arz-ı tazimat / arz-ı tâzimât

• Karşısındakine büyük bir hürmetle takınılan tavır ve hareket.

bedii kıraet / bedîî kıraet

• Mantıki kıraet şartlarına riâyet ettikten başka rikkat mevkiinde sesini indirmek, şiddet makamında yükseltmek -acemi aktör tavrı takınmaksızın- mevzuu ses ve işaretle canlandırmaktır.

fatımi / fatımî

• (Fâtımiyye) Hz. Fatıma Sülâlesinden olmak iddiasında bulunan, önce kuzey Afrika, sonra Mısırda hükümet süren sülâleye mensub meliklerin takındıkları isimdir. (Mi: 910-1171) İsmâiliye nâmında bâtıl fırkadandırlar. Salâhaddin-i Eyyubî, ordusu ile, Fâtımîlerin hâkimiyetine son verdi.

güllabici

• Tar: Akıl hastahanelerindeki gardiyanlar. Bunlar ellerinde kamçı olduğu halde deliler arasında dolaşıp azgın delileri döverek uslandırmak vazifesiyle mükellef olduklarından, dışarda bu türlü tavır takınanlara da mecaz yoliyle güllâbici denilirdi.

hizb

• Cemaat.
• Takın, kısım, fırka. Parti.
• Âlim ve sâlih bir zâtın re'yine tâbi olup onunla bir gaye uğrunda beraber çalışanlar.

idhac

• Silah takınmak.

ittisaf

• Vasıflanmak. Muttasıf olmak. Sıfat sahibi olmak. Bir hâl takınmak.

ittisafkarane / ittisafkârane

• Vasıfları belli olur surette. Bir hal takınarak. (Farsça)

kerar

• Arap kadınlarının takındıkları boncuk.

mukallidin / mukallidîn

• (Tekili: Mukallid) Taklidçiler. Örnek ve misâl alanlar.
• Takınanlar. Boyuna takanlar.

müşennef

• Küpe takınmış, küpeli. Küpe takarak süslenmiş.

mutatavvık

• Gerdanlık gibi süs eşyası takınan.

mütebalih

• Kendini ebleh gösteren. Bönlük tavrı takınan.

mütefer'in

• Kibirli, mağrur.
• Fir'avun tavrı takınan, fir'avunlaşan.

mütegabi

• Ahmak tavrı takınan. Kendini ebleh gösteren.

mütehallis

• (Hulus. dan) Kurtulan, halâs bulan.
• İkinci olarak başka bir ad takınan. Mahlâs alan.

mütekallid

• Kuşanan. Kılıç takan, takınan. Kılıç kuşanmış.
• Bir işi üzerine alan. Bir vazifeyi deruhte eden.

• Kılıç kuşanan, takınan; bir vazifeyi üzerine alan, yüklenen.

mütelakkıb

• (Mütelakkıbîn) (Lakab. dan) Lakap alan, lakap takınan.

mütelakkibin / mütelakkibîn

• (Tekili: Mütelakkib) Lakap alanlar, lakap takınanlar.

mütelebbis

• Giyinmiş, takınmış.

mütesabbi

• Çocuklaşan, çocuk tavırları takınan.

mütesabbiyane / mütesabbiyâne

• Çocuklaşarak. Çocuk tavırları takınarak. (Farsça)

müteşennif

• Küpe takınan.

mütevaşşih

• Süslenen, takınan.

mütezenbir

• Kibirlenen, gururlanan, büyüklenen. Mütekebbir.
• Can sıkıcı bir hal ve tavır takınan.

poz

• Fotoğraf alınırken kendine düzen vermek, tavır takınmak. Kımıldamadan durduğu halde kalmak. (Fransızca)

sahtevekar

• Yapmacık tavırlar takınan, kendini satmaya çalışan. (Farsça)

tahattüm

• (Hatem. den) Hatem, yüzük takınmak.
• Tas: Ariflerin gönlüne Allah'ın koyduğu işaret.

takallüd

• Takınma; kılıç (gibi keskin olan delil silahını) kuşanma.

• (Çoğulu: Takallüdât) (Kald. dan) Bir işi üstüne almak.
• Takınma, kuşanma. Gerdanlık veya muska gibi boyuna geçirme.
• (Kılıç) kuşanma.

tasabbi

• (Saby. dan) Çocuk tavrı takınma. Çocuklaşma.

tatvik

• Boynuna gerdanlık takınmak.

teeddüb

• Edebli olma. Utanma. Çekinme. Edebini takınma.

tehekkümat / tehekkümât

• (Tekili: Tehekküm) Ciddi tavır takınarak eğlenmeler.

tekallüt etmek

• (Silah vs.) Kuşanmak; (takı, muska vs.) takınmak.

telebbüb

• Silâh takınmak.

teşennüf

• Küpe takınma.
• Süslenme.

teşni'

• Başa kakmak.
• Davara binmek.
• Silâh takınmak.
• Kötülük yapmak. Kötü göstermek. Ayıplamak.
• Birisinin çok şeni' olduğunu söylemek.

teşnif

• Küpe takma. Küpe takınma.
• Süslenme. Küpe ile süsleme.