akrostiş

• yun. Edb: Mısraların ilk harfleri yukarıdan aşağıya doğru okununca manalı bir kelime veya has isim çıkacak şekilde düzenlenmiş manzume.

amudi / amudî

• Yukarıdan aşağıya dikey olarak. Direk gibi yukarıdan aşağıya düz ve şakulünde olarak.

anifen / ânifen / آنفا

• Yukarıda.
• Az önce, biraz evvel.

• Az önce, demin. (Arapça)
• Yukarıda. (Arapça)

balanişin

• Üstte, yukarıda oturan. (Farsça)

ber-vech-i bala / ber-vech-i bâlâ

• Yukarıda olduğu gibi.

fevkani / fevkânî / فوقانى

• Üstteki, yukarıdaki. (Arapça)

fıkarat-ı anife / fıkarât-ı anife

• Mezkur cümleler, yukarıda geçmiş olan cümleler.

habıt

• (Hübut. dan) Yukarıdan aşağıya inen. İnici. Düşen. Hübut eden.

hatt

• Bir şeyi yukarıdan aşağıya indirmek.
• Ucuzlatmak.
• Cilâ vurmak.
• Bırakmak.

heva

• (Çoğulu: Ehviye) İki şeyin arasının uzaklığı.
• Yer ile gök arası.
• Yukarıdan aşağıya inmek.
• Her bir boş, ıssız yer.

hiyerarşi

• Mevkilerin, salâhiyeterin ve rütbelerin önem sırası. (Fransızca)
• Sıra gözetilerek yapılan herhangi bir tasnif. (Fransızca)
• Huk: Aynı teşkilâta bağlı kişiler arasında yukarıdan aşağıya bir kontrol imkânı veren ve bu suretle astı üste bağlayan alâka. (Fransızca)

ihtitat

• Yukarıdan aşağı indirme.

inhibat

• Yukarıdan aşağı inme.

ıttıla'

• (Tulu. dan) Haberli olmak. Öğrenmek. Haberi, malumatı bulunma.
• Yukarıdan aşağı bakmak.

marr-ül beyan / mârr-ül beyan

• Beyânı yukarıda geçmiş olan.

marr-üz zikr / mârr-üz zikr

• Yukarıda zikri geçmiş olan, yukarda bahsedilmiş olan.

mehbit

• Bir şeyin indiği yer. İnilecek yer. Yukarıdan aşağı inilecek yer. Düşülen yer.

mezbur

• Adı geçen. İsmi yukarıda geçen.
• Taş ile örülmüş kuyu.

• Adı geçen, yukarıda söylenen.

muma-ileyhim

• İsmi evvelce geçenler.
• İmâ edilenler, yukarıda anlatılmış olanlar.

muma-ileyhinn

• (Tekili: Mumâ-ileyhâ) Adı geçen kadınlar, yukarıda anılan kızlar, imâ edilenler.

münhebit

• (Hübut. dan) Yukarıdan aşağı inen. İnmiş, düşmüş.

nazil / nâzil

• Yukarıdan aşağıya inen.
• Bir yere konan, konaklayan.

nişib

• (Yukarıdan aşağıya) iniş. (Farsça)

sabık-ul beyan / sâbık-ul beyân

• Yukarıda söylenillmiş, zikri geçmiş.

said

• Yukarıdaki temiz toprak, pislikten uzak pâk toprak. Yeryüzü.
• Yol, tarik.
• Mezar, kabir.
• Yüksek.
• Yukarı çıkan.

salif-üz zikr

• Bildirilen, zikri geçen, mezkûr. Yukarıda ismi geçen. Yukarıda, daha evvel söylenen.

san'at-üt tedelli

• İlm-i belagatın bir kaidesi. En âlâdan başlayıp ednaya doğru gitme, yukarıdan aşağıya inme san'atı.

şecere-i tubaa / şecere-i tubaâ

• Cennet'teki saadet ağacı, dalları aşağıda ve kökü yukarıda olan Tuba ağacı.

senkendaz

• Eski kalelerde kale dibine sokulan düşmana yukarıdan ağır taşlar vesaire atmak için altı açık cumba gibi çıkmalara verilen addır. Kale kapılarını müdafaa için üst taraflarına da böyle senkendazlar yapılırdı.

sütun

• Direk, amud, rükün. Silindir biçiminde destek. (Farsça)
• Gazete veya kitap sahifelerinde yukarıdan aşağıya olan bölünmüş kısımlardan herbiri. Kolon. (Farsça)

tafra

• Yukarıya sıçrama atlama.
• Yukarıdan atıp tutma.
• İlmiye sınıfında rütbe ve derece alma.

• Sıçrama, atlama, yukarıdan atıp tutma.

tedliye

• Sarkıtmak. Yukarıdan aşağıya bırakma.
• Şaşırma, dehşete düşme.
• Delil ve vesika hazırlama.
• (Akıl) gitmek.
• Ahmak etmek, salaklaştırmak.

tedric-i habit / tedric-i hâbit

• Edb: İfadenin alçalması. Bir şeyi tarif ederken vasıf bakımından yukarıdan başlayıp aşağıya inmek. Bunun aksini yapmağa da Tedric-i sâid denir.

tenezzül

• (Çoğulu: Tenezzülât) İnme, düşme. Aşağılama.
• Gönül alçaklığı. Karşısındakinin seviyesine göre tevâzu ile konuşmak.
• Yavaş yavaş inmek. Mekânını yukarıdan aşağıya nakletmek.

tuba / tûbâ

• Kökleri yukarıda, dal ve budakları aşağıya doğru sarkan cennet ağacı.