mütevakkıf

• Bir şeye bağlı olan, onunla iş görecek olan, ilerlemeyip duran.
• Bekleyen, tevakkuf eden, duran, eğlenen.

telekkü'

• Tevakkuf etmek, durmak, duraklamak.
• Bir işe dolaşmak.

tesebbüt

• (Sebat. dan) Sebat gösterme, dayanma, sabretme, direnme.
• Bir nesneye yapışmak. Tevakkuf.

tevakku'

• (Çoğulu: Tevakkuât) (Vuku. dan) Bekleme, umma, ümid etme. İsteme, arzu etme.

tevakkuf / توقف

• Durma. (Arapça)
• Tevakkuf etmek: Durmak. (Arapça)

tevakkufat / tevakkufât

• (Tekili: Tevakkuf) Beklemeler, durmalar, eğlenmeler.

vakfe

• Bir hareketin geçici olarak durdurulması.
• Durak. Durulacak yer.
• Hacıların Hac esnasında Arafat'taki tevakkufları olup, eda etmeğe mecbur oldukları şartlardan birisidir.

vikaf

• Tevakkuf etmek, vâkıf olmak, durmak.