ahval-i acizane / ahvâl-i âcizâne

• Bir tevazu ifadesi olarak "Allah'ın âciz ve zavallı bir kulu olarak sağlık durumum, halim" mânâsında bir ifade.

beze

• Miskin, zavallı.

bi-çare / bî-çare

• Çaresiz. Zavallı. Şaşkın. (Farsça)

bi-çaregan / bî-çaregân

• Zavallılar. Biçareler. (Farsça)

bi-çaregi / bî-çaregî

• Zavallılık, biçarelik. (Farsça)

bi-çarevar / bî-çarevâr

• Zavallı gibi, biçare gibi. (Farsça)

bi-neva / bî-neva

• Zavallı, nasibsiz, muhtaç, çaresiz. (Farsça)

bi-vare / bî-vare

• Âciz, fakir, miskin, zavallı, kimsesiz, garib. (Farsça)

biçare / bîçâre / بيچاره

• Çaresiz, zavallı.

• Çaresiz. (Farsça)
• Zavallı. (Farsça)

biçaregan / bîçâregân / بيچارگان

• Çaresizler. (Farsça)
• Zavallılar. (Farsça)

biçaregan-ı ümmet / bîçâregân-ı ümmet

• Ümmetin çaresizi, zavallısı.

bidevlet / bîdevlet

• Mutsuz, zavallı. (Farsça)

bineva / bînevâ / بينوا

• Zavallı. (Farsça)
• Yoksul. (Farsça)

dermande / dermânde / درمانده

• (Çoğulu: Dermândegân) Âciz, beceriksiz, biçare, zavallı. (Farsça)

• Aciz. (Farsça)
• Zavallı. (Farsça)

dil-i zar / dil-i zâr

• Zavallı gönül.

efgende

• Yere atılmış, düşürülmüş. Yıkılmış, yıkık. Bozulmuş, tahrib edilmiş. (Farsça)
• Biçare, zavallı, düşkün. (Farsça)

fütade

• (Çoğulu: Fütâdegân) Mübtelâ, tutkun. (Farsça)
• Biçare, zavallı. (Farsça)
• Düşkün, düşmüş. (Farsça)

garib

• Yalnız, kimsesiz, zavallı.

• Hayret verici. Tuhaf.
• Kimsesiz. Zavallı.
• Gurbette olan.

garib-nüvaz

• Kimsesizlere ve gariplere yardım eden. Biçareleri ve zavallıları koruyan. (Farsça)

gass

• İncelik, zavallılık.
• Biçare, zavallı.
• Tatsız, yavan.

hazve

• (Çoğulu: Hazavât-Hızâ) Küçük ok.

kasir-ül ba' / kasîr-ül bâ'

• Kısa boylu, beceriksiz, zavallı.

mefluk

• Yoksul, zavallı, biçare, miskin.

mesakin / mesakîn / mesâkin

• (Tekili: Miskin) Ziyadesiyle fakir olanlar. Miskinler. Uyuşuklar. Zavallı, fakir kimseler.
• Oturanlar.

• Miskinler, zavallı fakir kimseler.

miskin / مسكين / مِسْك۪ينْ / miskîn

• Zavallı.

• Aciz, zavallı, beceriksiz, hareketsiz.
• Cüzzamlı.
• Mal ve mülkü olmayan, kendini idareden âciz, yoksul.

• Uyuşuk, tenbel, hareketsiz. Zavallı.
• Cüzzam hastası.
• Fık: Kendi kendini idâre edemiyen, iktisabtan âciz, mal ve mülkü hiç olmayan kimse.

• Yoksul, uyuşuk, tembel, zavallı.

• Zavallı, uyuşuk. (Arapça)
• Cüzzamlı. (Arapça)

• Zavallı, fakir.

• Zavallı, fakir.

müstmend

• (Çoğulu: Müstmendân) Kederli, hüzünlü, mahzun. Zavallı, miskin, biçâre. (Farsça)

müstmendan / müstmendân

• (Tekili: Müstmend) Hüzünlü, kederli ve mahzun kimseler, üzgün kişiler. Zavallılar, miskinler, biçareler. (Farsça)

müstmendane / müstmendâne

• Zavallılıkla, biçarelikle, mahzunlukla. (Farsça)

üftade / üftâde / افتاده

• Biçare, zavallı, âşık.

• Düşmüş. (Farsça)
• Düşkün. (Farsça)
• Aşık. (Farsça)
• Zavallı. (Farsça)

üftadegan / üftâdegân / افتادگان

• Düşmüşler. (Farsça)
• Düşkünler. (Farsça)
• Aşıklar. (Farsça)
• Zavallılar. (Farsça)

zebun / zebûn / زبون

• Alçak. (Farsça)
• Aciz, zavallı. (Farsça)
• Güçsüz. (Farsça)
• Zebûn etmek: (Farsça)
• Alçaltmak. (Farsça)
• Aciz bırakmak. (Farsça)
• Güçsüz bırakmak. (Farsça)
• Zebûn olmak: (Farsça)
• Alçalmak. (Farsça)
• Aciz kalmak. (Farsça)
• Güçsüz kalmak. (Farsça)

zelil / zelîl / ذليل

• Düşkün, zavallı. (Arapça)

zevahir

• (Bak: Zavahir)