adem / âdem

• Kur'ân-ı kerîmde ismi geçen peygamberlerden. Yeryüzünde yaratılan ilk insan ve ilk peygamber, bütün insanların babası.

adet-i arziye / âdet-i arziye / عَادَتِ اَرْضِيَه

• Yeryüzü âdeti.

aktar-ı arz / aktâr-ı arz / اَقْطاَرِ اَرْضْ

• Yeryüzünün her tarafı.

aktar-ı zemin / aktâr-ı zemin

• Yeryüzünün dört bir tarafı.

anasır-ı arziye / anâsır-ı arziye / عَنَاصِرِ اَرْضِيَّه

• Yeryüzündeki unsurlar.

arş u ferş

• (Arş u zemin) Arş ve yeryüzü.

arz / ارض / اَرْضْ

• (Erz) Yeryüzü, toprak, zemin, dünya.
• Aşağı ve alçak.
• Memleket, ülke.
• Küre.
• İklim.
• Davarın ayağının altı.

• yeryüzü, dünya, genişlik.

• Yer, yeryüzü.

• Yer. (Arapça)
• Dünya, yeryüzü. (Arapça)

• Yeryüzü.

arzın halifesi

• Yeryüzünde Allah'ın emirlerini yerine getirip Onun namına tasarrufta bulunan ve varlıklar üzerinde Onun adına egemen olan insan.

azrail

• Ölüm meleği. Dört büyük melekten biridir, ölenlerin ruhlarını almak görevi vardır. Diğer bir ismi de "melek-ül mevt: Ölüm meleği"dir. Yeryüzünde hayatın var olması, insanın yaratılışı tesadüfle açıklanamıyacağı gibi, ölüm de tesadüfle açıklanamaz. Hayatı yaratan ölümü de yaratmıştır. Hayat gibi ölüm

berr

• (Çoğulu: Ebrâr) Va'dinde sâdık. Sözünde duran. Muhsin. Keremkâr.
• Nimetleri herkese, umuma ihsan eden.
• Gerçeklik, sıdk.
• Susuz, kuru yerler.
• Toprak. Yeryüzü, yer.

bi-lisan-il-arz

• Arzın diliyle. Yeryüzünün lisân-ı hâliyle.

cami' / câmi'

• Toplayan.
• Müslümanların ibâdet etmek için toplandıkları yer, mâbed.
• Allahü teâlânın ism-i şerîflerinden. Çeşitli hakîkatleri ve enfüs (iç) ve âfâktaki (dıştaki) zıt işleri birleştirici, kıyâmet gününde yeryüzünde olan cinleri, insanları ve mahlûkâtı bir araya getirici insanların dağı

cebub

• Sağlam yer. Muhkem.
• Yeryüzü.
• Katı ve galiz yer.

coğrafya

• Yeryüzünün şimdiki hâlini çeşitli cihetlerden inceleyen ilim. Bölümlerinden olan Fizikî Coğrafyada: Karalarla denizlerin durumları ve iklimleri;İktisadî Coğrafyada: Toprak mahsulleri, sanayi ve ticaret işleri;Siyasî Coğrafyada: Irk, dil, millet hususiyetleri ve devlet sınırları anlatılır.Bunlardan b

daire-i arz

• Yeryüzü dairesi.

divanhane-i rahman / divanhane-i rahmân

• Rahmet ve şefkati sınırsız olan Allah'ın büyük salonu, yeryüzü.

dükkan-ı rabbani / dükkân-ı rabbânî

• Herşeyin Rabbi olan Allah'ın bir dükkân gibi düzenleyerek bütün ihtiyaç maddelerimizi depoladığı yeryüzü.

eşrar-ı arzin / eşrâr-ı arzîn

• Yeryüzünün şerlileri, kötüleri.

ferş / فَرْشْ

• Yer. Yeryüzü.
• Döşeme. Döşeyiş. Yaymak. Yayılmak. Döşenmiş şey.
• Küçük develer.

• Döşeme, yayma.
• Yayılan şey.
• Seccade, hasır,
• Yeryüzü, kır, sahra.

• Yeryüzü.

gabra

• Yeryüzü, toprak, arz.
• Nebat envâından bir nev'i.
• Kuraklık, kıtlık.
• Çok tuzlu.
• Toprak rengi.

haliçe-i zemin

• Yeryüzü halısı, kilimi.

halife / halîfe

• Yeryüzünde Allah'ın emirlerini yerine getirip Onun namına tasarrufta bulunan ve varlıklar üzerinde Onun adına egemen olan insan.

• Birinin yerine geçen.
• Resûlullah efendimizin (sallallahü aleyhi ve sellem) vekîlî ve yeryüzündeki bütün müslümanların reîsi (başı).
• Bir tasavvuf büyüğünün yetiştirip, hayâtında veya vefâtından sonra insanları terbiye etmek ve talebe yetiştirmekle vazîfelendirdiği talebesi.

halife-i arz

• Yeryüzünün halifesi, yöneticisi.

halife-i ru-yi zemin / halife-i rû-yi zemin

• Yeryüzünün halifesi; Hz. Ömer.

halife-i ruy-i zemin

• Yeryüzünün halifesi mânâsına gelen bu tabir, Yavuz Sultan Selim Han'dan sonra Osmanlı Padişahları hakkında kullanılmıştır.

halife-i zemin / halife-i zemîn

• Yeryüzünün halifesi.

harab-ı arz

• Yeryüzünün yıkılışı.

harita

• yun. Yeryüzünün veya bir parçasının belli bir ölçüye göre küçültülerek muvafık bir yere çizilen taslağı.
• Dağarcık, kulplu kese.

hilafet-i arziye / hilâfet-i arziye

• Yeryüzü halifeliği; yeryüzünde Allah'ın izni dairesinde ve Onun adına icraatta bulunma şeklinde, insana verilen görev.

hilafet-i ru-yi zemin / hilâfet-i rû-yi zemin

• Yeryüzünde Allah'ın izni dairesinde ve Onun adına icraatta bulunma şeklinde insana verilen görev.

hilafet-i zemin / hilâfet-i zemin

• Yeryüzü halifeliği.

hilkat-ı arz

• Yeryüzünün yaratılışı.

hilkat-i arz / خِلْقَتِ اَرْضْ

• Yeryüzünün yaratılışı.

ihya-yı arz / ihyâ-yı arz

• Yeryüzünün diriltilmesi.

imaret-i arz

• Yeryüzünün imar edilmesi, ömür sürülür, yaşanır hâle getirilmesi.

jeolog

• Yeryüzü ilmi ile uğraşan kimse.

jeoloji

• Yeryüzünün yapısını inceleyen ilim.

kabe-i muazzama / kâbe-i muazzama

• Yeryüzünde yapılan ilk mâbed. Müslümanların kıblesi. Arabistan'ın Mekke-i mükerreme şehrindeki Mescid-i Harâm'ın ortasında bulunan taştan yapılmış dört köşeli binâ. Beytullah, Beyt-ül-haram, Bekke, Beyt-ül-atîk, Hâtime, Basse, Kadîs, Nâzır, Karye-i Kadîme adları ile de anılmıştır.

kaf

• Kaf Dağı; yeryüzünü çepeçevre kuşattığı kabul edilen efsanevî dağ.

kaf dağı

• Yeryüzünü çepeçevre kuşattığı kabul edilen efsanevî dağ.

küre-i hak / küre-i hâk

• Yeryüzü.
• Zemin yüzü.

küre-i zemin

• Yeryüzü, dünya.

kürre-i arz

• Yerküre, dünya, yeryüzü.

latif / latîf

• Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından. Lütf ve ihsân edici, dâimâ güzel muâmelede bulunan.
• Yumuşak, hoş, güzel, nâzik. Âdem oğlu aç gözünü, yeryüzüne kıl bir nazar, Gör bu latîf çiçekleri, hangi kuvvet yapar, bozar.
• Gözle görülmeyen.

levazımat-ı arziye / levâzımât-ı arziye / لَوَازِمَاتِ اَرْضِيَه

• Yeryüzüne lazım olan şeyler.

litosfer

• yun. Yeryüzünün katı kısmına verilen ad. Taşküre.

mahlukat-ı arziye / mahlûkat-ı arziye

• Yeryüzündeki yaratıklar, varlıklar.

me'cuc / me'cûc

• Çok eski zamanlarda, bir duvar arkasında bırakılmış, kıyâmete yakın, yeryüzüne yayılacak olan Nûh aleyhisselâmın oğlu Yâfes'in soyundan gelecek olan kötü bir millet. Yüzleri yassı, gözleri küçük, kulakları çok büyük, boyları kısadır.

me'ruş

• Yer. Arz. Yeryüzü.

mehd

• Beşik. Beslenilecek, büyüyecek yer.
• Yeryüzü.
• Yayıp döşemek.
• Kâr kazanmak.
• Hazırlanmak.

mehdi / mehdî

• Kıyâmete yakın geleceği, Peygamber efendimiz tarafından haber verilen ve İslâmiyet'i ve adâleti yeryüzüne hâkim kılacak olan mübârek zât.

• Hidayete eren ve hidayete vesile olan, âhirzamanda eserleri ve talebeleriyle îmana hizmet ederek yeryüzünü nurlandıran büyük ve nuranî âlim.

mekan-ı arz / mekân-ı arz

• Yeryüzü.

mektub-u samedani / mektub-u samedanî

• Hiç bir şeye muhtaç olmayan Allah'ın eserleri. Yeryüzü. İnsanlar, ağaçlar, çiçekler, çekirdekler, dağlar, denizler gibi çok hakikatlı mâna ifâde eden Allah'ın mektupları.

meşhergah / meşhergâh

• San'at-ı İlâhiyyenin gösterildiği yer, yeryüzü. (Farsça)
• Teşhir yeri. Sergi. (Farsça)

meşhergah-ı arz / meşhergâh-ı arz

• Yeryüzü sergisi.

mesih / mesîh

• Îsâ aleyhisselâmın isimlerinden.
• Kıyâmete yakın yeryüzünde çıkacağı bildirilen, son derece kıvırcık saçlı, gözü dışarı fırlamış kâfir bir genç olan Deccâl'e verilen isim.

mevcudat-ı arziye

• Yeryüzündeki varlıklar.

mevr

• Başka te'sirle bir şeyin dalga gibi gidip gelmesi. Çalkanmak.
• Suyun yeryüzüne yayılması.
• Hayvanlardan yün almak.
• Yol, tarik.
• Toz, gubar.
• Rücu etmek, döndürmek.

min-el-arş ile-l-ferş

• Arştan yeryüzüne kadar.

mıntaka

• (Mıntıka) Muayyen bir yer. Havali. Taraf. Kısım. Kuşak. Kenar. Yeryüzünde bir kısım. Bölge.

misafirhane-i arz

• Yeryüzü misafirhanesi.

mizan-ı zemin

• Zemin ve yeryüzü terazisi.

müzdelife

• Mekke-i mükerremede Minâ ile Arafât arasında bulunan, Âdem aleyhisselâmla hazret-i Havvâ'nın yeryüzünde ilk buluştukları yer.

nafıka

• (Çoğulu: Nevâfık- Nüfeka) Arab tavşanının (diğer adı; tarla fâresi dedikleri hayvanın) iki yuvasından gizli olanın adıdır. Bu hayvan, bunun tavanını yeryüzüne çok yakın yapar. Belirli olan kasia dedikleri yuvasında tehlike hissederse hemen nâfıkanın tavanını delerek kaçar. Münafıklar buna benzediği

netice-i arziye / نَت۪يجَۀِ اَرْضِيَه

• Yeryüzüne âit netice.

nısf-ı arz

• Yeryüzünün yarısı.

nısfıarz

• Yeryüzünün yarısı.

rahmet melekleri

• Yeryüzünde dolaşan ve mü'minlerin ölümü ânında hâzır olan melekler. Bunlara Rûhâniyân da denir.

ru-i zemin / rû-i zemin

• Yeryüzü.

ru-yi arz / rû-yi arz

• Yeryüzü.

ru-yi zemin / rû-yi zemin

• Yeryüzü.

• Yeryüzü.

ruy-i zemin / rûy-i zemin / روی زمين

• Yeryüzü.

• Yeryüzü.

• Yeryüzü. (Farsça)
• Yer. (Farsça)

ruyizemin

• Yeryüzü.

sahib-i mertebe-i hilafet-i arziye / sahib-i mertebe-i hilâfet-i arziye

• Yeryüzü halifeliğinin mertebesinin sahibi.

sahife-i arz

• Yeryüzü sayfası.

said

• Yukarıdaki temiz toprak, pislikten uzak pâk toprak. Yeryüzü.
• Yol, tarik.
• Mezar, kabir.
• Yüksek.
• Yukarı çıkan.

sath-ı arz

• Yeryüzü.

sath-ı zemin

• Yeryüzü.

sathiyet-i arz ve deveran-ı şems

• Yeryüzünün düz oluşu ve güneşin dünya etrafında dönmesi.

şehrayin-i rahman / şehrâyin-i rahmân

• Cenâb-ı Hakkın sonsuz rahmetiyle bir şenlik haline getirdiği yeryüzü.

sekene-i arz / سَكَنَۀِ اٰرْضْ

• Yeryüzünde bulunan mahlûkat.

• Yeryüzü sâkinleri.

sekene-i zemin

• Yeryüzü sakinleri.

tabakat-ı arz

• Yeryüzünü oluşturan tabakalar.

teşhirgah-ı arz / teşhirgâh-ı arz

• Yeryüzü sergisi.

uhdud

• (Çoğulu: Ahâdid) Çukur.
• Uzun hat.
• Yeryüzündeki uzun yarık ve çatlak.
• Hendek.
• Kamçı vurulmasından vücutta hâsıl olan yara ve iz.

veçh-i arz

• Yeryüzü.

vech-ül arz

• Yeryüzü.

vukuat-ı zemin

• Yeryüzündeki olaylar.

ye'cuc ve me'cuc / ye'cûc ve me'cûc

• Kur'ân-ı kerîmde adı geçen ve kıyâmete yakın, yeryüzüne yayılacak olan zararlı ve bozguncu iki kötü kavim.

zelul

• Yumuşak huylu. Sert başlı olmayan. İtaatlı ve râm olan.
• Hecin devesi.
• İnsanların emrindeki yeryüzünün hâli.

zemin / zemîn

• Yeryüzü, dünya.

• Yer. Yeryüzü. (Farsça)
• Meydan. Satıh. (Farsça)
• Tarz. Eda. (Farsça)
• Mevzu. (Farsça)

• Yer, yeryüzü.

zemin ve asuman / zemin ve âsuman

• Yeryüzü ve gökler.

zemin yüzü

• Yeryüzü.

zıllullah

• Cenab-ı Hakk'ın namına yeryüzünde tasarrufta bulunan insan, halife. İlâhî kanunu tatbike çalışan halife ve pâdişahın nâmı.