afraze

• Nur. Aydınlık, ışık. (Farsça)
• Kandil fitili. (Farsça)

alem-i nur / âlem-i nur

• Nur âlemi, aydınlık olan âlem, âhiret.

aydın

• Aydınlık.
• Açık, âşikâr, açıkça görünen.
• Mübârek, mesut. Bilgili, okumuş, görgülü.Bugün bazı çevrelerde batı ilim ve felsefesini tahsil edip benimseyenlere de "aydın" denilmektedir. Aklı gözüne inmiş, yani herşeyi maddi ölçülerle yorumlamaya alışmış, kalbi maddeci felsefe ile

azva

• (Tekili: Zav ve Zû) Parıltılar, ışıklar, aydınlıklar.

beyaz

• Aklık, beyazlık.
• Aydınlık.
• Yumurta akı.
• Müsveddenin temize çekilmesi.

bühur

• Işıklı, nurlu, aydınlık.

cadde-i nuraniye

• Nurlu, aydınlık cadde.

dolunay

• t. Ayın yuvarlağına karşı gelen yarım küre yüzeyinin tamamıyla aydınlık görünmesi hâli. Ayın 14 veya 15 nci günleri.
• Bedir.

ebyaz

• Beyaz, aydınlık.

envar / envâr

• (Tekili: Nur) Nurlar, ışıklar, aydınlıklar. Maddi veya mânevi karanlıktan kurtarmaya vâsıta olanlar.

• Nurlar, aydınlıklar.

envar-ı azime / envâr-ı azîme

• Büyük, nurlar, aydınlıklar.

envar-ı imaniye / envâr-ı imaniye

• İman nurları, aydınlıkları.

eşi'a

• (Tekili: Şuâ) Şualar. Aydınlıklar.

evsaf-ı nisbiye / evsâf-ı nisbiye

• Ölçü ve kıyasa göre olan vasıflar. (Sıcaklık, soğuklukla bilindiği, karanlık derecesi aydınlıkla görüldüğü gibi.) (Farsça)

eyyam-ı biyd / eyyâm-ı biyd

• Ayın ışığının en aydınlık olduğu kamerî aylarının 13, 14 ve 15. günleri.

fecr

• Sabaha karşı, güneş doğmadan önce, ufkun gün doğusu tarafında görünen aydınlık, tan yerinin ağarması.

fecr-i kazib / fecr-i kâzib / فجركاذب

• Gerçek tan ağartısından önceki geçici aydınlık

fecr-i kazip / fecr-i kâzip

• Yalancı fecir, tan yeri ağarmadan önce kısa bir müddet beliren geçici aydınlık.

fecr-i sadık / fecr-i sâdık

• Gerçek aydınlık, tan yerinin ağarması, gerçek sabah.

• Sabaha karşı şark ufkunda yayılmaya başlayan beyaz bir aydınlık. Bunun mukabili birinci fecirdir ki, bir aydınlıktan sonra tekrar aydınlık gider. Bu birinci aydınlığa fecr-i kâzib denir. Sabah namazının vakti, fecr-i sâdıkta başlar.

fürug

• Işık. Ziya. Aydınlık. Nur.

hor

• Kıymetsiz, ehemmiyetsiz. Adi. (Farsça)
• Güneş, ışık, aydınlık. (Farsça)
• Yiyen, yiyici anlamında olup, birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: Miras-hor : Miras yiyen. (Farsça)

ışık tufanı

• Şiddetli ışık, aydınlık.

istinare

• Parlatmak. Parlak ve aydınlıklı olmak.
• Ateş istemek.

ızaet

• Parlatmak. Işıtmak. Işıklı olmak. Aydınlık etmek.

kasr-ı meşid-i nurani / kasr-ı meşîd-i nuranî

• Temelleri sağlam ve etrafına aydınlık saçan saray.

kasr-ı nurani-yi islamiyet / kasr-ı nurânî-yi islâmiyet

• İslâmiyetin nurlu ve aydınlık sarayı.

leyl-i münevver

• Aydınlık gece.

melami'

• (Tekili: Lem'a) Parıltılar. Aydınlıklar.

melez

• (Meles) İki ırkın karışması neticesi hâsıl olan yeni bir nesil. Ayrı iki cinsten doğmuş olan.
• Aydınlıkla karanlık arası, alaca karanlık.

mısbah

• Kandil. Çıra. Meş'ale. Lâmba. (Aya, güneşe, yıldızlara ve mecâzen de Resul-i Ekrem'e (A.S.M.) bu isim verilmiştir.)Sabah ve sabahat maddesinden ism-i âlettir ki; sabah gibi lâtif ve kuvvetli aydınlık veren lâmba demektir.

münevveriyet

• Nurlu oluş, münevverlik. Aydınlık.

necm-i nur-efşan / necm-i nur-efşân

• Aydınlık saçan yıldız.

negatif

• Mat: Sıfırdan küçük, önünde eksi işareti bulunan sayı. Menfi. (Fransızca)
• Gerçekteki karanlık ve aydınlık kısımları tersine gösteren fotoğraf camı veya filmi. ( Bak: Menfi) (Fransızca)

nehar

• (Çoğulu: Enhür) Fecrin doğuşundan güneşin batışına kadar olan aydınlık.
• Toy kuşunun yavrusu.
• Altın.

nevvar

• Nurlu, aydın. Aydınlık.

• Nurlu, aydınlık.

nur / nûr

• Aydınlık. Parıltı. Parlaklık. Her çeşit zulmetin zıddı. Işık.
• Kur'ân-ı Kerim. İman. İslâmiyet. Peygamber.
• Zulmeti def eden, şule, ışık.

• Aydınlık.

• Işık, aydınlık.

• Aydınlık, ışık.

• Aydınlık, ışık, feyz, bereket ihsân.
• Kur'ân-ı kerîm.
• Îmân.
• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından. Tam ve kusursuz olarak zâhir olup her şeyi ortaya çıkarıcı, yaratıcı veya göktekileri ve yerdekileri nûru ile hidâyet edici, doğru yolu gösterici, gökleri; güneş, ay ve yıld

nur-ı ilahi / nûr-ı ilâhî

• İlâhî nûr. Allahü teâlânın ihsân ettiği mânevî aydınlık, mânevî ilim.

nur-u müferrih

• Ferahlık verici, iç açıcı aydınlık.

nur-u semavi / nur-u semavî

• Semavî nur, vahiy ile gelen aydınlık, ışık.

nurani / nurânî

• Nurlu, aydınlık.

nurani alem / nuranî âlem

• Nurlu, aydınlık âlem.

nuraniyet / nurâniyet

• Nurluluk, aydınlık.

nuraniyetli

• Nurlu, aydınlık.

nurlu

• Aydınlık.

pür-fer

• Çok parlak. Çok aydınlık. (Farsça)

pür-nur

• Çok nurlu, çok aydınlık.

pürnur

• Çok nurlu, çok aydınlık.

ruh-u nurani / ruh-u nuranî

• Maddî yapısı olmayıp nurdan yaratılmış aydınlık ruh.

ruşen / rûşen / روشن

• Aydınlık. (Farsça)
• Açık, aşikar. (Farsça)
• Rûşen kılmak: Açıklamak, söylemek. (Farsça)

ruşeni / ruşenî

• Açıklık, aydınlık. (Farsça)
• Belli olma. (Farsça)

şafak / شفق

• Güneş doğmadan az önce beliren aydınlık.

• Güneşin doğacağı sıradaki aydınlık. (Arapça)

şafak vakti

• Güneş doğmadan az önce beliren aydınlık.

şarıka

• (Çoğulu: Şevârık) Aydınlık, nur, ziya, ışık.

sena

• Şimşek parıltısı.
• Ulviyet. Yükseklik.
• Aydınlık.
• Bir ot ismi.

şeriat

• Doğru yol. Hak din yolu.
• Büyük ve geniş cadde.
• Nur, aydınlık, ışık.
• Kur'an-ı Kerim ve Hazret-i Peygamber Aleyhissalâtü Vesselâm'ın târif ettiği ve bildirdiği yol. Allah (C.C.) tarafından Peygamber Aleyhisselâm vâsıtasiyle vaz' ve tebliğ olunan hükümleri hâvi İlâhî kan

şevarık

• (Tekili: Şârıka) Nurlar, aydınlıklar. Parlaklıklar.

şid

• Nur, ziya, aydınlık. (Farsça)
• Güneş. (Farsça)

şu'lever / شعله ور

• Alevli. (Arapça - Farsça)
• Parlak, aydınlık. (Arapça - Farsça)

taban / tâbân / تابان

• Parlak, aydınlık. (Farsça)

tenvir-i daimi / tenvir-i daimî

• Daimî, sürekli aydınlık, aydınlatma.

timsal-i nurani / timsal-i nurâni

• Nurlu ve aydınlık görüntü, yansıma.

umur-i izafiye

• Biri birisiz olmayan ve birbirine nisbet ve kıyaslamayla anlaşılan nitelikler; karanlık-aydınlık, acı-tatlı gibi.

vekkad

• Aydınlık, ışıklı, parlak.

vesile-i nuraniye

• Nurlu vesile, aydınlık araç.

vuzuh

• Açıklık. Açık ve anlaşılır şekilde olmak. Netlik.
• Aydınlık.
• Edb: İfadede açıklık.

zav'

• Aydınlık. Işık.