ahd

• Verilen söz, söz verme.

ahid

• Verilen söz, andlaşma.

akem

• Vergisi olmayan emlâk. Türbe, cami, köprü, çeşme gibi.

aktab-ı evliya / aktâb-ı evliya

• Velilerin büyükleri.

alet-i vesvese / âlet-i vesvese

• Vesvese aracı.

asaleten

• Vekil olmayış. Kendi işini kendi namına bizzat kendisi yapmak üzere. Kendi nâmına olmak üzere.

asl-ı vesvese

• Vesvesenin aslı.

ata / atâ

• Verme. Bağışlama. Bahşiş. Lütuf. İhsan.

• Verme, lütuf, ihsan.

atıf

• Verme, yükleme, bağlama.

atiyye

• Verilen, nimet.

ba-vehim

• Vehim ile, şüphe ile.

bac-gir / bâc-gir

• Vergi toplayan kimse. Vergi toplama memuru. (Farsça)

bacgir / bâcgîr / باجگير

• Vergi memuru. (Farsça)

bahane / bahâne

• Vesile, sebep, özür.

bahş

• Verme, ihsan etme.

bahş eden

• Veren, bağışlayan.

bavehim / bâvehim

• Vehim ve korku ile, şüpheyle.

• Vehimle, kuruntuyla.

baytar / baytâr / بيطار

• Veteriner.

• Veteriner.

• Veteriner. (Arapça)

bedpeyman

• Verdiği sözde durmayan. Sözünün eri olmayan. Sözünü tutmayan. (Farsça)

bedrud / bedrûd / بدرود

• Veda. (Farsça)

berat-ı cibayet

• Vergi, icâre ve resim gibi vakfa veyahut da hazineye ait olan paraları toplamak salâhiyetini veren vesika.

bey'-i bil vefa / bey'-i bil vefâ

• Vefa ile satış. Alıcı ve satıcının, satıştan vazgeçmek hakkına sâhip olduğu alış-veriş.

beytar / beytâr / بيطار

• Veteriner. (Arapça)

beyzavi / beyzavî

• Vefatı (Hi: 685) Büyük âlim ve müfessirlerdendir. Yazdığı Tefsiri "Beyzavî" ismiyle meşhurdur. Tebriz'de medfundur. (K.S.)

bi-vefa / bî-vefa

• Vefasız, dönek. (Farsça)

bilvekale / bilvekâle

• Vekâlet ederek, vekil olarak.

bivefa / bîvefa / bîvefâ / بى وفا

• Vefasız.

• Vefasız. (Farsça - Arapça)

buht

• Veled, oğul, mahdum. (Farsça)

cami-ül kelim

• Vecize. Kısa olup çok mânaya gelen söz.

camiü'l-kelim / câmiü'l-kelim

• Vecize, kısa olmasına rağmen çok mânâları içine alan söz söyleyen.

cism-i velayet / cism-i velâyet

• Velîlik bedeni, cismi.

cizye

• Vergi. Haraç. Müslümanların fethettikleri yerlerde, müslüman olmayanlardan alınan ve devlet teminatı altında bulunmanın karşılığı olan vergi.

çorak

• Verimsiz toprak.

cürüz

• Verimsiz çorak yer.

dad / dâd

• Vergi, ihsan.

dade / dâde

• Verilmiş, vergi. (Farsça)

daden / dâden

• Vermek. (Farsça)

daire-i velayet / daire-i velâyet

• Velilik dairesi.

derece-i velayet / derece-i velâyet

• Velilik derecesi.

devletlü utufetlü

• Vezirlere, müşirlere, padişah damatlarına verilen ünvan.

dihiş

• Verme, veriş, bağışlama, ihsan, atiyye. (Farsça)

ehl-i velayet / ehl-i velâyet

• Veliler, Allah dostları.

ehlivelayet / ehlivelâyet

• Velîler, erenler, kalbi nurlanmış müminler.

emr-i i'ta / emr-i i'tâ

• Verme emri. Verilme emri.

enahid

• Venüs gezegeni. Zühre seyyaresi. (Farsça)

ervah-ı evliya / ervâh-ı evliya

• Velîlerin ruhları.

esas-ı velayet / esas-ı velâyet

• Veliliğin esası, temeli.

ev kema kàl / ev kemâ kàl

• Veya buna benzer şekilde buyurmuşlar.

evham / evhâm / اوهام

• Vehimler ve hayaller. Kuruntular ve gerçek dışı şeyler.

• Vehimler, kuruntular.

• Vehmler, zanların esâsı olan kıyaslar.

• Vehimler, kuruntular.

• Vehimler.

• Vehimler, kuruntular. (Arapça)

evham-alud / evham-âlûd

• Vehimler ve kuruntular karışmış.

evham-saz / evham-sâz

• Vehimli, kuruntu saçan.

evhamın müdafaası

• Vehimlerin def'edilmesi, kuruntuların kovulması.

evkemakal / evkemakâl

• Veya söylediği gibi….

evlad / evlâd

• Veledler, çocuklar.

evliya / evliyâ / اوليا

• Velîler, Allah'ın sevgili kulları.

• Velî kelimesinin çoğuludur.
• Dostlar.
• Allahü teâlânın sevgili kulları, nefsin esâretinden kurtulup, sözleri, işleri ve hareketleri İslâmiyet'e uygun olanlar, devamlı Allahü teâlâyı hatırlayıp, ananlar.

• Veliler.

eyzan / ایضا

• Ve yine, aynı şekilde. (Arapça)

gayr-ı müsmir

• Verimsiz, faydasız, meyvesiz.

hatem-i velayet / hâtem-i velâyet

• Velilik mührü.

hemeze

• Vesvese. Şeytanın desisesi. Kuruntu.

hey'et-i vekile

• Vekiller hey'eti, icra vekileri hey'eti. Bakanlar Kurulu. Başbakanın riyaset ettiği heyet.

heyet-i vükela / heyet-i vükelâ

• Vekiller heyeti, Bakanlar Kurulu.

hulf

• Verdiği sözü tutmama, yemininde durmama.

hulfü'l-vaad

• Verdiği sözden dönme.

i'ta / i'tâ / اِعْطَا

• Vermek. Bahşetmek. İhsan etmek.

• Verme, bahşetme.

• Verme.

i'tikab

• Veresiye vermeme. Bir malı borç olarak satmama. Parasını almadıkça malı teslim etmeme.

icaz / îcâz / ایجاز

• Vecizlik, az sözle çok mânâlar ifade etme.

• Veciz anlatma, özlü söyleme. (Arapça)

icazkarane / îcazkârâne

• Vecizeli bir şekilde, az sözle çok mânâlar ifade ederek.

icra vekilleri hey'eti

• Vekiller heyeti. Başvekilin riyaset ettiği bakanlardan meydana gelen hey'et.

ihab

• Verme, bağışlama.

iham / îhâm

• Vehme düşürme.

ihbarat-ı sadıka / ihbârât-ı sâdıka

• Verilen doğru haberler.

ilah / ilâh / الخ

• Ve benzerleri, ve diğerleri. (Arapça)

ilm-i feraiz / ilm-i ferâiz

• Vefât eden kimsenin bıraktığı malın kimlere verileceğini ve nasıl taksim edileceğini öğreten ilim.

imkan-ı vehmi / imkân-ı vehmî

• Vehimle bir şeyi mümkün görmek, zannetmek.

intisah

• Verilen öğütü dinleme, edilen nasihatı tutma.

iras / irâs

• Verme, miras bırakma.

irsiyet

• Verâset. Aile ve soydan geçen benzerlik.

irtihal / irtihâl

• Vefat etmek, ölmek.

ısdak

• Verilecek parayı kadının nikâhında tesbit edip kararlaştırma.

işkil

• Vesvese, kuşku.

isti'dad-şure

• Verimsiz istidad. Çorak yerin kabiliyeti. (Farsça)

istidad-ı şure / istidad-ı şûre

• Verimsiz, çorak istidad.

istivfa

• Vefa istemek.

ita / îta

• Verme.

ita etmek / itâ etmek

• Vermek.

kahraman-ı velayet / kahraman-ı velâyet

• Velîlik alanında kahraman.

kali / kâlî

• Veresiye satmak.

kavs-ı mevhume / kavs-ı mevhûme

• Vehmedilen, varsayılan yay; sanal yay.

kefen

• Vefât eden kimsenin yıkandıktan sonra sarılarak defnedildiği beyaz bez parçaları.

kefen-i sünnet

• Vefât eden erkek için üç, kadın için beş parça olan bez parçası.

kemalat-ı velayet / kemâlât-ı velâyet

• Velilik vasıfları.

keşf-i evliya

• Velilerin mânevî âlemlerde bazı olayları ve hakikatleri görmesi.

kurb-i velayet / kurb-i velâyet

• Velâyet, evliyâlık yoluna âit yakınlık. Allahü teâlâdan gelen feyz ve bereketlere, arada vâsıta bulunmak sûretiyle kavuşma.

kutbiyet / قُطْبِيَتْ

• Velilikte yüksek bir makam.

kuvve-i vahime / kuvve-i vâhime

• Vehim ve hayâl duygusu. Kuruntu hâssesi.

kuvve-i velayet / kuvve-i velâyet

• Velîlik kuvveti.

kuvvet-i vehim

• Vehim kuvveti, kuruntu gücü.

kuvvet-i velayet / kuvvet-i velâyet

• Velîlik kuvveti.

lümme

• Vesvese, nokta.

ma'reke-i evham

• Vehim ve asılsız kuruntuların çarpıştığı savaş alanı.

mağlata-i vehmiye / mağlâta-i vehmiye

• Vehmin yanlışı doğru göstermesi, olmayan bir şeyi varmış gibi tasvir etmesi.

maglata-i vehmiyye

• Vehmin, insanı yanıltmak için yanlışı doğru göstermesi.

mahsuldar

• Verimli, bereketli. Mahsul veren. (Farsça)

• Verimli.

makam-ı imtinan

• Verilen nimet ve ihsandan söz etme makamı.

makam-ı üveys

• Veysel Karani'nin makamı.

makam-ı vekalet / makam-ı vekâlet

• Vekillik makamı.

makamat-ı evliya / makamât-ı evliya

• Velilerin manevî makamları.

makamat-ı velayet / makamât-ı velâyet

• Velîlik makamları.

mal-i hulya

• Vesvese, kara sevdâ, kuruntu, boş hayaller. (Farsça)

mamizan

• Vers denilen ot.

manzume

• Vezinli ve kafiyeli söz.

mat'unen

• Vebâya tutularak.

matte

• Vesile, sebep.

medyun

• Verecekli.

melek-i müekkel / مَلَكِ مُؤَكَّلْ

• Vekil tayin edilmiş, görevli melek.

• Vekil kılınan melek.

menh

• Verme, ihsan etme.

merhume

• Vefât etmiş, rahmete kavuşmuş kadın.

mertebe-i velayet / mertebe-i velâyet / مَرْتَبَۀِ وَلَايَتْ

• Velilik mertebesi, derecesi.

• Velilik mertebesi.

meşarib-i evliya / meşârib-i evliya

• Velîlerin meşrepleri, tasavvuf yolunda ortaya koydukları ve takip ettikleri yöntemler.

meslul / meslûl / مسلول

• Veremli. (Arapça)

mevacid

• Vecd hâlleri. Kalbî zevk veren istiğrak halleri.

mevaid / mevaîd

• Verilen sözler, vaadler.

mevhibe

• Verilmiş.

mevhube / mevhûbe

• Verilmiş. İhsan edilmiş. Karşılıksız olarak birisine verilmiş mal.

• Verilen.

mevhum / mevhûm / موهوم / مَوْهُومْ

• Vehmolunmuş, aslı esâsı yokken zihinde kurulmuş olan, kuruntuya dayanan. Hayâlî.

• Vehmedilmiş, asılsız, kuruntuya dayalı. (Arapça)

• Vehimde olup, hakîkatte olmayan.

mevhume

• Vehim, kuruntu ve hayâl nev'inden bir şey.

mevrus

• Vereseye âit olan. Miras edilmiş. Miras edilen eşya.

mevsuk / mevsûk

• Vesikalı, belgeli, sağlam.

mevzunen

• Vezinli olarak. Ölçülü olarak.

meyyit

• Vefât etmiş, ölü.

miras / mîrâs

• Vefât eden kimsenin, geride kalan akrabâlarına bıraktığı mal ve haklar.

mu'ta

• Verilen. İ'tâ olunmuş, verilmiş olan.

mu'ti / mu'tî

• Veren, ihsân eden mânâsına Allahü teâlânın Esmâ-i hüsnâsından (ism-i şerîflerinden).

• Veren. İtâ eden.

mu'tiyat / معطيات

• Veri. (Arapça)

müekkel / مُؤَكَّلْ

• Vekil edilen kimse. Vekil tâyin olunmuş olan.

• Vekil edilmiş.

• Vekil kılınan.

müekkil

• Vekil tayin eden. İşine vekilini ikame eden. İşleri için başkasını yerine bırakan.

• Vekil eden.

mümevveh

• Vehmî, hayâlî.

münbit / منبت

• Verimli, verimi bol. İnbat eden, ekini güzel yetiştiren.

• Verimli.

• Verimli.

• Verimli. (Arapça)

münciz

• Verdiği sözü yerine getiren. Ahdini yapan. İncâz eden.

müsmiriyet / مثمریت

• Verimlilik. (Arapça)

muta / mûtâ

• Verilmiş, kendisine bir şey verilen.

müteşekkirane / müteşekkirâne

• Verdiği nimetlerden dolayı Allah'a şükrederek.

mütevazi / mütevâzî

• Vezinli, tartılı.

müteveffa / müteveffâ / مُتَوَفَّا

• Vefat etmiş, ölmüş.

• Vefât etmiş. Ölmüş kimse.

• Vefat etmiş.

mütevehhimane / mütevehhimâne

• Vehimlenircesine, evhamlanırcasına. (Farsça)

mütevekkil

• Vekil eden, tevekkül eden.

müteverrim / متورم

• Veremli, verem hastası. (Arapça)

müteverrimen

• Verem olarak.

müvekkel

• Vekil tâyin olunmuş olan, vekil edilmiş olan. Bir kimse tarafından işlerini görmek veya kendisini müdafaa ettirmek için vekil edilmiş kimse.

müvekkil / موكل

• Vekil eden, bir kimseyi kendi yerine geçiren.

• Vekâlet veren.

• Vekil eden, vekil tayin eden.

• Vekil tayin eden.

• Vekalet veren. (Arapça)

müvesvis

• Vesvese veren, şek veren. Şüphelenmeğe sebeb olan.

• Vesvese veren, şüphe ve kuruntu veren.

• Vesvese veren.

na-mihr-ban

• Vefasız, sevgisiz, muhabbetsiz. (Farsça)

na-mihr-bani / na-mihr-banî

• Vefasızlık, sevgisizlik, muhabbetsizlik. (Farsça)

nahid / nâhid / ناهيد

• Venüs, Çulpan, Zühre. (Farsça)

naib / nâib / نَائِبْ

• Vekil, birinin yerine geçen.

• Vekil.

• Vekil, yerine geçen.

nakib / nakîb

• Vekil.

nakile / nâkile / نَاقِلَه

• Verici.

nazar-ı velayet / nazar-ı velâyet

• Velîlik bakışı, velâyet gözü.

nefs-i ihbar / nefs-i ihbâr

• Verilen haberin kendisi.

nesie

• Veresiye almak. Satın alınan şeyin bedelini vermeyip sonraya bırakmak.

nur-u velayet / nur-u velâyet

• Velilik ışığı.

pedrud

• Vedâlaşma. (Farsça)

pesadet

• Veresiye alışveriş. (Farsça)

reddü'l-evham

• Vehimleri, kuruntuları reddetme.

reis-i vükela / reis-i vükelâ

• Vekillerin başı. Başvekil. Başbakan.

sadr-ı ali / sadr-ı âli

• Vezirlerin veya vekillerin başkanı. Sadrâzam.

şah-ı velayet

• Velîlik makamının şâhı, başı.

sahib-i velayet / sahib-i velâyet

• Velâyet sahibi, veli olan kimse.

şahs-ı veli / şahs-ı velî

• Velî şahıs, evliya; büyük zât.

sandukdar / صندوقدار

• Veznedar. (Arapça - Farsça)

sandukkar

• Veznedar.

sertac-ı evliya

• Velîlerin baş tacı.

seyr ü süluk-u velayet / seyr ü sülûk-u velâyet

• Velayet yoluyla çıkılan mânevî yolculuk.

sıddık-ı vefiy

• Vefâlı ve her yönüyle sâdık olan.

sill / سل

• Verem. (Arapça)

sipar

• Veren, fedâ eden. (Farsça)

sırr-ı velayet / sırr-ı velâyet

• Velîlik sırrı.

sühaf

• Verem hastalığı.

şükr

• Verilen nîmetleri yerli yerinde kullanma. Allahü teâlâya, verdiği nîmetlerle isyân etmeme. Nîmetleri kullanırken sâhibini unutmama. Görülen iyiliğe karşı teşekkür. Allahü teâlânın emir ve yasaklarına uyma.

şükreyleme

• Verdiği nimetlerden dolayı Allah'a teşekkürlerini sunma.

sultan-ı evliya

• Velilerin sultanı, reisi.

taarruz-u evham

• Vehimlerin hücumu.

tabakat-ı evliya / tabakat-ı evliyâ

• Velilerin tabakaları, dereceleri.

tahsildar / tahsildâr / تحصيلدار

• Vergi derleyen.

• Vergi memuru. (Arapça - Farsça)

takas

• Vereceğini alacağına karşılık tutmak suretiyle ödeşmek, sayışmak, değişmek.

tarik-i velayet / tarik-i velâyet

• Velilik yolu.

tarik-ı velayet serlevhası / tarik-ı velâyet serlevhası

• Velilik yolunun başlığı; 29. Mektubun 9. kısmı olan Telvihat-ı Tis'a.

taun / tâun / tâûn / طاعون / طَاعُونْ

• Vebâ denen dehşetli bir bulaşıcı hastalık. Bu hastalıkta lenf bezlerinde hâsıl olan yumruların herbiri.

• Veba, salgın hastalık.

• Vebâ.

• Veba. (Arapça)

• Vebâ.

techiz / techîz

• Vefât edenin (ölenin) yıkanmasından kabre defnedilmesine kadar yapılması lâzım gelen şeyler.

tesellüm

• Verileni geri almak.

teşkikat-ı vehmiye / teşkikât-ı vehmiye

• Vehmî ve asılsız şüpheler, tereddütler.

tevacüd / tevâcüd

• Vecd ve muhabbette kemâle ermeyenin (olgunlaşmayanın) isteğiyle vecde kavuşmaya tâlib olması, istemesi.

tevdian

• Vererek, bırakarak, teslim ve emanet ederek.

tevehhüm / توهم

• Vehimlenme.

tevehhümkarane / tevehhümkârâne

• Vehimlenerek, kuruntuya kapılarak.

tevekkül

• Vekil etme, gerekeni yaptıktan sonra neticeyi Allaha bırakma.

tevesvüs

• Vesvese etme.

tevkil / tevkîl / تَوْك۪يلْ

• Vekil tayin etme.

• Vekil tayin etme.

• Vekil kılma.

turuk-u evliya / turuk-u evliyâ / طُرُوقُ اَوْلِيَا

• Velîlerin yolları.

• Velilerin gittiği yollar, tarikatlar.

turuk-u velayet / turuk-u velâyet

• Velîlik yolları.

ubudiyet-i evliya / ubûdiyet-i evliya

• Velilerin ibadeti, kulluğu.

ünvan-ı velayet / ünvan-ı velâyet

• Velîlik ünvanı.

üveysi / üveysî

• Veysel Karânî Hazretleri gibi sevdiği ve kendisine bağlı olduğu zâtı görmeden, gıyaben bağlanma, ders alma.

vafi / vâfî

• Vefalı, kendini seveni unutmayan, ilgisini kesmeyen.

vahime

• Vehim veren, vesvese veren.

ve hakeza / ve hâkeza

• Ve böylece, bunun gibi.

ve saire

• Ve bunun gibi.

vecd-alud / vecd-âlud

• Vecd veren haller. Manevî coşkunlukla beraber olan hal. (Farsça)

vecd-efza / vecd-efzâ

• Vecdi artıran, heyecanı çoğaltan. (Farsça)

vecdi / vecdî

• Vecdle ilgili, heyecanla ilgili.

vech

• Vecih, yüz, tarz, ön, alın, sebep, ilgi.

veçh-i nazım

• Vezin, tertip yönü.

vecihi / vecihî

• Veche ait. Veche dair.

vedaname / vedânâme

• Vedâ yazısı.

• Veda yazısı.

vefa-ender / vefâ-ender

• Vefâ içinde.

vefadar / vefadâr / vefâdâr / وفادار

• Vefalı, sözünde ve dostluğunda devamlı olan.

• Vefalı, dostluğu devamlı.

• Vefâlı, sözünde ve dostluğunda devamlı olan.

• Vefalı. (Arapça - Farsça)

vefadarane / vefadarâne / vefadârâne

• Vefalı olarak, vefa göstererek.

• Vefalı olarak.

vefakar / vefakâr / vefâkâr / وفاكار

• Vefalı, sözünde ve dostluğunda devamlı olan.

• Vefalı.

• Vefalı. (Arapça - Farsça)

vefakarane / vefakârâne / vefâkârâne

• Vefa göstererek.

• Vefalı bir şekilde.

vefiyat / vefiyât

• Vefatlar, ölümler.

• Vefatlar, ölümler.

vehel

• Vehim, kuruntu.

vehhabi / vehhâbî

• Vehhabilik anlayışından olan.

vehhabiyyet / vehhâbiyyet / وهابيت

• Vehhâbîlik. (Arapça)

vehhabiyyun / vehhâbiyyûn / وهابيون

• Vehhâbîler. (Arapça)

vehham

• Vehimli, kuruntulu.

vehim ü hayal

• Vehim ve hayal; olmayan bir şeyi varmış gibi gösterme ve hayal etme.

vehm

• Vehim, kuruntu.

vehm-alud / vehm-âlud

• Vehimli, kuruntu dolu.

• Vehimli. Vehim dolu. Vehim karışık. (Farsça)

vehm-nak / vehm-nâk

• Vehimli, kuruntulu. (Farsça)

vehmetmek

• Vehme kapılmak, kuruntulanmak.

vehmi / vehmî

• Vehimle ilgili.

vehub

• Verimi fazla, vergisi çok.

vekalet / vekâlet

• Vekillik, bakanlık.

vekaleten / vekâleten / وكالة

• Vekil olarak.

• Vekil olarak. (Arapça)

vekaletname / vekâletnâme / وكالت نامه

• Vekil etme yazısı.

• Vekillik belgesi. (Arapça - Farsça)

vekeza / vekezâ

• Ve bu da öyle.

velayat / velâyât

• Velâyetler, velîlikler.

• Velîlikler.

velayet / velâyet / وَلَايَتْ

• Velîlik.

• Velîlik, ermişlik.

• Veli olan kimsenin hali, dervişlik, dostluk, sadakat, başkasına sözünü geçirmek.

• Velilik.

veliahd / velîahd / وليعهد

• Veliaht. (Arapça)

verise / verîse

• Veris otuyla boyanmış nesne.

vesaik / vesâik / وَثَائِقْ

• Vesîkalar.

vesail / vesâil

• Vesileler, sebepler.

• Vesileler, araçlar.

vesair / vesâir

• Ve diğerleri.

vesaire

• Ve diğerleri.

vesiledar / vesiledâr

• Vesileli. (Farsça)

vesilehah / vesilehâh

• Vesile isteyen. (Farsça)

vesvas

• Vesvese veren.

vesvesedar / vesvesedâr

• Vesveseli, kuruntulu. (Farsça)

vezaret / vezâret / وزارت

• Vezirlik. (Arapça)

veznedar / veznedâr

• Vezne memuru. Bir teşkilâta âit parayı alıp veren memur. (Farsça)

• Vezne memuru.

vilayet-i kübra / vilâyet-i kübrâ

• Vehimden ve hayâlden kurtulma makâmı. Bu vilâyete, Vilâyet-i enbiyâ da denir.

vilayet-i sugra / vilâyet-i sugra

• Vehimden ve hayâlden kurtulamadan ilerlenen evliyâlık yolu. Buna Vilâyet-i evliyâ da denir.

vücuh / vücûh

• Vecihler, yönler.

• Vecihler, yüzler, yönler.

vükela / vükelâ / وُكَلَا

• Vekiller, bakanlar.

• Vekiller.

vüzera / vüzerâ / وزرا / وُزَرَا

• Vezirler.

• Vezirler.

• Vezirler. (Arapça)

• Vezirler.

yar-ı bivefa / yâr-ı bîvefâ

• Vefasız dost.