ahreb

• Çok harap, perişan, yıkık.
• Kulağı yarık kimse.
• Edb: Rübai vezinlerinden "Mef'ulü" ile başlayan oniki şekilden herbiri.

biran

• Viran, harab, yıkık, dökük, eski. (Farsça)

cadis

• Viran, harap, yıkık.
• Çorak, kurak, işlenmemiş, ekilmemiş toprak, gelir getirmeyen boş arazi.

desmere

• (Çoğulu: Desâmire) Dağ başında olan harap yıkık kale.

dil-i viran

• Harap gönül, yıkık gönül.

efgende

• Yere atılmış, düşürülmüş. Yıkılmış, yıkık. Bozulmuş, tahrib edilmiş. (Farsça)
• Biçare, zavallı, düşkün. (Farsça)

figende

• Yıkık, yıkılmış, düşkün. (Farsça)

gedikli

• t. Tar: Yeniçeri efradı arasında eskilikleri dolayısıyla imtiyazlı olanlar. Bunlar diğer yeniçerilerden ayrılmak için bellerine seraser denilen kumaştan kuşak sararlardı.
• Yıkık, çentikli ve düşük yeri olan.
• Mülk olduğu halde vakfa ait bir tarafı olan.
• Deniz assubayı k

hak ile yeksan / hâk ile yeksan

• Toprakla bir yıkık, harap, yerle bir.

harab / harâb / خراب

• Viran. Issız. Yıkık. Perişan.

• Harap, yıkık.

• Yıkık, harap. (Arapça)
• Fitil gibi sarhoş. (Arapça)
• Harâb etmek: Yıkmak, bozmak, tahrip etmek. (Arapça)
• Harâb olmak: Yıkılmak, bozulmak, kırılmak. (Arapça)

harabe

• Yıkık.

havi / hâvî

• Yıkık dökük, ıssız, harabe.

magmur

• Şöhretsiz. Adı sanı silinmiş olan.
• Harap. Yıkık.

mehdum

• (Hedm. den) Yıkılmış, hedmolunmuş, yıkık.

viran / vîrân / ویران

• Yıkık, harap. (Farsça)
• Mc: Kederli, üzgün, gamlı. (Farsça)

• Yıkık, üzgün.

• Yıkık, harap olmuş. (Farsça)
• Yıkıntı, harabe. (Farsça)
• Vîrân etmek: Yıkmak, harap etmek. (Farsça)
• Vîrân olmak: (Farsça)
• Yıkılmak, harap olmak. (Farsça)
• Perişan olmak. (Farsça)

yebab

• Yıkık, bozuk, harap, virâne. (Farsça)