belec

• Zâhir ve rûşen olmak. Gözükmek.

büluc

• Zâhir olmak, gözükmek. Parlamak, ruşen olmak.

cela' / celâ'

• Gurbete düşmek, memleketinden ayrı olmak. Şehrinden ve meskeninden çıkmak.
• Başkalarını çıkarmak.
• Açık haber.
• Ruşen olmak, parlamak.

celd

• Lügat mânası, deri üzerine vurmaktır.
• Fık: Muhsen olmayan mükellef zâni veya zâniyenin muayyen uzuvlarına vech-i mahsus üzere değnek veya kamçı ile vurmaktır. Bu ceza, mücrimin cildi yani derisi üzerine tatbik edildiği cihetle "celde" adını almıştır.

fasaha

• Ruşen olmak, parlamak.
• Hâlis olmak.

hadis-i zaif / hadîs-i zaîf

• Sahîh ve hasen olmayan hadîs-i şerîfler.

hadisat-ı muhammediye / hâdisât-ı muhammediye

• Hz. Muhammed (a.s.m.) ile ilgili gelişen olaylar.

hadise-i gaybiye

• Gayb aleminde gerçekleşen olay.

ıdae

• Parlamak veya parlatmak. Ruşen etmek veya ruşen olmak.

levlake

• Eğer sen olmasaydın (meâlindedir).

mudi / mudî

• Işık verici, parlak ve ruşen olan.

müzun

• Nurlu, ruşen olmak.

rukbi / rukbî

• İki kişinin karşılıklı olarak, öldükten sonra sâhib olmaları şartıyla birinin malını diğerine bağışlaması yâni sen ölürsen evin benim olsun, ben ölürsem evim senin olsun şeklindeki hibe.

safa / safâ / صفا

• Saflık. (Arapça)
• Gönül rahatlığı, gönlün şen olması. (Arapça)
• Safâ eylemek: Şenlenmek. (Arapça)

şah-ı levlaki / şâh-ı levlâki

• Sen olmasaydın hitabına mazhar olan şah, Hz. Muhammed (a.s.m.).

sebükruh

• Hafif ruhlu. (Farsça)
• Zarif ve şen olan. Hoşa giden, hoş sohbet. (Farsça)
• Mc: Lâübâli. (Farsça)

şekub

• Ruşen olmak, parlamak.

şeneb

• Dişlerin keskin olması.
• Parlamak, ruşen olmak.

tesakkub

• (Çoğulu: Tesakkubât) (Sakb. dan) Delme, delinme.
• Zâhir olmak, görünmek.
• Parlamak, ruşen olmak.

vakıa mutabakat / vâkıa mutabakat

• Gerçekleşen olaylarla uygunluk.