a'kas

• Boynuzu kulağı ardında bitmiş veya boynuzu kulağı ardına gelmiş nesne.

ahrab

• Kulağı kesik.
• Kulaktaki küpe deliği.

ahreb

• Çok harap, perişan, yıkık.
• Kulağı yarık kimse.
• Edb: Rübai vezinlerinden "Mef'ulü" ile başlayan oniki şekilden herbiri.

akfen

• Kulağı küçük ve kalın olan.

aslah

• Kulağı hiç işitmeyen.

aslem

• Kulağı kesik olan, kesik kulaklı.

asrem

• Kulağı sakat, hasta.
• Ailesini geçindirmek için sıkıntı çeken (kimse).
• Bölük bölük.

bahire

• Kulağı kesik deve.

bahıyre

• Cahiliyye devrinde beş batın doğuran devenin beşinci yavrusu erkek olursa kulağı yarılır ve salıverilirdi. Artık hiç bir işte kullanılmayan bu deveye bu ad verilirdi.

bende-i halka-beguş / bende-i halka-begûş

• Kulağı halkalı olan köle, esir.
• Mc: İtaatli, muti'.

benna-guş / benna-gûş

• Kulağın aşağı sarkan yumuşak kısmı ki, küpe asılan yerdir. (Farsça)

cezma

• Kulağı kesik koyun.
• Kulağı delik koyun.

ebhekan

• Kuzu kulağı adı verilen ot.

ecda'

• Burnu kesik olan kimse.
• Kulağı, eli ve dudağı kesik kimse.

ekşem

• Doğuştan kusurlu olan. Burnu, kulağı kesik veya noksan doğan (adam).
• Pars denilen vahşi hayvan.

esamm

• (Çoğulu: Summun) Kulağı sağır olan.
• Katı taş.

esekk

• Tavşan.
• Kulağı kesik olan.
• Küçük kulaklı.
• Kulağı işitmeyen. Sağır.

ezra

• Kulağı beyaz, gövdesi siyah olan davar.

ferek

• Kulağın sarkık ve sülpük olması.

feylekus

• Fil kulağı dedikleri büyük yassı yapraklı ot.

fülgur

• Kuzukulağı dedikleri ot.

fürafür

• Kulağı yırtık kişi.

gazf

• Kulağın sarkık olması.
• Kırmak.
• Geceleyin karanlık olmak.

giran-guş

• (Çoğulu: Giranguşân) Sağır, kulağı ağır işiten. (Farsça)

guş-hurde

• Kulağı bükülmüş, terbiye edilmiş. (Farsça)

guş-i can

• Can kulağı.

guş-i huş

• Akıl kulağı. Can kulağı.

guş-i kabul-i cane / gûş-i kabul-i câne

• Canın kabul kulağı; birşeyi can kulağıyla dinleme.

guş-zed

• Kulağa çarpan, işitilen. (Farsça)

halkabeguş

• Kulağı küpeli, kulağı halkalı. (Farsça)
• Mc: Köle, esir. (Farsça)

harba'

• Kulağı delik koyun.

harka'

• Kulağı delik koyun.
• Çeşitli yönlerden esen rüzgâr.

hazama'

• Kulağı enine yarılmış keçi.

humaz

• Kırmızı çiçeği olan bir bitki çeşidi.
• Kuzu kulağı.

hummaz

• Kuzu kulağı.

hurs

• (Çoğulu: Hursân) Altından ve gümüşten olan halka.
• Kulağa taktıkları küçük halka.

iktat

• Alçak sesle kulağa fısıldama.

ilhan

• Tar: Cengizlilerin İran kolunun Hülâgu hanedanının hükümdarlarına verilen ünvan.

kanef

• Kulağın küçük ve kalın olması.

karr

• Durma.
• Karar verme.
• Su dökmek.
• Kulağına söylemek.
• Mahfe.

karra

• Bir kimsenin kulağına söylemek.
• Soğuk su dökmek.

kasv

• Deve kulağının kenarı.

kasva

• Kulağının dörtte biri kesik olan koyun veya deve.

kavnes

• (Çoğulu: Kavânis) Atın iki kulağı arası.
• Başa giyilen miğferin tepesi.

kelam-ı lafzi / kelâm-ı lafzî

• Kelâm-ı nefsîyi anlatan ve insanın kulağına gelen ve söyleyenin ağzından çıkan harfler topluluğu.

makazz

• Başın arka tarafından iki kulağın arası.

maksuv

• Kulağının ucu kesilmiş deve veya koyun.

mecusi

• Çok eskiden yaşamış, kulağı küçük olan birisinin adıdır. Ateşperestlik âyinine sebeb olduğundan "Ateşperestlere" bu isim verilmiştir.
• Eski İran dini olan Mecusilikten olan kimse.

merviyat

• (Tekili: Mervi) Rivayet olunmuş şeyler. Kulaktan kulağa söylenerek gelmiş olan sözler.

mücedda'

• Burnu ve kulağı kesilmiş.
• Başı yanmış olan ot.

muhaddiş

• Kulağı tırmalıyan. Tahdiş eden.

nehizet

• Tabiat.
• At kulağına benzer dokunmuş nesne.

ra'l

• Koyunun kulağından kesilen parça.

ra'la'

• (Çoğulu: Rual) Akılsız kadın.
• Kulağının ucu kesilip ilişik duran dişi koyun.

ra'se

• (Çoğulu: Riâs) Kulağa takılan küpe.

refş

• Küçük kazma.
• Çapa.
• Büyük kulaklık.
• Kulağı büyük olma.

sakka'

• Kulağı çok küçük olan koyun.

salig

• (Çoğulu: Sulag) Altı yaşındaki sığır.

seka'

• Kulağı olmayan dişi hayvan.

sem'-i hamiyet

• Hamiyet kulağı, insaf ve hakperestlikle dinleyiş.

şerka'

• Kulağı uzunlamasına yarık olan koyun.

şilak

• Cima etmek.
• Vurmak.
• Kulağı uzunlamasına yarmak.

sımah-ı can / sımah-ı cân

• Can kulağı.

şinvay

• Kulağın işitmesi.

süfte-guş

• Kulağı delinmiş olan. Kulağı delik. (Farsça)

süllem

• Merdiven, basamak.
• Derece.
• Tıb: Kulağın içindeki içiçe daireler şeklinde olan boşluğun adı.

tahliz

• Bir kimsenin kulağına küpe ve koluna bilezik takmak.

takrit

• Kulağına küpe takmak.
• Davarın başına yular takmak.

tantif

• Kulağına küpe geçirmek.

taslim

• Kulağı dibinden kesmek.

tefarik-ul asa / tefarik-ul asâ

• Bir atasözüdür. Bu darb-ı mesel hakkında meşhur Kamus Tercümesi'nde hülâsaten şu mâlumat var: "Arab'dan fakir bir kadının zaif ve gayet huysuz bir oğlu varmış. Yaptığı müteaddit kavgalarda meselâ bir defasında burnunu, bir defasında kulağını, bir defasında dudaklarını kesmişler. Her bir defasında da

telkin / telkîn / تلقين

• Öğretme, kulağına anlatma. (Arapça)

tenafür / tenâfür / تنافر

• Birbirinden kaçmak. Ürkmek.
• Uzağa çekilmek.
• Bir mes'elenin halli için hâkime başvurmak.
• Edb: Kulağa hoş gelmeyen hece veya kelimelerin bir arada bulunması.

• Birbirinden nefret etme. (Arapça)
• Kulağa hoş gelmeyen sözcükleri sık sık kullanma. (Arapça)

tezyinat-ı lafziye / tezyinat-ı lâfziye

• Sözle ilgili süslemeler, cinas, seci' gibi anlamdan ziyade kulağa hitap eden söz san'atları.

zed

• "Vurucu, vuran" mânasına gelir ve birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: Guş-zed : Kulağa çalınan. Zeban-zed : Yayılmış söz.

zenme

• Keçinin kulağı ucunda küpe gibi sarkan kıllar.
• Devenin kulağından kesip ilişik koydukları parça.