ahmed-i faruki / ahmed-i fârukî

• (Hi. 971-1034) (İmam-ı Rabbanî) Hz. Ömer (R.A.) ahfadından olduğundan Fârukî denilmiştir. Kendisi demiştir ki: "Hakaik-i imaniyeden bir mes'elenin inkişafını, binler ezvak ve mevâcid ve kerâmata tercih ederim." Hem demiş ki: "Bütün tarikatların nokta-i müntehası hakaik-i imâniyenin vuzuh ve inkişâfı

azam

• (Çoğulu: Azamât) Kin, husûmet, adâvet, garaz, fena niyet.
• Öfke, hiddet.
• Kıskançlık.

behme

• (Çoğulu: Bühüm, bihâm; Cem'ul Cem: Bihâmât) Kuzu. Oğlak. Buzağı.
• Keçi otu.

damad / dâmâd / داماد

• Damat, güveyi. (Farsça)

devletlü utufetlü

• Vezirlere, müşirlere, padişah damatlarına verilen ünvan.

ezame

• (Çoğulu: Ezamât) Hışım ve gadap etmek. Kızmak, hiddetlenmek.

fassad / fassâd / فصاد

• Hacamat yapan. (Arapça)

garamet

• (Çoğulu: Garâmât) Diyet ve borç gibi şeyleri ödeme. Resim, vergi.

gulgul

• Bağrışıp çağrışma. Şamata, gürültü. Velvele.
• Ağız tarafı dar olan bir kabdan akan suyun çıkardığı ses.

hacamat / hacâmat / حجامت

• Hacâmat bıçağı denilen bir âletle, vücûdun deriye yakın damarlarını keserek kan alma. Kan almaya fasd da denir.

• Kan alma. (Arapça)
• Hacamat yapmak: Kan almak. (Arapça)

hacamet / hacâmet / حجامت

• (Hacamat) Tıb: Vücudun bir tarafından kan aldırmak.

• Kan alma, hacamat. (Arapça)

haccam / haccâm / حجام

• Hacamat eden, kan alan.

• Hacamatçı. (Arapça)

halaluş

• Kavga, döğüş, şamata, gürültü. (Farsça)

hariri / harîrî

• Makamât adlı eseri yazan ünlü edibin ünvanı.

haten

• (Çoğulu: Ahtân) Kadın tarafından olan kimseler. (Baba, kardeş ve emmi gibi)
• Araplar, damat mânasına kullanırlar.

hateneyn

• İki dâmât; Resûlullah efendimizin iki mübârek dâmâdı olan hazret-i Osman ile hazret-i Ali.

hatn

• Damat.
• Sünnet etme.

hengame / hengâme

• Seslerin birbirine karışmasından çıkan gürültü. Kavga, gürültü. Şamata. (Farsça)

hilaş

• Gürültü, kavga, patırtı, şamata. (Farsça)

huruş

• Coşma. Gürültü. şamata. Telâş. (Farsça)

huruşan / hurûşân

• Coşmalar, şamatalar.

hutun

• (Hutunet) Evlenme, tezevvüc, teehhül.
• Damatlık, damat olma.

i'lamat-ı şer'iye mümeyyizi

• Şeyh-ül İslâm kapısındaki fetvahanenin üç kaleminden biri olan "İlâmat Odası"nın başındaki memurun ünvanı idi. Kadılar tarafından verilen ilâmları tetkik vazifesiyle mükellef olduğu için, bu memuriyete, ulemadan tanınmış olanlar tâyin edilirdi.

içgüvey

• (İçgüveyi, içgüveysi) Kayınpederinin evine alınan dâmat. Karısı tarafının evinde oturan dâmat. (Türkçe)

ıshar

• (Sıhriyyet. den) Akrabalık, yakınlık, kurbiyet, sıhriyet. Damat olma. Damat edinme.
• Ulaşmak.
• Erimek.

kamtarir

• (Bak: KAMATIR)

makame

• (Çoğulu: Makamât) Meclis.
• Topluluk, cemaat, cemiyet, kalabalık.
• Nutuk tarzında söylenen sözler.

mehacim

• (Tekili: Mihcem) Hacamat şişeleri.
• Çekip emmeye yarayan âletler.

mendeb

• Tehlike. Ölüm.
• Gürültü ve şamata ile ağlama.

mihcem

• (Çoğulu: Mehâcim) Hacamat şişesi.
• Çekip emmeğe mahsus âlet.

muhasama

• (Muhasamet) (Çoğulu: Muhâsamât) Muhalefet. İki taraf arasındaki düşmanlık. Birbiri ile çekişmek. Birbirine husumet etmek.

mütevelvil

• İşi velveleye boğan. Gürültü ve şamata yapan.

nağme

• (Çoğulu: Nağamât) Ahenk, güzel ses, âvaz, ezgi, teganni.

nakia

• (Çoğulu: Nekâyi') Seferden gelen kimse için hazırlanan yemek.
• Yağma edilen hayvanlardan taksimattan önce boğazladıkları deve ve koyun.
• Damat için hazırlanan yemek.
• Ziyafet.

neame

• (Çoğulu: Neâm-Neamât) Deve kuşu.
• Cemaat.
• Gölgelik, gölgelenecek yer.

nevşe

• Genç hükümdar. (Farsça)
• Yeni damat. (Farsça)

ra'd

• Gök gürültüsü.
• Bulutları sevk ve nezaret ile vazifeli bir melek adı.
• Tehdit etmek, korkutmak. (Terennümat-ı hava, na'rât-ı ra'diye, nağamat-ı emvac, birer zikr-i azamet. Yağmurun hezecatı, kuşların seceatı birer tesbih-i rahmet, hakikata bir mecaz... Lemeat'tan)

regzen / رگ زن

• Hacamatçı. (Farsça)

şemate / şemâte / شماطه

• Şamata. (Arapça)

şematet / şemâtet

• Kuru gürültü. şamata.

• Kuru gürültü, şamata.

sıhr

• Damat yahut enişte.
• Huk: Karı-kocadan biri ile diğerinin kan hısımları arasındaki akrabalık.

sılame

• (Çoğulu: Sılâmât) Bölük, cemaat, topluluk, fırka.

şur

• Tuzlu, kekremsi. (Farsça)
• şamata, gürültü. (Farsça)

şur-engiz

• Gürültü çıkaran, şamata yapan. (Farsça)

taaccüc

• Şamata, gürültü, patırtı.

velvele

• Gürültü, patırtı. Birbirine karışık bağrışmalar. Şamata.

• Gürültü, patırtı, şamata.