a'yan

• (Tekili: Ayn) Gözler.
• Bir yerin ileri gelenleri.
• Meclis âzaları. Senato âzaları.
• Muayyen ve müşahhas olan şeyler.
• Altınlar.
• Kaymakam.

• Senato üyeleri.

cumhuriyet

• Devlet reisi, millet veya Millet Meclisleri tarafından seçilen hükümet şekli. Demokraside temsili hükûmet şekli. Halkın hür olarak seçtiği temsilciler (Millet vekilleri ve senatörler) aracılığı ile egemenliğini, (hâkimiyetini) kullanmasına dayanan hükûmet şekli. Cumhuriyetin birbirinden farklı üç ta

efid

• (Eftid) : Medhedici, öven, sena eden. (Farsça)
• Hayret edilecek, şaşılacak, taaccüb edilecek şey. (Farsça)

endişenak / endîşenâk

• Endîşenâk olmak: Kaygılanmak.

esniye

• (Tekili: Senâ) Övmeler. Senâlar. Medhetmeler.

evkaf

• (Tekili: Vakıf) Allah yoluna hizmet için verilip devamlı bırakılan şeyler. Sahibi tarafından şeriata uygun olarak bir hayır iş ve hasenata tahsis olunmuş mülk veya mallar.Osmanlı devletini asırlar boyu kuvvetli bir devlet olarak ayakta tutan kuruluşlardan biri de vakıftır. Osmanlı tarihini inceleyen

fassal

• Dedikoducu. Herkesin kusurunu sayıp döken.
• İnsanları medh ü sena eden kimse.

hamd

• Medih, övmek.Cenab-ı Hakk'a karşı kulların memnuniyet ve sevinçlerini ve O'na hamd ve şükür ile medihlerini bildirmeleri, senâ etmeleri.

• En üstün şekilde senâ, övgü.

hamd-ü şükr ü sena / hamd-ü şükr ü senâ

• Şükür, hamd ve senâ.

hamid / hamîd / hâmid

• Sena edilmeğe, medhedilmeğe elyak olan. Dünya ve âhirette hamd kendisine mahsus olan Allah (C.C.)
• Isparta Vilâyetinin Osmanlılar devrindeki adı.

• Cenab-ı Hakk'a hamd ü sena eden. Allah'a şükreden.
• Hz. Peygamber'in (A.S.M.) isimlerindendir.

haslet-i hamide

• Medih ve senâ edilmeğe, övülmeğe lâyık olan güzel ahlâk ve haslet.

hecv

• (Hicv) Medh ü senânın zıddı. Kötüleme. Birisi hakkında kötülemek için söylenen söz veya manzume.

hey'et-i a'yan / hey'et-i a'yân

• Senato.
• Mertebesi yüksek ve itibar edilenlerin heyeti.

huba'sen

• (Çoğulu: Huba'senât) Yoğun ve katı nesne.

isa

• Dört büyük peygamberden birisidir. Hakiki Hristiyanlık dininin peygamberidir. Kur'an-ı Kerim'de meziyet ve senası geçmektedir. İncil, mukaddes kitabıdır. Vahiy ile kendine gönderilmiştir. Ancak kendisinden sonra Havarileri tarafından yazılmıştır.

isna

• Medih ve senâ etmek, sitâyişte bulunmak.
• Şükretmek.

ıtra'

• Bir kimseyi mübalağa ile medhetmek. En güzel şekilde sena etmek.

kaside

• (Çoğulu: Kasâid) Onbeş beyitten az olmamak üzere, her beyit kafiyeli olarak, büyük kimseleri veya herhangi bir şeyi medh ü senâ eden, öven manzume şekli. Büyük zatları ve daha çok Cenâb-ı Hakk'ı veya Peygamberi (A.S.M.) medheden manzume.

kazf

• Atmak. İftira atmak. Ehl-i namus bir kadına zina isnad etmek. Buna "kazf-ı muhsenat" da denir.

kur'an-ı mecid / kur'ân-ı mecîd

• Her şeyin üstünde şeref sahibi olan ve takdis ve senâlara lâyık olan Kur'ân.

lam-ı ta'rif veya lam-ı istiğrak / lâm-ı ta'rif veya lâm-ı istiğrak

• Kelimenin mânâsını umuma teşmil ettiği için, istiğrak mânâsı verilir. El-i istiğrak veya harf-i ta'rif de denir. Meselâ: Hamd kelimesi herhangi bir hamdi ifâde ettiği halde; El-Hamd dediğimiz zaman her ne kadar hamd varsa, bütün hamd ve senâlar mânâsına gelir. Bu, harf-i ta'rif ile olur. Harf-i ta'r

mahamid

• (Tekili: Mahmedet) İyi ve güzel huylar. İyi hasletler.
• Şükürler, senâlar, medihler. Şükür edilmeğe değer davranışlar.

mahmidet

• (Çoğulu: Mahâmid) Övme, senâ etme, medhetme.

mahmidetsaz / mahmidetsâz

• Senâ ve medheden. (Farsça)

mahmud

• Medh olmaya müstehak, medhe lâyık. Öğülmüş, medh ü senâ olunmuş.
• Peygamberimizin isimlerindendir.
• Tar: Ebrehe'nin Kâbeyi yıkmak için getirdiği filin adı.

meclis-i a'yan / meclis-i a'yân

• Osmanlı İmparatorluğu zamanında hükümet tarafından seçilmiş olan meclis. (Bunun karşılığı, zamanımızda, senato meclisidir.)

meddah

• (Mübalâga ile) Çok çok medheden, sena eden.
• Edb: Taklidli hikâyelerle halkı eğlendiren hikâyeci.

minnet

• Yapılan bir iyiliği, verilen bir şeyi başa kakma. Minnetin bu kısmı İslâmiyet'te yasaklanmıştır.
• Görülen iyiliğe karşı teşekkür etme.
• Allahü teâlâya hamd ve senâ etmek, şükretmek.
• Nîmete kendi eliyle, kendi çalışmasiyle kavuşmadığını, Allahü teâlânın lütfu ve ihsânı o

na't

• Medih ve senâ ederek, vasıflarını göstererek bir şeyi anlatmak.
• Peygamberimiz Aleyhissalâtü Vesselâmı medhederek yazılan kaside.

parlamento

• İng. Millet meclisi. Milletvekillerinden meydana gelen meclis ve senatonun tamamı.

pişe

• İş, kâr. Meşguliyet. (Farsça)
• Alışkanlık, huy, âdet. (Farsça)
• Meslek, san'at. (Farsça)
• "Huy edinmiş, alışmış" anlamlarına gelir ve birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: Hasenât-pişe : İyi şeyleri âdet edinmiş olan. (Farsça)

prens bismark

• (1815 - 1898) Meşhur Alman siyasilerinden ve Alman birliği için çalışanlardan birisidir. İslamiyeti ve Hz. Peygamber'i (A.S.M.) medh ü sena ederek hayranlığını bildiren bir mütefekkirdir.

salihat

• Dine uygun iyi hareketler. Cenab-ı Hakk'ın ve Peygamber Aleyhissalâtü Vesselâm'ın beğeneceği işler, iyilikler.
• Hayır ve hasenat sâhibi müslüman kadınlar.

şayan-ı senaa / şayan-ı senaâ

• Sena edip övmeğe lâyık olan.

semi' / semî'

• İşitilecek şeyleri ne kadar gizli olsa da işiten, hamd ve senâda bulunanların, hamdini işitip mükâfat veren, kullarının duâlarını işiten ve icâbet eden, münâfık ve yalancıların kalbden söyledikleri sözleri işiten mânâsında Allahü teâlânın Esma-i hüsn âsından (güzel isimlerinden).

semi'allahü limen hamideh

• "Allahü teâlâ, hamd ve senâ eden kimsenin hamd, şükür ve senâsını (övgüsünü) işitir" mânâsına rükûdan kalkarken (doğrulurken) söylenen söz (tesbih).

sena / senâ / ثنا

• Övgü. (Arapça)
• Senâ etmek: Övmek. (Arapça)

senagu / senagû

• Medheden, öven, sena eden. (Farsça)

senahan / senâhan / senâhân

• Senâ eden, öven.

• Sena eden, öven.

senakar / senakâr / senâkâr

• Sena eden, öven.

• Sena edici, övücü.

senakarane / senakârane

• Senakârlıkla. Övercesine. Medheden birine yakışır şekilde. (Farsça)

senaveri / senaverî

• Birisini medhedene, övene ait. Senakârane. (Farsça)

sendüve

• (Çoğulu: Senâdâ) Meme.

sener

• (Çoğulu: Senânir) Kedi.
• Ulu kişi.
• Boğaz kemiği.
• Kuyruk sokumu.

senine

• (Çoğulu: Senayin) Kumdan tepe.

seniyye

• (Çoğulu: Senâyâ) Ön dişlerin birisi.
• Sarp ve yokuş yerde olan yol.

şennar

• (Çoğulu: Şenâir) Ayıp. Utanç. Kötülük.

sinnevr

• (Çoğulu: Senânir) Kedi.

sinsin

• (Çoğulu: senâsin) İyeği kemiklerinin arka tarafının ucu.

sünbük

• (Çoğulu: Senâbik) At, eşek gibi tek tırnaklı hayvanların tırnağı.

şünhub

• (Çoğulu: Şenâhıb) Dağbaşı.

şüntür

• (Çoğulu: şenâtir) Parmak.

şünzuve

• (Çoğulu: Şenazi) Dağ kenarı.

temcid / temcîd

• Cenab-ı Hakk'ın büyüklüğünü bildirmek. Tazim ve sena etmek.
• Ağırlamak.
• Sabah namazı vaktinden evvel minarelerde belli makamlarda söylenen ilâhi, niyaz.

• Allah'ın büyüklüğünü bildirmek. Ta'zim ve senâ etmek. Ramazan'da sahura kalkmak.

tesbih

• Dâim olmak, süreklilik.
• Bir kimseyi hayatında sena edip övmek.

teveccüh-ü nas / teveccüh-ü nâs

• İnsanların, bir kimseyi beğenip, ona teveccüh etmeleri ve medh ü senâ etmeleri.

tuva

• Övünmüş, senâ edilmiş şey.
• Tur-i Sina dağı eteğinde bir vâdinin adı.
• Örülmüş kuyu.

üveys-el karani / üveys-el karanî

• Hz. Ebu Bekir ve Ömer (R.A.) devirlerinde Medine-i Münevvere'de çok hürmet gören ve Tabiînin büyüklerinden olup hadis-i şerif ile medh ü senâsı yapılan büyük bir veli. Peygamberimiz (A.S.M.) zamanında yaşamış ise de vâlidesine çok hürmetinden dolayı Peygamberimizle görüşememiş, fakat ona bütün ruh u

vefr

• Bir kimsenin ihsanını kabul ettikten sonra rızasıyla reddeylemek.
• Bolluk.
• Medh ü sena ile birisinin namusunu muhafaza etmek.