emgaz

• Kırmızı, kızıl nesne, ahmer.
• Aşkar at.
• Koyunu sağdıklarında süt ile birlikte kan çıksa "emgazeti'ş şât" derler.

füsus

• Nükte, maskaralık.

hüzüv

• Maskaralık.

hüzzü'

• Maskaralığa almak.

iftidah

• (Fadâhat. den) Kırma, kırıp ufalama.
• Maskara olma, rezil olma.

ihtilaskaran / ihtilaskâran

• (Tekili: İhtilaskâr) Çalanlar, aşıranlar, ihtilas edenler.

istihza

• Alay etmek, birisi ile eğlenmek.
• Birisini gülünç duruma düşürmek, maskara etmek.

komediyen

• İki yüzlü, riyakârlık gösteren.
• Komedi oynayan tiyatro oyuncusu. Maskara.

madhek

• Maskara. Gülünecek şey. Soytarı. Komik.

mashara

• Maskara, soytarı.
• Tuhaflıklar yapan kimse.
• Komik, gülünç.
• Zevklenme, eğlenme.
• Kepaze, utanmaz, rezil.

• Maskara, soytarı.

mashara-i alem / mashara-i âlem

• Âlemin maskarası. Kepaze, rezil.

maskaraalud / maskaraâlûd

• Maskaralı.

meshara

• (Çoğulu: Mesâhir) Maskara.

mudhik

• Güldürücü, güldüren, maskaralık ederek halkı güldüren.

münecci

• Halaskâr, kurtarıcı.

müseyleme

• (Adı: Müseylemet-ül-kezzâb olan) Yalancı Müseyleme, Arabistan'da Asr-ı Saadette Yemame'li bir yalancı, peygamberlik iddia ederek maskara olmuş, Hicri onbirinci yılda öldürülmüştür.

mütemeshir

• Maskaralık eden, eğlenen.

mütemeshirane / mütemeshirâne

• Maskaralıkla. (Farsça)

mütemeshirin / mütemeshirîn

• (Tekili: Mütemeshir) Eğlenenler. Maskaralık yapanlar.

rezalet

• Utanç verici şey. Utanılacak hal.
• Alçaklık, rezillik.
• Maskaralık.
• Arsızlık.

rezil ve rüsvay olma / rezil ve rüsvây olma

• Rezil ve maskara olma, ayıpları meydana çıkma.

rüsva

• (Rüsvay) Rezil, kepaze, maskara, ayıpları meydana çıkarılmış. (Farsça)

• Rezil, maskara.

• Rezil, maskara, ayıpları ortaya çıkarılmış.

rüsvay

• Rüsva. Rezil, maskara, ayıpları ortaya çıkarılmış.

sahir

• Maskaralık eden, maskara eden.

şıkk

• (Şikk) İslâmiyetin zuhurundan biraz önce yaşamış iki kâhinin adıdır. Bunlardan eskisi Arablarda ilk kâhindir. Acaib bir mahluk olup, alnının ortasında yalnız bir gözü (veya alnını ikiye ayıran bir alev) vardı. El Yaşkarî adındaki ikinci Şıkk, Satih ile birlikte devrinin en meşhur kâhiniydi. Satih'te

suhre

• Maskara, gülünç, eğlenceli.
• Zoraki iş gören, ücretsiz zoraki çalışan kimse ve hayvan.

suhrekar / suhrekâr

• Maskaralık yapan. Maskara. (Farsça)

suhriyye

• Maskaralık.

tehezzü'

• Maskaraya almak.

temeshur / تمسخر

• (Çoğulu: Temeshurât) Maskaralık yapma.

• Maskaralık. (Arapça)
• Temeshur etmek: Maskaralık etmek. (Arapça)

tesahhur

• (Çoğulu: Tesahhurât) Zevklenip alay etme.
• Aleme gülünç olma. Maskara olma.

tesehhur

• Alay etme, maskaraya alma.

tesehhurkar / tesehhurkâr

• Maskara.