abis

• Asık suratlı, ekşi yüzlü kimse.
• Arslan.

abus / abûs

• Çatık çehreli. asık yüzlü. Yüzü ekşi.

• Asık ve ekşi yüzlü.

• Asık yüzlü, somurtkan.

admer

• Arslan.
• Şedit, şiddetli.
• Belâ.
• Çirkin yüzlü şişman kadın.

afitabcemal / âfitâbcemâl / آفتاب جمال

• Güzel yüzlü, parlak yüzlü, yüzü güneş gibi parlayan, sevgili, maşuk. (Farsça - Arapça)

aftab-ru

• Güneş yüzlü, yüzü güneş gibi parlak (güzel). (Farsça)
• Sevimli, dilber. (Farsça)
• Güneşe karşı olan (yer). (Farsça)

aftabru / âftâbrû / آفتاب رو

• Parlak yüzlü. (Farsça)

ahsem

• Geniş yüzlü kılıç.
• Arslan.
• Enli, yassı ve yayvan burun.
• Enli, yassı ve yayvan burunlu adam.

ahver

• Akıllı.
• İri gözlü güzel.
• Müşteri yıldızı. (Jüpiter)
• Beyaz yüzlü, güzel gözlü adam.

akşer

• Kızıl çehreli, kırmızı yüzlü adam.

as'ar

• Çok kibirli, mağrur.
• Çarpık suratlı, eğri yüzlü, eğri boyunlu.

barbut altını

• Tanzimattan önce Osmanlılarda kullanılan bir çeşit altın sikke. Yüzlük Mecidiye altını kıymetinde ve ayarında, iki kırat ağırlığında idi.

basim

• (Besm. den) Güleryüzlü, şen kimse.

basir

• Kararmış.
• Ekşi yüzlü ve katı yürekli kimse.

basit

• Kıymetsiz.
• Geniş
• Yaygın olan.
• Mücerred ve münferid olup, mürekkeb ve müellef olmayan.
• Neş'eli. Güleryüzlü. Düz, arızasız, engelsiz.
• Edb: Aruz vezinlerinden biri.

bed-lika

• Çirkin yüzlü, kötü yüzlü. (Farsça)

behacet

• Güzellik. Güzel yüzlü olma.

behcet

• Sevinç. Güleryüzlülük. Güzellik, şirinlik.

• Güleryüzlülük, şenlik, güzellik.

behçet

• Güzellik, güleryüzlülük, sevinç.

behic / behîc / بهيج

• Güleryüzlü. Güzel. Şen. Şâduman olan.

• Güleryüzlü, şen, güzel.

• Güleryüzlü. (Arapça)

behice

• Şen, güzel. Güler yüzlü kadın.

behnan

• Güler yüzlü, iyi huylu ve devamlı olarak gülen kimse.

besamet

• Güler yüzlülük. Mütebessimiyet.

beşaş

• (Beşeş, beşüş) Açık yüzlü. Güler yüzlü.

beşaşet / beşâşet

• Güler yüzlülük.
• Tazelik.

• Güler yüzlülük.

• Güleryüzlülük.

besil

• Çirkin yüzlü.

besim

• (Besm. den) Güleryüzlü kimse.

beşir

• Müjdeli haber veren. Müjde getiren.
• Güler yüzlü. Hub. Cemil.
• Peygamberimiz Hz. Muhammed'in (A.S.M.) bir vasfı.

• Müjdeci, iyi haber getiren,güleryüzlü.
• Hıristiyan Araplar'da İncil yazan veya hıristiyanlık akidelerini telkin eden kimse.
• Peygamberimizin bir vasfı.

beşişe

• Açık yüzlü olmak.

besl

• Helâk etmek.
• Men'etmek.
• Çirkin yüzlü olmak.
• Helâl ve haram.

beşş

• Açık yüzlü olmak.

bessam

• Güler yüzlü olan adam. Çok gülen kimse.

beşuş / beşûş

• Güler yüzlü, şen.

• Güleryüzlü.

beşuşane / beşûşâne

• Güler yüzlüce. Hoş olarak. (Farsça)

beyza'

• (Çoğulu: Biyâz) Kasaba, köy.
• Güzel yüzlü kadın. (Müz: Ebyaz)

bişir

• Talâkat, güzel yüzlülük.

bühlul

• Güzel yüzlü.

cehamet

• Yüz pörtümek, donuk yüzlü olmak.

cehzam

• Başı büyük, yuvarlak yüzlü kişi.
• Esed, arslan.

cereb

• Uyuz hastalığı, uyuzluk.

dü-ru

• İki yüzlü.

düru / dürû / دورو

• İkiyüzlü. (Farsça)

ebluk

• Münafık, iki yüzlü adam. (Farsça)
• Şarlatan. (Farsça)

ebruferah

• Güler yüzlü. (Farsça)

efkar-ı münafıkane / efkâr-ı münafıkane

• İki yüzlü, içten pazarlıklı fikirler, düşünceler.

ehl-i nifak / ehl-i nifâk / اَهْلِ نِفَاقْ

• Münafıklar, iki yüzlüler.

• Münâfıklar, iki yüzlü olanlar.

ehl-i nifak ve dalalet / ehl-i nifak ve dalâlet

• Hak yoldan sapan ve iki yüzlülük yapanlar.

emihe

• Koyunlarda meydana gelen uyuzluk.

esale

• Uzun yüzlü olmak. Sarkık olmak.

eşkah

• Kırmızı yüzlü (adam). al renkli (at).

fe's

• İki yüzlü balta.
• Balta ile vurmak.

ferah-ebru

• Sevimli, güler yüzlü. (Farsça)

füus

• (Tekili: Fe's) İki yüzlü baltalar.

gül-nikab

• Yüzü gülle örtülü, pembe yüzlü. (Farsça)

gülçehre / گل چهره

• Gül yüzlü. (Farsça)

gülpuş

• Gül örtülü, pembe yüzlü. (Farsça)

gülru / gülrû / گل رو

• Gül yüzlü. (Farsça)

gülruh / گل رخ

• Gül yüzlü. (Farsça)

güşade-ebru

• Güler yüzlü. Mütebessim. şen. (Farsça)

güşaderu / güşâderû / گشاده رو

• Güleç, güleryüzlü. (Farsça)

hadae

• İki yüzlü balta.

handan-ruy

• Güler yüzlü, güleç, mütebessim. (Farsça)

handeruy / handerûy / خنده روی

• Mütebessim, güler yüzlü. (Farsça)

• Güleryüzlü. (Farsça)

haspuş

• Hilekâr, hileci, iki yüzlü, mürai. (Farsça)

hazanlika

• Soluk yüzlü, sararmış, solmuş. Hazân yüzlü. (Farsça)

heşaş

• Açık yüzlü şen yeynicek kişi.
• Sağan kimseye sevip sütünü veren koyun.

hezarmih / hezarmîh

• Bin yerinden yamalı derviş hırkası. (Farsça)
• Çok süslü. (Farsça)
• Gök yüzlü. (Farsça)

hoşmanzar

• Manzarası güzel. Güzel görünen. (Farsça)
• Mc: Güzel yüzlü. Siması güzel olan. (Farsça)

hoşruy

• Tatlı yüzlü, sevimli. (Farsça)

hubruy / hûbrûy / خوبروی

• Güzel yüzlü. (Farsça)

huluskarane / huluskârâne

• Samimi muhabbet ve sevgi ile. (Farsça)
• İkiyüzlülükle, dalkavuklukla. (Farsça)

hurlika

• Çok güzel, huri yüzlü. (Farsça)

hurpeyker

• Huri yüzlü. (Farsça)

hurrem

• Sevinçli. Mesrur. Şen. Ferahlık veren. Taze ve hoş. Güler yüzlü. (Farsça)

inbisat / inbisât

• Genişleme. Yayılma.
• Açık yüzlü olma. Şâd, mesrur ve mahzuz olma.
• Gönül açıklığı. Kalb ferahlığı.
• Fiz: Sıcaklığın etkisiyle madenî cisimlerin enine, boyuna büyüyüp uzaması. Genleşme.

• Açılmak, yayılmak, açık yüzlü olmak, mütebessim çehreli, sevinçli olmak. Gönül açıklığı, kalb ferahlığı hâli.

ka'b

• Topuk kemiği, ayak bileği, aşık kemiği.
• Mc: Şan, şeref, mecd, büyüklük.
• Geo: Sekiz yüzlü, sekiz köşeli (mükâb) cisim.

kabih-ül vech

• Çirkin yüzlü. Suratı, siması güzel olmayan.

kafder

• Çirkin yüzlü, katı başlı kimse.

kafender

• Çirkin yüzlü, katı başlı kimse.

kararet

• Kısa ayaklı ve çirkin yüzlü bir cins koyun.
• Düz yuvarlak yer.

kelh

• Katı yüzlülük.

kemkam / kemkâm

• Katı yüzlü, kaba ve tıknaz kimse.
• Pelit ağacına benzer bir ağacın zamkı veya kabuğu.

komediyen

• İki yüzlü, riyakârlık gösteren.
• Komedi oynayan tiyatro oyuncusu. Maskara.

külsum

• Yuvarlak yüzlü.
• Yanağı ve yüzü etli olan.

küluh

• Katı yüzlülük.

mahçehre

• Ay yüzlü. (Aslı: Mâhçihre'dir.) (Farsça)

mahru / mâhru / ماهرو

• (Çoğulu: Mâhruyân) Ay yüzlü. Yüzü ay gibi parlak olan. Güzel. (Farsça)

• Ay yüzlü, güzel yüzlü. (Farsça)

mahruyan

• Güzeller, ay yüzlüler. (Farsça)
• Mc: Veliler. Allah'a itaatten ayrılmayan manevî güzellik sâhibi kimseler. (Farsça)

meh-ru

• (Çoğulu: Mehruyân) Ay yüzlü, güzel. (Farsça)

meh-ruyan

• Ay yüzlüler. Ay gibi parlak olanlar. (Farsça)
• Mc: Manevî güzellik. Ahlâk sahibi ve dindar olanlar. (Farsça)

mehlika / mehlikâ / مه لقا

• Güzel. Ay yüzlü. (Farsça)

• Ay yüzlü, güzel yüzlü. (Farsça - Arapça)

mehpare / مه پاره

• Ay parçası. (Farsça)
• Güzel yüzlü. (Farsça)

mehpeyker / مه پيكر

• Nurlu, ay yüzlü. Yüzü ay gibi parlak ve güzel olan.

• Güzel yüzlü, parlak yüzlü. (Farsça)

mehru / mehrû / مهرو

• Ay yüzlü, güzel yüzlü. (Farsça)

mehveş / مهوش

• Ay gibi, ay kadar güzel. (Farsça)
• Güzel yüzlü. (Farsça)

melek-sima / melek-simâ

• Melek yüzlü.

meleksima / meleksimâ / meleksîmâ / ملك سيما

• Melek yüzlü.

• Melek yüzlü güzel. (Arapça)

memsude

• Devrik yüzlü, münkabız kimse.

mihrban

• Merhamet ve şefkat sahibi. Muhabbetli, sevimli, yumuşak huylu ve güleryüzlü. (Farsça)

mısgar

• Sarı yüzlü.

müdacene

• Horluk.
• İki yüzlülük, riyâkârlık.

müdahene / müdâhene

• Aldatmak, iki yüzlülük etmek, hîle ve yağcılık etmek. Kudreti olduğu, gücü yettiği hâlde dindeki gevşekliği sebebiyle haram işleyene mâni olmamak.

mukassem

• (Kısm. dan) Ayrılmış, bölünmüş, taksim edilmiş.
• Güzel yüzlü.

mükelsem

• Yuvarlak yüzlü.
• Büyük, kalın.

mültefit / ملتفت

• İltifat eden, güleryüzlü. (Arapça)

münafaka

• (Nifak. dan) İkiyüzlülük, münafıklık.

münafık / münâfık / منافق / مُنَافِقْ

• İki yüzlü, araya nifak sokan. Fitnekâr.
• Ahdini bozan, yalan söyleyen, hıyanet eden.
• Görünüşte müslüman olup hakikatte kâfir ve düşman olan.

• Nifak sokan, iki yüzlü.
• Kâfir olduğu halde kendisini müslüman gösteren.

• İki yüzlü, fitneci, görünüşte Müslüman gerçekte kâfir.

• İki yüzlü, inanmadığı halde inanmış görünen kimse.

• İkiyüzlü, nifak sokucu. (Arapça)

• İki yüzlülük eden.

münafıkane / münâfıkane

• Münâfıkça, iki yüzlü bir tavırla.

münafıkin / münafıkîn

• (Tekili: Münafık) Münafıklar. Fitnekârlar. İkiyüzlüler. Araya nifak sokanlar.

münafıklık

• İkiyüzlülük.

mürai / müraî / mürâi / mürâî / مرائى

• İki yüzlü kimse, dalkavuk, riyakâr, münafık.

• İki yüzlü kimse.

• İki yüzlü, riyakâr.

• İki yüzlü, olduğunun aksine kendisini iyi gösteren, gösteriş yapan, riyâkâr.

• İkiyüzlü. (Arapça)

mürailik / mürâilik

• Gösteriş, ikiyüzlülük.

müraiyane / müraiyâne

• İki yüzlülüğe yakışır surette, münafıkçasına. (Farsça)

mürayat

• (Rü'yet. den) İkiyüzlülük.
• Gösteriş.

nifak / nifâk / نفاق

• Müslüman gibi görünüp kâfir olmak. İki yüzlülük.
• Bozuşukluk, ara açılmak.
• Dinde riyâ etmek.
• İhtiyaca sarf olunacak şeyler.

• Münafıklık, ikiyüzlülük.

• Münâfıklık; kalbiyle, îmân etmediği hâlde inanmış görünmek; için dışa uymaması, kâfir.
• Dışı içine uymayan, iki yüzlü.

• İkiyüzlülük. (Arapça)

nigar / nigâr

• Güzel yüzlü sevgili. (Farsça)
• Nakış. Resim. (Farsça)
• Nakşeden. (Farsça)
• Put, sânem. (Farsça)
• Resmi yapılmış, resmedilmiş. (Farsça)

nurtal'at

• Nur yüzlü.

peri peyker

• Peri yüzlü güzel.

peri-çihre

• Peri yüzlü, güzel yüzlü. (Farsça)

peri-ru

• Peri gibi güzel yüzlü. (Farsça)

periçihre / perîçihre / پری چهره

• Peri kadar güzel yüzlü. (Farsça)

peripeyker / perîpeyker / پری پيكر

• Peri kadar güzel yüzlü. (Farsça)

riya / riyâ / ریا

• Özü sözü bir olmamak. İnandığı gibi hareket etmeyiş. İki yüzlülük etmek. Gösteriş için yapılan hareket.

• İki yüzlü olma.

• Gösteriş, iki yüzlülük. Kendini olduğundan başka gösterme.

• İkiyüzlü. (Arapça)

riyakar / riyakâr / riyâkâr / ریاكار

• Riya eden. Adam kandırmak için yalan söyleyen. Sahte iş yapan. İki yüzlü.

• İkiyüzlü, gösteriş meraklısı.

• İkiyüzlü. (Arapça - Farsça)

riyakarane / riyakârâne / riyâkârâne / ریاكارانه

• İkiyüzlülükle. Riyakârlıkla. (Farsça)

• İkiyüzlüce. (Arapça - Farsça)

riyakarlık

• İkiyüzlülük. (Arapça - Farsça - Türkçe)

ru-siyah

• Kara yüzlü. Ayıbı olan. (Farsça)

ru-zerd

• Sararmış, sarı yüzlü. (Farsça)

safve

• Hâlis ve seçkin.
• Katı yüzlü merhametsiz kimse.

sahibcemal / sâhibcemâl / صاحب جمال

• Güzel yüzlü, güzel. (Arapça - Farsça)

salus / sâlûs / سالوس

• İkiyüzlü, riyakâr. (Farsça)

• İki yüzlü. (Farsça)

salusi / salusî

• İkiyüzlülük, riyakârlık. (Farsça)

şetame

• Çirkin yüzlü ve yaramaz sözlü olmak.

şevha

• Avurtları ve burun delikleri geniş olan çirkin yüzlü kadın.

şirin-cemal

• Sevimli yüzlü. (Farsça)

şirk-i asgar

• Riyâ; iki yüzlülük, gösteriş.

sirke-furuş

• Sirkeci, sirke satan kimse. (Farsça)
• Mc: Ekşimiş yüzlü kişi. (Farsça)

siyahlika

• Kara yüzlü. (Farsça)

şübani / şübanî

• Kırmızı yüzlü.

takıyye

• İdâre, korunmak, sakınmak; iki yüzlülük; sevmediği kimse ile dost geçinmek. Bir kimsenin hakîkatte sâhib olduğu görüş ve inancını saklaması.

talakat

• Dil açıklığı. Selâset. Düzgün sözlülük.
• Güler yüzlülük.

talik

• Güleryüzlü adam. Mütebessim kimse.
• Düzgün söz söyleyen kimse.

teabbüs

• Abes yüzlü olmak.

tehellül

• Sevinme, açık yüzlü olma. Yüzü gülme. Beşâretten yüzdeki parlama eseri.

tenahhum

• Tükürmek.
• Asık suratlı olmak, ekşi yüzlü olmak.

tereffuk

• (Rıfk. dan) Tatlı dil ve güler yüzlülükle davranma. Yumuşaklıkla muâmele etme.

tuluk

• (Tuluka) Açık yüzlü ve hâli iyi olmak.
• Cömert olmak.

türüş-ruy

• (Çoğulu: Türüşruyan) Asık suratlı, ekşi yüzlü.

ubus

• Çatık yüzlü. Abus.
• Utanmaz kimse.

vakah

• Katı yüzlü, utanmaz, hayırsız kimse.
• Sağlam ve sert tırnak.

vakahat

• Arsızlık. Utanmazlık. Katı yüzlülük. Açıklık ve saçıklık.
• Pek sağlam ve metin.

vazah

• Beyaz ve güzel yüzlü adam.

vecahet

• Güzellik, güzel yüzlülük, gösterişlilik.
• Haysiyet, şeref, onur, itibar.

vesim

• (Çoğulu: Vüsemâ-Visâm) Güzel yüzlü. Güzel çehre.
• Damgalı.

vildan / vildân

• Allahü teâlânın cennettekilere hizmet için nûrdan yarattığı güler yüzlü ve tatlı dilli hizmetçiler.

visam

• (Tekili: Vesim) Damgalılar. Alâmetlenmiş olanlar.
• Güzel yüzlü olanlar.
• Rastıklılar.

vüsema

• (Tekili: Vesim) Damgalılar, dağlanmış olanlar.
• Güzel yüzlüler.
• Rastıklılar.

yekruy

• İki yüzlülük yapmayan, riyasız. (Farsça)
• Hâlis ve itimad edilir dost. (Farsça)

yüsur

• Ekşi yüzlü olmak.

zemin-i müdara / zemîn-i müdârâ

• Aldatıcı ortam, iki yüzlü dünya.

zerdguş

• İki yüzlü. Müraî. (Farsça)
• Ürkek, korkak. (Farsça)

zerk

• Hile. Riya. İki yüzlülük.
• Şırınga yapmak, iğne ile vücuda ilâç vermek.

zerk-füruş

• Hileci, hilekâr. İkiyüzlü, müraî. (Farsça)

zerrak / zerrâk / زراق

• (Zerk. den) İki yüzlü.

• İkiyüzlü. (Arapça)