adb

• Kılıç.
• Kesmek.
• Sövmek.
• Yardımcı.

adye

• Koğuculuk, dedikoduculuk.
• Yalan söylemek.
• Sövmek.

bayzar

• Sövme, sövüp sayma.
• Rahmin başlangıcındaki et parçası.

beygar

• Tekdir, azarlama, çıkışma. Sövme. (Farsça)

düşnam

• Sövme, sövüp sayma, ta'n. (Farsça)

iglinta'

• Vurmakla ve sövmekle üstün gelip galebe etmek.

ikza

• Azarlama, sövme, hakaret etme.

kaz'

• Kesmek.
• Kahretmek.
• Çiğnemek.
• Fuhşiyat söylemek. Sövmek.

küfr

• Allah'a inanmama ve ona ortak koşma.
• Dinsizlik, imansızlık, kâfirlik.
• Nankörlük.
• Kaba, ayıp söz söyleme, sövme.

lasv

• Sövmek, şetm etmek.

müşateme

• (Şetm. den) Atışma, birbirine sövme. İki kişinin birbirine sövmesi.

nahl

• Bal arısı.
• Bedelsiz bir şey vermek veya bedelsiz verilen şey.
• Sövmek, iftira etmek.

recm

• Taşlamak, taşa tutmak, taş ile insan öldürmek.
• Atılan taş.
• Kabre taştan nişan dikmek.
• Şeytan üzerine atılan nücum.
• Tardetmek, kovmak, sövmek. Terketmek.
• Zan ve kıyas etmek.

sebb

• Sövme.

şetim / شَتِمْ

• Sövme.

şetime

• Sövme, sövüş, sövüp sayma.

şetm / شتم

• Sövmek, azarlamak, küfretmek.

• Bir kimseye dil uzatmak, sövmek, kötülemek.

• Sövme, kötü söz söyleme.

• Küfür, sövgü. (Arapça)
• Şetm etmek: Küfretmek, sövmek. (Arapça)

şetm-i galiz

• Edepsizce sövme.

sibab

• Sövme, küfretme, şetm.

şütum

• (Tekili: şetm) Küfürler, sövmeler.

ta'ne

• Sövme, zemmetme, yerme, çekiştirme.

tahayyül-ü şetim / تَخَيُّلُ شَتِمْ

• Sövmeyi hayal etme.

takyiz

• Kırılmak.
• Takdir etmek.
• Sövmek.

telahi

• Birbirine sövmek.

tesavüb

• Sövmek, sövüşmek.

üsbube

• (Çoğulu: Esâbib) Sövme, küfür.