a'vak

• (Tekili: Avk) Mani olmalar. Alıkoymalar, durdurmalar. Vazgeçirmeler.

astin-efşan

• Yen silken. (Farsça)
• Mc: Vazgeçen. (Farsça)

avk

• (Çoğulu: A'vâk) Mâni olma, alıkoyma, durdurma, vazgeçirme, geciktirme.

bey'-i bil vefa / bey'-i bil vefâ

• Vefa ile satış. Alıcı ve satıcının, satıştan vazgeçmek hakkına sâhip olduğu alış-veriş.

caymak

• Vazgeçmek. Sözünden dönmek. (Türkçe)

dest-keş

• Gözleri görmeyen bir kimseyi ellerinden tutup dolaştıran. (Farsça)
• Kazanç. Kâr. (Farsça)
• Yay gibi elde kolaylıkla idare olunabilen şey. (Farsça)
• Dilenci. (Farsça)
• Bir işten vazgeçen. (Farsça)

farig

• İşini bitirmiş, boş kalmış, alâkasını kesmiş, rahat, vazgeçmiş, çekilmiş.
• Fık: Tasarrufu altında olan mülkün kullanma ve tasarruf hakkını başkasına devreden.

fariğ / fâriğ / فارغ

• Vazgeçmiş, çekilmiş.
• Rahat, âsûde.
• Boş, işini bitirmiş, işsiz.

• Boş. (Arapça)
• Rahat, huzurlu. (Arapça)
• Vazgeçen. (Arapça)

fasih / fâsih

• (Fesh. den) Vazgeçen. Dağıtıcı. Bozguncu. Fesheden.
• Çürüten.

fena fillah makamı / fenâ fillâh makamı

• Allah'ın varlığında tamamen yok olma makamı, Onun varlığına dalıp kendinden tamamen vazgeçme makamı.

ferağ / ferâğ / فراغ

• Bırakma, terk etme, vazgeçme. (Arapça)
• Boş durma. (Arapça)
• Ferâğ etmek: Bırakmak. (Arapça)

feragat

• Fedakarlık, özveri, kişisel hakkından vazgeçme.

ferağat

• Fedakarlık, hakkından vazgeçme.

feragat / ferâgat / فَرَاغَتْ

• Hakkından vazgeçme.

feragat-ı nefis

• Nefsini geri çekmek, hakkından isteyerek vazgeçmek.

feragat-i nefis

• Kendi hakkından vazgeçme, özverili olma.

feragat-ı nefs

• Kendi hakkından vazgeçme.

hanif

• İslâmiyetten evvel Allah'ın birliğine inanan ve Hz. İbrahim'in (A.S.) dininden olanların vasfı.
• İslâmiyete kuvvetle bağlı olan ve ilmiyle âmil olan kimse.
• Eğri.
• Eski kötü hallerinden vazgeçip hakka ve doğruluğa yönelen.

hidad

• Dul olan bir kadının mâtem tutup süsten vazgeçmesi.

hıyar / hıyâr

• Serbest olma. Yapılan bir akdden yâni sözleşmeden vazgeçebilmek hakkı.

hunus

• Rücu etmek, vazgeçmek, geri dönmek.
• Örtülü olmak.
• Tehir etmek, sonraya bırakmak.

i'tilal

• (İllet. den) Hasta olma.
• Hastalanma.
• Bahane etme.
• Her şeyden vazgeçip tek bir şeyle meşgul olma.

i'zab

• Suyu temizleme.
• Vazgeçme.
• Azaba düşürme veya düşürülme.

ihtila'

• (Kadın) Nikâhı bozdurma. Kadın mehrinden vazgeçip veya çok para vererek kocasından boşanması.

imtina

• Çekinme, vazgeçip geri durma.

inabe / inâbe

• Günahlardan vazgeçip Hak yola dönmek.
• Bir mürşidden el alıp yerine geçme.

inad

• Israr, muannidlik, ayak direme, dediğinden vazgeçmeme.

inaf

• Bir kimseyi, bir şeyden vazgeçirmeğe çalışmak.

inha'

• Vazgeçme.
• Yöneltme, tevcih etme.

inzicar

• Çekilmek, vazgeçmek.

ısdar

• (Sudur. dan) Çıkarma, çıkarılma, sudur ettirme.
• Deveyi sudan geri döndürmek.
• Rücu ettirmek, geri döndürmek, vazgeçirmek.

istiglaz

• Bir şeyi galiz saymak, galiz bilmek.
• Satın almaktan vazgeçmek.

itrak

• Bırakma, vazgeçme, terkettirme.

kasr-ı yed

• El çekmek, ferâgat etme, vazgeçme.

kat'-ı nazar

• Bir şeye bakmaktan vazgeçme, ondan ilgisini kesme.

kebn

• Kova ağzını iki kat edip dikmek.
• Udul etmek, dönmek, vazgeçmek.
• Besili ve semiz olmak.
• Kaybetmek.

kerr

• Çekilerek yeniden hücum etmek.
• Birşeyden vazgeçtikten sonra tekrar ona, o işe yönelmek.
• Devlet.
• Gemi halatı.
• Hurma ağacına çıkmakta kullanılan urgan.

mekr

• Hile, oyun, düzen.
• Hile ile aldatma, maksadından vazgeçirme.

metab

• Tevbe etmek.
• Rücu etmek, geri dönmek, caymak, vazgeçmek.

metruk

• Terkedilmiş, bırakılmış, kullanılmaktan vazgeçilmiş, metruk hadis; amel edilmeyecek derecede zayıf.

mübrem

• Kaçınılmaz olan. Vazgeçilmez olan. Acele yapılması lüzumlu bulunan. Elzem.

• Kaçınılmaz, vazgeçilmez.

• Kaçınılmaz, vazgeçilmez.

munsarif / منصرف

• Vazgeçen. (Arapça)
• Munsarif olmak: Vazgeçmek. (Arapça)

mütecerrid

• (Mücerred. den) Tek kalmış, tek başına olan.
• Soyunan, tecerrüd eden, çıplak olan.
• Bekâr. Evli olmıyan.
• Tas: Dünya işlerinden vazgeçip Allah'a bağlanan.

• Tecerrüt eden, sıyrılan; dünya işlerinden vazgeçip Allah'a yönelmiş.

nakil

• Vazgeçen, cayan, dönen.
• Çekinen, kaçınan.

nekabet / nekâbet

• Dönme, vazgeçme, cayma.

• Yapılan satış sözleşmesinden dönmek, vazgeçmek.

nekb

• Musibet ve kedere uğrama.
• Meyletmek, eğilmek.
• Udul etmek, vazgeçmek, haktan dönmek.

nizar

• Korkutup, uygunsuz şeylerden vazgeçirmek için söylenilen söz.

nükul / nükûl

• Vazgeçme, geri dönme, cayma.

• Dönme, cayma, vazgeçme; bir malı satın aldıktan sonra vazgeçerek satıcıya geri verme.

ric'at

• Geri dönme, vazgeçme.
• Erkeğin, boşadığı kadını, iddet süresi bitmeden tekrar nikahlaması.

• Geri dönme, çekilme, kaçma, vazgeçme.

rücu'

• Geri dönme, vazgeçme, cayma. Sözünden dönme.
• Edb: Bir fikri daha kuvvetli anlatmak için söylenilen sözden caymış gibi görünmek.

sadd

• Yüz çevirmek, men eylemek, bir şeyden birini vazgeçirmek.
• Fikir, niyet, kasd.
• Yakınlık, civar.
• Konuşulan husus.

sak'

• Horozun ötmesi. Bir kimseye vurmak.
• Udul etmek, geri dönmek, vazgeçmek.

sarf-ı nazar / صَرْفِ نَظَرْ

• Bir şeyden vazgeçme, cayma.
• Nazar-ı itibare almama.

• Bir şeyden vazgeçme, cayma.

• Bakışını çevirme, vazgeçme.

sayfufet

• Udûl etmek. Yoldan çıkmak, vazgeçmek.

sebat / sebât / ثبات

• Yerinden kımıldamama, kararından vazgeçmeme. (Arapça)

ser / سر

• Baş. (Farsça)
• Başkan. (Farsça)
• Uç. (Farsça)
• Serden geçmek: Başından vazgeçmek, ölümü göze almak. (Farsça)

sübha

• Uyku, nevm.
• Fâriğ olmak, vazgeçmek, çekilmek. İşi bitirmek.

tarik / târik

• Terkeden, vazgeçen, bırakan.

tazarru'

• Bir şeye gizlice yakarma.
• Kendi kusurlarını bilip kibirden vazgeçip tevazu ile yalvarmak, ağlayıp, sızlamak.

teebbüh

• Kibirlenme, böbürlenme, gururlanma.
• Alicenaplık ve göztokluğu ile bir şeyden vazgeçme.

tefettü'

• Rücu etmek, geri dönmek, vazgeçmek.

tefrig

• (Feragat. dan) Boşaltma.
• Azade etme.
• Dökme.
• Kurtarma.
• Zâil ve hâlî eyleme.
• Vazgeçirme.

teracu'

• (Rücu. dan) Bir yere veya bir kimseye dönme.
• Birinden ayrılma.
• Dönme, vazgeçme.

terk / ترک

• Bırakma, salıverme, vazgeçme.
• Boşama. Bakmama. İhmal etme.

• Bırakma, vazgeçme.

• Bırakma. (Arapça)
• Vazgeçme. (Arapça)
• Ayrılma. (Arapça)
• Terk edilmek: (Arapça)
• Bırakılmak. (Arapça)
• Vazgeçilmek. (Arapça)
• Terk etmek: (Arapça)
• Bırakmak. (Arapça)
• Vazgeçmek. (Arapça)
• Ayrılmak. (Arapça)

terk-i masiva / terk-i mâsivâ

• Allah'tan gayrısını terk etmek. Allah rızası olmayan işlerden, fâni ve fena dünya işlerinden vazgeçip Allah rızasına yönelmek. Kalbinde Allah sevgisi ve muhabbetinden daha ileri bir sevgi bırakmamak.

tevadu'

• (İki taraf düşmanlıktan vazgeçip) barışma.

tezavür

• (Çoğulu: Tezâvürat) Birbirini ziyâret etme, gidip görme.
• Vazgeçme, yoldan çıkma, udul etmek.
• Eğilip meyletme.

udul / udûl / عدول

• Yoldan çıkma, dönme, sapma.
• Vazgeçme.
• (Tekili: Âdil) Âdiller, âdil olanlar.

• Dönme, vazgeçme.

• Vazgeçme. (Arapça)
• Udûl etmek: Vazgeçmek. (Arapça)