ba-vehim

• Vehim ile, şüphe ile.

bavehim / bâvehim

• Vehim ve korku ile, şüpheyle.

• Vehimle, kuruntuyla.

evham / evhâm / اوهام

• Olmayan bir şeyi olur zannı ile meraklanma. Üzüntü. Vehimler. Kuruntular. Zarar ihtimâli çok az olan bir şeyden meraklanma ve üzülme.

• Vehimler ve hayaller. Kuruntular ve gerçek dışı şeyler.

• Vehimler, kuruntular.

• Vehimler, kuruntular.

• Vehimler.

• Vehimler, kuruntular. (Arapça)

evham-alud / evham-âlûd

• Vehimler ve kuruntular karışmış.

evham-ı batıla / evham-ı bâtıla

• İnsanları haktan uzaklaştıran bâtıl vehimler ve kuruntular.

evham-ı muzlime

• Karanlık vehimler, kuşkular.

evham-ı seyyie / evhâm-ı seyyie

• Akla gelen kötü vehim ve kuruntular.

evham-ı vahiye

• Saçma vehimler, asılsız kuruntular.

evham-ı zamaniye

• İçinde yaşanılan zaman diliminin yönelttiği vehimler.

evham-saz / evham-sâz

• Vehimli, kuruntu saçan.

evhamın müdafaası

• Vehimlerin def'edilmesi, kuruntuların kovulması.

havass-ı (hamse-i) batına / havass-ı (hamse-i) bâtına

• Kalbe bağlı beş duyğu: Hiss-i müşterek (hayâl kuvveti), müdrike (akıl), vehim (vâhime), hâfıza, mutasarrıfa (meydana getirici hayal kuvveti).

havass-ı aşere

• On hasse, on duyu; görme, işitme, dokunma, koklama, tatma, hayal, akıl, vehim, hafıza ve tasarruf etme duyuları.

havass-ı hamse-i batına / havass-ı hamse-i bâtına

• Kalbe bağlı beş duygu; hayal, akıl, vehim, hafıza, mutasarrıfa.

hulya

• Kuruntu. Hayal. Vehim. Olmıyan bir şeyi düşünerek yaşamak. Akıldan geçen ve matmah-ı nazar olan husus. (Farsça)

iham

• Vehme düşürmek, vehimlendirmek.
• Edb: İki mânaya gelen bir kelimeden en az kullanılan mânayı bilerek kullanmak.

ihvan-üs-safa / ihvân-üs-safâ

• On birinci asrın ikinci yarısında Basra'da ortaya çıkan; "İslâmiyete birçok vehimler karışmış, onu bu vehimlerden temizlemek ancak felsefe ile mümkündür. İslâm dînini felsefe vâsıtasıyla saf hâle getirmelidir" diyen sapık ve gizli bir cemiyet, ekol.

imkan-ı vehmi / imkân-ı vehmî

• Vehimle bir şeyi mümkün görmek, zannetmek.

işkil

• Şüphe, vesvese. Vehimlenmek. (Farsça)
• Hile, tezvir. (Farsça)
• Sağ ön ayağı ve sol arka ayağı beyaz olan at. (Farsça)

kuvve-i vahime / kuvve-i vâhime

• Vehim ve hayâl duygusu. Kuruntu hâssesi.

kuvvet-i vehim

• Vehim kuvveti, kuruntu gücü.

ma'reke-i evham

• Vehim ve asılsız kuruntuların çarpıştığı savaş alanı.

mahsusattaki vehmiyat bedihiyattandır / mahsûsattaki vehmiyat bedihiyattandır

• Dış duyular vasıtasıyla elde edilen bilgiye vehim karışamaz. Zira hakikati sabittir. Dış duyularla gödüğümüz şeyler dış dünyada vardır. Vehimde olduğu gibi kuruntu ile olmayan bir şeyin varlığına hükmetmek değildir.

mevhum / mevhûm / مَوْهُومْ

• Aslı olmayıp evham mahsulü olan. Vehim.

• Vehimde olup, hakîkatte olmayan.

mevhume

• Vehim, kuruntu ve hayâl nev'inden bir şey.

mugalata

• (Galat. dan) Karşısındakini yanıltmak için söz söylemek. Doğruya benzer yanlış sözler. Safsata. Hatalı ve yanlış söz. Demagoji.
• Man: Vehimlerden terekküb eden kıyastır.

mütekebbir

• Allahü teâlânın ism-i şerîflerinden. Yaratılanların sıfatlarından uzak, vehim ve aklın anlamasından yüksek, azamet ve kibriyâ (büyüklük) sıfatıyla her şeyden ayrılmış olup, her şeyden yüce ve yüksek olan.
• Kibirlenen, kendisini başkalarından üstün gören, kendini beğenen.

mütevehhim

• Evhamlı, vehimli, kuruntulu.

mütevehhimane / mütevehhimâne

• Vehimlenircesine, evhamlanırcasına. (Farsça)

reddü'l-evham

• Vehimleri, kuruntuları reddetme.

su-i tevehhüm

• Kötü vehim, kötü düşünce.

taarruz-u evham

• Vehimlerin hücumu.

tevehhüm / توهم

• Vehimlenme.

tevehhüm-ü batıl / tevehhüm-ü bâtıl

• Bâtıl ve hakka ters vehim.

tevehhüm-ü küfür

• Küfrü tevehhüm etme; küfür olmadığını kesin bildiği halde, küfürmüş gibi vehimlenme.

tevehhümkarane / tevehhümkârâne

• Vehimlenerek, kuruntuya kapılarak.

tevhim

• (Çoğulu: Tevhimât) (Vehm. den) Vehme düşürme. Vehimlendirme.

uluhiyet-i sariye ve hayat-ı sariye / uluhiyet-i sâriye ve hayat-ı sâriye

• Vahdet-ül vücud ehlince kullanılan tasavvufî tabirler olup; İlâhî sıfatların ve hayatiyetin eşyaya sirayet etmesi, yani tecelli etmesi mânasında olan bu tabirlerden, ehil olmayanlar; Allah'ın tecessümünü veya eşyaya hulûl'ünü veya eşya ile ittihad ve ittisal'ini zu'metmek gibi bâtıl vehimlere düştül

vahime

• Vehim veren, vesvese veren.

vahşet

• (Vahş - Vahiş) Yabanilik.
• Issızlık, tenhalık.
• Vehim, ürküntü. Korku. Vahşilik.
• Tenha, ıssız, korkunç yer.
• Elbise ve silâhını çıkarıp atmak.
• Aç kimse.

vehel

• Vehim, kuruntu.

vehham

• Çok vehimli. Fazla şüphe eden.

• Aşırı derecede vehimli, kuruntulu, şüpheci.

• Vehimli, kuruntulu.

vehhamlık

• Kuruntu etme, aşırı vehimli olma.

vehim ü hayal

• Vehim ve hayal; olmayan bir şeyi varmış gibi gösterme ve hayal etme.

vehm

• Vehim, kuruntu.

• (Vehim) Mübhem ve mânasız korku.
• Belirsiz fikir ve düşünce.
• Cüz'i mânaların anlaşılmasına yarayan bir idrak kuvveti.

vehm-alud / vehm-âlud

• Vehimli, kuruntu dolu.

• Vehimli. Vehim dolu. Vehim karışık. (Farsça)

vehm-i batıl / vehm-i bâtıl

• Bâtıl ve gerçeğe uymayan vehim.

vehm-nak / vehm-nâk

• Vehimli, kuruntulu. (Farsça)

vehmi / vehmî

• Vehimle ilgili.

vehmiyyat / vehmiyyât

• (Tekili: Vehmiyye) Vehimler, kuruntular.

vilayet-i kübra / vilâyet-i kübrâ

• Vehimden ve hayâlden kurtulma makâmı. Bu vilâyete, Vilâyet-i enbiyâ da denir.

vilayet-i sugra / vilâyet-i sugra

• Vehimden ve hayâlden kurtulamadan ilerlenen evliyâlık yolu. Buna Vilâyet-i evliyâ da denir.