ahmak

• (Humk. dan) Pek akılsız, sersem, şaşkın. Anlayışsız.

asime

• Akılsız, şaşkın, sersem. (Farsça)

asime-gi / asime-gî

• Akılsızlık, şaşkınlık, sersemlik. (Farsça)

asiven / âsiven

• Şaşkın, sersem, aklı dağınık. (Farsça)

aval

• Sersemlik derecesinde saf olma, bönlük.

babük

• Ahmak, sersem adam.

beladet

• Ahmaklık, sersemlik, kalınkafalılık. Budalalık.

beleh

• Sersemlik, bönlük, ahmaklık, budalalık.

belid

• (Belâdet. den) Ahmak, sersem, bön, budala.

bi-huş / bî-huş

• Akılsız. Sersem, bunak.

bihuş / bîhuş / bîhûş

• Akılsız, sersem.

• Şaşkın, sersem.

• Şaşkın, sersem.

deng

• Hayran, şaşkın, şaşmış olan, ahmak, ebleh, bön, sersem. (Farsça)
• İki katı maddenin tokuşmasından hasıl olan ses. (Farsça)
• Pergel noktası. (Farsça)

ebrkar / ebrkâr

• Şaşkın, sersem, ne yapacağını bilmeyen adam. (Ebr'in "bulutun" yerinde durmayıp gezici olmasından kinâye olarak, bu mânayı aldığı sanılmaktadır.) (Farsça)

ehvar

• Şaşkın, şaşırmış kimse. Alık, sersem adam. (Farsça)

gevden

• Sersem, ahmak, şaşkın, anlayışsız. (Farsça)

gul

• Safdil, ahmak, bön, sersem. (Farsça)

haim

• (Hâyim) Hayrette kalan. Mütehayyir. Sersem.

hetr

• Bunama, alıklaşma. Ateh getirme, ihtiyarlıktan çocuk gibi olma.
• Sersemleşme, aptallaşma.
• Birisini kötüleme.
• Acib emir.
• Zahmet, meşakkat.
• Enine yarmak.

hıyre-ser

• Sersem, alık. (Farsça)

hıyre-serane

• Alıkçasına, sersemcesine. (Farsça)

hıyre-seri / hıyre-serî

• Alıklık, sersemlik. (Farsça)

hıyreser / خيره سر

• Sersem. (Farsça)

humar / humâr

• Sarhoşluk veren ve haram olan içkiden sonra gelen baş ağrısı.
• Sersemlik.
• Bir şeyin acısı burnundan gelmesi.

• Sarhoşluğun verdiği sersemlik, başağrısı.

humari / humarî

• Sarhoşluktan gelen sersemlik hâli.

humeka

• (Tekili: Hamik) Ahmak, sersem.

karanitıs

• Kişiyi sersem eden dimağ dolgunluğu.

lek

• Ahmak, ebleh, sersem. (Farsça)
• Yüzbin. (Farsça)
• Kırmızı boya çıkarmaya yarayan bir maden. (Farsça)

mahmur

• (Hamr. dan) Sarhoşluğun verdiği sersemlik.
• Uyku basmış ağırlaşmış göz. Baygın göz.

mebhut

• Hayretle, şaşkın, mütehayyir. Sersem.

mehyum

• Şaşmış, hayrette kalmış, şaşırmış.
• Sevgi ve aşkdan serseme dönmüş.

mülhid-i bihuş / mülhid-i bîhuş

• Sersem mülhid, akılsız inkârcı.

mütevellihane / mütevellihâne

• Sersemlik ve hayranlıkla. (Farsça)

na-perva

• Pervasız, korkusuz, aldırışsız, çekinmez. (Farsça)
• Sersem. (Farsça)

sam

• Ölüm, mevt.
• Yer altındaki altın damarı.
• Gök kuşağı.
• Ateş.
• Sersemlik hastalığı.
• Hazret-i Nuh'un (A.S.) oğullarından birinin ismi.

serasime / serâsîme / سراسيمه

• Sersem. (Farsça)

• Afallamış, sersemleşmiş. (Farsça)

serasimegi / serasimegî

• Sersemlik. (Farsça)

sergeşte

• Sersem. Başı dönmüş. Avâre ve mütehayyir olan. Hayrette kalmış. (Farsça)

sersam

• İnsana sersemlik veren bir hastalık. (Farsça)
• Sersem. (Farsça)

sümud

• Taganni eylemek.
• Eğlenmek.
• Kibirlenip somurtmak.
• Kafa tutmak.
• Sersem olmak.

tevellüh

• (Çoğulu: Tevellühât) (Veleh. den) Şaşakalma. Şaşırıp sersemleşme.
• Hayran etme.
• Kadını çocuğunden ayırma.

tevlih

• Şaşırtma. Sersemleştirme.

velhan

• Şaşakalmış, şaşkın, sersem.