afakgir

• Ufukları tutmuş, âleme yayılmış, şâyi, çok meşhur.

dalaletpişe / dalaletpîşe

• Sapkınlık yolunu tutmuş.

hemşime

• Kuru odun. Kurumağa yüz tutmuş ağaç. Ağaçları kurumuş yer.

jeng-beste

• Paslı, kirli, küflü, pas tutmuş. (Farsça)

kagşar

• Yıkılmak üzere. Yıkılıp harabolmaya yüz tutmuş.

keminsaz

• Pusu tutmuş olan. Tuzak kurmuş olan. (Farsça)

mahız

• (Çoğulu: Muhaz) Ağrısı tutmuş hâmile kadın.

mail-i inhidam / mâil-i inhidâm

• Yıkılmağa yüz tutmuş.

müdahhan

• (Duhan. dan) Dumanlı, tütmüş.

mükteri / mükterî

• Kira ile tutmuş olan. İktirâ eden.

münselik

• (Silk. den) Bir yola girip orada giden. Bir tarikata girmiş. Bir meslek tutmuş.

müşrif

• Etrafı gören, etrafa bakan.
• Yüce yer, yüksek yer.
• Yükselen, çıkan.
• Bir hal almağa yüz tutmuş olan.

müşrif-ül harab / müşrif-ül harâb

• Harab olmağa ve yıkılmağa yüz tutmuş.

mutavattın / متوطن

• Yurt tutmuş. (Arapça)

mütevattın / متوطن

• Bir yeri vatan edinmiş, tavattun etmiş, yurt tutmuş.

• Yerleşik, yurt tutmuş. (Arapça)

nekahet

• Hastalıktan yeni kalkıp henüz iyileşmiş, iyiliğe yüz tutmuş olmak hâli. Hastalıkla sıhhat arasındaki hâl.
• Fehmetmek, anlamak, bilmek.
• Seri intikal etmek. Çok çabuk anlayış.

rişe-gir

• Kökleşmiş, kök tutmuş. (Farsça)

safbeste

• Saf bağlamış, saf tutmuş.

siret

• Bir kimsenin içi, hâli, hareketi, ahlâkı.
• İnsanın tutmuş olduğu mânevi yol.

• Bir kimsenin iç hâli, hareketi, ahlâkı.
• İnsanın tutmuş olduğu manevî yol.

virane

• Harabe. Yıkılmağa yüz tutmuş eski yapı. (Farsça)

yahbeste

• Buz tutmuş, donmuş, buz bağlamış.