bek'

• Birbiri ardınca şiddetle vurmak.
• Karşılayıp istikbâl etmek.

bilintikal

• İntikal etmekle, naklederek.

fikr-i infiradi / fikr-i infiradî

• Tek başına olmak fikri, istişâresiz iş yapmak. Bir şeyi sâde kendine mal etmek fikri, hodgâmlık.

fücur

• Günah. Zina. Namusları pây-mâl etmek gibi şeytanî iştiha. Dinsiz ve ahlâksızların durumu.

gamz

• (Çoğulu: Gamuz) Göz yummak, gizli olmak, yumuşak muamele etmek.
• Kolay görerek ihmal etmek.
• Çukur yer.

hasbihal / حسب حال

• Halleşme, dertleşme. (Arapça - Farsça)
• Hasbihal etmek: Halleşmek, dertleşmek. (Arapça - Farsça)

hatt-ı butlan

• İptal etmek gayesiyle bir kaydın veya künyenin üzerine çekilen çizgi.

hedhed

• Suâl etmek, sormak.
• Ötmek.
• Çocuk sallamak.

ibtal / ibtâl / ابطال

• Battal etmek. Çürütmek. Hükümsüz bırakmak.

• Geçersiz kılma, kaldırma, bozma. (Arapça)
• İbtâl edilmek: Geçersiz kılınmak, kaldırılmak, bozulmak. (Arapça)
• İbtâl etmek: Geçersiz kılmak, kaldırmak, bozmak. (Arapça)

ibtal-i hiss

• Duygusunu battal etmek ve uyuşturmak.

icmal / icmâl / اجمال

• Özetleme. (Arapça)
• Özet. (Arapça)
• Toplam. (Arapça)
• İcmâl edilmek: Öçetlenmek. (Arapça)
• İcmâl etmek: Özetlemek. (Arapça)

idhad

• İptal etmek, hükümsüz bırakmak.

idhal / idhâl / ادخال

• İçeri alma, sokma. (Arapça)
• Yurt dışından getirme, dışalım, ithal. (Arapça)
• İdhâl edilmek: (Arapça)
• İçeri alınmak, sokulmak. (Arapça)
• Dışalım yapılmak. (Arapça)
• İdhâl etmek: (Arapça)
• İçeri almak, sokmak. (Arapça)
• Yurt dışın (Arapça)

ifsah

• Unutmak. Akıldan çıkarmak. İhmal etmek.

iğfal / iğfâl / اغفال

• Aldatma, kandırma. (Arapça)
• Irza geçme. (Arapça)
• İğfâl edilmek: (Arapça)
• Aldatılmak, kandırılmak. (Arapça)
• Irzına geçilmek. (Arapça)
• İğfâl etmek: (Arapça)
• Aldatmak, kandırmak. (Arapça)
• Irzına geçmek. (Arapça)

ihlal / ihlâl / اخلال

• Bozma, lekeleme, halel getirme. (Arapça)
• İhlâl edilmek: Bozulmak, halel getirilmek. (Arapça)
• İhlâl etmek: Bozmak, halel getirmek. (Arapça)

ihtisar

• İcmâl etmek. Sözün kısaltılması. Kısaltmak.
• Mat: Sadeleştirme, basitleştirme. Hesapta bir tenasübü en küçük haddine indirme.

ikmal / ikmâl / اكمال

• Tamamlama, bitirme. (Arapça)
• Bütünleme. (Arapça)
• İkmâl edilmek: Tamamlanmak, bitirilmek. (Arapça)
• İkmâl etmek: Tamamlamak, bitirmek. (Arapça)

imal / imâl

• İmâl etmek: Yapmak.

intikal / intikâl / انتقال

• Göçme, taşınma. (Arapça)
• Kavrama. (Arapça)
• Miras geçmesi. (Arapça)
• İntikal etmek geçmek: (Arapça)

irtihal / irtihâl / ارتحال

• Göçme. (Arapça)
• Ölüm. (Arapça)
• İrtihâl etmek: Ölmek. (Arapça)

irtisam

• Resmedilmek, resmi çıkmak, resimli ve nişanlı olmak.
• Emrolunan şeye imtisâl etmek.
• Cenâb-ı Hakkı tekbir ve O'na ilticâ etmek.

isal / îsâl / ایصال

• Kavuşturma, ulaştırma. (Arapça)
• İsâl etmek: Ulaştırmak. (Arapça)

işgal / işgâl / اشغال

• Meşgul etme. (Arapça)
• Ele geçirme. (Arapça)
• İşgal etmek: (Arapça)
• Meşgul etmek. (Arapça)
• Ele geçirmek. (Arapça)

isra / isrâ

• Yürütmek, göndermek.
• Gece seferi yapmak.
• İrsâl etmek.

isti'mal / isti'mâl / استعمال

• Kullanma. (Arapça)
• Kullanılma. (Arapça)
• Yapılma. (Arapça)
• İsti'mâl edilmek: Kullanılmak. (Arapça)
• İsti'mâl etmek: Kullanmak. (Arapça)

iştigal / iştigâl / اشتغال

• Uğraşı. (Arapça)
• İştigâl etmek: Uğraşmak, meşgul olmak. (Arapça)

istihrac

• Bir şeyin içinden bir şey çıkarmak. Bir mânâyı istidlâl etmek. Meydana ve harice çıkarmak. Bâzı emareleri beliren şeylerden ileriye âit olacak şeyleri çıkarmak. İstidlâl etmek.

istikbal / istikbâl / استقبال

• Karşılama. (Arapça)
• Gelecek. (Arapça)
• Kıbleye dönme. (Arapça)
• İstikbal etmek: Karşılamak. (Arapça)

istikmal

• Bir şeyin olgunluğa, kemale erdirilmesi. İkmal etmek. Eksiksiz ve tam oluş, tam ve kâmil olmak.

istila

• (Vely. den) Kaplamak, yayılmak.
• Ele geçirmek. İşgal etmek.
• Meydanın sonuna erişmek.
• Basmak. Galebe etmek.

istinca

• Birisinden maksadını istihsal etmek.
• İlm-i Hâlde: Pislikten temizlenmek. Abdest bozduktan sonra veya abdest almadan evvel; kan, sidik, meni' gibi şeylerin çıktıkları yeri temizlemek.

itizam-ı ma la yelzem / itizâm-ı mâ lâ yelzem / التزام ما لا یلزم

• Abesle iştigal etmek.

itmam

• Tamamlamak. Bitirmek. İkmal etmek. Tekmil etmek

izafe

• Bir şeyi bir kimseye veya bir şeye nisbet etmek, yakın etmek. İsnâd etmek. Katmak, katıştırmak.
• Bir şey üzerine meylettirmek, havale olmak, bağlanmak.
• Mal etmek.
• Gr: İki isimden meydana gelen bağlılık tamlaması.

izafet

• Bir şeyi bir kimseye veya bir şeye nisbet etmek, yakın etmek. İsnâd etmek. Katmak, katıştırmak.
• Bir şey üzerine meylettirmek, havale olmak, bağlanmak.
• Mal etmek.
• Gr: İki isimden meydana gelen bağlılık tamlaması.

karh

• Yaralama.
• Hasta olmak.
• Bedende çıkan yara.
• Su olmayan yerde kuyu kazmak.
• Yanlış ve yalanla hakkı değiştirmek ve battal etmek.

lagv

• Faydasız çirkin söz.
• Köpeğin ürkmesi.
• Deve avazı.
• Rağbet olunmayan nesne.
• Hükümsüz.
• Kaldırmak.
• Hata etmek.
• İbtâl etmek.

lağv

• Faydasız, boş şey.
• İptal etmek.
• Hata etmek.
• Hükümsüz kılmak.

mahk

• Gidermek.
• İptal etmek, saymamak.
• Eksik, noksan.

mühacere

• Bir yerden ayrılmak.
• Başka yere intikal etmek.

nekahet

• Hastalıktan yeni kalkıp henüz iyileşmiş, iyiliğe yüz tutmuş olmak hâli. Hastalıkla sıhhat arasındaki hâl.
• Fehmetmek, anlamak, bilmek.
• Seri intikal etmek. Çok çabuk anlayış.

nesh

• Ist: Şer'i bir hükmü yine şer'i bir emirle kaldırmaktır. (İtikada ait olan ve zamanla değişmeyen hükümlerde nesih olmaz, bunlar sabit birer hakikattırlar.)
• Bir şeyin aynını kopya etmek, aynını çoğaltmak.
• İbtal etmek, hükümsüz bırakmak, değiştirmek.
• Nakletmek, kaldırma

nifar

• İntikal etmek, göçmek.
• Dağılıp kaçmak.
• Ürkme, korkma, çekinme.
• Nefret gösterme.

rahl

• Göçmek, irtihal etmek.

rasn

• İkmal etmek, tamam etmek, muhkem kılmak.

sayruret

• (Sayr. dan) Bir hâlden diğer hâle intikal etmek. Bir şeyin bir şeye dönmesi.
• Olmak, edilmek.
• Vücud, kevn.

sedl

• İrsal etmek, göndermek, yollamak.

selk

• Çekmek veya çekilmek.
• Gitmek.
• İthal etmek, içeri sokmak, girdirmek.

serh

• Kıl taramak.
• Halâs etmek, kurtarmak.
• Uzun, büyük ağaç.
• Güdülen davar ve sığır sürüsü.
• Otlak, mera.
• İrsal etmek.

şezb

• Ağaçtan budanan kuru odun.
• Geçmek, intikal etmek.
• Sınır. (Bu mânâya Çoğulu: Eşzâb)

ta'bir

• (Tâbir) İfade, anlatma. Söz. Mânası olan söz. Deyim.
• Terim.
• Rüya yorma. (Ubur. dan) Herhangi bir şeyden ve hâdiseden, başka bir hak ve faydalı mânaya geçmek, intikal etmek ve ibretlendirmek ve ders almak.

tahayyül / تخيل

• Hayal etme. (Arapça)
• Tahayyül etmek: Hayal etmek. (Arapça)

tahayyül etmek

• Hayal etmek.

tahayyüli halat / tahayyülî halât

• Hayal etmekle ilgili hâller.

takhim

• İthal etmek, içeri sokmak, girdirmek.

tasavvur etmek

• Düşünmek, hayal etmek.

teattuf

• Esirgemek. Merhamet etmek. Şefkat göstermek.
• Ulaşmak. İttisal etmek.
• Eğilip bükülmek.

tesamuh

• Hoş görme. Hoş görürlük. Birbirine kolaylık gösterme. Kayıtsız olma. Gaflet etmek.
• İhmal etmek.

vakahet

• (Vakhe) İbadet, taat.
• Bir adamın sözünü dinleyip itaat ve imtisal etmek, ona uymak.
• Bir şeyi bırakıp feragat etmek.
• Büyük papaz olmak.

zabt

• Zabt etmek. İdâresi altına almak.
• Sıkıca tutmak. Kendine mal etmek.
• Kavramak.
• Kaydetmek. Hülâsasını yazmak.
• Bağlamak.