alem-i misal / âlem-i misâl

• Rüyâda görülen âlem. Dünyada mevcud bulunan bütün eşya ve zuhura gelen bütün ef'âlin aynısı ile müretteb ve mütekevvin olan bir tarzı veya âlem-i ruhâninin bir nev'i.

arızi / ârızî

• Zâtî ve irsî olmayıp sonradan hâsıl olan. Zâtî ve esastan olmayıp sonradan zuhur ve taalluk eden. Muvakkat, geçici.

asa

• Genişlik. Zuhur, meydana çıkma. Büyük kadeh.

beda

• (Bedâat) Hayret verici, yenilik ve iyiliklerde üstünlük. Acib ve garib olma. Yeni zuhur etme.

bedihi / bedihî

• Aşikâr, belli ve açık olma.
• Ansızın zuhur eden.
• Delil ve isbata muhtaç olmayacak derecede açıklık.

beruz / berûz

• Zâhir olmak, zuhur etmek, görünmek.

büruc

• (Tekili: Burc) Burç, aslında âşikar şey mânasına gelir. Her bakanın gözüne çarpacak şeklide zâhir olan yüksek köşk mânasına da kullanılmıştır.
• Bunlara teşbihen veya zuhur mânâsıyla semâdaki bir kısım yıldızlara veya bazı yıldızların toplanmasından meydana gelen şekillere ve farazi su

celevat

• (Tekili: Cilve) Cilveler. Hüsn-ü zuhûrlar.

faran

• İncil'de Mekke dağlarına verilen isim. Hz. Peygamber'in (A.S.M.) Faran dağlarında zuhur edeceği İncil'de haber verilmiştir.

hayt-ul ebyaz

• Fecir zuhurunda ufukta ip şeklinde görülen beyazlık.

hicret

• Bir yerden bir yere göç etmek. Kendi memleketini bırakıp başka memlekete taşınmak.
• Hz. Peygamber Aleyhissalâtü Vesselâm'ın Mekke'den Medine'ye hicret etmesi. İslâmiyetin ilk zuhurunda, şeref ve izzetleri zedelenen Mekke'deki putperest müşrikler daima Hz. Peygamber'e su-i kastlar tert

hulul

• Girme. Dâhil olma. İçine gizlice giriş.
• Birinin veya birkaç kimsenin sevgi veya itimadını kazanmak, içlerine onlardan görünüp girmek.
• Halletmek.
• Vuku' bulmak. Zuhur etmek.
• Gelip çatmak.
• Bir menzile inmek.
• Kim: Bazı akıcı cisimlerin vücud mesâmâ

ibtilac

• Meydana çıkma, zuhur etme, görünme.

icaz-ı bittakdir

• Maksadı az sözle ifade etmekle beraber fazla olan etraflı mânaların zuhurudur.

ichar

• (Cehr. den) Sesle okuma.
• Ortaya çıkarma, zuhur ettirme, meydana çıkarma, açıklama.

ilm-i fiten

• Asr-ı saadetten sonra zuhur eden hâdiselere, fitnelere dâir olan hadis-i şeriflere, ehl-i hadis ıstılahında İlm-i Fiten denilmektedir.

infial

• Gücenme. Darılma.
• Can sıkılma. Teessür.
• Hareketlenme. Harici bir sebeb ve te'sirle hâsıl olan hâl, te'sir ve hareket.
• Harici te'sire kabil olmak.
• Ruhun kabul ettiği tahavvülât. (Bir eser, müessirine nisbetle fiildir. Zuhur ettiği yere nisbetle infialdir.)

irhasat

• Hayırlı işlerle uğraşmak.
• Sağlam şey.
• Ist: Peygamberimiz Hz. Muhammed'in (A.S.M.) nübüvvetinden evvel zuhur eden hârikulâde haller ki, bunlar peygamberliğine delil teşkil eden hâdiselerdendir.

ıtla'

• Tulu ettirmek, zuhur ettirmek, doğdurmak.

kabl-ez zuhur

• Zuhurundan ve meydana çıkmadan evvel.

matla'

• Güneş veya yıldızların doğdukları yer, ufuktan çıktıkları yer.
• Yıldız veya güneşin zuhur etmesi.
• Edb: Kaside ve gazelin kafiyeli olan ilk beyti.

mazhar-ı enbiya / mazhar-ı enbiyâ / مَظْهَرِ اَنْبِيَا

• Peygamberlerin zuhur ettiği, gönderildiği yer.

• Peygamberlerin (zuhur ettiği) çıktığı yer.

mezi

• İlm-i Halde: Kadınla oynamak veya şehvetle yanına gelmek gibi hâllerde erkeğin tenasül cihazında zuhur eden yapışkan renksiz akıcı cisim. (Bu hâl abdesti bozar, gusül icab ettirmez)

muhacirin / muhacirîn

• Göç edenler, hicret edenler. İslâmiyetin ilk zuhurunda İslâm olanlardan Mekke'den Medine'ye hicret eden sahâbeler.

mutlak zuhur / mutlak zuhûr

• Bir kayda bağlı olmayan zuhûr, akis. Bir şeyin bir başka şeyde görünmesi meselâ insanın aynada, Hakk'ın, velînin kalb aynasında tecellî etmesi böyledir.

naşie

• Delil. Zuhur.
• Gündüz veya gecenin evvelki saati.
• Uykudan sonra kalkmak hali ve uyanık olduğumuz hal.

nevzuhur

• Yeni çıkma. Yeni zuhur etme. (Farsça)

nücum

• Tulu' etmek, doğmak.
• Görünmek, zuhur etmek.

örfi idare / örfî idare

• (İdare-i örfî) Askerî kuvvete ihtiyacı gerektiren ve cemiyet hayatında zuhur eden müşkil hallerde vaktin icablarına göre ve vaziyet düzelinceye kadar sivil idare yerine askeri idare konması. Sıkı yönetim.

redif

• Arkadan gelen, birisinin ardından giden.
• Birbiri ardınca zuhur etmek.
• Terhis olup ihtiyata geçen asker.
• Edb: Beytin sonunda kafiyeden sonra tekrarlanan kelime.

revnüma

• (Ru-nüma) Zuhur eden, kendini gösteren. (Farsça)
• Yüz görümlüğü. (Farsça)

ruh-u revan

• Ruhun zuhuru. Ruhun ferahlığı. Ruhun akışı.

rüya-yı sadıka / rüya-yı sâdıka

• Makbul ve muteber kimselerin gördükleri ve gördükleri gibi dünyada hakikatları zuhur eden sâdık rüya.

sahib-i huruc / sâhib-i huruc

• İsyan edip ayaklanarak idareyi ele geçirmiş olan kimse. (Farsça)
• Büyük kahraman. (Farsça)
• Şarktan zuhuru beklenen mehdi. (Farsça)

sahib-i zuhur

• Zuhur sahibi; inkârcılık fikrine karşı ortaya çıkıp insanları hidayete ulaştırmaya vesile olan ve âhirzamanda ortaya çıkması beklenilen.

şerefzuhur / şerefzuhûr

• Şerefzuhûr olmak: Şerefle çıkmak.

şıkk

• (Şikk) İslâmiyetin zuhurundan biraz önce yaşamış iki kâhinin adıdır. Bunlardan eskisi Arablarda ilk kâhindir. Acaib bir mahluk olup, alnının ortasında yalnız bir gözü (veya alnını ikiye ayıran bir alev) vardı. El Yaşkarî adındaki ikinci Şıkk, Satih ile birlikte devrinin en meşhur kâhiniydi. Satih'te

sünuh

• (Çoğulu: Sünuhat) Çok düşünmeden akla ve kalbe gelen mânâ.
• Zuhur etmek. Vaki olmak.
• Sözü kinâye ve târiz ile söylemek.
• Kolay olmak.
• Birini güçlüğe düşürmek.

teayyün-i evvel

• İlm-i ilâhîde ilk teayyün, zuhûr, ortaya çıkış.

tebarek

• Mübarek etsin (mealinde dua.) Teâlâ gibi mâzi fiiliyle mübalâğa ile bereketin Allah'tan zuhurunu ifade eder. (Suyun havuzda yükselmesi halinden alınmıştır.)

tecelli / tecellî

• Görünme. Kalbde Allahü teâlânın zâtının ve isimlerinin zuhûru.

tecelli-i cemal / tecellî-i cemâl

• Allahü teâlânın cemâlinin zuhûru.

tecelligah / tecellîgâh / تجليگاه

• Görünme yeri, zuhur yeri, ortaya çıkış yeri. (Arapça - Farsça)

teenni-i hikmet

• Hikmetin yavaş yavaş ve akıllıca gibi, en faydalı şekilde zuhuru.

tegabün

• (Gabn. dan) Karşılıklı aldatma. Aldanma veya aldanmanın zuhuru.

terettüb

• Sıralanmak.
• Gerekmek. Lâzım gelmek. Netice olarak çıkmak.
• Bir yerde aslâ kımıldamak, bir vecih üzere sâbit ve pâyidar olup durmak.
• Zuhura gelmek.
• Muayen sebeblerin, muayyen ve mukannen olan neticeler vermesi.

tevarih

• (Tekili: Târih) Tarihler. Hâdiselerin zuhur zamanını kaydeden kitaplar.

tulu'

• Doğma, doğuş. Birden zuhur etme.
• Hücum etme.
• Bir şeye vâkıf olup bilme.

vakayi'

• (Tekili: Vak'a) Vâki olup zuhur eden hususlar.
• Kıtaller. Öldüresiye vuruşlar.

zahir / zâhir / ظاهر

• (Zuhur. dan) Görünen, âşikâr olan. Açık, belli, meydanda olan.
• Görünüşe göre.
• Şüphesiz.
• Suret. Dış yüz. Görünüş.
• Anlaşılan.
• Meğer. Galiba. Zannederim. Elbette.

• Ortaya çıkan, görünen, zuhur eden. (Arapça)
• Belli, açık, aşikâr. (Arapça)
• Sanırım (Arapça)
• Görünüş, dış yüz. (Arapça)
• Zâhir olmak: Ortaya çıkmak, görünmek, zuhur etmek. (Arapça)

zahr

• (Çoğulu: Zuhur-Ezhâr) Binek devesi.
• Kuş yeleklerinin kısa tarafı.
• Kara yolu.
• Sırt, arka.
• Yüksek yer.
• Kur'an'ın lâfz-ı şerifi.
• Haber.