aksam-ı seb'a

• Yedi kısım.
• Gr: Kelimelerin (sahih, misâl, muzaaf, lefif, nakıs, mehmuz, ecvef) bölümleri.

asamm

• Sağır.
• Sert, katı.
• Güç, tahammül edilmez.
• Gr: Muzaaf olan fiil. (İkinci veya üçüncü harf-i aslisi şeddeli olan fiil)

ba'l

• (Çoğulu: Buûl) Cahiliyet devrine mahsus bir put. Güneş Tanrısı.
• Karıkocadan herbiri.
• Yılda bir kez yağmur yağan yüksek yer.
• Hayret.
• Zaaf, zayıflık.

ferse

• İnsanın boynunda ve arkasında olan ve gittikçe zaaf verip boynunu ve belini eğip, helâk eden yel.

fütur

• Yeis. Ümidsizlik. Usanç.
• Zaaf.
• Keder, gam.
• Gevşeklik.

gülhane hatt-ı hümayunu

• Tar: Gülhanede okunan hatt-ı hümayun münasebetiyle meydana gelmiş bir tabirdir. Osmanlı İmparatorluğu'nun bir zamanlar dünyayı titreten kuvvet ve kudreti, çeşitli sebep ve te'sirlerle büyük bir zaafa uğramış ve en nihâyet devlet, bir vilâyet hükmünde olan Mısır'ın idaresini ele geçiren Mehmed Ali Pa

hevai / hevâî

• Nefsine boyun eğen, nefsinin zaafları doğrultusunda hareket eden.

ıd'af

• Zayıf etmek, zayıflamak.
• Muzaaf etmek, fazlalaştırmak. İki kat yapmak.

legabe

• Hamâkat, ahmaklık.
• Zayıflık, zaaf.

melal

• Can sıkıntısı. Usanç. Gamlılık. Zaaf ve fütur.

metanet

• Sağlamlık. Kavilik. Sözünden ve kararından dönmemeklik. İnsanın, fikrinde sabır, azminde kavi ve akidesinde rüsuh sahibi olması. (Mukabili zaaf'dır) (Hak, iman ve İslâmiyet uğrunda metanet göstermek, çok kıymetli bir seciyyedir.)

tehşim

• Zaaf vermek.
• Kırmak.

venn

• Zebunluk, zayıflık, zaaf.
• Çengilerin ve köçeklerin parmaklarıyla çaldıkları çalpara.

za'f / ضعف

• Zayıflık, zaaf. (Arapça)
• Za'f gelmek: Zayıflamak. (Arapça)

za'fi / za'fî / ضعفى

• Zayıflıkla ilgili, zaaf ile ilgili. (Arapça)