a'lam

• (Tekili: Alem) Alemler. Alâmetler. İzler. Nişanlar.
• Bayraklar.
• Büyük âlimler.
• Büyük dağlar.

a'lem

• Daha iyi bilen. En iyi bilen.
• Yarık dudaklı.
• Alâmetli, belirtili.

a'raz

• (Tekili: Araz) Arazlar, işaretler, nişanlar, alâmetler.
• Tesadüfler.
• Hastalık alâmetleri.
• Kazalar, felâketler, musibetler.

abe

• İşaret, alamet.
• Cemaat, topluluk.

adet-i islam / âdet-i islâm

• İslâm âdeti. Küfür alâmeti olmayan ve en az iki müslüman tarafından kullanılan âdetle ilgili şeyler.

alaim / alâim

• Alâmetler, belirtiler.

• İşaretler, alametler. (Arapça)

alaim-i iman / alâim-i iman

• İman alâmetleri, belirtileri.

alamat / alâmat / alâmât / علامات

• (Tekili: Alâmet) İzler, nişanlar, alâmetler, işâretler.

• Alametler, işaretler.

• İşaretler, alametler. (Arapça)

alamat-ı kıyamet / alâmât-ı kıyamet

• Kıyametin alâmetleri, işaretleri.

alamet / alâmet / علامت

• İşaret, iz, alamet, belirti. (Arapça)
• Çok iri. (Arapça)

alamet-i gurur / alâmet-i gurur

• Gurur ve kibiri belli eden alâmet.

alamet-i i'caz / alâmet-i i'câz

• Mu'cize oluş alâmeti, belirtisi.

alamet-i kübra / alâmet-i kübrâ

• En büyük kıyamet alâmeti.

alamet-i sukut / alâmet-i sukut

• Düşme belirtisi, alçalma alâmeti.

alamet-i sürur / alâmet-i sürur

• Sevinç alâmeti, belirtisi.

alem / علم

• Sancak. (Arapça)
• Alem. (Arapça)
• Nişan, alamet. (Arapça)

alem-i zati / alem-i zâtî

• Zata âit isim, zatına âit işâret, zâtına mahsus alâmet, delil.

araz

• İşâret, alâmet.
• Tesâdüf, rast gelme.
• Kaza. Felâket. Zâtî olmayan hâl ve keyfiyet.
• Fls. Herhangi bir cevherin varlığı için zaruri olmayan vasıf. Meselâ: Şekerin beyaz rengi şekerin varlığı için zaruri değildir.

• İşaret, alâmet.
• Tesadüf.
• Kaza, felaket.
• Kendi kendine vücut bulmayıp başka bir cevherle meydana gelen hal ve keyfiyet.

asal

• Ahlâk. Karakter.
• Alâmet, işaret, belirti.

ayet / âyet

• Alâmet, işâret, mûcize, ibret.
• Kur'ân-ı kerîmdeki sûreleri meydana getiren cümle veya cümleciklerden her biri. Çoğulu âyâttır.
• Allahü teâlânın varlığını, birliğini ve kudretini gösteren alâmet, ibret, işâret.
• Mûcize.

• Eser.
• Kimsenin inkâr edemiyeceği açık delil. Nişân. Alâmet. İşaret.
• Menzil, mekân.
• Kur'ân-ı Kerim'deki her bir cümle. Mânen uyanmağa, intibâha sebeb olan hâdise. (Kur'ân-ı Kerim'de 6666 âyet vardır.)

azeka

• Alâmet, nişan, işâret.

azk

• Hurma ağacı.
• Nişan, alâmet, işâret.

bayrak

• Devletin belirli alâmetlerini hâvi ve belirli renklerde kare veya dikdörtgen şeklinde yapılmış olan bez. Sancak, alem.

beraat-i istihlal / beraat-i istihlâl

• Güzel başlangıç, iyi alâmet.

beraat-ül istihlal / berâat-ül istihlâl

• Bir eserin içindekilerini güzel bir başlangıçla baş tarafında anlatmak. İyi bir alâmet. Güzel bir başlangıç.
• Bir ibarede müradif ve mukni birkaç kelime bulunması, hüsn ve insicamdaki ibarenin vech-i mergub üzere te'lif ve terkibi.
• Maaş, rütbe, nişan için hükümetçe bildirilen

beraatü'l-istihlal / beraatü'l-istihlâl

• Güzel bir alâmet, başlangıç.

cem-i müennes

• Gr: Müfredinin şeklini bozmadan sonundaki müennes alâmeti olan (e "t") kaldırılıp yerine (ât) getirilir. Müslime(t) : Müslimât gibi.

dabbet-ül arz / dâbbet-ül arz

• Hadis-i şerifle âhir zamanda olacağı haber verilen ve âhir zaman alâmetlerinden olan bir nevi mahluk.

dabbet-ül-erd / dâbbet-ül-erd

• Kıyâmetin büyük alâmetlerinden. Kıyâmetin kopmasına yakın çıkacak olan bir hayvan.

dabbetü'l-arz / dâbbetü'l-arz

• Kıyâmet alametlerinden olup topraktan çıkan varlık.

dabbetülarz / dâbbetülarz

• Âhirzaman alâmeti olan bir yaratık.

damga

• Bir şeyin üzerine işaret veya alâmet koymak.
• İşaret vurulan âlet. Mühür.

deccal / deccâl

• Kıyâmetin büyük alâmetlerinden biri. Kıyâmete yakın çıkacağı bildirilen ve Îsâ aleyhisselâm ile hazret-i Mehdî tarafından öldürülecek olan zâlim.

delalat

• (Tekili: Delâlet) Delâletler, alâmet olmalar,yol göstermeler, kılavuzluklar.

delil

• İşaret, alâmet; kendisine, doğru bir bakış açısıyla bakıldığında istenilen hedefe ulaştıran şey.

edille

• (Tekili: Delil) Deliller, işaretler. Alâmetler. Rehberler. İsbat vasıtaları.

emarat-ı hasene

• İyi alâmetler.

emare

• Alâmet, işaret, nişan, iz, ip ucu, belirti.

emere

• (Çoğulu: İmer) Çöllerde taştan belirlemek için yapılan alâmetler.

eser

• Nişan, alâmet. Çoğulu âsârdır.
• Haber, hadîs-i şerîf, Eshâb-ı kirâm ve tâbiîne âit iş, söz ve takrirler yâni görüp de mâni olmadıkları hususlar.

eser-i hayat

• Hayat alâmeti, hayat eseri, hayat belirtisi.

eşrat

• Nişanlar. Alâmetler. şartlar.

eşrat-ı kıyamet

• Kıyamet alâmetleri.

eşrat-ı saat / eşrât-ı saat

• Kıyâmet alâmetleri..

• Kıyamet alâmetleri.

• Kıyamet alâmet-leri.

eşratısaat / eşrâtısaat

• Kıyamet alâmetleri.

eşratü's-saat / eşrâtü's-sâat

• Kıyamet alâmetleri; kıyamet alâmetlerinin anlatıldığı ve yorumlandığı risale olan Beşinci Şua.

fal-i hayır / fâl-i hayır

• İyi alâmet ve işaret.

fal-i hayr / fâl-i hayr

• İyi alâmet ve işaret. Uğur.

• İyi hâl, iyi alâmet ve işaret.

farık / fârık

• (Fârıka) Tefrik eden, farkeden, ayıran. Ayrılmasına, farkolunmasına sebeb olan alâmet.

fart

• İfrat, çok aşırı olmak. Aşırılık.
• Acele etmek ve ansızın gelmek.
• Yollara alamet olarak konulan işâret.

fazail-simat

• Alâmet ve işaretleri faziletten ibaret olan.

füruk

• (Tekili: Fark) Farklar. Ayırma vasıfları. Alâmetler.

hassa

• (Çoğulu: Havass) İnsanın kendisine tahsis ettiği şey. Bir şeyde bulunup başkasında bulunmayan şey. Bir şeye mahsus kuvvet. Te'sir. Menfaat.
• Adet ve alâmet. Ekâbir, kavmin ileri geleni.

hayatiyet

• Canlılık. Hayat işaretinin, alâmetinin görünür olması.

hevcele

• Hiçbir işaret ve alâmet olmayan ev veya sahrâ.
• Yürügen deve.
• Uzun boylu, ahmak erkek.

hinas

• (Tekili: Hünsâ) Kendilerinde hem erkeklik, hem de kadınlık alâmetleri bulunan kimseler.

hunsa

• Hem erkek, hem de dişi olan.
• Erkeklik ve dişilik alâmetlerini birlikte taşıyan bitki.

hünsa

• Kendisinde hem erkeklik hem dişilik alâmeti bulunan kimse.
• Aynı çiçekte erkeklik ve dişiliğin bulunması.

ihtilam / ihtilâm

• Uykuda cünüb olma. Çocuğun bülûğa, ergenlik çağına ulaştığının alâmeti, işâreti.

ipucu

• Mc: Emare, işaret, alâmet, delil, vesika.

işaret / işâret / اشارت

• Bir şeyi bir vasıta ile (el, göz, kaş veya parmakla) göstererek bildirmek.
• Nişan, alâmet, belli bir iz.
• Ist: Doğrudan doğruya olmadan, hatırlatma suretiyle verilen emir.

• Gösterme. (Arapça)
• Alamet. (Arapça)
• İz. (Arapça)

isr

• Alâmet. Nişane.
• Ayak izi.
• Yol. Meslek.
• Başlamak ve azimet etmek.

istavroz

• Hıristiyanlığın alâmeti, işâreti sayılan şekil ve bu şekilde yapılmış put, haç.

kalla'

• Beylere koğuculuk yapan yalancı.
• Halk içinde tanınmak için kendine bir alâmet yapan kimse.

karine / karîne

• Emâre, alâmet. Bir şeyin hakîkatine delil olan şey.

karine-i hal

• Durumun gösterdiği alâmet, belirti.

kerküz

• Delil, işâret, alâmet. (Farsça)

kıyamet alametleri / kıyâmet alâmetleri

• Kıyâmetin kopmasının yaklaştığına dâir Resûlullah efendimizin haber verdiği büyük ve küçük alâmetler, işâretler.

küfr alametleri / küfr alâmetleri

• Kâfirlerin ibâdet olarak yaptıkları ve kâfirlik alâmeti olan şeyler.

küfr-i hükmi / küfr-i hükmî

• İslâmiyet'in îmânsızlık alâmeti dediği sözleri söylemek ve işleri yapmak.

levn

• Renk, boya. Sıfat, nev', çeşit, tür. Bir şeyi diğerinden ayıran alâmet.

levs-ül katl

• Birisini katletmekle müttehem olan şahısta, katlin nişânesi veyahut maktul ile aralarında zâhir bir düşmanlık bulunması gibi alâmet ve karineler.

lümme

• Nişan. Alâmet. Damga. Nokta.
• Vesvese, kuruntu.
• Çok cemaat, çok kalabalık.

ma'lem

• (Çoğulu: Maâlim) Eser, iz, nişan, alâmet.

mahayil

• Alâmet, işaret.
• (Tekili: Mahile) Hayâl eserleri.

mahile

• (Çoğulu: Mahâyil) Düşünmeğe sebebiyet veren işaret, alâmet.

medlul / medlûl

• Delîlin (alâmet ve işâretin) delâlet ettiği, gösterdiği şey.

meenne

• Alâmet, nişan, işaret.

menair

• (Menâvir) Minâreler.
• Nur yerleri.
• Alâmet.

menare

• (Çoğulu: Menâr-Menâvir) Alâmet, işaret.
• Kandil.
• Minare.

menasim

• (Tekili: Mensim) Yollar, tarikler, meslekler.
• Alâmetler, izler, eserler, nişânlar.

mensim

• (Çoğulu: Menâsim) Alâmet, işaret, nişân, iz, eser.
• Yol, tarik.
• Deve tırnağı.

mersum

• (Resm. den) Yazılmış, çizilmiş. Alâmetli, işaretli.
• An'ane, gelenek, örf ü âdât.
• Adı ve bahsi geçmiş. Bahsedilmiş.

meş'ar-ül-haram / meş'ar-ül-harâm

• Mekke-i mükerremede, Arafât ile Minâ arasında bulunan Müzdelife'nin sonunda Cebel-i kuzah yakınında bir yer. Meş'ar, şiâr (alâmet) yeri demektir. Meş'ar denmesi; ibâdet yeri olması; haram diye vasıflandırılması ise, hürmeti ve kıymeti sebebiyledir.

mevsim

• (Çoğulu: Mevâsim) Pazar yeri.
• Arap pazargâhları.
• Yılın dört kısmından biri.
• Zaman. Vakit. Alâmet.

mısdak

• (Sıdk. dan) Bir şeyin doğru olduğunu isbata yarayan şey. Tasdik âleti.
• Alâmet. Tavır. Tarz. Düstur.
• Değer ölçüsü.

mübeşşirat

• (Tekili: Mübeşşir) Hayırlı alâmetler.
• Müjdeleyenler, hayırlı haber verenler.

müfe'at

• Yılan suretinde olan alâmet.

müsevvem

• Alâmetli, işaretli.
• Süslü, ziynetli.
• Yabana otlamaya salıverilen davar.

mütevessim

• Bir şeyi çözmeğe çalışan.
• Nişanlı, alâmetli ve bezenmiş kişi.

müttesim

• Hususi bir nişânı veyâ âlameti olan.

nişan

• İz. Nişan. Alâmet. İşaret. (Farsça)
• Yara izi. (Farsça)
• Hedef, vurulması istenen nokta. (Farsça)
• Hâtıra için dikilen taş. (Farsça)
• Taltif için verilen madalya. (Farsça)
• Evlenmeden önceki anlaşma ve karar işareti veya merasim. (Farsça)
• Tuğra. (Farsça)
• Ferman. (Farsça)

• Alâmet, işaret.

nişane / nişâne

• Alâmet, işaret.

• İz, alâmet, bellik.

nizal

• Nişan, işaret, alâmet.

nur-i kasd

• Kasd ve irâdenin nuru. Kasd ve iradeden gelen parlaklık. Bir istek ve kasıtla yapıldığına âit alâmet ışığı.

reşahat-i ihtiyar

• İstekle yapılma alâmetleri. İhtiyar sızıntısı, yâni bir irade ve tercih ile yapıldığını gösteren alâmetler.

resm

• (Resim) Yazma, çizme, desen.
• Eser, iz, nişan, alâmet.
• Suret.
• Tertib. Tarz, üslub.
• Fotoğraf resmi.
• Âdet, usul, tavır, davranış.
• Alay, merâsim.
• Man: Bir şeyi başkalarından ayırdeden tarif.

şahadet

• (Şehâdet) Şâhidlik.
• Bir şeyin doğruluğuna inanmak.
• Delâlet. Alâmet, işaret, iz.
• Allah (C.C.) rızâsı yolunda hayatını fedâ etmek. Din için muharebeden şehitlik.

şeair / şeâir / شعائر

• (Tekili: Şiâr) Âdetler, İslâm işaretleri. İslâmlara ait kaideler. Allah'ı anmak, hamdetmek, ezan okumak, İslâmî kıyafet gibi. Bunlara Şeair-i İslâmiye denir. Bütün müslümanlarla alâkalı mes'eleler ve alâmetler, umumun hissedar olduğu işlerdir.

• İslâmî alâmetler, semboller, âdetler.

• İslamiyet alametleri.

şeayir

• (Tekili: Şâire) Hac için hazırlanan nişanlı kurbanlar. Şâireler. Safâ. Merve, Mina ve Arafat gibi, menâsik-i haccın edâ edilecek yerleri ve dinin alâmetleri. Menâsik ve âyin rüsumu.

sef'

• Alâmet. İşaret.
• Yandırmak.
• Kara etmek.
• Çekmek.

şerat

• (Çoğulu: Eşrât) Alâmet, iz, işâret, nişân.
• Bir şeyin en bayağı ve âdisi.

şeret

• (Çoğulu: Eşrât) Alâmet. İşaret, belirti.

şiar / şiâr / شِعَارْ

• Alâmet, sembol.

şiar-ı medeniyet

• Medeniyet alâmeti, sembolü.

şiar-ı raz / şiar-ı râz

• Sırların şiarı, sırları gizleyen perde, alamet, belirti.

şicar

• Kapı ardına koyup sürgü olarak kullanılan ağaç.
• Kiremit tahtası altına konulup çakılan ağaç.
• Kapı ağacı.
• Deve alâmetlerinden bir alâmet.

sıdar

• Küçük gömlek.
• Başa örttükleri bez, baş örtüsü.
• Devenin göğsünde olan nişan ve alâmet.

şie

• Alâmet, işaret, nişan.

sıfat

• Bir kimse veya şeyin hal ve vasfı, keyfiyeti.
• Suret, çehre, yüz. Nişan, alâmet.
• Bir şeyin keyfiyetini izah için kullanılan kelime.

sima

• Yüz, çehre. Beniz.
• Eser, alâmet.

simat

• Damga, iz. Nişan, alâmet.

sime

• (Çoğulu: Simât) Damga, alâmet, nişan.

simya

• Nişan, işâret, alâmet.

sita'

• Deve boynunda uzunluğuna olan alâmet.
• Ev direği.

sudagi / sudagî

• Zülüfte olan nişan ve alâmet.

şükrane / şükrâne / شكرانه

• Teşekkür borcu olarak, teşekkür alameti. (Arapça - Farsça)

sure

• Kur'an-ı Kerim'in 114 bölümünden her biri.
• Derece.
• Duracak yer. Menzilet.
• Şeref ve şan.
• Güzel inşa edilmiş bina. Sur.
• Refi'.
• Alâmet, nişan.

te'nis

• Bir kelimenin sonuna te'nis alâmeti olan ( ) ilâve ederek müennes yapmak.

tefe'ül

• Bir şeyi uğur saymak, hayıra yormak, bir hâdiseyi hayra alâmet, işâret olarak görmek. Tefe'ülün mukâbili (zıddı) teşe'üm yâni uğursuz saymaktır.
• Falcılık.

terziz

• Kâğıda nişan ve alâmet etmek, işaret koymak.

tesbih

• Allahü teâlâyı, O'na yakışmayan her şeyden ve mahlûkların (yaratılmışların) alâmetlerinden ve yok olmaktan tenzîh ve takdîs etmek, yâni uzak tutmak mânâsına "Sübhânallah" sözü ve benzerleri.
• Namaz kılmak.
• Namazdan sonra, Sübhânallah, Elhamdülillah ve Allahü ekber cümleleri sö

tevki'

• Alâmet, işaret, belirti, nişan.
• Sultan.
• Kılıca nakış yapmak.

u'lume

• (Çoğulu: Eâlim) Alâmet, işaret, nişan.

urum

• (Urume) Alâmet, nişane.
• Kök, dip.
• Başın tepesi.

visam

• (Tekili: Vesim) Damgalılar. Alâmetlenmiş olanlar.
• Güzel yüzlü olanlar.
• Rastıklılar.