mütevessil

• (Vesile. den) Tevessül eden, sebep tutan, başvuran, girişen.

mütevessilen

• Tevessül ederek, başvurarak.

tavassul

• (Bak: Tevessül)

teveccüh

• Yönelme.
• Peygamberleri aleyhimüsselâm veya evliyâyı vesîle (vâsıta) yaparak, onların hâtırı için istenilen bir şeye kavuşturması için Allahü teâlâya yalvarmak. Buna, istigâse, tevessül ve teşeffü' de denir.
• Tasavvuf yolunda ilerleme, yükselme sebeblerinden en önemli olanı. Bir velîni

tevekkül

• İşi başkasına ısmarlamak.
• Sebeblere tevessül ettikten sonra neticesini Allah'a bırakmak. Allah'tan gelene razı olmak. Kendine ait vazifeyi yaptıktan sonra neticelerini Allah'dan istemek. Kadere razı olmak. Hakka güvenmek.
• Yeis ve kederden uzak olmak.
• Âcizlik göstermek

tevessül / توسل

• El atma, girişme. (Arapça)
• İnanma. (Arapça)
• Sarılma. (Arapça)
• Tevessül etmek: (Arapça)
• El atmak. (Arapça)
• Sarılmak. (Arapça)