a'bel

• (Çoğulu: A'bile) Çok sert taş ki, kırmızı, beyaz veya siyah renkli olur.
• Taşlık dağ.

agşa

• Baygın adam.
• Vücudu siyah yüzü beyaz olan hayvan.

agsem

• Beyazı siyahından daha fazla olan saç.

ahrec

• Ak ile kara. Siyahla beyaz.

ahyef

• Bir gözü gök, diğer gözü siyah olan.

akva'

• Kuyruğu beyaz, gövdesi siyah olan dişi koyun.

as

• Sansar cinsinden siyah kuyruklu, beyaz tüylü kakum denilen bir hayvan, çok kıymetli olan postu için avlanır.

asfalt

• yun. Siyah renkte şekilsiz bir bitüm.

bagsa'

• Tüyü siyahlı beyazlı olan ve yer yer de benler bulunan koyun.

bak'a / bak'â

• Siyah beyaz alacalı koyun.
• Belde ismi.
• Ucuzluk ve biraz kıtlık olan yıl.

basur / bâsûr

• (Çoğulu: Bevâsir) Tıb: Mayasıl. Kalın bağırsakta ve makadın etrafındaki siyah kan damarlarının şişmesi ve bazen iltihablanması sebebiyle, makadın içinde ve dışında meydana gelen memeler yüzünden makaddan kan ve cerahat gelmesi hastalığı.

behim

• Düz siyah şey.
• Alacasız hayvan.
• Dik, pürüzsüz ses.

behm

• Çok siyah olan şey. Rengi başka renkle karışık olmayan nesne.

berim

• Siyah ve beyaz ipliklerden meydana getirilen ip.
• Cemaat.
• Etsiz yemek.

bilal

• Siyah ve beyaz, yâni kara ile ak olmak.

cevher-dar / cevher-dâr

• Elmaslı. (Farsça)
• Noktalı harf. Meselâ: Cim, şın harfleri gibi. (Farsça)
• Eskiden kullanılmış tüfeklerden birinin ismi. (Farsça)
• Siyah ve beyaz dalgalı, benekli kılıç. (Farsça)

cüvvet

• Kırba yaması.
• Bir parça yer.
• Siyaha yakın boz renk.
• Demir pası.

da'ca'

• Gözü çok siyah ve büyük olan kadın. (müz: Edac)

daac

• Gözün çok siyah ve büyük olması.

dagma'

• Yüzünün rengi siyaha yakın olan dişi koyun.

dar'a'

• Başı siyah, gövdesi beyaz olan davar. (Müz: Edrâ.)

dariş

• Siyaha boyanmış kara deri.

debsa'

• Çok fazla kırmızı olduğundan, siyah gibi görünen şey.

desma

• Siyah olan nesne.

du'ce

• Gözün büyük ve siyah olması.

du'mus

• (Çoğulu: Deâmis) Rengi siyaha benzer bir küçük su canavarı.

dübse

• Siyaha benzeyen kırmızılık.

dugmus

• (Çoğulu: Degâmis) Rengi siyaha yakın küçük bir su canavarı.

dühme

• Siyahlık, karalık.

dükne

• Siyâha benzer bir renk.

dürece

• Süllem, merdiven.
• Bağırtlak kuşu. (Kanatlarının içi siyah ve dışı boz olan bir kuş.)

ed'ac

• Gözleri kara renkte ve büyükçe olan.
• Pek siyah şey.

edbes

• Rengi ne kızıl, ne siyah olan hayvan.

edgam

• Yüzü ve dudaklarının etrafı siyah olup, sâir bedeni başka renk olan at.

edken

• Bulanık,
• Rengi siyaha yakın olan.

edlem

• Karayağız, siyah adam.
• Kara eşek.
• Uzun yanaklı.
• Uzun boylu.

edra'

• Vücudu beyaz, başı siyah olan at.
• Hecin.

ehva

• (Havvâ. dan) Siyah. Kararmış olan.

erkaş

• (Çoğulu: Erakiş) Siyahlı-beyazlı alaca yılan.

ermel

• (Çoğulu: Erâmil) Ayakları siyah olan koyun.
• Kadını olmayan erkek.

esavid

• (Tekili: Sevâd) Sevadlar, karanlıklar, siyahlıklar.

esmer

• Siyaha, karaya çalan kumral renk.

esved / اسود

• Çok siyah. kara renkli olan.

• Siyah, kara.

• Siyah. (Arapça)

esvedeyn

• İki siyah mânâsına gelen bu kelime, yılanla akreb için kullanılır.

esvide

• (Tekili: Sevâd) Sevâdlar, karanlıklar, siyahlıklar. Karaltılar.
• Çok mallar, fazla mülkler.

ev'iye-i şa'riyye

• Tıb: Siyah ve kırmızı kan damarları arasındaki gayetle ince olan damarlar.

ev'iye-i veridiyye

• Tıb: Siyah kan damarları.

evrak

• (Çoğulu: Vuruk) Sivri ve uzun dişli.
• Yüzü renkli güvercin.
• Siyahı beyazına galip olan at ve deve. (Müe: Vürka)

evride

• (Tekili: Verid) Vücudun her tarafından kalbe kanın gitmesini temin eden damarlar. Siyah kan damarları.

ezra

• Kulağı beyaz, gövdesi siyah olan davar.

fellah

• Ekinci, çiftçi, ziraatle uğraşan arab.
• Zenci, siyah arab.

galiye-gun

• Güzel siyah renkli. (Farsça)

garabib / garabîb

• Katı, siyah şey.
• Koyu renkli.

habeş

• Afrika'nın Kızıldeniz sâhili güneyinde müstakil bir memleket. Bu memleket ahalisinden olan.
• Beyaz ve siyah arasında koyu esmer adam.

hacer-ül esved

• (El-Hacer-ül Esved) Kâbe'de bulunan meşhur siyah taş. Rengi siyah olduğundan "Esved" denmektedir. (İslâm Ansiklopedisi'ne göre: Kâbe'nin şark köşesinde olup, yerden bir buçuk metre yükseklikte kapıya yakın bir yerde yerleştirilmiş, üç büyük ve bir kaç tane de küçük parçadan müteşekkil ve gümüş bir h

hacer-ül-esved

• Kâbe-i muazzamanın doğu köşesinde bir buçuk metre kadar yükseklikte bulunan ve Cennet yâkutlarından olan parlak, siyah taş.

haceru'l-esved

• Kâbe'nin bir köşesinde yer alan ve Cennetten geldiği bildirilen siyah taş.

hacerü'l-esved

• Kabe'nin doğu köşesinde olup, yerden bir buçuk metre yükseklikte bulunan semavî, kutsal siyah taş.

hadeka

• Gözün siyahlığı, gözbebeği.

hal / hâl

• Dayı.
• Vücudda hususan yüzde görünen siyah benek, ben.

hal-i siyah / hâl-i siyah

• Siyah ben.

halek

• Kara, siyah.

halis / halîs

• Karışmış, muhtelif.
• Siyah ile beyazı karışmış saç.
• Tel.

hamek

• Her şeyin küçükleri.
• Siyah bulut.

hamide / hâmide

• Uzun müddet geçmesi sebebi ile rengine tegayyür ve siyahlık gelip eskimiş olan.
• Nebatsız kuru yer.
• Yanmış kül olmuş.

harac

• Beyazdan ve siyahtan meydana gelen, iki renk olan.

hatba'

• Arkasında siyah çizgiler olan dişi eşek. (Müz: Ahtab)

havsa'

• Bir gözü beyaz, bir gözü siyah olan koyun.

havyar

• Balık yumurtası. Mersin balığı yumurtasından yapılan siyah, mugaddi ve leziz bir madde.

hayt-i esved

• Siyah iplik, fecir zamanı yavaş yavaş silinen gecenin karanlığı.

hayt-ul esved

• Güneş battıktan sonra ufakta görülen siyahlık.

hazefe

• (Çoğulu: Huzef) Hicaz vilayetinde olan siyah renkli bir cins küçük koyun.

hımhım

• Burundan konuşan. Sesleri burnundan çıkararak konuşan kimse.
• Burnundan çıkan ses gibi boğuk.
• Arap diyarında biten bir ot.
• Çok siyah.

hudara

• Karanlık gece.
• Siyah bulut.

humahin

• Yüzük yapılan bir cins siyah taş.

hur

• (Tekili: Ahver) Ahu gözlüler. Gözleri iri ve siyah kısmı pek siyah; beyaz kısmı pek beyaz olan kızlar.
• Cennet kızları, huriler.

huvve

• Karalık. Siyahlık.

idbisas

• Ne kırmızı, ne siyah olmak.
• Ot bitmek.

idhimam

• Siyah olmak.
• Ekinin susuzluktan dolayı siyah görünmesi.

ırk-ı esved

• Siyah derili, zenci.

is

• Dumandan hasıl olan siyah madde. Kurum.

isvidad

• Kararma, kara olma, esmerleşme. Siyahlanma.

kalkadis

• Siyah boya.

karure

• (Çoğulu: Kavârir) Göz bebeği. Gözün siyah kısmı.
• Şişe.

kasal

• Buğday içinde olan siyah taneler.

katran

• (Katıran) Siyah, sert kokulu, süretle yanan, hararetli, keskin ve suda erimeyen bir madde.

• Siyah bir madde.

kılkıl

• Siyah tohumlu bir ot.

kirfam / kîrfam

• Simsiyah, katran renginde. (Farsça)

kuhli / kuhlî

• Sürme gibi siyah olan.

la'sa

• Dudağının rengi az siyâha yakın olan kadın. (Müz: El'as)

laas

• Dudağın rengi açık siyâha yakın olmak.

laden

• Çamdan çıkarılan zift gibi siyah ve kokulu zamk. (Farsça)

lemy

• Dudak içinde olan siyahlık.

levban

• Siyah taşlı yer.

leyle-i süveyda / leyle-i süveydâ

• Gece karanlığı. Geceye benzeyen siyahlık.

• Karanlık gece, göz bebeğindeki siyah nokta.

lu'ta

• Koyunun boynunda olan karalık.
• Siyah hat.

mehenk

• Ölçü. Miyar.
• Altın ve gümüş ayarını anlamaya mahsus taş. Üzerinde altın tecrübe edilen siyah taş.

merkaş

• Bir şeyin üstünde siyah ve beyaz noktalar olması.

mezzer

• Halep vilâyetinden getirilen siyah taş.

misheb

• Siyah at.

muhammere

• Başı beyaz, cesedi siyah olan koyun.
• Örtülmüş nesne.

mülha

• (Çoğulu: Mülâh) Siyah ile karışık olan beyaz.
• Lâtif ve güzel olan söz.

mültezem

• Kâbe-i muazzamanın kapısı ile Hacer-ül-esved denilen mübârek siyah taş arasında kalan Kâbe duvarı.

müşgin / müşgîn

• Misk kokulu, miskli. (Farsça)
• Siyah şey. (Farsça)

müşk-fam / müşk-fâm

• Misk renginde olan, siyah. (Farsça)

mutref

• (Çoğulu: Metârif) Haz kumaşından dokunmuş bir kaç alemli Arap kaftanı.
• Başı ve kuyruğu beyaz veya siyah olup, vücudu başka renk olan at.

muzlim

• Karanlık. Zulmetli. Dehşetli. Siyahlık. Siyah.
• Bilinmeyen. Meçhul.

nefti / neftî

• Neft yağı renginde olan, siyaha yakın koyu yeşil. (Farsça)

nemeş

• Dağınık, parçalanmış şeyleri toplamak.
• Nakış hatları.
• Yüzde olan siyah ve beyaz noktalar.

nevres

• Su kuşlarından mavi renkli bir kuştur; başının yarısı siyah yarısı beyaz olur; güvercin büyüklüğündedir. Su üstüne yakın uçar ve balık gördüğü gibi kapar.

nokta-i sevda

• Siyah nokta; burada nefis kastediliyor.

nokta-i siyah

• Siyah nokta, görünen kötü nokta.

nüvb

• Bir siyahi kabile adı.
• Bal arısı sürüsü.

nüvbe

• Yetişmek.
• Siyahi bir kabile.

rahla' / rahlâ'

• Arkası beyaz, diğer yerleri siyah olan dişi koyun.
• Yalnız arkası kara olan deve.

ramik

• Miskle karıştırılan siyah bir madde.

re'sa

• Başı ve yüzü siyah olan koyun.

remla'

• Ayakları siyah, diğer tarafları beyaz olan dişi koyun.

rübde

• Siyaha yakın boz renk.

rukta

• Siyah bir maddenin üzerinde yer yer beyaz beneklerin olması.

rümle

• (Çoğulu: Ermal-Rumul) Siyah hat.

sac

• Hint vilâyetinde yetişen siyah ve büyük cins bir ağaç.
• Geniş, yuvarlak libas. (Araplar giyerler)

sahife-i siyah

• Siyah sayfa.

şat

• (Çoğulu: Şiyâh-Şiyât) Koyun.
• Vahşi sığır.

sayha

• (Çoğulu: Siyâh) Çağırış. Çığlık. Feryad. Nâra.
• Azab, eziyet.

şebgun

• "Gece renkli" Kara, siyah. (Farsça)

şebreng / شب رنگ

• "Gece renginde olan" Siyah, kara. (Farsça)

• Siyah. (Farsça)
• Gece rengi. (Farsça)

şehl

• Gözün siyahının maviye yakın olması.
• Koyun gözü.

sehme

• Karalık, siyahlık.

şekve

• Şikâyet etmek.
• Siyahça oğlak derisi.

şerekrak

• Yeşil kanatlı, siyah burunlu, güvercin büyüklüğünde kırmızı bir kuş.

sevad / sevâd / سَوَادْ

• Siyahlık.

sevda / sevdâ / سودا

• Fazla sevgi sebebiyle meydana gelen bir çeşit hastalık. Aşk. (Farsça)
• Hırs. Tama. (Farsça)
• Heves, istek. (Farsça)
• Siyah. (Farsça)
• Balgamdan, kandan ve safradan başka vücuddan çıkan bir nevi ifrazat. (Farsça)
• Gam. Keder, Sıkıntı. (Farsça)

• Aşk hastalığı, sevgi, heves, siyah.

• Kara, siyah. (Arapça)
• İnsan yapısında bulunan dört maddeden biri. (Arapça)

sevda-ül kalb

• Kalbdeki siyah nokta.

sevde

• Karalık, siyahlık.

şeylem

• Sarhoşluk veren ve bazan buğdayların arasında çıkan siyah bir tohum.

seyyah

• (Siyâhat. tan) Seyahat eden, dolaşan, gezen. Turist, yolcu.

siyahat

• (Seyyehân - Siyâh - Süyuh) İbret, terehhüb ve ibadet için yer yüzünde gezip yürümek. (Dervişlerin seyahatı bundandır.)

siyahfam

• Siyah renkli. (Farsça)

siyahi / siyahî / siyâhî / سياهى

• Siyahla alâkalı. (Farsça)
• Zenci. (Farsça)
• Siyahlık, karalık. (Farsça)

• Siyahlık. (Farsça)
• Zenci. (Farsça)

siyahkar / siyahkâr

• (Çoğulu: Siyâhkârân) Günah işlemiş, suçlu. (Farsça)

siyahpuş

• Siyahlar giymiş. Karalar giymiş. (Farsça)
• Mâtemli, yaslı. (Farsça)

siyeh / سيه

• Kara, siyah. (Farsça)

süf'a

• Kırmızılığa yakın olan siyahlık.

şühbe

• Siyaha galip olan beyazlık.

suhme

• Karalık, siyahlık.

sürme

• Kirpik diplerine sürülen bir çeşit siyah madde, kühl.

süveyda / süveydâ / سُوَيْدَا

• Kalbin siyah noktası; kalpteki basiret ve idrak merkezi, İlâhî aşkın tecelli ettiği yer.

• Siyahlık.

• Siyahlık.

• Kalbdeki siyah nokta.

süveyda hücresi

• Kalbin ortasında bulunduğuna inanılan küçük siyah nokta; İlâhi aşkın tecelli ettiği yer.

süveyda-i kalb / süveydâ-i kalb

• Kalbin ortasındaki siyah nokta.

süveyda-ül kalb

• (Sevâd-ül kalb, Sevdâ-ül kalb) Kalbin ortasında varlığı kabul edilen siyah nokta. Kalbdeki gizli günah. Buna Habbet-ül kalb, Esved-ül kalb de denir. Kalbdeki basiret mahalli diye bilinir. Eskiden bir kısım muhakkikler, kalbin mezkur mahalline; Mahall-i ulum-u diniyye demişler. Ekseriyyetle mahall-i

süveyda-yı kalb / süveydâ-yı kalb / سُوَيْدَايِ قَلْبْ

• Kalbin gözbebeği hükmündeki siyah nokta.

ulta

• Gerdanlık.
• Kadınların süs olarak yüzlerine çektikleri siyah çizgi.

verid

• Siyah kan damarı. Toplar damar. Boyun damarı.
• Kırmızı gül.

vin

• Siyah üzüm. (Farsça)
• Boya, renk. (Farsça)

vuhufet

• Kılın yumuşak ve çok siyah olması.
• Çok fazla kıllı oluş, çok kıllılık.

vürka

• Siyahı galip olan bozluk.

vürud

• Geliş. Gelme. Vârid olma. Gelip yetişme.
• Suya gitme.
• (Tekili: Verid) Toplar damarlar. Siyah kan damarları.

yağız / يَاغِيزْ

• Parlak siyah.

yeftenc

• Sevgililerin zülüfü kendisine benzetilen siyah renkli büyük bir yılan.

yehmum

• Kömür gibi simsiyah olan şey.
• Zifir ve kara duman.
• Cehennem ahalisini ihata eden perde.

zenc

• Siyah, kara.

zenci / zencî / زنجى

• Siyah ırktan olan. Siyâhi.

• Siyah ırktan olan.

• Siyahî, zenci. (Arapça)

zengi / zengî / زنگى

• Zenci, siyahî. (Farsça)