adk

• Vurmak, darp.

ajeh

• Vücutta çıkan pürtüklü küçük ur. (Farsça)

aktar-ı beden / aktâr-ı beden

• Vücudun her tarafı.

alam-ı cismani / âlâm-ı cismanî

• Vücutların acı çekmesi.

ameliyat-ı cerrahiye-i nafia / ameliyat-ı cerrahiye-i nâfia

• Vücudun faydasına olan cerrahî ameliyat.

antikor

• Vücuda giren hastalık mikroplarını zararsız kılmak için organizmanın bir kanun-u İlahî ile çıkardığı madde. (Fransızca)

aza-yı beden / âzâ-yı beden

• Vücut organları.

azeh

• Vücutta çıkan siğil. (Farsça)

bedenen / بدنا

• Vücutça. Beden ile.

• Vücutça. (Arapça)

bezl-i vücut eden

• Vücudunu feda eden.

bi-vukuf / bî-vukuf

• Vukufsuz, bîhaber, malûmatsız, habersiz.

bisr

• Vücudu sivilceli olan kişi.

bünye-hiz / bünye-hîz

• Vücudu canlandıran, bünyeyi kaldıran. (Farsça)

cederi / cederî

• Vücutta çıkan çiçek hastalığı.

ceset

• Vücud, beden.

cism-i vücud

• Vücut cismi, şekli.

daire-i vücud

• Vücud ve varlık dairesi ve sahası.

dakr

• Vurmak, darb.

daraban

• Vurma, vuruş. Çarpış, çarpıntı, çarpma.

darb

• Vurma, çarpma.

darbe

• Vurma, saldırma.

darib / dârib

• Vuran, döven.

darp

• Vurma, dövme.

deb'

• Vurmak, darb.

delz

• Vurmak, darb.

ecza-i asliye / eczâ-i asliye

• Vücudda temel teşkil eden parçalar ve kısımlar, unsurlar.

ejah

• Vücutta ve bilhassa ellerde çıkan ufak urlar, siğil, sivilce. (Farsça)

el-eys

• Vücud. Varlık. Büyük cisim.

endam

• Vücut, beden, boy pos.

endami / endamî

• Vücuda uygun, bedene münasib, biçimli. (Farsça)

faheka

• Vurulduğu yerden kan çıkartan kılıç ve neşter parçası.

füshat

• Vüs'at, genişlik, açıklık.

gülbeden

• Vücudu gül gibi nâzik ve lâtif olan. (Farsça)

habc

• Vurmak, darbetmek.

hararet-i gariziye / hararet-i garîziye

• Vücudun normal harareti.

heft-endam

• Vücudumuzda yedi organ.

hil'at-ı vücud

• Vücud elbisesi. Ruhun,içinde bulunduğu ten elbisesi. Cesed.

• Vücud, beden elbisesi.

hılt-ı mahmud

• Vücudun sağlam ve sağlıklı oluşu.

hüsn-ü endam

• Vücut güzelliği.

i'dam

• Vücudu ortadan kaldırmak. Yok etmek. Öldürmek.

icad

• Vücuda getirmek. Yeniden bir şey meydana getirmek. Yoktan var etmek.

ifna-yi beden

• Vücudu yok etme, öldürme.

ifrazat

• Vücuddan çıkan, bedenden ayrılan kan, irin, balgam gibi şeyler.

iglinta'

• Vurmakla ve sövmekle üstün gelip galebe etmek.

ihtikan-ı dem

• Vücudun bir tarafına kanın hücum etmesi.

ihtikar / ihtikâr / احتكار

• Vurgunculuk; fazladan kazanç sağlamak amacıyla, hayat için zarurî olan ihtiyaç maddelerini satın alıp fiyatı artsın diye bir süre saklama.

• Vurgun. (Arapça)

ıhtira'

• Vücud vermek, icad.

imkan-ı zati / imkân-ı zâtî

• Vukuu mümkün olan iş. Bir şeyin, aslında mümkün olması.

inkidam

• Vücudun bir tarafı berelenme veya kızarma.

iskelet

• Vücudun kemik çatısı. (Fransızca)

kabl-el vuku'

• Vuku'dan evvel. Olmadan evvel.

kalıb

• Vücut, beden.

kerr u fer / كَرُّ و فَرْ

• Vur kaç.

kerrüfer harbi

• Vur-kaç tekniği ile yapılan savaş.

kesb-i vukuf

• Vukuf kazanmak, öğrenmek.

kıtal

• Vuruşma, savaş.

lakk

• Vurmak.

laübaliyane / lâübâliyâne

• Vurdumduymaz bir tarzda, kayıtsız kalarak.

lebn

• Vurmak.

lefehan

• Vurmak.

lek'

• Vurmak.

lekz

• Vurmak.

lezaiz-i cismaniye / lezâiz-i cismaniye

• Vücudun hissettiği zevk ve lezzetler.

ma'ra

• Vücudun çok zaman çıplak olan yeri.

madrub / madrûb

• Vurulmuş, dövülmüş.

makt

• Vurmak.

maktul

• Vurulmuş, öldürülmüş, katledilmiş.

mecmu-u cesed

• Vücudun tamamı, beden.

memsud

• Vücudu kuvvetli ve sağlam yapılı olan.

merkez-i vücut

• Vücudun merkezi.

mertebe-i vücub ve vücud ve tevhid / mertebe-i vücûb ve vücûd ve tevhid

• Vücûb, vücut ve tevhid mertebeleri.

meslu'

• Vücudunda ur bulunan kimse.

meşum

• Vücudu benekli adam.

muhtekir / محتكر

• Vurguncu. (Arapça)

muhtekirane / muhtekirâne

• Vurgunculukla, ihtikârcılıkla. (Farsça)

mukarrib-ül vücud

• Vücudunu yakın eden, yaklaştıran.

mülk-ü ten / مُلْكُ تَنْ

• Vücûd.

muslib

• Vurucu, vuran, dârib.

mutareka

• Vuruşmak.

nafata

• Vücutta çıkan sivilce veya kabarcık.

nahs

• Vurmak.

nazik-beden / nâzik-beden

• Vücudu, bedeni nâzik olan. (Farsça)

nefyan

• Vurma ânında yara ve cerahatten akan kan.

neyh

• Vücudun kemikleri taze iken pekişmek.

pehlu

• Vücudun iki yanından biri, yan. (Farsça)

sademat / sademât

• Vuruşlar.

sadme

• Vuruş.

saray-ı vücut

• Vücut sarayı.

sedn

• Vücut organlarının anormal biçimde gelişmesi.

sefine-i vücud

• Vücut gemisi.

sıhhat-i beden

• Vücut sağlığı.

şilv

• Vücut azâlarından biri.

sultan-üd dem

• Vücutta kanın galeyanı.

tabakat-ı gaflet

• Vurdumduymazlık örtüleri, umursamazlık perdeleri.

tarsig

• Vüs'at vermek, genişlik vermek.

tedmiye

• Vurup kanatmak.

telatum / telâtum

• Vuruşma, çarpışma.

• Vuruşma, çarpışma.

terakül

• Vuruşmak, döğüşmek.

tesadüm

• Vuruşma. Şiddetle çarpışma.

urgun

• Vurgun, âşık. (Türkçe)

usare

• Vücud bezlerinden akan faydalı su. Sıkılmış şeylerden çıkan su. Öz su.

uzima

• Vücutta bir organın ateşsiz ve ağrısız olarak şişmesi.

vacib-ül vücud / vâcib-ül vücud

• Vücudu mutlak var olan, yokluğu mümkün olmayan Cenâb-ı Hak.

vacibu'l-vücud / vâcibu'l-vücûd

• Vücudu mutlak var olan, yokluğu mümkün olmayan Allah.

vitamin

• Vücudda yokluğu bazı hastalıklara yol açan ve taze yiyeceklerde ve bazı meyvalarda bulunan organik madde. A, B, C, D, E gibi remizlerle gösterilen çeşitleri vardır. (Fransızca)

vücud / vücûd

• Vücut, varlık, gövde.

zarb / ضرب

• Vuruş. (Arapça)

zed

• Vurma, dövme. (Farsça)

zen

• Vuran, kesen, atan mânalarına gelerek birleşik kelimeler yapılır. (Zeden: Vurmak mastarında emir köküdür) Lâf-zen : Söz atan, lâf atan. (Farsça)

zerrat-ı vücudiye / zerrât-ı vücudiye

• Vücudun hücreleri.