ecem

• (Çoğulu: Acâm) Çok fazla sıcak.

eceme

• (Çoğulu: Acâm-Ecemât - Ecem-Ücüm) Meşelik.
• Kamışlık.

fasd

• Kan alma, hacamet.
• Damar kesmek.

fassad / fassâd / فصاد

• Hacamat yapan. (Arapça)

fısad

• Kan alma, hacamet.

hacamat / hacâmat / حجامت

• Hacâmat bıçağı denilen bir âletle, vücûdun deriye yakın damarlarını keserek kan alma. Kan almaya fasd da denir.

• Kan alma. (Arapça)
• Hacamat yapmak: Kan almak. (Arapça)

hacamet / hacâmet / حجامت

• (Hacamat) Tıb: Vücudun bir tarafından kan aldırmak.

• Kan alma, hacamat. (Arapça)

haccam / haccâm / حجام

• Hacamat eden, kan alan.

• Hacamatçı. (Arapça)

ibkam / ibkâm

• Susturma, bir tartışmada ağız açamıyacak hale getirme.

ihticam

• (Hacamet. den) Hacamet olma, kan aldırma.

mahis / mahîs

• Kaçacak yer. Kaçamak.
• Kurtulmak.

mehacim

• (Tekili: Mihcem) Hacamat şişeleri.
• Çekip emmeye yarayan âletler.

mihcem

• (Çoğulu: Mehâcim) Hacamat şişesi.
• Çekip emmeğe mahsus âlet.

regzen / رگ زن

• Hacamatçı. (Farsça)