adat-ı müstemirre / âdât-ı müstemirre

• Yerleşmiş âdetler.

adet-i arziye / âdet-i arziye / عَادَتِ اَرْضِيَه

• Yer kanunu.

• Yeryüzü âdeti.

adet-i kavmiye ve muhitiye / âdet-i kavmiye ve muhitiye

• Yerel ve genel çerçevede âdet olan uygulama.

adet-i mahalliye

• Yerel âdet.

adet-i müstemirre / âdet-i müstemirre

• Yerleşmiş alışkanlıklar ve gelenekler.

ahun-bür

• Yer kazan, delik açan. Lağamcı. (Farsça)

ahz-ı mevki

• Yer edinme, makam kazanma.

aktar-ı arz / aktâr-ı arz / اَقْطاَرِ اَرْضْ

• Yeryüzünün her tarafı.

aktar-ı zemin / aktâr-ı zemin

• Yeryüzünün dört bir tarafı.

alem-i ecsad / âlem-i ecsâd

• Yerler, dağlar, gökler gibi, ölçülebilen ve tartılabilen madde âlemi. Buna âlem-i halk, âlem-i şehâdet ve âlem-i mülk de denir.

an'ane-i müstemirre

• Yerleşmiş, devam eden gelenek.

anasır-ı arziye / anâsır-ı arziye / عَنَاصِرِ اَرْضِيَّه

• Yeryüzündeki unsurlar.

aram-saz / arâm-saz

• Yerleşen, oturan. (Farsça)

arazi / arâzî / اراضى

• Yerler, topraklar, tarlalar.

• Yerler, arazi. (Arapça)

arsa / عرصه

• Yer, meydan. (Arapça)

arz / اَرْضْ

• Yer, dünya.

• yeryüzü, dünya, genişlik.

• Yer, yeryüzü.

• Yeryüzü.

arzın halifesi

• Yeryüzünde Allah'ın emirlerini yerine getirip Onun namına tasarrufta bulunan ve varlıklar üzerinde Onun adına egemen olan insan.

arzın tahtı

• Yerin altı.

batn-ı arz

• Yerin karnı, içi.

be-ca / be-câ

• Yerinde. Yerine. Uygun. Münâsib. (Farsça)

beca / becâ / بجا

• Yerinde, münasip, lâyık, uygun, şâyeste. (Farsça)

• Yerinde, uygun, lâyık.

• Yerinde. (Farsça)

beca na-beca / becâ nâ-becâ

• Yerli yersiz. (Farsça)

becayiş / becâyiş / بجایش

• Yer değişimi. (Farsça)

becayiş-i mekani / becayiş-i mekânî

• Yer değiştirme. Mekân değişikliği. (Farsça)

ber-ca

• Yerinde, münâsib. (Farsça)

berca / bercâ / برجا

• Yerinde, uygun. (Farsça)

berkarar / berkarâr / برقرار

• Yerinde duran, karar eden. (Farsça - Arapça)
• Berkarâr olmak: Devam etmek, kalmak. (Farsça - Arapça)

berr

• Yer, toprak, kara.

• Yer, kara.

beyn-es sema ve-l arz / beyn-es semâ ve-l arz

• Yer ile gök arasında. Arz ile sema arasında.

beyne's-sema ve'l-arz / beyne's-semâ ve'l-arz

• Yer ile gök arası.

bi-ca / bî-ca

• Yersiz. (Farsça)

bica / bîcâ / بيجا

• Yersiz. (Farsça)

bitüm

• Yerin altında bulunup sıvı ve sarımtırak veyahut katı ve kara bir durum ve renkte olan maddedir ki, asfalt yol yapılırken kullanılır.

boşboğaz

• Yerli yersiz mutlaka bir şey söylemeden içi rahat etmiyen. Saklanması gereken şeyleri söyleyiveren, sır saklamayan. (Türkçe)

• Yerli yersiz konuşan.

boylam

• Yer yüzünde bir yerin başlangıç dairesine olan uzaklığının açı cinsinden değeri. (Türkçe)

buk'avi / buk'avî / بقعوی

• Yerel. (Arapça)

ca / câ

• Yer. Mekân. Mevki. (Farsça)

cabeca / câbecâ / جابجا

• Yer yer. Ara sıra. Yerden yere. Bazı yerlerde. (Farsça)

• Yer yer. (Farsça)

cay / cây / جای

• Yer, makam, mevki. (Farsça)

• Yer. (Farsça)

cay-gir

• Yerleşen, yer tutan, yerleşmiş. (Farsça)

cay-mend

• Yerinden kalkmayan, üşenen, tenbel. Rahatını bozmayan. (Farsça)

cay-nişin

• Yer tutan. Birinin yerine geçen. (Farsça)

cazibe-i umumiyye kanunu / câzibe-i umûmiyye kanunu

• Yerçekimi kanunu.

celef

• Yerden balçık küremek ve gidermek.

cennetmekan / cennetmekân

• Yeri cennet olası.

cevelan / cevelân / جَوَلَانْ

• Yerinde durmadan dolaşma.

coğrafya

• Yeryüzünün şimdiki hâlini çeşitli cihetlerden inceleyen ilim. Bölümlerinden olan Fizikî Coğrafyada: Karalarla denizlerin durumları ve iklimleri;İktisadî Coğrafyada: Toprak mahsulleri, sanayi ve ticaret işleri;Siyasî Coğrafyada: Irk, dil, millet hususiyetleri ve devlet sınırları anlatılır.Bunlardan b

cuhr

• Yer deliği.

dabi'

• Yere yapışan, yere yapışıcı.

dabure

• Yer yüzünde gezen hayvanât.

dahh

• Yer altında bir şey gizlemek.

daire-i arz

• Yeryüzü dairesi.

daire-i zemin

• Yerküre.

dar / dâr / دار / دَارْ

• Yer, mekân, konak.

• Yer, dünya.

• Yer, ev, yurt.

• Yer.

• Yer.

define / defîne

• Yere gömülmüş kıymetli eşya.

derc

• Yerleştirme.

derc eden

• Yerleştiren.

derc edilen

• Yerleştirilen.

derc etmek

• Yerleştirmek.

derceden

• Yerleştiren.

deruhte

• Yerine getirme.

diyar

• Yer.

dünya / dünyâ

• Yer küresi.
• Ölümden önce olan her şey.
• Kalbi Allahü teâlâdan gâfil eden, O'nu unutturan her şey.
• Allahü teâlânın haram (yasak) ettikleri ile Resûlullah efendimizin mekrûh dediği şeyler.

eblağ

• Yerinde adamına göre güzel söz söylemenin en üstünü.

ecram-ı ulviye ve süfliye

• Yerdeki ve gökteki büyük cisimler.

eda / edâ

• Yerine getirme, verme.

• Yerine getirme, yapma. Namaz, oruç, hac, zekât gibi bir ibâdeti vaktinde yapmak.

eda eden / edâ eden

• Yerine getiren.

eda etme / edâ etme

• Yerine getirme.

eda etmek / edâ etmek

• Yerine getirmek.

edaen / edâen

• Yerine getirerek.

edim-i arz

• Yer yüzü.

ehl-i arz

• Yer ehli, dünyalılar.

ehl-i meder ve medeniyet

• Yerleşik hayat tarzı ile yaşayan şehirliler.

eknaf / eknâf / اكناف

• Yerler, yöreler, taraflar. (Arapça)

eşrar-ı arzin / eşrâr-ı arzîn

• Yeryüzünün şerlileri, kötüleri.

eviy

• Yerleşme. Yerine gelme. Koruma.

eynesseraminessüreyya / eynesserâminessüreyya

• Yer nerede, Süreyya nerede?

fenn-i tabakatü'l-arz

• Yer bilimi; jeoloji.

ferş / فَرْشْ

• Yer.

• Yer, döşeme.

• Yeryüzü.

ferşten arşa

• Yerden göğün en yüksek tabakasına.

fuzulen

• Yersiz, usulsüz, haksız olarak.

gaye-i idhal

• Yerleştirilme gayesi.

hadise-i arziye

• Yerle ilgili olay.

hafriyat

• Yeri kazıp derinleştirmeler. Kazılar.

hafriyatsız

• Yeri kazmadan.

hak ile yeksan / hâk ile yeksan / hâk ile yeksân

• Yerle bir.

• Yerle bir etme.

haliçe-i zemin

• Yeryüzü halısı, kilimi.

halife

• Yeryüzünde Allah'ın emirlerini yerine getirip Onun namına tasarrufta bulunan ve varlıklar üzerinde Onun adına egemen olan insan.

halife-i arz

• Yeryüzünün halifesi, yöneticisi.

halife-i ru-yi zemin / halife-i rû-yi zemin

• Yeryüzünün halifesi; Hz. Ömer.

halife-i ruy-i zemin

• Yeryüzünün halifesi mânâsına gelen bu tabir, Yavuz Sultan Selim Han'dan sonra Osmanlı Padişahları hakkında kullanılmıştır.

halife-i zemin / halife-i zemîn

• Yeryüzünün halifesi.

halık-ı arz / hâlık-ı arz

• Yerin yaratıcısı olan Allah.

haltıyyat

• Yersiz ve münasebetsiz sözler.

harab-ı arz

• Yeryüzünün yıkılışı.

hasf

• Yerin çökmesi, göçmesi.

• Yere batma, ışığı sönme.

hatut

• Yeri tırnağıyla kazıyıp çizgiler çizen vahşi sığır.

hayyiz

• Yer, yön, hacim.

heydeb

• Yere yakın olan bulut.

hica / hicâ / هجا

• Yerme. (Arapça)

hiciv / هجو

• Yergi, taşlama. (Arapça)

hicv / هجو

• Yergi, taşlama. (Arapça)

hilafet-i arziye / hilâfet-i arziye

• Yeryüzü halifeliği; yeryüzünde Allah'ın izni dairesinde ve Onun adına icraatta bulunma şeklinde, insana verilen görev.

hilafet-i ru-yi zemin / hilâfet-i rû-yi zemin

• Yeryüzünde Allah'ın izni dairesinde ve Onun adına icraatta bulunma şeklinde insana verilen görev.

hilafet-i zemin / hilâfet-i zemin

• Yeryüzü halifeliği.

hilkat-ı arz

• Yeryüzünün yaratılışı.

hilkat-i arz / خِلْقَتِ اَرْضْ

• Yeryüzünün yaratılışı.

i'tifar

• Yere vurma. Kavrayıp yere çarpma. Üzerine atılıp kavrama.

ibkal

• Yerde ot bitmesi. Ramis adı verilen otun yeşermesi.

ic'af

• Yere düşürme, yıkma.

icla-yi vatan / iclâ-yi vatan

• Yerinden yurdundan sürgün etme, başka tarafa nefyetme.

icra / اجرا

• Yerine getirme.

icra etme

• Yerine getirme.

ictişa'

• Yer uygun olmama.

ifa / îfa / îfâ / ايفا / ا۪يفَا

• Yerine getirme, yapma.

• Yerine getirme.

• Yerine getirme.

• Yerine getirme.

ifa eden / ifâ eden

• Yerine getiren.

ifa etme / îfâ etme

• Yerine getirme.

ifa etmek / îfa etmek

• Yerine getirmek.

ifa eylemek

• Yerine getirmek.

iflilak

• Yer yüzünü bulut kaplamak.

ihfik

• Yer sarsıntısı ve zelzeleler neticesinde meydana gelen yarıklar, çatlaklıklar.

ihfik-ül arz

• Yer yarığı.

ihtilaf-ı zaman ve mekan / ihtilâf-ı zaman ve mekân

• Yer ve zaman farklılığı.

ihya-yı arz / ihyâ-yı arz / اِحْيَايِ اَرْضْ

• Yeryüzünün diriltilmesi.

• Yer yüzüne hayat verme.

ikame / ikâme

• Yerleştirme.

• Yerine koyma.

• Yerleştirmek, iskan etmek, vücuda getirmek.

ikame etmek

• Yerine koymak.

ilm-i tabakatü'l-arz

• Yeraltı ilmi, jeoloji.

imaret-i arz

• Yeryüzünün imar edilmesi, ömür sürülür, yaşanır hâle getirilmesi.

infaz / infâz

• Yerine getirme.

insimag

• Yere düşüp ezilme, yaralanıp berelenme.

intikal etme

• Yer veya konum değiştirme, bir halden diğerine geçme.

irgandi

• Yerinde oynama, sallanma, kımıldama.

irsa / irsâ

• Yere çakma, sabitleme, demir atma, sağlamlaştırma.

irsa'

• Yerinden ayrılmama. Mukim olma.

irsah

• Yerinde tutma, durdurma. Bir şeyi sağlamlaştırma.

ırtır

• Yerinden ayrılmak.

isabet / isâbet

• Yerini bulma, rast gelme.

işguh

• Yere yıkılış, yüz üstü kapanış. (Farsça)

iskan / iskân / اِسْكَانْ

• Yerleştirme.

• Yerleştirme.

iskan etmek / iskân etmek

• Yerleştirmek.

jeolog

• Yeryüzü ilmi ile uğraşan kimse.

jeoloji

• Yer bilimi.

• Yeryüzünün yapısını inceleyen ilim.

kabe-i muazzama / kâbe-i muazzama

• Yeryüzünde yapılan ilk mâbed. Müslümanların kıblesi. Arabistan'ın Mekke-i mükerreme şehrindeki Mescid-i Harâm'ın ortasında bulunan taştan yapılmış dört köşeli binâ. Beytullah, Beyt-ül-haram, Bekke, Beyt-ül-atîk, Hâtime, Basse, Kadîs, Nâzır, Karye-i Kadîme adları ile de anılmıştır.

kaf dağı

• Yeryüzünü çepeçevre kuşattığı kabul edilen efsanevî dağ.

kaıf

• Yeri kazıp götüren, toprağı sürükleyen yağmur.

kal' / قَلْعْ

• Yerinden sökme.

kanat / kanât / قنات

• Yeraltı su kanalı. (Arapça)

kararında

• Yerinde.

kariz / kâriz / كاریز

• Yeraltı su kanalı. (Farsça)

kavaid-i mukarrere / kavâid-i mukarrere

• Yerleşmiş kaideler, kurallar.

kefaret-i yemin vermek

• Yerine getirilemeyen yeminin karşılığını ödemek.

kem'e

• Yer mantarı.

kenduc

• Yer altında giyecek eşya koymak için yapılan oda.

kirabe

• Yeri sürüp aktarmak.

kışr-ı arz

• Yer kabuğu.

küdu / küdû

• Yerin otu geç bitmek.

kurb-i mesafe / kurb-i mesâfe

• Yer, mekân yakınlığı.

kurbiyet-i mekan / kurbiyet-i mekân

• Yer yakınlığı.

küre-i arz / كرهء ارض / كُرَۀِ اَرْضْ

• Yerküre, dünya.

• Yerküre, dünya.

• Yerküre.

küre-i arziye

• Yer küre.

küre-i zemin

• Yeryüzü, dünya.

küreiarz

• Yer yuvarlağı, dünya.

kürre-i arz

• Yerküre, dünya, yeryüzü.

lamekan / lâmekân

• Yersiz, yurtsuz, mekansız.

levazımat-ı arziye / levâzımât-ı arziye / لَوَازِمَاتِ اَرْضِيَه

• Yeryüzüne lazım olan şeyler.

lukta

• Yerden toplanan şey.

ma'

• Yer yüzüne yayılıp döşenmek.

mahal / mahâl / محل / مَحَلْ

• Yer.

• Yer.

• Yer. (Arapça)

• Yer.

mahall / محل

• Yer. Mekân. Cây.

• Yer, konum.

• Yer.

• Yer. (Arapça)

mahalli hükumet / mahallî hükûmet

• Yerel yönetim, valilik.

mahalliye / محليه

• Yerel. (Arapça)

mahlukat-ı arziye / mahlûkat-ı arziye

• Yeryüzündeki yaratıklar, varlıklar.

makam

• Yer, mertebe, müzikte usul.

me'ruş

• Yer. Arz. Yeryüzü.

mekan / mekân

• Yer.

• Yer, ev.

mekan-ı arz / mekân-ı arz

• Yeryüzü.

mekanca / mekânca

• Yer bakımından.

mekandan münezzeh / mekândan münezzeh

• Yerle ve mekânla sınırlı olmayan.

mekandan münezzehiyet / mekândan münezzehiyet

• Yerle sınırlı olmama.

mekani / mekânî

• Yer ve mevki ile ilgili.

meleke

• Yerleşmiş huy, alışkanlık, tabiat.

mellase

• Yeri düzeltmede kullanılan âlet, sürgü.

meni / menî

• Yerinden şehvetli (lezzetli) veya şehvetsiz olarak kopup, ayrılıp, erkekten koyu beyaz, kadından akıcı sarı olarak gelen sıvı.

menzil / منزل

• Yer.

menzilnişin

• Yerinde oturan. (Farsça)

merkez-i arz

• Yer kürenin merkezi, ortası.

mesabe / mesâbe

• Yerinde, değerinde.

meşhergah-ı arz / meşhergâh-ı arz

• Yeryüzü sergisi.

mesken

• Yer, mekan.

meskun / meskûn / مسكون

• Yerleşilmiş, iskan edilmiş. (Arapça)

mêva / mêvâ

• Yer, mekân.

mevaid-i kazibe / mevaid-i kâzibe

• Yerine getirilmeyen va'dlar. Yapılmayan va'dlar.

mevaki / mevâki

• Yerler.

mevcudat-ı arziye

• Yeryüzündeki varlıklar.

mevki

• Yer.

• Yer.

mevki' / mevkî' / مَوْقِعْ

• Yer, mahâl, makam.

• Yer.

mevzi / موضع

• Yer.

• Yer.

• Yer. (Arapça)

mevzi'i / mevzi'î / موضعى

• Yerel. (Arapça)

mezabi / mezabî

• Yer yarmak, kazmak.

mezmum / mezmûm

• Yerilmiş, beğenilmemiş ayıplanmış.

• Yerilen, kötülenen, beğenilmemiş, çirkin.

• Yerilmiş.

mihamme

• Yer süpürgesi.

mikyas-ı zelazil

• Yer sarsıntısının şiddet ve yönünü gösteren âletler.

mimlaka

• Yer düzeltecek taş.

misafirhane-i arz

• Yeryüzü misafirhanesi.

mültekit

• Yerden alan. Toplayan.

• Yerden alan.

münderiç

• Yerleştirilmiş.

müstakar

• Yerleşmiş, oturmuş.

müstekar

• Yerleşmiş, sabit, istikrarlı; değişmez.

müştemilat-ı arziye / müştemilât-ı arziye

• Yerin içinde bulunan şeyler.

müstemir

• Yerleşmiş, devamlı.

mutavattın

• Yerleşmiş. Vatan eylemiş. Vatan eyleyen.

• Yerleşmiş.

mütehayyiz

• Yer tutan.

mütemekkin

• Yerleşen.

mütevattın / متوطن

• Yerleşik, yurt tutmuş. (Arapça)

müzerri'

• Yeri, bir zira' miktarı ıslatıp ekin ekmeye yarayan yağmur.

müzmin

• Yerleşmiş, eski.

na-beca

• Yersiz, uygunsuz, münasebetsiz. (Farsça)

nabeca / nâbecâ / نابجا

• Yersiz. (Farsça)

nabit / nâbit

• Yerden biten.

nakl-i mekan / nakl-i mekân

• Yer değiştirmek.

nat'-ı zemin

• Yer yüzü. Sath-ı Arz.

nebaan

• Yerden çıkma, fışkırma.

nesi / nesî

• Yer değiştirmek, geri bırakmak; Eşhur-ül-hurum (haram aylar) denilen ayları değiştirmek, geri almak.

netice-i arziye / نَت۪يجَۀِ اَرْضِيَه

• Yeryüzüne âit netice.

nısf-ı arz

• Yeryüzünün yarısı.

nısfıarz

• Yeryüzünün yarısı.

ömr-ü arz

• Yerin (dünyanın) ömrü.

paberca / pâbercâ / پابرجا

• Yerinde, duran, ayakta duran. (Farsça)

rahmet melekleri

• Yeryüzünde dolaşan ve mü'minlerin ölümü ânında hâzır olan melekler. Bunlara Rûhâniyân da denir.

rıkak

• Yer yarığı.

ru-i zemin / rû-i zemin

• Yeryüzü.

ru-mal

• Yer süren. (Farsça)

ru-yi arz / rû-yi arz

• Yeryüzü.

ru-yi zemin / rû-yi zemin

• Yeryüzü.

• Yeryüzü.

ruy-i zemin / rûy-i zemin

• Yeryüzü.

• Yeryüzü.

ruya

• Yerden biten (bitki). (Farsça)

ruyizemin

• Yeryüzü.

sahaif-i arz ve sema / sahâif-i arz ve semâ

• Yer ve gök sayfaları.

sahib-i mertebe-i hilafet-i arziye / sahib-i mertebe-i hilâfet-i arziye

• Yeryüzü halifeliğinin mertebesinin sahibi.

sahife-i arz

• Yeryüzü sayfası.

sar

• Yer, mekân bildiren, birleşik kelimeler yapılan bir ek'tir. Bir şeyin kesretle bulunduğunu gösterir. Meselâ: Kühsar : Çok dağlık yer. (Farsça)

sarad

• Yer bağırsağı.

sath-ı arz / سَطْحِ اَرْضْ

• Yeryüzü.

• Yer yüzü. Ruy-i zemin.

• Yer yüzü.

sath-ı zemin

• Yeryüzü.

sathiyet-i arz ve deveran-ı şems

• Yeryüzünün düz oluşu ve güneşin dünya etrafında dönmesi.

sebat / sebât / ثبات

• Yerinden kımıldamama, kararından vazgeçmeme. (Arapça)

seccade / seccâde

• Yere serilip üzerinde namaz kılınan küçük halı, kilim, hasır, bez gibi temiz sergi, namazlık.

sehhac

• Yeri eliyle veya ayağıyla sıyıran kimse.

sehl

• Yere yayılmak, döşenmek.

sekene-i arz / سَكَنَۀِ اٰرْضْ

• Yeryüzünde bulunan mahlûkat.

• Yeryüzü sâkinleri.

sekene-i zemin

• Yeryüzü sakinleri.

semavat ve arzın halıkı / semâvât ve arzın hâlıkı

• Yer ve göklerin yaratıcısı olan Allah.

semavat ve arzın rabbi / semâvât ve arzın rabbi

• Yer ve göklerin Rabbi.

senut

• Yere saçılan buğday.

sera / serâ / ثَرَا

• Yer, dünya.

• Yer, toprak.

• Yer.

seradan süreyya'ya kadar / serâdan süreyya'ya kadar

• Yerden Ülker yıldızına kadar (Birbirine zıt ve uzak şeyler için söylenir).

seradan süreyyaya / serâdan süreyyaya

• Yerden Ülker yıldızına kadar; birbirine zıt ve uzak şeyler için söylenen bir ifadedir.

seradan süreyyaya kadar / serâdan süreyyaya kadar

• Yerden Ülker yıldızına kadar (Birbirine zıt ve uzak şeyler için söylenir).

sıky

• Yer sulamak. Sulu ekin.

şiyam

• Yerden kazılan toprak.

ta'rir

• Yere dökmek.

taassubat-ı na-bemahal / taassubat-ı nâ-bemahal

• Yerinde olmayan taassuplar.

tabaka-i arz

• Yer tabakası.

tabaka-i sevabit / tabaka-i sevâbit

• Yerlerinde sabit olarak duran yıldızlar tabakası.

tabakat-ı arz

• Yeryüzünü oluşturan tabakalar.

tabiat-ı arz

• Yerin tabiatı.

tahayyüz / تَحَيُّزْ

• Yer tutma, yer alma.

• Yer tutma.

• Yer tutma, hacim sâhibi olma.

taht-el arz

• Yer altı. Toprak altı.

tahte'l-arz

• Yer altı.

tahtel'arz

• Yeraltı.

tahtel-arz

• Yer altı.

tahtelarz / تحت الارض

• Yeraltı.

• Yeraltı. (Arapça)

tahtezzemin

• Yer altı.

tahvil-i mekan / tahvil-i mekân / tahvîl-i mekân / تَحْوِيلِ مَكَانْ

• Yer değiştirme.

• Yer değiştirme.

takarrur

• Yerleşme, sabitleşme.

takarrür

• Yerleşme, karar kılma.

takarrur eden

• Yerleşen, sabitleşen.

tan / tân

• Yerme, ayıplama.

tavattun / توطن

• Yerleşme, yurt tutma. (Arapça)
• Tavattun etmek: Yerleşmek, yurt tutmak. (Arapça)

tayin / tâyin

• Yerini belirleme, atama.

tebdil-i diyar

• Yer değiştirmek.

tebdil-i mekan / tebdil-i mekân / tebdîl-i mekân / تَبْد۪يلِ مَكَانْ

• Yer değiştirme.

• Yer değiştirme.

• Yer değiştirme.

teca'cu

• Yere düşmek.

tecdil

• Yere yıkma, yere atma, yere vurma.

tefrigat

• Yer açma, boşaltma.

temekkün / تمكن

• Yerleşme.

• Yerleşme. (Arapça)

terk-i mevki

• Yerini terk etme.

tesbit

• Yerleştirme, görüp göstermek.

teşhirgah-ı arz / teşhirgâh-ı arz

• Yeryüzü sergisi.

tesir-i zaman ve mekan / tesir-i zaman ve mekân

• Yer ve zamanın tesiri, etkisi.

tesmid

• Yere ters ve kül dökmek.

umumi vekil / umûmî vekil

• Yerine geçirilen kimseye mutlak halde istediğini yap diyerek verilen vekâlet.

vasıb

• Yerinde duran. Sürekli.

veçh-i arz

• Yeryüzü.

vech-ül arz

• Yeryüzü.

vukuat-ı zemin

• Yeryüzündeki olaylar.

zar / zâr / زار

• Yer. (Farsça)

zarf

• Yer ve zaman bildiren edat.

zelzele / زَلْزَلَه

• Yer sarsıntısı, deprem.

• Yer sarsıntısı.

zemin / zemîn / زَم۪ينْ

• Yeryüzü, dünya.

• Yer, yeryüzü.

• Yer.

zemin hazır etmek

• Yer hazırlamak, uygun ortam oluşturmak.

zemin ihzar etmek

• Yer hazırlamak.

zemin tahtı

• Yer altı.

zemin ü zaman

• Yer ve zaman.

zemin ve asuman / zemin ve âsuman

• Yeryüzü ve gökler.

zemin yüzü

• Yeryüzü.

zerrat-ı arziye / zerrât-ı arziye

• Yerin, maddenin yapı taşları.