akkal / akkâl

• Çok yiyen, obur.
• Tıb: Etrafındaki etleri çürütüp mahveden (yara).

fersa

• Mahveden, yoran, aşındıran manasına kelimelere bitişir. Meselâ: Tahammül-fersa : Tahammül bırakmayan. Tâkat-fersa : Tâkatsız düşüren, tâkat bırakmayan. (Farsça)

güdaz

• Mahveden, yakan, eriten mânâlarına gelir ve birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: Takat-güdaz : Takati mahveden. (Farsça)

hadim / hâdim

• Yıkan, mahveden.

hadim-ül lezzat / hâdim-ül lezzat

• Lezzetleri mahveden, yıkan. (Ölüm)

havsala-suz

• Takati kaldıran, tahammülü mahveden. (Farsça)

insilab

• (Selb. den) Kaldırılma, selb olunma, giderilme. Kalmama. Mahvedilme. Soyulma, soyulmuş olma.

ızaa

• Bir şeyi zâyi etmek. Zâyi olmak. Kaybetmek. Mahvetmek, mahvedilmek.

kamıh

• Kam' eden, ezip kıran, mahveden, perişan eden. Kahreden, yok eden. Alçaltan, zelil eden.

mahi / mâhi

• (Mahv. den) Yok eden, mahveden, perişan eden.

• Mahveden, yakıp yıkan, yok edici.

makhur

• (Kahır. dan) Kahredilmiş. Mahvedilmiş. Bozguna uğratılmış. Mağlub. Mahkum. Allah'ın (C.C.) gazabına uğramış. Yenilmiş. Hakaret görmüş.

müdemmer

• Mahvedilmiş, yok edilmiş.

müdemmir

• Tedmir eden. Yok eden. Helak eden. Mahveden.

müfni

• (Fena. dan) Yok eden, ifna eden, mahveden.

payimal eden / pâyimâl eden

• Ayak altına alan, mahveden.

pençe-i kahr

• Kahir pençesi. Mahveden el.

semum

• Zehirli şey.
• Sam yeli.
• Gündüz vakti sıcak çölde esen pek sıcak rüzgar olup, bitki ve hayvanları mahveder.

seyh

• Helâk edici, mahveden.
• Ayağın batması.

takatgüdaz / tâkatgüdaz

• Tâkati kaldıran, gücü kuvveti eriten, mahveden. (Farsça)

tebah-kar / tebah-kâr

• (Çoğulu: Tebâhkârân) Mahveden, harab eden, bitiren. (Farsça)

tebahkar / tebâhkâr / تباهكار

• Yok eden, mahveden, yıkan. (Farsça)

tebehkar

• (Çoğulu: Tebehkâran) Mahveden, harab eden. Bitiren. (Farsça)