağzı büyük olan adam.

efvah / efvâh / افواه

• Ağızlar. (Arapça)

efveh

• Ağzı büyük ve ön dişleri uzun olan adam.

elem

• Ağrı. Acı. Keder. Sancı. Dert. Gam. Kaygı.

erda

• Ağaç kurdu.

eşcar / eşcâr / اشجار

• Ağaçlar.

• Ağaçlar.

• Ağaçlar. (Arapça)

eşk-ver

• Ağlayan, gözyaşı döken. (Farsça)

eskal

• Ağır yükler, ağırlıklar.

eslak

• Ağaç, şecer.

eşne

• Ağaç yosunu.

eyyam-ı bahur

• Ağustos ayının ilk yedi günü.

fahh

• Ağ, kapan, tuzak.

fahhare

• Ağaç kap.

felfak

• Ağaç dibinden çıkan budağın yaprağı.

fem / فم

• Ağız. Dihen. (Kelimenin aslı: "Feveh" veya "Fâh" dır.)

• Ağız.

• Ağız.

• Ağız. (Arapça)

femi / femî

• Ağızla alâkalı. Ağıza âit.

fevh

• Ağız büyüklüğü.

figan / figân

• Ağlayıp sızlama, bağırıp çağırma. (Farsça)

fizar / fîzâr

• Ağlayıp inlemek. Sesli ağlamak. (Farsça)

• Ağlayıp inleme.

gaf

• Ağaç cinslerinden bir nevi.

gareyn / gâreyn

• Ağız ve tenasül organları.

gars / غرس

• Ağaç dikme. (Arapça)

gars-ı eşcar

• Ağaç dikimi.

gevç

• Ağaç zamkı. (Farsça)

giran / gîrân

• Ağır.

• Ağır, bıktırıcı.

giran-can

• Ağır kanlı, ağır hareketli, can sıkıcı (adam). (Farsça)

girani / giranî

• Ağırlık, sıklet. (Farsça)

giryan / giryân / گریان

• Ağlayan.

• Ağlayan.

• Ağlayan. (Farsça)
• Giryân etmek: Ağlatmak. (Farsça)
• Giryân olmak: Ağlamak. (Farsça)

girye / گریه

• Ağlama, ağlayış. (Farsça)

girye-dar

• Ağlamış, göz yaşı dökmüş. (Farsça)

girye-engiz / girye-engîz

• Ağlatacak sebep, ağlamaya sebep olan. (Farsça)

girye-nak

• Ağlayan, gözyaşı döken. Ağlayıcı. (Farsça)

girye-nümud

• Ağlar gibi görünen, ağlamışa benziyen. (Farsça)

girye-paş

• Ağlayan, gözyaşı döken. (Farsça)

girye-perverd

• Ağlatıcı, gözyaşı döktüren, ağlamayı getiren. (Farsça)

giryeengiz / giryeengîz / گریه انگيز

• Ağlatıcı. (Farsça)

giryenak / giryenâk / گریه ناک

• Ağlamaklı, ağlayan. (Farsça)

giryende

• Ağlayan, gözyaşı döken. (Farsça)

guşe-i dehan

• Ağzın iki tarafı.

gusn-i şecer

• Ağaç dalı.

hab-ı giran / hâb-ı giran

• Ağır uyku.

habib-ül bekkain / habib-ül bekkâîn

• Ağlayanların sevgilisi. Ağlayanların habibi.

hafif

• Ağır olmayan. Hafif. Yeğni.

hanek

• Ağzın tavanı, damak.

havcele

• Ağzı büyük, kendisi küçük şişe.

hayende

• Ağızda çiğneyen. (Farsça)

henin / henîn

• Ağlamak.

herave

• Ağır, yoğun asâ (baston).

herya'

• Ağaç hışırtısı.

hetr

• Ağaçla vurmak.

hevheve

• Ağacın yapraklarının rüzgâr esmesi ile çıkardığı sesler. (Farsça)

hikmet-i efgan

• Ağlayıp sızlamanın hikmeti. Feryadın, inleyişin gizli sebebi. (Farsça)

himl-i cesim

• Ağır yük.

hıncahınç

• Ağzına kadar ve tıka basa dolu. Dopdolu. (Bu tabir bir yer veya taşıt için kullanılır.)

hındelis

• Ağır yürüyüşlü deve.

hünba'

• Ağır ve çirkin kadın.

huvvara

• Ağartılmış yemek.

ibka

• Ağlatmak.

ibrinşak

• Ağaçta çiçek açmak.

ibtira'

• Ağaç yontma.

iclal

• Ağırlama. İkram. Tekrim eylemek. Büyüklüğünü kabul edip hürmet etmek. Büyüklük. Azamet.

ictisas

• Ağacı kökünden çekip koparmak.

ictiza'

• Ağaç veya dal kesme.

ifade-i şifahiyye

• Ağızdan söyleyerek, şifahî olarak ifade ederek.

igras

• Ağaç dikmek. Toprağa gömmek.

ikram / ikrâm

• Ağırlama.

intiyah

• Ağlama, göz yaşı dökme.

irbaş

• Ağacın yeşillenip yapraklanması.

irha-i lisan

• Ağzına geleni söyleme.

işa'-i eşcar

• Ağaçların çiçek açması.

işha'

• Ağız açma, ağzını açma.

ishan-ı ayn

• Ağlatma. Göz kızartma.

iskal

• Ağır bir şey yüklemek.

işrirak

• Ağlaya ağlaya boğulma derecesine gelme.

istibka / istibkâ

• Ağlatmak. Ağlamayı istemek.

iştihab

• Ağarma, beyazlama, kırlaşma.

istiskal

• Ağır bulup hoşlanmadığını anlatmak. Soğuk muamele ederek sevmediğini bildirmek.

istiskal etme

• Ağır bulup hoşlanmama, değer vermeme.

istiskal etmek

• Ağır bulup hoşlanmamak.

ıtlak-ı lisan

• Ağzına geleni söylemek. Çok serbest ve kolay konuşmak.

izaz / îzâz

• Ağırlama.

kal'-i eşcar

• Ağaçların sökülmesi.

karra'

• Ağaçkakan kuşu.

kay

• Ağızdan çıkan hazmolmamış besin, kusmuk.

kefc

• Ağızdan gelen köpük. (Farsça)

kehmel

• Ağır ve kaba.

kışbar

• Ağaç parçası.

kışr-ı şecer

• Ağaç kabuğu.

kubbe-i kanek

• Ağzın tavanı. Damak.

küfne

• Ağaç, şecer.

kula'

• Ağız ağrısı.

kürabe

• Ağaç dibine düşen hurmaları toplamak.

küraz

• Ağzı dar bardak.

kuşur-i eşcar

• Ağaç kabukları.

kütale

• Ağırlık, sıklet.

kuza'

• Ağız ağrısı.

küzum

• Ağzında dişi olmayan yaşlı deve.

la'b

• Ağızdan salya akmak.

lakve

• Ağız çarpılması.

lebaleb / lebâleb / لبالب

• Ağzına kadar dolu. (Farsça)

lecin

• Ağaçtan yaprak dökmek.

lemz

• Ağızda olan yemek artığını dil ile araştırmak.

levc

• Ağız içinde lokma veya başka bir şeyi döndürüp çevirme.

lümaze

• Ağızda geri kalan nesne.

ma'vel

• Ağıt edecek yer.

macc

• Ağzından sular akan yaşlı deve.

madde

• Ağırlığı olan ve boşlukta yer kaplıyan varlık.

mais

• Ağaçları sık bitmiş olan yer.

malamal / mâlâmâl

• Ağzına kadar dolu, dopdolu.

manivela

• Ağır şeyleri çekmek ve kaldırmak için vasıtanın dönen merkezine bir ucu takılıp döndürülen kol.

masmasa

• Ağzın önü.

matem / mâtem

• Ağlama. Üzüntü veya kederden ağlayıp sızlama. Kederinden yas tutma.

matemhane / mâtemhane

• Ağlanılan, yas tutulan yer. (Farsça)

mazg

• Ağızda çiğneme.

me'ruza

• Ağaç kurdunun yediği ağaç.

mehan

• Ağızdan akan su, ağız suyu.

mehist

• Ağır, sakil. (Farsça)

mein

• Ağlanacak ve inlenecek yer.

mek'um

• Ağzı bağlı deve.

melagım

• Ağız çevresi.

merasi / merâsî / مراثى

• Ağıtlar, mersiyeler. (Arapça)

merkez-i sıklet

• Ağırlık merkezi.

mersiye / مرثيه / مَرْثِيَه

• Ağıt, mersiye. (Arapça)

• Ağıt.

mersiyehan / mersiyehân

• Ağıt okuyan. Mersiye söyliyen. (Farsça)

mersiyekar / mersiyekâr

• Ağıtçı. Ağıt ve mersiye okuyan. (Farsça)

meşcer / مشجر

• Ağaçlık. (Arapça)

meşcere / مشجره

• Ağaçlık. (Arapça)

mevkuze

• Ağaçla vurulmuş.

meylü'l-ağalık

• Ağalık meyli; ağalık taslama.

mezar-ı zar / mezar-ı zâr

• Ağlayan mezar. (Farsça)

micesse

• Ağaç budamada kullanılan keskin demir.

miclat

• Ağaç budamada ve bağ filizini kesmekte kullanılan demir.

mu'cize-i şeceriye

• Ağaçla ilgili olan mu'cize.

muaşşeş

• Ağaçlarında kuş yuvası çok olan yer.

mübekki / mübekkî

• Ağlatıcı.

mübki / mübkî

• Ağlatıcı.

mübti'

• Ağır davranıp geciken. Ağır hareket eden.

mücac

• Ağızdan atılan tükrük.

müdhamme

• Ağaçlarının ve nebatlarının çok ve taze olmaları dolayısıyla uzaktan koyu yeşil renkte görünen bahçe.

mugremun

• Ağır borca uğratılmış olanlar.

mukad

• Ağır yüklü.

mukallis

• Ağaç oynatıcı.

mülagım

• Ağzın çevresi, dil erişen yerleri.

münah

• Ağıt yakma.

münazaa

• Ağız kavgası, mücadele, çekişmek.

• Ağız kavgası; çekişme.

münazaat

• Ağız kavgaları, çekişmeler.

münfis

• Ağır, pahalı, değerli.

müsakkal

• Ağırlaştırılmış. Sakilleştirilmiş.

mütebaki

• Ağlar gibi görünen.

müteevvig

• Ağa olmağa çalışan.

müteevviğ

• Ağa olmaya çalışan.

müteşabike / müteşâbike

• Ağ gibi, birbiri içinde ve birbiriyle beraber.

muvakkar / موقر

• Ağırbaşlı. (Arapça)

nabit

• Ağaç ve nebat gibi yerden bitip büyüyen.

nacir

• Ağaçlarda yaprak saplarının dibindeki filiz.

necb

• Ağaç kabuğunu soymak.

neceb

• Ağaç kabuğu.

nefaz

• Ağaçtan kendi düşen yemiş ve yaprak.

nevha / نوحه

• Ağıt. (Arapça)

nevvah

• Ağlayan, çığlık koparan.

nıt'

• Ağız tavanının pütür yerleri.

nüfaz

• Ağaçtan veya başka birşeyden silkmekten ve hareket ettirmekten dolayı düşen nesne.

nur-u vakar

• Ağırbaşlılığın, temkinliliğin nuru.

pala

• Ağzı enli, ortasına doğru daha genişliyerek ucuna doğru daralmaya başlayan kalın, kısa ve ağır kılıç.

paşnin

• Ağaç ve tahta parçaları. (Farsça)

racih / râcih

• Ağır basan, üstün gelen, diğerinden üstün.

racih gelme

• Ağır basma, üstün gelme.

rezan

• Ağır, ciddi, vakarlı, ağırbaşlı ve temkinli kimse.

rezanet

• Ağırbaşlılık, vakarlılık, temkinlilik, ciddilik.

rudab

• Ağızdan akan su.

rüdab

• Ağızdan akan su, salya.

rükunet

• Ağırbaşlılık. Vakar ve temkin sâhibi olma.

rümye

• Ağaçtan nakşolmuş bir suret.

şaar

• Ağaç, şecer.

sakil / sakîl / ثَق۪يلْ

• Ağır, can sıkıcı, çirkin.

• Ağır.

sakile / sakîle

• Ağır olan.

şakk-ı şefe

• Ağzını açıp konuşma.

saye-puş

• Ağaçlık, gölgelik.

şebeke

• Ağ.

• Ağ, kafes, örgüt.

şecer / شجر

• Ağaç.

• Ağaç.

• Ağaç. (Arapça)

şecere / شجره / شَجَرَه

• Ağaç.

• Ağaç, soy ağacı.

• Ağaç.

• Ağaç.

şecere-i meylü'l-istikmal-i alem / şecere-i meylü'l-istikmâl-i âlem

• Ağaç gibi dal budak salan kâinattaki gelişme eğilimi.

şedak

• Ağızın her iki yanının geniş olması.

sehab-üs sikal

• Ağır yağmur bulutları.

şemşem

• Ağaç üstünde kalan azıcık hurma.

şiddet-i hüküm

• Ağırceza kararı.

sidre

• Ağaca teşbih edilen, yedinci kat gökte bir makam ismi.

şifahen / şifâhen / شِفَاهًا

• Ağızdan, sözle.

• Ağızdan.

şifahi / şifahî

• Ağızdan, şifahen, sözlü.

şifahiyat / şifahiyât

• Ağızdan söylenilen, şifahî olan, sözlü ifadeler.

sikal

• Ağır olan, ağır şeyler.

sıklet / ثِقْلَتْ

• Ağırlık. Mânevi sıkıntı.

• Ağırlık.

• Ağırlık.

• Ağırlık.

sımag

• Ağızın bir tarafı.

şiven / şîven / شيون

• Ağıt. (Farsça)

su'rur

• Ağaç sakızı parçası.

sühanperdaz / سخن پرداز

• Ağzı laf yapan. (Farsça)

tadahhum

• Ağızla tutmak.

tahrebe

• Ağaç kurdunun ağacı oyup delmesi.

takriren

• Ağızdan anlatarak.

tebatu'

• Ağır davranma. Ağır hareket etme.

tebcil

• Ağırlamak. Yüceltmek. Birisine ta'zim etmek. Hürmetle hareket etmek.

• Ağırlama, yüceltme.

tebcilen

• Ağırlıyarak, tâzimen.

tebhit

• Ağlatmak.

teharrub

• Ağaç kurdunun ağacı kemirerek oyması.

tehavün

• Ağırdan alma.

tehtehe

• Ağır söylemek, sert konuşmak.

tekellüm-ü hacer ve şecer

• Ağaç ve taşın konuşması.

tekellüm-ü şecer ve hacer ve hayvan

• Ağaçların, taşların ve hayvanların konuşması.

teklif-i mala-yutak / teklif-i mâlâ-yutak

• Ağır ve güç yetmez olan teklif. Dayanılmaz teklif.

tekmim

• Ağaç çiçek verecek vaktinde gılafıyla tomurcuğunu çıkarıp izhâr etmek.

temkinli

• Ağırbaşlı, ihtiyatlı hareket etme.

tenbik

• Ağaçları aynı hizâda dikmek.

tenkil / tenkîl

• Ağır bir şekilde cezalandırma.

tesakul

• Ağırdan alma, oyalanma, tembellik etme.

teşeccür

• Ağaçlanma, ağaçlaşma.

teşedduk

• Ağzın köşesiyle konuşmak.

teşzib

• Ağaç budamak.

tevatüren

• Ağızdan ağıza yayılarak. Tevatür suretiyle.

tevrik

• Ağacın yapraklanması.

ubar

• Ağlama, inilti. (Farsça)

üst perdeden başlamak

• Ağız bozmak, sert konuşmak.

vahim / vahîm / وَخ۪يمْ

• Ağır, sonu tehlikeli, çok korkulu.

• Ağır, sonu tehlikeli.

• Ağır, sonu tehlikeli.

vakar / وقار

• Ağırbaşlılık, ciddiyet.

• Ağırbaşlılık, kalp rahatlığı.

• Ağırbaşlılık. Halim ve heybetli oluş. Nâmusu muhafazayı mucib haslet. Temkinlilik. Azamet ve izzet.

• Ağırbaşlılık, saygınlık.

• Ağırbaşlılık. (Arapça)

vakur / vakûr / وقور

• Ağırbaşlı, temkin sahibi. İzzetli, vakarlı.

• Ağırbaşlı.

• Ağırbaşlı. (Arapça)

vakurane / vakûrâne / وقورانه

• Ağırbaşlılıkla. Düşünce ve tedbirlilikle. Temkinle. (Farsça)

• Ağırbaşlılıkla. (Arapça - Farsça)

vazife-i sakile / vazife-i sakîle

• Ağır görev.

vebl

• Ağır ve vahim olmak.

vekar

• Ağır başlı olup yerine göre uygun davranmak, şahsiyetli olmak.

vezn / وزن

• Ağırlık. (Arapça)

vica'

• Ağrılar, sızılar.

zabyan

• Ağaç.

zar / zâr

• Ağlama, inleme.

zari / zâri

• Ağlayıp sızlanma.

• Ağlayıp sızlama.

zefer

• Ağaca vurulan payanda, destek.